Μια δημοσία εξομολόγηση όπως ακριβώς
γινόταν στην πρωτοχριστιανική εποχή.
Να χαίρεσθε την ιερωσύνη σας.
Η ευχή σας, ας μας ακολουθεί
π. Ιάκωβε. Σας ευχαριστούμε.
Μεγάλη Εβδομάδα του 1991, σαν σήμερα, στην ενορία μου στην Ομόνοια, στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Για όσους γνωρίζουν την περιοχή, είναι το κέντρο της Ελλάδας και της αμαρτίας και όχι απλά των Αθηνών.
Μεγάλη Τρίτη βράδυ και λίγο πριν την έναρξη της ακολουθίας, είχε έρθει ένας χριστιανός να καταγγείλει για μια πολύ άσχημη πράξη, εργαζόμενο στον Ιερό Ναό μας, που δυστυχώς ήταν αλήθεια. Με είχε προειδοποιήσει για το τι ακριβώς συνέβη, ο εν λόγω, περίμενα στην πόρτα του Ναού και συναντήθηκα με τον καταγγέλλοντα, υποσχόμενος πως θα τιμωρηθεί ο εργαζόμενος σε εμάς, καθησυχάζοντάς τον, αφού είχα υποδυθεί τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού.
Ο Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ναού, μέχρι σήμερα, ο εκλεκτός και ευεργέτης μου π. Σεραφείμ Ρίβιος, γνωρίζοντας την αγάπη μου για το κουκούλι, καθώς θύμιαζα, με άφηνε την Μεγάλη Εβδομάδα να το φορώ, αν και μόλις διάκονος... έφτασα στην βόρεια πόρτα του Ι. Ναού και αντίκρυσα μια κοπέλα, η οποία από την εξωτερική της εμφάνιση, αντιλαμβανόταν κανείς πως εργαζόταν στα παρακείμενα του Ναού μας «σπίτια».
Ω της υποκρισίας μου, ούτε γνωρίζω πόσο επιτιμητικά και περιφρονητικά την κοίταξα, αγέρωχος μέσα στα ιερά μου άμφια και στο πατριαρχικό κουκούλι, αυτάρεσκος και δικαιωμένος από όσα η Εκκλησία, σύμβολα, μου είχε παραχωρήσει μέσα στην ανοχή και αγάπη της!Ω, της υποκρισίας μου, ενώ πριν λίγο καλοδέχτηκα και κάλυψα την αμαρτία, τώρα, έδιωξα από την εκκλησιά μας, έναν άνθρωπο που ελέγχθηκε από την ματιά του συνανθρώπου της, όταν εγώ απορροφημένος από την έπαρση της προσωπικής μου εκκλησιαστικής παρουσίας, κατάφερα την ασθενούσα να την εκβάλλω του νοσοκομείου.
Ας με συγχωρέσει ο Θεός κι εκείνη, την οποία αν αντάμωνα σήμερα θα της φιλούσα το χέρι, αφού η δική της συναίσθηση της αμαρτωλότητάς της, έχει γίνει έλεγχος της δικής μου ανύπαρκτης εδώ και 25 χρόνια Κληρικός!
30-4-2013
π. Ιάκωβος Βασιλείου
Επιμέλεια Αέναη επΑνάσταση
Λογοτεχνία (group/Sophia.Drekou)
Anastasia Kalliontzi A: Μένω 200 μέτρα μακριά από εκεί! Τι ωραία Εκκλησία!!!! Διάβασα και το κείμενο. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ. Δεν υπάρχουν λόγια. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ... Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι κάθε Κυριακή, οι κυρίες που εργάζονται στα σπίτια της οδού Μυλλέρου, Κολωνού, Αγησιλάου κλπ. της γειτονιάς μας δηλαδή, εκκλησιάζονται ανελλιπώς. Ο Θεός είναι μεγάλος, και Πατέρας ΟΛΩΝ ΜΑΣ. 15 Απριλίου 2014
(Δείτε: Αναστασία Καλλιοντζή: «Και η δημόσια εξομολογητική είναι για μένα Θεολογία... Σημαδιακή μέρα για μένα η Μεγάλη Τρίτη.
Σπύρος Παργινός: Tό διδακτικότατο αὐτό περιστατικό μοῦ θύμισε τό "ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται" μόνον ποὺ ἐδῶ ὁ ὑψῶν καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν εἶναι τό αὐτό πρόσωπο.· 11 Απριλίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου