Τι είναι αθεϊσμός: συζητήσεις μεταξύ ορθόδοξου ιερέα, άθεων και πιστών


Συζητήσεις που έγιναν στην Μόσχα μεταξύ του συγγραφέα 
Ρώσου ορθόδοξου Ιερέα Dimitri Doudko και άθεων ή πιστών. 
Καλύπτουν πλήθος θεμάτων γύρω από την πίστη στον Θεό, 
την Αγία Γραφή, τον Χριστιανισμό, την αθεΐα, τον αγνωστικισμό, 
τα λειτουργικά θέματα κ.ά. www.sophia-ntrekou.gr

Από το βιβλίο του Ρώσου Ιερέα 
Dimitri Doudko «Η ελπίδα μας» 
Τι είναι αθεϊσμός; (Συζήτηση)

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

 Ερώτηση: Τι είναι αθεϊσμός;

Απάντηση: Για να απαντήσουμε αντικειμενικά, ας ανοίξουμε δυο φιλοσοφικά λεξικά. Το ένα έχει εκδοθεί το 1904 (ST.PETERSBOURG, με συντάκτη το E. RADLOV) και το άλλο το 1963 (έκδοση POLILITERATURA Μόσχα, με συντάκτη, τον M. ROZENTAL και, τον P. LOUDINE.) Στο λεξικό του 1904, εποχή που δέσποζε η πίστη, διαβάζουμε...

Ο αθεϊσμός είναι η άρνηση της Θεότητας. Είναι ένας όρος πολύ ασαφής, αλλά αποσαφηνίζεται περισσότερο όταν αντιτίθεται στην άρνηση ένα θετικό περιεχόμενο.

Αν με τη λέξη Θεός εννοούμε την ιδέα που εκφράζει το χριστιανικό δόγμα, τότε τα περισσότερα φιλοσοφικά συστήματα περιέχουν περισσότερα η λιγότερα αθεϊστικά στοιχεία. Επίσης κάθε πανθεϊσμός, που κατά κάποιο τρόπο ταυτίζει το Θεό με τον κόσμο, απορρίπτει γι' αυτό και μόνο τη θρησκευτική αντίληψη, περί Θεού και αρά είναι άθεος. 

Ο υλισμός συχνότερα παίρνει μια αθεϊστική απόχρωση, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τον ιδεαλισμό όταν παίρνει το σχήμα του υποκειμενικού ιδεαλισμού ή του μονισμού. Ωστόσο, όπως έχει δείξει η Ιστορία, ο υλισμός δεν οδηγεί υποχρεωτικά στον αθεϊσμό (πρδλ. και Επίκουρο, Τερτυλλιανό) αφού είναι σαφές ότι μια ερμηνεία του κόσμου, που βασίζεται στην μηχανική αιτιολογία των φαινομένων, μπορεί βέβαια να αποκλείει το Θεό σαν ενεργό αιτία, αλλά δεν είναι απαραίτητο να διάκειται αρνητικά στην ιδέα, του Θεού Δημιουργού. 

Κατά τον ίδιο τρόπο και ο σκεπτικισμός απορρίπτει μόνο την σύλληψη της ιδέας του Θεού και επομένως υιοθετεί μια αρνητική στάση: τόσο ενάντια στην βεβαιότητα της υπάρξεως του Θεού, όσο και ενάντια στην άρνηση Του. Μόνο ο μυστικισμός στηρίζεται ολοκληρωτικά στην ιδέα της Θεότητας και γι' αυτό συγχέεται ελάχιστα με αθεϊστικά στοιχεία. 

 Ο αθεϊσμός σαν σύστημα είναι ένα ανύπαρκτο φαινόμενο γιατί δεν μπορεί κανείς να οικοδομήσει τίποτα πάνω στην καθαρή άρνηση. Στοχαστές, όπως ο Νίτσε π.χ., άδικα προσπάθησαν με επιμέλεια να μην αναφέρουν καθόλου την Θεότητα, γιατί, παρ' όλα αυτά, είναι απαραίτητο να αποδοθούν μερικές από τις ιδιότητες της στις έννοιες που αντικαθιστούν ή που πρέπει να αντικαταστήσουν την έννοια του Θεού.

Όπως βλέπουμε, η απάντηση είναι αρκετά λεπτομερειακή. Ας ανοίξουμε τώρα την έκδοση του 1963, εποχή που δέσποζε ο αθεϊσμός. 

Διαβάζουμε: Ο αθεϊσμός είναι ένα σύστημα σκέψεως που απορρίπτει την πίστη στο υπερφυσικό (πνεύματα, θεούς, μετά θάνατον ζωή κλπ).

Αντικείμενο του αθεϊσμού είναι να εξηγήσει τις αρχές και τις αιτίες της εμφανίσεως και της υπάρξεως της θρησκείας, να κρίνει τα θρησκευτικά δόγματα, στηριζόμενος στην επιστημονική παρουσίαση του κόσμου, να ρίξει φως στον κοινωνικό ρόλο της θρησκείας και να καθορίσει τρόπους για το ξεπέρασμα των θρησκευτικών προκαταλήψεων. Η εμφάνιση και η ανάπτυξη του αθεϊσμού συνδέεται με την εξέλιξη, των επιστημονικών γνώσεων. Σε κάθε ιστορική εποχή ο αθεϊσμός αντανακλά το επίπεδο των γνώσεων της εποχής αυτής καθώς και τα ενδιαφέροντα των κοινωνικών τάξεων, των οποίων αποτελεί το ιδεολογικό όπλο. 

Η φιλοσοφική θεμελίωση του αθεϊσμού γίνεται με τον υλισμό. Το θετικό περιεχόμενο ή οι ατέλειες των διαφόρων μορφών του αθεϊσμού εξαρτώνται από τις συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες, από το επίπεδο αναπτύξεως της επιστήμης, καθώς και από τον φιλοσοφικό υλισμό. 

Η πάλη του αθεϊσμού ενάντια στη θρησκεία συνδέεται με την πάλη των τάξεων. Σαν σύστημα Όποιος υλισμός παρουσιάστηκε την εποχή της δουλείας. Σημαντικά στοιχεία αθεϊσμού βρίσκουμε στο Θαλή, στον Αναξιμένη, στον Ηράκλειτο, στο Δημόκριτο, στον Επίκουρο και στον Ξενοφάνη.

Τα χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του αθεϊσμού είναι η ερμηνεία όλων των φαινομένων με φυσικές αιτίες, ο απλοϊκός θεωρητικός χαρακτήρας του, καθώς και η αντιφατική αντιπαράθεση της αρνήσεως της θρησκευτικής πίστεως, από τη μια μεριά, και της αναγνωρίσεως των θεών από την άλλη. Στον Μεσαίωνα, που κυριαρχούσε η Εκκλησία και η θρησκεία, ο αθεϊσμός δεν γνώρισε αξιόλογη ανάπτυξη. Ύστερα, όποιος αστικός αθεϊσμός, ο Σπινόζα, ο γαλλικός υλισμός, ο FEUERBACH και άλλοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανατροπή της θρησκευτικής κυριαρχίας. 

Οι άθεοι αστοί αποκάλυψαν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Εκκλησίας και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στην πάλη ενάντια στο φεουδαλισμό και συνέβαλε στην κατάρρευση: του. Ταυτόχρονα όμως ο αστικός αθεϊσμός ήταν ασυνεπής και περιορισμένος. Είχε τα χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας του Αιώνος των Φώτων, αλλά απευθυνόταν σ' ένα περιορισμένο κύκλο και Όχι στο λαό. Οι δημοκράτες ρώσοι επαναστάτες ήταν μαχητικοί και συνεπείς άθεοι. Αλλά ο αθεϊσμός έφτασε στο αποκορύφωμα του με τον μαρξισμό-λενινισμό. 

Τα συμφέροντα του προλεταριάτου, η θέση του και Όποιος ρόλος του στην κοινωνία συμπίπτουν με τις αντικειμενικές τάσεις αναπτύξεως της κοινωνίας και γι' αυτό ο μαρξιστικός αθεϊσμός είναι ελευθερωμένος από τον περιορισμό των τάξεων που χαρακτηρίζει τα αθεϊστικά μη μαρξιστικά πρότυπα. Η φιλοσοφική βάση του μαρξιστικού αθεϊσμού είναι ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός. Ο μαρξιστικός αθεϊσμός έχει μαχητικό χαρακτήρα. Σε όλες τις στιγμές της ιστορίας ασκεί κριτική της θρησκείας από κάθε άποψη της και υποδεικνύει τα κατάλληλα μέσα για την ολοκληρωτική καταπολέμηση της. 

Ο μαρξιστικός αθεϊσμός έχει αποδείξει ότι η ολοκληρωτική νίκη πάνω στη θρησκεία δεν είναι δυνατή αν δεν καταστραφούν οι κοινωνικές ρίζες της, στο πλαίσιο μιας κομμουνιστικής εκπαιδεύσεως. Η πείρα στην URSS, όπου ο αθεϊσμός έγινε μαζικό φαινόμενο, βεβαιώνει έμπρακτα την ακρίβεια αυτών τον απόψεων. Στο πλαίσιο της κομμουνιστικής εκπαιδεύσεως δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία ενός νέου ανθρώπου, ελευθερωμένου από τα θρησκευτικά και αλλά κατάλοιπα του παρελθόντος και πάνοπλου χάρη στη διδασκαλία του επιστημονικού αθεϊσμού.

Δεν θα κάνω κατάχρηση της προσοχής σας αναλύοντας αυτές τις μακροσκελείς θεωρίες. Το βάρος όσων διάβασα ας βαραίνει την συνείδηση αυτών που τα έγραψαν. Αύτη είναι η θεωρητική τους παρουσίαση. Όσο για την αυθεντία μιας οποιασδήποτε διδασκαλίας, αύτη βεβαιώνεται από την πράξη της ζωής, όπως αναγνωρίζουν και οι ίδιοι οι μαρξιστές. Ας έρθουμε λοιπόν σ' αυτή την πράξη.

Αφού όποιος αθεϊσμός είναι άρνηση, θα πρέπει να χάσει όλη του την σπουδαιότητα με την εξαφάνιση της θρησκείας. Για την ώρα είναι παράσιτο, που ζει εις βάρος της θρησκείας. Είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε ότι ο αθεϊσμός είναι σχετικά χρήσιμος. όταν η θρησκεία διαφθείρεται, όταν προσπαθεί να επιβληθεί με απαράδεκτα μέσα, τότε ο αθεϊσμός φαίνεται σχετικά, προοδευτικός. Υπάρχουν μάρτυρες του αθεϊσμού και υποκλίνομαι μπροστά στη θυσία τους. Αλλά σήμερα είναι ολοφάνερο πόσο άχρηστος είναι ο αθεϊσμός, αλλά και πόσο επιζήμιος.
Η εξέλιξη της επιστήμης έκανε ένα τόσο μεγάλο πήδημα προς τα μπρος, ώστε ο αθεϊσμός έμεινε τουλάχιστον δυο αιώνες πίσω της, όπως βεβαιώνουν ορισμένοι σοφοί. 
Ας δούμε τι συμβαίνει στη ζωή μας. Για να γίνεις άθεος σήμερα δεν χρειάζεται πολλή προσπάθεια. Φτάνει να αφομοιώσεις μερικές φράσεις που έχεις μάθει απ' έξω και υστέρα να αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από το ρεύμα και να το, είσαι ένας άθεος! Αντίθετα, για να γίνεις πιστός πρέπει να μάθεις πολλά, να δοκιμάσεις πολλές δυσκολίες, να ανεβείς αντίθετα στο ρεύμα. Αυτό απαιτεί μια ηρωική ψυχή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα γίνονται πιστοί άνθρωποι αληθινά προικισμένοι με ηρωισμό.


Σήμερα μπορεί να είναι κανείς άθεος μόνο από παρεξήγηση, δηλαδή είτε γιατί δεν έχει καμιά παράσταση του Θεού, είτε γιατί αυτή που έχει είναι σφαλερή. Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι τίμιοι άθεοι, όπως λέγονται, που μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν πιστοί, αν κάποιος τους διδάξει. Αλλά στην πλειονότητα τους οι άθεοι έδειξαν μόνο την αρνητική τους πλευρά. Έσπειραν ανάμεσα στους ανθρώπους την αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης.

Ο αθεϊσμός μοιάζει με το μόριο του κακού που οδηγεί στην αποσύνθεση. Η αποσύνθεση αυτή είναι ηθική, οικογενειακή, κοινωνική. Όχι μόνο δεν πιστεύει πια κανείς στο Θεό, αλλά ούτε και στο διπλανό του. Ο πατέρας δεν πιστεύει τα παιδιά του, τα παιδιά δεν πιστεύουν τον πατέρα τους, ο σύζυγος δεν εμπιστεύεται τη γυναίκα του, ούτε εκείνη τον άνδρα της. Υποσκάπτοντας την πίστη στο Θεό, ο αθεϊσμός έχει υποσκάψει όλα τα θεμέλια της κοινωνικής ζωής. Η καταστροφή ορισμένων εκκλησιών της πατρίδας μας με παγκόσμια αναγνωρισμένη αξία, η απουσία της ηθικής, ο εκφυλισμός της οικογενείας, η εγκληματικότητα, να, οι καρποί του αθεϊσμού.

Ο αθεϊσμός καλλιέργησε την εχθρότητα, την υποψία, την μικροπρέπεια, τον αριβισμό. «Ας πάρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα. Ας αρχίσουμε από τα σχολεία. Ένα πιστό παιδί είναι εκτεθειμένο στον κατατρεγμό και στην ειρωνεία πολλοί είδαν δασκάλους να αρπάζουν από τα παιδιά τους βαπτιστικούς σταυρούς των (ευτυχώς σήμερα οι περιπτώσεις αυτές είναι σπανιότερες), έχει συμβεί συχνά εξαγριωμένοι μαθητές να κτυπούν βίαια τους πιστούς συμμαθητές τους και υπήρξαν περιπτώσεις που πιστοί γονείς έχασαν την κηδεμονία των παιδιών τους, παρ' όλο που αυτό είναι καθαρή παραβίαση του αστικού κώδικα, που προβλέπει ότι οι γονείς έχουν το δικαίωμα να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με το πνεύμα της θρησκείας. Στην εργασία υιοθετούν μια ύπουλη συμπεριφορά απέναντι στους πιστούς, που τους υποβιβάζουν στα καθήκοντα τους, ή δεν τους επιτρέπουν να εξελιχθούν. 

Μια τέτοια συμπεριφορά είναι συχνή και αναρίθμητοι πιστοί αναγκάστηκαν να την υποστούν. Η διεστραμμένη νοοτροπία των άθεων φανερώνεται ιδιαίτερα στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, π.χ. το Πάσχα. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, ας θυμηθούμε μόνο, Τι έγινε το περασμένο Πάσχα στην εκκλησία μας. 

θυμηθείτε αυτό το πλήθος, με η χωρίς στολή, που κατέφθασε εδώ με σκοπό να εμποδίσουν τους ανθρώπους που ερχόταν στην εκκλησία να μπουν μέσα. Και όταν τους ρώτησα γιατί δεν αφήνουν τον κόσμο να μπει μέσα, μου απάντησαν με πονηριά: «Αλλά, δεν εμποδίζουμε κανέναν!» και την ίδια στιγμή σταματούσαν τους ανθρώπους, έστριβαν τα χέρια όσων επέμεναν να περάσουν και τους πετούσαν μέσα σ' ένα αυτοκίνητο. Και όταν παρακάλεσα έναν αστυφύλακα να σταματήσει αυτή την παραβίαση του νόμου, μου γύρισε την πλάτη λέγοντας ότι μόλις έφτασε και ότι δεν ήξερε τίποτα! Μερικοί μάλιστα αστυφύλακες με έβρισαν.

Γιατί ξεσηκώνουν έτσι τους ανθρώπους τον έναν ενάντια στον άλλον; Κι όμως στην καθημερινή ζωή αυτοί οι άνθρωποι κάνουν ένα χρήσιμο έργο, υπερασπίζουν την πατρίδα μας, μας προστατεύουν από τους κακοποιούς και συχνά είναι πολύ ευγενικοί, θυμάμαι προσωπικά με πόσο συμπαθητικό τρόπο ένας αστυφύλακας μου ευχήθηκε καλές γιορτές.
Γιατί λοιπόν ο αθεϊσμός προσπαθεί να σκληρύνει τους ανθρώπους, να τους κάνει εχθρικούς μεταξύ τους;
Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί ο αθεϊσμός στην εκτίμηση των ανθρώπων είναι να υψώσει τη φωνή ενάντια σ' αυτές τις ανωμαλίες, ενάντια σ' αυτές τις παραβιάσεις του νόμου που γίνονται εν ονόματι του. όλα αυτά δεν τα λέω με πνεύμα μεμψίμοιρης κριτικής. Τα λέω γιατί είναι ο πόνος μου και η θλίψη μου και γιατί, σαν ιερέας, οφείλω να υπερασπίζομαι τους πιστούς που καταδιώκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είμαι ο ποιμένας και πρέπει να προστατέψω τα πρόβατα από τους λύκους. Όσο οι άθεοι συμπεριφέρονται σαν λύκοι, εγώ πρέπει να τους αντιμετωπίζω.

Νομίζω όμως ότι αυτό δεν θα κρατήσει πολύ. Δόξα τω Θεώ οι πιστοί γίνονται ολοένα και περισσότεροι και γρήγορα η ατμόσφαιρα θα καθαρίσει. Οι πιστοί παρουσιάζονται παντού τόσο ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους Όσο κι ανάμεσα στους μορφωμένους, τόσο στους επιστημονικούς Όσο και στους εργατικούς οργανισμούς, τόσο ανάμεσα στα μέλη του κόμματος όσο και έξω απ' αυτό. Κατά τη διάρκεια της ιερατικής μου διακονίας, χρειάστηκε να βαπτίσω πάνω από πέντε χιλιάδες ενηλίκους. Αυτή είναι μια ένδειξη για την αύξηση του αριθμού των πιστών. Και οι άθεοι πρέπει να λάβουν υπ' όψη τους αυτό το γεγονός.

Και εξ άλλου σήμερα η πίστη είναι ο μόνος τρόπος σωτηρίας των ανθρώπων. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, σας διαβάζω ένα γράμμα που μου έστειλε ένα πνευματικό μου παιδί.

Ήμουν ένας χαμένος άνθρωπος, που το μεθύσι οδηγούσε στην καταστροφή. Δεν έβλεπα πουθενά ούτε φως, ούτε χαρά, ούτε ανάπαυση. Η ψυχή μου αργοπέθαινε!. Τα μάτια μου δεν έβλεπαν ούτε τους ανθρώπους ούτε τον ουρανό. Ο θάνατος ήταν παρών, έστω κι' αν περπατούσα η μιλούσα. Αυτά τα έκανε ένα πτώμα η ένα βρώμικο ζώο, πάντως Όχι ένας άνθρωπος. Δεν υπήρχε καμιά διέξοδος, καμιά ελπίδα. Είχα φτάσει στο απόλυτο σκοτάδι. Όλοι οι δικοί μου με αποστρέφονταν γιατί τους είχα κάνει τόσο κακό που δεν μπορούσαν πια να με ανεχθούν. Μόνο ένα πλάσμα είχε κατορθώσει να τα ανεχθεί όλα, να αντέξει σε όλα και να μη με εγκαταλείψει. Ήταν η μητέρα μου. Αξίζει όλη την εκτίμηση, τη στοργή και την αγάπη.

Ύστερα από όλων των ειδών τις συγκινήσεις, υστέρα από άθλιες πράξεις, αδιάκοπα μεθύσια, ανηθικότητα, μαρασμό, ένας εκθαμβωτικός ήλιος έλαμψε στη ζωή μου. Μου σύστησαν έναν ιερέα. Με βάπτισε όταν ήμουν 35 ετών. Σιγά-σιγά, μέρα με τη μέρα όλες οι ασχήμιες εξαφανίζονταν από μέσα μου. Η ψυχή μου είχε αναστηθεί. Το πρώτο χελιδόνι του χριστιανισμού ήταν για μένα η ανάσταση των νεκρών. 

Έγινα πιστός γιατί είχα ζήσει την εκ νεκρών ανάσταση εδώ κάτω, στη γη. όλα, έγιναν φωτεινά και ήρθε η χαρά, μια χαρά χωρίς σύννεφα, η χαρά για την ανάσταση της ψυχής. Και αισθάνομαι τις δυνάμεις μου να αυξάνονται αδιάκοπα. Τώρα έχω μια αληθινή οικογένεια, τη γυναίκα μου και την κόρη μου. Είμαι ζωγράφος και η τέχνη μου μέρα με τη μέρα γίνεται πιο ολοκληρωμένη και ενδιαφέρουσα.

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπάρχουν άπειρα τέτοια. Οι άθεοι τρομοκρατούν τον κόσμο λέγοντας ότι οι πιστοί εργάζονται άσχημα, δεν πολεμούν τα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους και ότι η ζωή που οικοδομούν πάνω στη γη δεν είναι και τόσο φωτεινή. Αλλά αυτά είναι απλούστατα μύθοι των άθεων. Αντίθετα, η πίστη μας παρακινεί να εργαζόμαστε τίμια, να μην συνθηκολογούμε με τα ελαττώματα μας και να κάνουμε το παν για να ζούμε αρμονικότερα μεταξύ μας. Πιστός είναι εκείνος που δεν κάνει κακό σε κανένα.

*Από το βιβλίο του Ρώσου Ιερέα Dimitri Doudko 
(Ντούντκο Ντιμίτρι 1922 - 2004) «Η ελπίδα μας» 
(Συζητήσεις της Μόσχας) Πηγή, Επιμέλεια: 
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ (ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ)
www.politeianet.gr/doudko-dimitri Αγορά ΕΔΩ
Ξενόγλωσσος τίτλος: O NASHEM UPOVANII

Εκδότης: Η ΕΛΑΦΟΣ, Ιούνιος 2007
Αριθμός σελίδων: 310 (εξαντλημένο)

Μετάφραση ΠΑΠΑΖΑΧΟΥ ΜΑΡΙΑ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΝΤΟΥΝΤΚΟ ΝΤΙΜΙΤΡΙ
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ρωσικά το 1975 από τον εκδοτικό οίκο Ymca-Press στο Παρίσι. Το 1976 κυκλοφόρησε η γαλλική μετάφραση της Anne και του Stephane Tatischeff από τον εκδοτικό οίκο Seuil, και την επόμενη χρονιά (1977) η αγγλική μετάφραση του Paul Garrett [...], προλογισμένη από το John Meyendorff.

Στην ελληνική μετάφραση λάβαμε υπ' όψι μας και τα δύο κείμενα, αλλά βασικά ακολουθήσαμε το γαλλικό στο οποίο και οφείλονται όλες σχεδόν οι υποσημειώσεις.

Σε μερικά σημεία το κείμενο μπορεί να φαίνεται αιχμηρό, πράγμα αναπόφευκτο όταν δίνει κανείς μια μάχη. Και ο ιερέας Dimitri Doudko δίνει μια μάχη με τον αθεϊσμό. Δεν είναι αντισοβιετικό, δεν ερωτοτροπεί με τη Δύση, δεν πολεμά καν τους αθέους. Πολεμάει αποκλειστικά και μόνο τον αθεϊσμό, που τον θεωρεί σαν την φοβερώτερη συμφορά που μπορεί να πλήξει τον άνθρωπο. Δίνει τη μάχη του άφοβα και θαρραλέα, αλλά ποτέ προκλητικά. Δεν προκαλεί τον κίνδυνο, αλλά είναι πανέτοιμος να τον αποδεχθεί με πίστη και καρτερία γιατί τίποτα δεν θεωρεί οδυνηρότερο από την απώλεια της πίστεως.

«Μην φοβάστε τον Γολγοθά» λέει σ' ένα σημείο, «γιατί από εκεί και μόνο θα ανατείλει το φως της Αναστάσεως». (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
ΜΕ ΤΟΝ ΡΩΣΟ ΙΕΡΕΑ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ 
DIMITRI DOUDKO (1922 - 2004)


«Ό χριστιανισμός πρέπει να γίνει ή ουσία της ζωής μας. Στο φως του πρέπει να εξετάσουμε όλα τα προβλήματα και όχι να τον κλείνουμε μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Είναι απαραίτητο να πνευματοποιήσουμε την ζωή που βρίσκεται έξω από τις πόρτες της Εκκλησίας. Ό χριστιανός δεν μπορεί να κλείνεται από καβούκι του, πρέπει να υποφέρει γιο τα δεινά του άλλου...». Αυτά είναι λίγα χαρακτηριστικά λόγια απ' τα κηρύγματα του Dimitri Doudko, που είναι ένας αντιπροσωπευτικός τύπος των τιμίων αγωνιστών ιερέων της σύγχρονης Ρωσίας.

Βίος: Γεννήθηκε το 1922 σ' ένα απρόσιτο χωριό στα δάση του Briansk από αγρότες γονείς. Ο πατέρας του μοχθούσε νύχτα και μέρα για να θρέψει μία πολυάριθμη οικογένεια. Από παιδί γνώρισε στερήσεις, αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε στο σχολειό να ξεπερνά όλους τους συμμαθητές του. Έχει το δώρο να κατακτά τις καρδιές όλων. Γράφει στίχους, που ο δάσκαλος του εύρισκε τόσο καλούς, ώστε τους έδινε για μάθημα στην τάξη.

Ήρθε ο πόλεμος. Στρατεύθηκε για δυο χρόνια.

Το 1945 αποστρατευμένος, πήγε στη Μόσχα, όπου μόλις είχε ανοίξει ένα θεολογικό σεμινάριο. Πέρασε λαμπρά τις εισαγωγικές εξετάσεις.

Από το δεύτερο έτος, έγινε δεκτός σαν σπουδαστής στη Θεολογική Ακαδημία. Τότε είναι που ξαφνικά τον σταμάτησαν. Ενοχοποιητικό στοιχείο: τα ποιήματά του. Μετά από σύντομη δίκη, παίρνει το δρόμο των σταλινικών στρατοπέδων. Οκτώμισι χρόνια στο κάτεργο ήταν γι' αυτόν ένα πανεπιστήμιο, μια περίοδος πνευματικής περισυλλογής.

Το 1956, «αποκαταστάθηκε» και μπόρεσε να γυρίσει στη Θεολογική Ακαδημία.

Στα 36 του χρόνια είναι πια πτυχιούχος.

Ακολουθεί ο γάμος του και υστέρα από πολλές ταλαιπωρίες, χειροτονείται διάκονος και το 1960 ιερέας.

Από δω και πέρα μέχρι και σήμερα, παρ' όλες τις διώξεις και τους περιορισμούς της σοβιετικής εξουσίας στα θέματα της θρησκείας, αγωνίζεται να μεταδώσει στους συμπατριώτες του, το μήνυμα και την αλήθεια του Χριστού.

Ο πατέρας Ντμίτρι Ντόντκο κοιμήθηκε στις 28 Ιουνίου 2004 στη Μόσχα. Η κηδεία του π. Dudko πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουνίου στην Εκκλησία της Ζωοδόχου Τριάδας στο νεκροταφείο της Πιτνίτσας, όπου είχε γεννηθεί.

Ένα δείγμα αυτού του αγώνα του 
είναι και οι πνευματικοί διάλογοι.

Dimitri Doudko

ΠΡΩΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
  • Ερώτηση: Συχνά οι γριούλες ενοχλούνται από παρουσία νέων μέσα στην εκκλησία. Άλλοτε τους μαλώνουν με έντονο ύφος, άλλοτε τους κάνουν υποδείξεις ή ακόμα τους τραβούν απ' τα ρούχα. Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι ώστε να μην τους ενοχλούν;
Απάντηση: Αυτό το παράπονο απευθύνεται σε όλους αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμποδίζουν τους νέους να πάνε στην εκκλησία. Πρέπει να χαιρόμαστε όταν έρχονται οι νέοι και να μην τους ενοχλούμε με τις υποδείξεις. Η Εκκλησία σαν Εκκλησία και οι Ακολουθίες θα διαμορφώσουν τους νέους πιστούς. Αν, αντίθετα, οι νέοι έρχονται με διαθέσεις ταραχοποιών, τότε το πράγμα αλλάζει. Αλλά κατά γενικό κανόνα στις μέρες μας, οι νέοι μπαίνουν στην εκκλησία, γιατί κάτι τους τραβάει εδώ.
  • Ερώτηση: Τι έννοια έχει η φράση: "Ιδού μάχαιραι δύο ώδε". Μόνο μεταφορική;
Απάντηση: Να Τι απαντά σχετικά η εξηγητική που συντάχτηκε από τον Lopoukhine ρώσο συγγραφέα και θεολόγο τέλος, του 19 αιώνα. Όπως ξέρετε, αύτη δεν είναι η προσωπική γνώμη, του Lopoukhine αλλά η άποψη των Πατέρων της Εκκλησίας. Διαβάζω. "Οι μαθητές θεώρησαν τα λόγια του Κυρίου σχετικά με "την μάχαιραν" σαν μια αληθινή συμβουλή του Χριστού να προμηθευτούν μαχαίρια εν όψει μιας άμεσης απειλής. Είχαν κιόλας δυο μαχαίρια που τα πήραν ίσως μαζί τους γυρίζοντας στα Ιεροσόλυμα γιατί θα περνούσαν από επικίνδυνα μέρη. Ό Κύριος, βλέποντας ότι δεν καταλάβαιναν τον τέλειο χαρακτήρα των λόγων του, είπε με θλίψη "ικανόν εστί". Όπως βλέπουμε, δεν μπορεί να γίνει λόγος για μαχαίρια στην κυριολεξία γιατί "Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν, εν μαχαίρα τελειούται". Πρόκειται, λοιπόν, για πνευματική μάχαιρα.
  • Ερώτηση: Γνώρισα την πίστη πριν από λίγο καιρό, αλλά αυτή η πίστη μου ακόμα τρεμοπαίζει, συχνά αμφιβάλλω. Αμφιβάλλω ακόμα και στην ιδέα ότι αυτοί που πέταξαν με τους σπούτνικ δεν είδαν τον θεό. Που βρίσκεται ο θεός, πώς μπορούμε να τον καταλάβουμε;
Απάντηση. Παρ' όλο που είναι αφελής, η ερώτηση είναι ειλικρινής. Τι θα μπορούσε να απαντήσει κανείς; Η σταθερή πίστη δεν έρχεται μόνο με τις γνώσεις, αλλά με μια σωστή ζωή. Να, Τι θα μπορούσα να σας συμβουλεύσω. Αρχίστε να ζείτε χριστιανικά και θα δείτε ότι η πίστη σας θα σταθεροποιηθεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε τις γνώσεις. Πρέπει να διαβάσετε περισσότερο. Μπορεί κανείς να βοηθηθεί στην πίστη του διαβάζοντας ακόμα και τη μη χριστιανική φιλολογία. Γιατί πολλές φορές η απουσία της πίστεως οφείλεται στο ότι δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα. Όπως λένε μερικοί σοφοί: η ημιμάθεια μας απομακρύνει από τον Θεό, οι σωστές γνώσεις μας πλησιάζουν κοντά Του.

Όσο για την αμφιβολία, μην την φοβάστε. Οι αμφιβολίες υπάρχουν πάντοτε και πρέπει να τις πολεμάμε. Μέσα στον αγώνα σφυρηλατείται η πείρα κι Όσο θα μεγαλώνει η πείρα σας, τόσο λιγότερο θα είστε θύμα της αμφιβολίας. Αν και, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, το πνεύμα του κακού ενοχλεί ακόμα και τους αγίους, αλλά έτσι καταισχύνεται περισσότερο. Η αμφιβολία είναι σαν την πνοή του άνεμου. Εμφανίζεται και υστέρα εξαφανίζεται. Πρέπει να μάθουμε να προσευχόμαστε στο Θεό την ώρα που αμφιβάλλουμε γι' Αυτόν.

Όσο για τις αμφιβολίες, τύπου σπούτνικ, προέρχονται από την άγνοια της ουσίας του Θεού. Ό θεός δεν είναι ένα γεροντάκι που κάθεται πάνω στα σύννεφα. Ένας τέτοιος θεός θα ήταν είδωλο. Πέφτουμε στην ειδωλολατρία, όταν λατρεύουμε κάτι άλλο, αντί για τον θεό. Πρώτα - πρώτα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι αόρατος για τα σωματικά μας μάτια. Ακριβώς γι' αυτό δεν μπορεί βέβαια να γίνει ορατός μέσα από ένα σπούτνικ. Αλλά δεν πρέπει να νομίζουμε πώς ότι δεν βλέπουν τα μάτια μας δεν υπάρχει. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που δεν βλέπουμε και συχνά βλέπουμε τα δευτερεύοντα και δεν βλέπουμε τα ουσιώδη. Καθένας μας έχει μέσα του πνεύμα, αισθήματα. Αυτά είναι τα πιο βασικά μέσα μας, αλλά δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε με τα μάτια μας. 

Είναι αδύνατον να περικλείσουμε το Θεό μέσα στο πλαίσιο των φυσικών νόμων. Είναι πάνω από όλους τους νόμους που μπορούμε να συλλάβουμε. Γι' αυτό εμείς που ζούμε σ ένα φυσικό κόσμο δεν πρέπει να προσπαθούμε να δούμε τον Θεό με φυσικό τρόπο. Γιατί, αντί για τον θεό, ο πονηρός θα μας παρουσιάσει κάτι άλλο. Και πιστεύουμε στο Θεό ακριβώς γιατί είναι αόρατος. Μόνο οι άθεοι προσπαθούν να παρουσιάσουν το Θεό σαν ένα υλικό πλάσμα. Επειδή δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο, έκτος από την ύλη, ο Θεός γι' αυτούς είναι φτιαγμένος από ύλη. Και όταν αρνούνται το Θεό, δεν αρνούνται το Θεό μας, αλλά το δικό τους Θεό, αυτόν που δημιούργησαν κατ' εικόνα και ομοίωση τους. Για να εκφραστώ μ ένα μεταφορικό τρόπο, θα έλεγα ότι πολεμάνε ενάντια στην ίδια τη σκιά τους. Αν το σκεφτούμε καλά, είναι ένας κωμικός αγώνας. Αλλά εμείς οι πιστοί δεν πρέπει να τους ειρωνευόμαστε. Πρέπει απλούστατα να συμπάσχουμε μαζί τους για την αδυναμία τους να καταλάβουν και να παρακαλούμε το Θεό να τους φωτίσει.

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Δεν υπάρχει μέρος όπου να μην είναι Παρών. Ένα φυσικό σώμα έχει ανάγκη από έναν ορισμένο χώρο. Το πνεύμα δεν τον χρειάζεται.

Ελάτε, αν αναλογιστούμε την ίδια μας τη σκέψη. Μπορεί την ίδια στιγμή να βρίσκεται παντού, δεν μπορούμε να την περιορίσουμε. Κι ωστόσο η σκέψη δεν είναι ακόμα το πνεύμα του Θεού, που είναι το καθαρό Πνεύμα. Γι' αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι ο Θεός βρίσκεται παντού. Ο Ρώσος ποιητής Derjavine το έχει αποδώσει θαυμάσια.

Πνεύμα, που είσαι παντού και ένα,
που δεν έχεις ούτε τόπο ούτε προέλευση 
και που κανείς δεν μπορεί να σε συλλάβει,
που με το είναι σου γεμίζεις τα πάντα, 
αγκαλιάζεις τα πάντα, χτίζεις, συντηρείς,
πνεύμα, που σε ονομάζουμε Θεό.
  • Ερώτηση. Έχουμε όλοι ένα μόνο Θεό. Γιατί τότε υπάρχουν τόσες πίστεις; Ακόμα κι ανάμεσα στους χριστιανούς υπάρχουν διάφορες ομολογίες: ορθόδοξοι, καθολικοί, προτεστάντες κ.λ.π. Και σε τελευταία ανάλυση, ποια είναι η σωστότερη ομολογία;
Απάντηση: Ναι, έχουμε όλοι ένα μόνο Θεό, αλλά πιστεύουμε σ' αυτόν με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό γιατί είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. όταν κάποιος χάσει τον δρόμο του ψάχνει να τον βρει με διάφορους τρόπους. Αλλά υπάρχει μόνο ένας δρόμος που οδηγεί στο Θεό. Αν οι άνθρωποι αναζητούν το θεό, πάει καλά. Το άσχημο είναι όταν δεν τον αναζητούν. Κάθε αναζήτηση έχει το μερίδιο της στην αλήθεια. Και ευτυχισμένος είναι άνθρωπος που βρήκε τον πιο σίγουρο δρόμο, την πιο σωστή πίστη. Αυτό είναι μεγάλη ευτυχία. 

Δεν πρέπει να κοιτάζουμε με συγκατάβαση όσους ανήκουν σε άλλες ομολογίες. Όποιος περηφανεύεται για την πίστη του, δεν είναι πιστός. Ό αληθινός πιστός βλέπει τους άλλους με σεβασμό και αγάπη.

Συχνά οι άθεοι κατηγορούν τους πιστούς λέγοντας ότι εφόσον υπάρχουν πολλές ομολογίες αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει Θεός. Αυτό όμως σημαίνει, απλούστατα, ότι καθένας καταλαβαίνει το Θεό με τον τρόπο του. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν κανείς αναζητά, παίρνει πάντοτε διάφορους δρόμους και μόνο όταν νοιώσει ότι βρίσκεται κοντά σ' αυτό που αναζητά, τότε καταλήγει στο σωστό δρόμο. Αν διαισθανόμαστε το Θεό όπως πρέπει, τότε ομολογούμε την αληθινή πίστη.

Έχουμε την ευτυχία να ομολογούμε την ορθόδοξη πίστη. Πρέπει να χαιρόμαστε γι' αυτό και να μένουμε σταθεροί στην ομολογία μας. Όποιος δεν μένει σταθερός στην ομολογία του, δεν είναι σταθερός στην πίστη του στο Θεό. Πρέπει να μένουμε σταθεροί στην ορθόδοξη πίστη μας, είναι η πιο σωστή για μας. Τους άλλους θα τους κρίνει ο Θεός, εμείς ας σκεπτόμαστε τη δική μας πίστη. Όταν δεν θα υπάρχει πια αμαρτία ούτε πλάνη μεταξύ μας, τότε θα έχουμε μια μόνο ομολογία. Αλλά όσο τα πράγματα είναι έτσι, θα υπάρχουν διάφορες ομολογίες.

Κάθε ομολογία αποδεικνύει ότι αναζητούμε μια διέξοδο, αναζητούμε τον Θεό, την πηγή της ζωής. Μόνο η απιστία δεν αναζητεί διέξοδο γιατί είναι από μόνη της. Κι Όποιος δεν αναζητεί διέξοδο, χάνεται. Ό άθεος δεν καταλαβαίνει ότι η αμαρτία είναι η μεγαλύτερη δυστυχία, και χάνεται μέσα σ` αυτή την αμαρτία. Η διέξοδος που αναζητεί δεν είναι η απελευθέρωση από την αμαρτία, αλλά η απελευθέρωση από τις δευτερεύουσες αιτίες της, π.χ. την φτώχεια. Αλλά με το να λυτρωθεί από την φτώχεια ο άνθρωπος δεν γίνεται ευτυχισμένος. Και βλέπουμε σήμερα ότι οι πιο ευκατάστατοι άνθρωποι γίνονται, συχνότερα από τους άλλους, τιποτένιοι, ανήθικοι, αλκοολικοί. Τι ευτυχία υπάρχει εκεί; Είναι ο χαμός τους. Μόνο ο θεός δίνει την ευτυχία.

Μια ομολογία είναι σωστή. Όταν εμείς που την ομολογούμε ζούμε σωστά. Μπορεί να ομολογούμε αύτη ή εκείνη την πίστη και να μην καταλαβαίνουμε το Θεό όπως πρέπει. Ας ζούμε, λοιπόν, όπως ταιριάζει στους χριστιανούς και τότε η πίστη που ομολογούμε θα είναι η πιο σωστή.
  • Ερώτηση. Γιατί πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες, να ερχόμαστε συχνά στην εκκλησία, να γνωρίζουμε την Εκκλησία, αφού μπορούμε απλώς να πιστεύουμε στο βάθος της καρδίας μας;
Απάντηση. Η πίστη που την κρατάμε μόνο μέσα μας είναι μια εγκεφαλική πίστη, όπως λέμε, χωρίς ζωντάνια ή, για να χρησιμοποιήσουμε ένα φιλοσοφικό όρο, μια πίστη αφηρημένη. Αλλά είναι γνωστό ότι ένας άνθρωπος που περιορίζεται στο να σκέπτεται το Θεό και δεν ζει σύμφωνα με το Θεό δεν εργάζεται για τη σωτηρία του. Για να είναι η πίστη ζωντανή πρέπει να πραγματοποιείται μέσα στη ζωή. Οι ακολουθίες, ο οίκος του Θεού, η Εκκλησία είναι η πραγμάτωση της πίστεως μέσα στη ζωή. Όποιος δεν σκέπτεται απλώς την πίστη του, αλλά ζει με την πίστη του, είναι φυσικό να ακολουθεί τους κανόνες, να πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία, να γνωρίζει την Εκκλησία, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Και τότε η πίστη γίνεται ζωή. Μόνο μια τέτοια πίστη είναι θετική και οδηγεί στην σωτηρία.

Από το βιβλίο του Ρώσου Ιερέα Dimitri Doudko «Η ελπίδα μας»
  • Έ ρ ω τ η σ η: Μιλήστε μας γενικά για την Εκκλησία. Γιατί οι εκκλησίες είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική τους αρχιτεκτονική;
  • Κι άλλη μια ερώτηση: Πώς πρέπει να διαβάζουμε στο σπίτι το ψαλτήρι;
Απάντηση: Ό ναός δεν είναι η Εκκλησία, είναι οίκος προσευχής. Η Εκκλησία είναι η ουσία της πίστεως μας. Για να μιλήσω μεταφορικά, η Εκκλησία είναι ότι υψηλότερο κατακτά κανείς μέσα στο ναό. Γι' αυτό μέσα στο ναό μπορεί, στη χειρότερη περίπτωση, να συμβούν φοβερές αδικίες, στην Εκκλησία αυτό είναι αδύνατον. Η Εκκλησία είναι αγία.
Το ναό μπορούμε να τον δούμε, να τον ψηλαφίσουμε, ενώ για την Εκκλησία λέμε: "Πιστεύω εις μίαν, αγίαν, καθολική και αποστολική Εκκλησία". Η Εκκλησία δημιουργήθηκε από τον ίδιο το Χριστό, οικοδομήθηκε από τους (αποστόλους και τους αγίους, από το πνεύμα της πίστεως τους. Γι' αυτό πιστεύουμε στην Εκκλησία, ενώ επισκεπτόμαστε το ναό. Μερικές φορές βλέπουμε εκεί άσχημα πράγματα. Αλλά το Άγιο Πνεύμα παίρνει ότι καλύτερο έχει ο κάθε άνθρωπος και το εντάσσει στο θησαυρό της Εκκλησίας. Κα! αυτό το καλύτερο δεν είναι τα υλικά αγαθά, αλλά τα πνευματικά η αγάπη, η ευσπλαχνία, η αγνότητα. Αυτές είναι οι ιδιότητες της Εκκλησίας.

Γιατί όλες οι εκκλησίες διαφέρουν αρχιτεκτονικά; Όλες οι εκκλησίες δεν διαφέρουν αρχιτεκτονικά. Χτίζονται σύμφωνα με ένα σαφώς καθορισμένο σχέδιο. Η σε σχήμα σταυρού ή σε σχήμα μακρόστενο που συμβολίζει το πλοίο της Εκκλησίας που πλέει στη θάλασσα της ζωής. Φυσικά, όμως, υπάρχουν διαφορές. Όπως ακριβώς κι εμείς, που είμαστε όλοι άνθρωποι, αλλά ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.

Πώς πρέπει να διαβάζουμε στο σπίτι το ψαλτήρι; Είναι χρήσιμο να διαβάζουμε το ψαλτήρι. Το διαβάζουμε μπροστά σ' ένα νεκρό, σ' έναν άρρωστο ή για την πνευματική μας οικοδομή. Το ψαλτήρι χωρίζεται σε καθίσματα. Με οποιοδήποτε τρόπο κι αν το διαβάζουμε, το ψαλτήρι είναι πάντα χρήσιμο. Έτσι, οποιοδήποτε ψαλτήρι κι αν έχετε, είτε είναι χωρισμένο σε καθίσματα είτε όχι, διαβάζετε το. Σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, το πρωί ή το βράδυ. Διαβάζετε το προσεκτικά και συνοδεύετε το με προσευχή, θα χαρίσει πολλά στην ψυχή σας.
  • Ερώτηση: Δεν καταφέρνω να συλλάβω την αρχή της Τριαδικότητας του Θεού. Τι είναι η Τριάδα;
Απάντηση: Η Τριάδα είναι μυστήριο. Δεν μπορούμε να τη βάλουμε κάτω και να την εξηγήσουμε, γι' αυτό είναι αντικείμενο ψίστεως. Μπορούμε όμως να φωτίσουμε ορισμένα σημεία. Ας χρησιμοποιήσουμε γι' αυτό ορισμένες αναλογίες. Η ανθρώπινη ψυχή αποτελείται, όπως ξέρουμε, από τη διάνοια, το συναίσθημα και τη βούληση. Αλλά είναι μία και είναι αδύνατον να παρουσιάσουμε χωριστά τα μέρη που την αποτελούν. Όταν ενεργεί η διάνοια, ενεργούν ταυτόχρονα το συναίσθημα και η βούληση. Να κι άλλο παράδειγμα από τον υλικό κόσμο: Ο ήλιος είναι ένας, αλλά εκπέμπει ταυτόχρονα φως, θερμότητα και ενέργεια. Και όλα αυτά είναι ένα.

Η αρχή της Τριαδικότητας του Θεού πρέπει να γίνει κατανοητή από ολόκληρο το πνευματικό μας είναι. Όχι μόνο από τη διάνοια αλλά και από το συναίσθημα και τη βούληση. Τότε μπορούμε να την δούμε καθαρότερα.

Η Τριάδα είναι η χριστιανική αντίληψη περί Θεού. Στους Ισραηλίτες και τους μουσουλμάνους δεν υπάρχει. Εκείνοι κατανοούν τον Θεό σαν μονότητα και εμείς αναγνωρίζουμε ένα μόνο θεό, ο οποίος όμως αποκαλύφθηκε σαν Τριάδα. Είναι ο Θεός που ήρθε σε θετική σχέση με την ανθρωπότητα. Ό Θεός - Πατέρας, ο Δημιουργός, ο Θεός - Υιός, ο Σωτήρας που πάσχει για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους, ο Θεός - Άγιο Πνεύμα που οδηγεί στο δρόμο της αλήθειας.

Η αντίληψη της μονότητας του Θεού είναι σωστή, αλλά αφηρημένη, διανοητική. Ενώ ο Θεός, νοούμενος σαν Τριάδα, είναι μια αντίληψη ζωής, δεμένη με ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη μας.
  • Ερώτηση: Οι άνθρωποι που με περιβάλλουν είναι άπιστοι. Συχνά προσπαθώ να τους εξηγήσω σε ποιόν πιστεύω και σε τι συνίσταται η πίστη μου. Αλλά από μέρους τους αντιμετωπίζω μόνο ειρωνεία. Κάνω καλά που προσπαθώ να εξηγήσω κάτι ή μήπως "πετώ τα μαργαριτάρια στους χοίρους" όπως είπε ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός;
Απάντηση: Αν οι εξηγήσεις σας προκαλούν ειρωνείες, τότε μην εξηγείτε τίποτα. Είναι καλύτερα να προσεύχεστε γι' αυτούς. Οι χριστιανικές αλήθειες δεν πρέπει να επιβάλλονται, αλλά να γίνονται ελεύθερα αποδεκτές. Αλλά Όταν σας κάνουν μια ερώτηση πρέπει να απανόάτε. Προσέξτε όμως για ποιο λόγο σας κάνουν την ερώτηση. Είναι σημαντικό να μην αφήσετε να περάσει άκαρπα η στιγμή που θα σας ακούσουν με προσοχή και με την επιθυμία να σας καταλάβουν.

Πρέπει ακόμα να αναρωτηθείτε μήπως οι εξηγήσεις σας δεν είναι πολύ πειστικές. Πρέπει να προετοιμάζεται κανείς για το χριστιανικό κήρυγμα. Δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε ο Χριστός: "μη πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε". Εάν οι χριστιανικές αλήθειες είναι ζωντανές μέσα σας, τότε θα είσαστε πειστικοί. Να πετάτε τα μαργαριτάρια στους χοίρους σημαίνει να προφέρετε λόγια, χωρίς να τα επιβεβαιώνετε με τον τρόπο της ζωής σας. Αν τα λόγια μας, η αλήθεια που ζει μέσα μας, είναι μαργαριτάρια ή Όχι, αυτό εξαρτάται από μας και Όχι από αυτούς που μας ακούνε.
  • Ερώτηση. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη κάμψη της ηθικής. Η οικογένεια, σαν κατ` οίκον Εκκλησία σχεδόν δεν υπάρχει πια. Τα διαζύγια πληθαίνουν. Ποια είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι σε όλα αυτά;
Ο Ρώσος Ιερέας π. Dimitri Doudko 
(Ντούντκο Ντιμίτρι 1922 - 2004)

Απάντηση. Η πιο αρνητική που μπορείτε να φαντασθείτε. Η Εκκλησία πάντοτε αντιτάχτηκε στην ανήθικη συμπεριφορά και ποτέ δεν έδειξε ανοχή για την οποιαδήποτε αμαρτία. Η οικογένεια στη χώρα μας καταρρέει γιατί υποτιμήθηκε η ηθική. Η οικογένεια απαιτεί μια ασκητική προσπάθεια, κάποιον ηρωισμό, και ο ανήθικος άνθρωπος δεν είναι ικανός για τέτοια πράγματα. Το διαζύγιο επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση μοιχείας, δηλαδή σε περίπτωση που ένας από τους συζύγους συμπεριφέρεται ανήθικα, αλλά σήμερα χωρίζουν με την παραμικρότερη αφορμή και τα διαζύγια οφείλονται στον εγωισμό και στην αμαρτία του ανθρώπου.

Συχνά οι άνθρωποι δεν σκέπτονται την οικογένεια τους, τα παιδιά τους, αλλά μόνο τις προσωπικές τους απολαύσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί άνθρωποι έχουν δύσκολο χαρακτήρα, ότι συχνά ενώνονται άτομα εντελώς αντίθετα πνευματικά, αλλά αυτά πρέπει να τα σκέπτεται κανείς νωρίτερα και να μην βιάζεται να παντρευτεί. Όταν όμως ο γάμος έχει γίνει και επιπλέον όταν υπάρχουν και παιδιά, τότε πρέπει να φανερωθεί το πνευματικό επίπεδο του καθενός. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να ρυθμιστούν όσο γίνεται καλύτερα οι ανθρώπινες σχέσεις, να δημιουργηθεί αμοιβαία κατανόηση και πνευματικός δεσμός. Αυτό είναι πάντοτε δυνατόν, Όταν υπάρχει αμοιβαία καλή θέληση. Ό τελικός σκοπός κάθε χριστιανού είναι να κάνει την οικογένεια του μια κατ` οίκον Εκκλησία.
  • Ερώτηση. Πως πρέπει να εννοήσουμε την φράση: "Ό άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ` εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού";
Απάντηση: Η εικόνα είναι το πνευματικό θεμέλιο που υπάρχει μέσα μας και μας έχει δοθεί σαν δώρο. Η ομοίωση είναι αυτό που πρέπει εμείς να καλλιεργήσουμε στο βάθος της υπάρξεως μας, ώστε να τελειοποιήσουμε το καλό, την αγάπη που υπάρχει μέσα μας. Με άλλα λόγια: έχουμε δεχτεί από το Θεό ένα υλικό, το οποίον οφείλουμε να επεξεργαστούμε.
  • Ερώτηση: Ενοχλούμαι πολύ με το δίσκο που τρία πρόσωπα περιφέρουν επανειλημμένα ενώ γίνεται η λειτουργία και προσευχόμαστε. Περιφέρονται, κάνουν θόρυβο με τα νομίσματα και αποσπούν την προσοχή των πιστών από την προσευχή. Μια φορά πήγα σε μια καθολική εκκλησία και πρόσεξα ότι δεν πουλούσαν κεριά κ.λ.π. και ότι ό διάκος περνούσε μια μόνο φορά από ένα μόνο πρόσωπο. Νομίζω ότι έτσι διακόπτεται λιγότερο η περισυλλογή. Έχω δίκαιο; Δεν θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τον τρόπο που γίνεται ο έρανος; Είμαι σίγουρη ότι κάθε πιστός θεωρεί καθήκον του να συμμετέχει στη συντήρηση της εκκλησίας.
Απάντηση: Οι παρατηρήσεις αυτές είναι βάσιμες. Πραγματικά, πολλές φορές κριτικάρουμε τους καθολικούς για τις διαφορές που μας χωρίζουν απ' αυτούς κι όμως θα μπορούσαμε να διδαχτούμε αρκετά πράγματα. Η επανειλημμένη περιφορά του δίσκου κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μας έγινε συνήθεια και δεν βλέπουμε σ` αυτό καμιά αμαρτία, και ωστόσο, κάθε τι που διαταράζει τη Θεία Λειτουργία, είναι αμαρτία. Αν ο Χριστός έκανε την εμφάνιση του στην εκκλησία μας, είναι βέβαιο ότι θα έδιωχνε πολλούς από μας. Τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση; Πριν απ' όλα να έχουμε ξύπνια τη συνείδηση μας, ώστε ότι κάνουμε μέσα στην εκκλησία να μην το κάνουμε για τα χρήματα, αλλά με πίστη. Τότε δεν θα κάνουμε τίποτα που να διαταράζει την ακολουθία. Χωρίς καμιά αμφιβολία οι πιστοί δεν θα ανεχθούν να δουν την εκκλησία τους σε αθλία κατάσταση, και όταν χρειαστεί θα προσφέρουν την βοήθεια τους. Όλοι όσοι έχουμε μέσα μας ζωντανή συνείδηση οφείλουμε να σκεφθούμε πώς θα βελτιώσουμε τις συνήθειες μας.
  • Ερώτηση. Ό Θεός γνώριζε και γνωρίζει το καλό ή το κακό τέλος κάθε ανθρώπου. Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον είναι ανθρώπινες έννοιες. Για το Θεό δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον. Άρα για Κείνων εκφράσεις όπως: "αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει καλός,, αλλά έγινε κακός, δεν έχουν νόημα. Για το Θεό, που είναι αιώνιος, αυτός ο άνθρωπος είναι ήδη κακός. Γιατί, λοιπόν, να τον τιμωρήσει; Και τι νόημα έχει η διαβεβαίωση ότι του δόθηκε κάθε ευκαιρία να γίνει καλός; Ό Θεός ξέρει ότι έτσι κι αλλιώς αυτός ο άνθρωπος δεν θα σωθεί;
Απάντηση: Ναι, ο Θεός ξέρει Τι θα συμβεί σε κάθε άνθρωπο. Αλλά πρέπει επίσης, να το ξέρει και ο άνθρωπος. Γι' αυτό του δόθηκε το πνεύμα, η ψυχή. Κάθε τι που συμβαίνει στον άνθρωπο, οι τιμωρίες ή οι χαρές είναι μαθήματα σταλμένα απ` το Θεό. Πριν ακόμα δημιουργήσει τον άνθρωπο ο Θεός ήξερε τι θα συνέβαινε στην ανθρωπότητα. Αλλά ο Χριστός λέει κάπου στα Ευαγγέλια ότι η φωνή που ακούστηκε από τον ουρανό δεν προοριζόταν για Κείνων αλλά για το λαό. Κάθε τι που γίνεται σ' αυτό τον κόσμο, γίνεται για τον άνθρωπο. Ζούμε την ανθρώπινη ιστορία. Όταν θα ζήσουμε τη Θεϊκή Ιστορία, αν μπορώ να εκφραστώ έτσι, όλα θα είναι διαφορετικά.
  • Ερώτηση: Τι είναι οι Ώρες και πότε τις διαβάζουμε;
Απάντηση: Οι "Ώρες" είναι μια ακολουθία που αποτελείται από ψαλμούς. Τις διαβάζουμε πριν αρχίσει η Λειτουργία. Τότε που, σύμφωνα με τους Κανόνες, πρέπει να γίνεται η προετοιμασία της Θείας Λειτουργίας, η Προσκομιδή. Η ανάγνωση των "Ωρών" πρέπει να μας θυμίζει με την προσευχή τις ώρες της ζωής μας και πώς ώρα με την ώρα πλησιάζουμε στην βασιλεία του Θεού. Γιατί η θεία Λειτουργία είναι, κατά κάποιο τρόπο η Ευλογημένη Βασιλεία του Θεού.
  • Ερώτηση: Μου φαίνεται ότι ο χριστιανός είναι η θρησκεία των δακρύων και της λύπης. Γιατί μιλάμε αδιάκοπα για την αμαρτία, για τον πόνο. Πέστε μου, έχω δίκαιο; Εάν είναι έτσι, είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο της εποχής μας να είναι χριστιανός. Στη ζωή υπάρχει αρκετή θλίψη και χωρίς αυτό. Μου φαίνεται ότι η θρησκεία θα πρέπει να είναι χαρούμενη. Να ελευθερώνει και Όχι να υποδουλώνει. Απαντήστε σ' αυτή την ερώτηση που με ταράζει.
Απάντηση. Ό χριστιανισμός είναι πριν απ' όλα η θρησκεία της χαράς. Το ζήτημα μόνο είναι, πώς εννοούμε τη χαρά; Αν την εννοούμε μ' ένα τρόπο χωμάτινο, τη χαρά της μέθης ή της ακολασίας, ο χριστιανισμός δεν χρειάζεται μια τέτοια χαρά. Σ' αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις, πρέπει να θλιβόμαστε και να ζητούμε τρόπο να ελευθερωθούμε από τη μέθη ή την ακολασία. Ό χριστιανισμός είναι η θρησκεία της χαράς που νοιώθει κανείς όταν ελευθερώνεται από την αμαρτία. Μόνο όταν ελευθερωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, νοιώθει αληθινά τη χαρά. Τη χαρά της αναστάσεως, από την αμαρτία και το θάνατο, τη χαρά της αιωνιότητας. Ό Θεός να δώσει να μην έχομε πια αυταπάτες για τη χαρά, αλλά να την εννοούμε όπως πρέπει και τότε ο χριστιανισμός δεν θα μας φαίνεται πια η θρησκεία της λύπης.
  • Ερώτηση: Τι νόημα έχει ο πόνος των παιδιών;
Απάντηση. Είμαστε δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Τα παιδιά υποφέρουν από τις αμαρτίες μας. Το νόημα είναι ότι οφείλουμε να βελτιωθούμε. Βλέποντας τους πόνους των παιδιών μας γινόμαστε πιο ευαίσθητοι. Ό Θεός δεν τιμωρεί υποχρεωτικά για μια αμαρτία. Γενικά, ο Θεός δεν τιμωρεί. Παιδεύει. Ό πόνος είναι ένα στάδιο της παιδείας. Για να υποφέρουν λιγότερο τα παιδιά μας, πρέπει εμείς να αμαρτάνουμε λιγότερο. Όταν βλέπουμε ένα παιδί να υποφέρει, πρέπει να ξέρουμε ότι υποφέρει για την δική μας αμαρτία. Συχνά οι άνθρωποι γίνονται τόσο σκληροί, ώστε ο δικό τους πόνος δεν μπορεί να τους διορθώσει. Αλλά διορθώνεται με τον πόνο των παιδιών τους.
Ο χριστιανισμός πρέπει να γίνει η ουσία της ζωής μας. Στο φως του πρέπει να εξετάσουμε όλα τα προβλήματα και όχι να τον κλείνουμε μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Είναι απαραίτητο να πνευματοποιήσουμε την ζωή που βρίσκεται έξω από τις πόρτες της Εκκλησίας. Ο χριστιανός δεν μπορεί να κλείνεται στο καβούκι του, πρέπει να υποφέρει για τα δεινά του άλλου. Αυτά είναι λίγα χαρακτηριστικά λόγια απ' τα κηρύγματα του Dimitri Doudko, που είναι ένας αντιπροσωπευτικός τύπος των τιμίων αγωνιστών ιερέων της σύγχρονης Ρωσίας. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) www.sophia-ntrekou.gr

Σχετικά Θέματα:


Едино на потребу. Прот. Димитрий Дудко (2002)
















«Παιδιά χωρίς Θεό»: ιστοσελίδα για την 
προώθηση του αθεϊσμού στα παιδιά.



Η αθεϊστική προπαγάνδα είναι πλέον στο κατώφλι μας και μας κρούει την πόρτα. Ας αντισταθούμε και ας ενημερώσουμε τα παιδιά και ειδικότερα τους εφήβους. Ειδικότερα οι θεολόγοι ας τονίσουν τη διαφορά μεταξύ ''καλού -καγαθού πολίτη'' και Χριστιανού και ας προβάλουν το θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού όχι μονοδιάστατα ως θεωρία, αλλά στα πλαίσια της βιωματικής προσέγγισης του ορθόδοξου ιδεώδους. Σοφία Ντρέκου​

«Παιδιά χωρίς Θεό»: ιστοσελίδα για την προώθηση του αθεϊσμού στα παιδιά: Η Αμερικανική Ανθρωπιστική Οργάνωση (AHA) δημιούργησε ένα website αφιερωμένο στην παροχή βοήθειας στα παιδιά και τους εφήβους διαφόρων ηλικιών που δεν πιστεύουν στο Θεό ή που δεν έχουν ακόμη σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη, στο δρόμο τους προς τον αθεϊσμό.

Η ιστοσελίδα KidsWithoutGod.com («Παιδιά χωρίς Θεό»), που προωθείται από την ΑΗΑ στα τέλη Νοεμβρίου, μεταξύ άλλων θεμάτων, παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη θρησκεία, την επιστήμη, τη σεξουαλικότητα και τις διακρίσεις.

Όπως ανακοινώνεται στην αρχική σελίδα, με την φράση-καλωσόρισμα, «Παιδιά χωρίς Θεό» είναι ένα site για τα εκατομμύρια των νέων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που «επέλεξαν την γνώση» και «εγκατέλειψαν τις προκαταλήψεις» (!).

«Παιδιά χωρίς Θεό» θα είναι μια φιλική κοινότητα για τα παιδιά που ίσως να είναι πολύ ντροπαλά για να ρωτήσουν ευθέως έναν ενήλικα πώς μπορεί ένας καλός άνθρωπος να μην έχει την ανάγκη για έναν Θεό, λέει ο διευθυντής της AHA Roy Speckhardt.

Η Αμερικανική Οργάνωση λέει ότι ξόδεψε περισσότερα από 30.000 (!!!) δολάρια σε διαφήμιση «για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά γνωρίζουν το νέο μέσο». Εκτός από τις διαφημίσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η εκστρατεία προώθησης περιλαμβάνει online διαφημίσεις που εμφανίζονται σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των Facebook, Google και YouTube, ενώ το National Geographic Kids και το Disney.com αρνήθηκαν να τις δημοσιεύσουν, ομολογεί η Οργάνωση.

«Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να μάθουν τις ηθικές αξίες που δεν προέρχονται αναγκαστικά από τη θρησκεία» διακηρύσσει ο Speckhardt.

Το σχόλιό μας: Δώσαμε link προς το αθεϊστικό site, για λόγους εντιμότητας. Θα δώσουμε και μερικά links προς άρθρα του δικού μας ιστότοπου, που σίγουρα δεν έχουν υπόψιν οι Αμερικανοί άθεοι, ενώ οι εν Ελλάδι άθεοι, κι αν τα έχουν υπόψιν, δεν τολμούν - ας τους τσιγκλίσω λίγο - να τα σκεφτούν σοβαρά. Φυσικά υπάρχουν και στην Ελλάδα αθεϊστικοί ιστότοποι με άξονα το "κάνε το καλό χωρίς Θεό".

Συνοπτικά, ας πούμε ότι δε χρειαζόμαστε το Θεό "για να είμαστε καλοί άνθρωποι". Η πίστη στο Θεό υπάρχει επειδή είναι αληθινή κι όχι επειδή "την έχουμε ανάγκη". Όμως ο άνθρωπος μπορεί να ωφεληθεί από τη σχέση του με το Θεό - να ενωθεί με Αυτόν και να γίνει άγιος.

Παραθέτω τα λόγια του π. Νικολάου Λουδοβίκου, που κάθε άλλο παρά χαμηλού επιπέδου παπάς είναι και που καλώ κάθε ειλικρινή αναζητητή της αλήθειας - ό,τι κι αν πιστεύει - να τον προσέξει:
  • «Το Ευαγγέλιο είναι εύκολο να γίνει ηθικολογία, δηλ. να χρησιμοποιηθεί για να λέμε διάφορα "πρέπει": πρέπει να είμαστε καλοί, να μη λέμε ψέματα κ.τ.λ. Αυτά εν πολλοίς δε σημαίνουν και τίποτα, γιατί κατ' αρχήν δε χρειάζεται και το Ευαγγέλιο για να τα πούμε... Είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι σημαντικά από μόνα τους. Το σημαντικό είναι κυρίως: τι ήρθε ακριβώς να κάνει ο Χριστός στον κόσμο, σε τι χρειάζεται η ενσάρκωση του Θεού. Αυτή είναι και η διαφορά του χριστιανισμού από οποιαδήποτε διδασκαλία... Το Ευαγγέλιο δε μιλάει για την καθημερινή συμπεριφορά. Θα 'τανε πολύ μικρό, θα 'ταν μείωση του Ευαγγελίου να πούμε ότι γι' αυτό το πράγμα μιλάει... Η ηθική συμπεριφορά του χριστιανού είναι αποτέλεσμα ενός γεγονότος πολύ μεγαλύτερου και πολύ βαθύτερου».
Και τώρα για το αθεϊστικό site:Το αν πρόκειται για αθέμιτο προσηλυτισμό κ.τ.λ. ή όχι (όπως ίσως σκεφτεί ο διερχόμενος μπλογκοναύτης), το παρακάμπτω. Όμως είναι χαρακτηριστικό ότι η ΑΗΑ έχει στις τσέπες της και ξοδεύει 30.000 δολάρια για την προπαγάνδα της. Το ίδιο ακριβώς και οι δολοφονικές και αποικιοκρατικές πολυεθνικές, που λανσάρουν καταστροφικά για τον άνθρωπο προϊόντα διατροφής, διασκέδασης, τεχνολογίας (με πλήθος παρενέργειες) κ.τ.λ., ενώ οι υπερασπιστές της ψυχοσωματικής υγείας του ανθρώπου έχουν ελάχιστα μέσα και χρήματα, εκτός όταν είναι κι αυτοί διαπλεκόμενοι με εταιρίες, που θέλουν να καπελώσουν επικερδώς την εκάστοτε προσπάθεια.

Ομοίως, η σοβαρή ορθόδοξη ιεραποστολή πένεται και πεινάει. Ο αγώνας - σε υλικό επίπεδο - είναι άνισος και αυτό ας το ξέρουν οι "προοδευτικοί" άθεοι. Δεν είμαστε Βατικανό ή προτεσταντικές και πεντηκοστιανές σέχτες με εκατομμύρια δολάρια. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να διαφημίσουμε εξίσου το δικό μας θησαυρό, οπότε θα έβλεπαν οι απέναντι αδελφοί τι θα πάθαινε (από μόνη της) η δική τους εκστρατεία. Και τούτο, γιατί εκείνοι δεν "επέλεξαν τη γνώση εγκαταλείποντας τις προκαταλήψεις", αλλά (χωρίς να το γνωρίζουν) κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Φυσικά, ας μην ανησυχούν, οι νέοι ξέρουν την αθεΐα (προπαγανδίζεται με όλα τα μέσα!). Τον Χριστό δεν ξέρουν...

Εννοείται ότι δε θέλουμε βρόμικα λεφτά. Ευτυχώς που δεν έχουμε τέτοια! Και διαθέτουμε κάτι πολύ ισχυρότερο για τη δική μας προσπάθεια: τον ίδιο το Χριστό. Κι εδώ πρέπει να ξυπνήσουν οι δικοί μας - ιερείς κ.λ.π. Ούτε αρκετά χρήματα διαθέτουμε (ενώ κάποιοι έχουν) ούτε προσευχή κάνουμε, τέτοια που να σωθούν οι ψυχές.

Κοιμόμαστε λοιπόν και αφήνουμε τα παιδιά, τους έφηβους και τους γονείς, να τους κατασπαράξουν οι «καλοί άνθρωποι που δε χρειάζονται το Θεό...».
Αυτά. Δε χρειάζονται περισσότερα λόγια. Για τη συνέχεια:
Ο Αθεϊσμός (Στυλιανός Ματθαίου) 


«Άθεοι, δεν υπάρχουν. Θεοποιημένα είδωλα υπάρχουν, που κάποιοι ελπίζουν, ότι θα πάρουν από αυτούς, όσα δίνονται απ' τον Θεόν. Ως τέτοιο Είδωλο, αναφέρω τη Θεοποίηση του ΕΓΩ....! Κάποιοι απ' τον θαυμασμό των άλλων, πιστεύουν ότι είναι ημίθεοι, ήρωες, σωτήρες, και επιζητούν λατρεία, θρησκευτική αφοσίωση των οπαδών τους... Σαν την χάσουν όμως, συντρίβονται σε σχιζοφρένεια, εγκλείονται σε φυλακή, φρενοκομείο, τάφο. Προσβάλλει η αρρώστια αυτή, διανοουμένους, ηγέτες, πλούσιους, και στερούμενους του «Γνώθι σαυτόν»...!!!»

Κάποιοι στους δρόμους, πουλάνε Χριστιανισμό, με ψευτοευσέβεια. Είναι οι Χιλιαστές... Στρατολογούν αφελείς, ακόμη και με πληρωμή. Ο Χίτλερ, πέτυχε την αφοσίωση των Γερμανών, γιατί τους βρήκε χωρίς Θεό... Τους τον είχε προηγουμένως ξεριζώσει, ο Ορθολογισμός, ο Πανθεϊσμός, ο Αγνωστικισμός, ο Υλισμός....Και ο Χίτλερ, τους έδωσε ως Θεό τον εαυτό του, και τον Εθνικοσοσιαλισμό....Φέρονται στους δρόμους, σαν την «Αλεπού γιατρός»...Δεν μπορώ να γράψω περισσότερα, για τις κοροϊδίες τους.....!!!

Και δυό λόγια, επιτρέψτε μου, γιά τον Μασωνισμό. Όποιος δεν έχει σχέσει προσωπική με τον Θεό, και κάτω από ειδικές συνθήκες, γίνεται Μασώνος. Σε ξελασπώνει από ατασθαλίες, σε υποστηρίζει επαγγελματικά. Τα μέλη του, ειναι η Ελίτ, του Πνεύματος και της Ύλης.

Αποστρέφεται το γυναικείο φύλο, που θεωρεί αναξιόπιστο. Υπόσχεται κοινωνική ανάδειξη των Νεοφωτίστων, που «Αντί πινακίου φακής» παραδίδουν τους ανεκτίμητους θησαυρούς της πίστης. Προσελκύει αφελείς και εύπιστους... !!!»

Οι μή Ορθόδοξοι, έχουν έμφυτο ηθικό Νόμο, ηθική συνείδηση, και αποκάλυψη του Θεού στη φύση. Ακόμη τον Νου, και την θέληση...Είναι και αυτοί Εικόνες Του....Δεν παρουσιάστηκε χατηρικά στην Παλαιστίνη, αλλά γιατί εκεί, υπήρχε πίστης σε Πνευματικό Θεό..Δεν κάνει διακρίσεις, αφού ''Πάντας θέλει σωθήναι''. Η ευθύνη και το χρέος της διάδωσης στους αδελφούς, τώρα δικό μας... Πόσοι έγιναν οι δώδεκα; Ο Θεός δεν περιορίζεται, ο άνθρωπος δεν χωράει γιά περισσότερα, είναι πεπερασμένος... Τι έγινε προ της πτώσεως; ποιός χαλασε τα σχέδια του Θεού; Ακόμη ποιός τα χαλάει; Η μία Ακτίνα, διά μέσου πρίσματος διαθλάται σε επτά χρώματα. Ο ένας Θεός των πρωτοπλάστων, διά μέσου των αιώνων διεσπάσθει σε επί μέρους θεούς ψεύτικους . Η τάση του ανθρώπου, να θέλει να πιστεύει δείχνει την αληθινή κληρονομιά του...Οι ταπεινές μου απόψεις, Πέτρε...! Ευχής έργον να ακούσουμε και άλλες απόψεις... «www.facebook.com/groups/Sophia.Drekou»

Μία υπενθύμιση με τρία τώρα βασικά πράγματα για το ότι δεν υπάρχουν ''θρησκείες'', αλλά είναι όλα αθεϊσμός.Πέρα φυσικά από την αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Όπως είπαμε σε προηγούμενο ποστ.

1. Γιατί οι ''θρησκείες'' δεν είναι θρησκείες, αλλά αθεϊσμός και γιατί μόνο στην Ορθοδοξία αποκαλύπτεται ο αληθινός Θεός. Το θέμα είναι πάρα πολύ εύκολο αν το δει κάποιος από τις οντολογικές διαφορές μεταξύ των θρησκειών'' ή αθεϊστικών θεωριών και της Ορθοδοξίας. Ένας Θεός για να είναι Θεός πρέπει να είναι άπειρος σε μέγεθος, σε δύναμη, σε γνώση, σε λάμψη, να είναι ασχημάτιστος και άχρονος. Όπου υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν το αλάθητο της ανθρώπινης φύσεως ή άλλων πεπερασμένων όντων, αυτό είναι πλάνη. Τα χαρακτηριστικά της παντοδυναμίας και της παντογνωσίας αφορούν μόνο τον Θεό που είναι άπειρος. Όταν βλέπει κάποιος στις αρχαίες μυθολογίες πεπερασμένα όντα να χαρακτηρίζονται ως παντοδύναμοι και παντογνώστες, αυτό είναι πλάνη. Γιατί ως πεπερασμένα όντα έχουν αρχή ύπαρξης, δεν είναι άχρονα,περιορίζονται από τα χαρακτηριστικά της ύπαρξης τους και εξαρτώνται από τον χώρο και τον χρόνο. Για αυτό και λέμε ότι όλα είναι αθεϊσμός. Και είναι αθεϊσμός γιατί αποδίδονται χαρακτηριστικά παντοδυναμίας και παντογνωσίας σε πεπερασμένα όντα που κανονικά είναι στοιχεία του Απείρου Θεού.

Ένα συμπέρασμα της ΟΟΔΕ για αυτούς που ρωτούν ποιος δημιούργησε τον Θεό.

2. Χαρακτηριστικό του μηδενός και της ανυπαρξίας, είναι η έλλειψη οποιουδήποτε πράγματος, ακόμα και η έλλειψη αιτίας. Αν λοιπόν το σύμπαν "κάποτε" δεν υπήρχε, δεν μένει παρά να δεχθούμε ότι υπάρχει κάποια πρώτη αιτία εκτός χωροχρόνου, που να το έφερε σε ύπαρξη. Η πρώτη δημιουργός αιτία λοιπόν, είναι "άκτιστη" και άτρεπτη, και όλα τα παράγωγά της, είναι "κτίσματα". Η πρώτη αιτία έξω από το χωροχρόνο είναι ο Θεός, και όλα τα άλλα που υπόκεινται σε νόμους, είναι τα κτίσματα. Το χαρακτηριστικό τού "ακτίστου" όμως, είναι η έλειψη μεταβολής, μια και δεν υπόκειται σε νόμους τού χωροχρόνου,και συνεπώς η έλλειψη οποιασδήποτε εξωτερικής αιτίας ύπαρξης. Ο Θεός λοιπόν ως άκτιστος, και ως το μόνο απόλυτα ελεύθερο νοήμον ον, δεν περιορίζεται ούτε από τα χαρακτηριστικά του, επειδή τα χαρακτηριστικά του αυτά, είναι σύμφωνα με τη δική Του ελευθερία. Εάν λοιπόν υπάρχει κτίση, υπάρχει κατ' ανάγκην και η πρώτη άκτιστη αιτία. Εφ' όσον όμως υπάρχει άκτιστο, πρέπει κατ' ανάγκην να είναι νοήμον, ώστε να μην εξαρτάται από άλλη πρώτη αιτία! «O Δημιουργός του χώρου και του χρόνου» www.oodegr.com

Για το αν μπορούν να υπάρχουν άπειροι εκ φύσεως θεοί.

3. Είναι αδύνατον να υπάρχουν άπειροι θεοί. Διότι ο κάθε τέλειος Θεός πρέπει να έχει τα όρια του. Και αν υπάρχουν όρια σημαίνει ότι υπάρχει διάσπαση. Διότι η διάσπαση είναι φαινόμενο του κτιστού και της πτώσης. Στην ύλη η διάσπαση οδηγεί στον θάνατο και στην ανυπαρξία. Στο πνεύμα δεν υπάρχει η τάση προς εξαφάνιση αλλά μετατροπή. Από φως γίνεται σκοτάδι και γίνεται το ίδιο ένας θάνατος. Και αν υπάρχουν όρια σε έναν Θεό δεν μπορεί να είναι τέλειος και άπειρος. Θα είναι ένα πεπερασμένο πλάσμα.

Σχόλια

Στυλιανος Ματθαιου: Οι μή Ορθόδοξοι, έχουν έμφυτο ηθικό Νόμο, ηθική συνείδηση, και αποκάλυψη του Θεού στη φύση. Ακόμη τον Νου, και την θέληση... Είναι και αυτοί Εικόνες Του... Δεν παρουσιάστηκε χατηρικά στην Παλαιστίνη, αλλά γιατί εκεί, υπήρχε πίστης σε Πνευματικό Θεό. Δεν κάνει διακρίσεις, αφού ''Πάντας θέλει σωθήναι''. Η ευθύνη και το χρέος της διάδοσης στους αδελφούς, τώρα δικό μας. Πόσοι έγιναν οι δώδεκα; Ο Θεός δεν περιορίζεται, ο άνθρωπος δεν χωράει γιά περισσότερα, είναι πεπερασμένος...Τι έγινε προ της πτώσεως; ποιός χάλασε τα σχέδια του Θεού; Ακόμη ποιός τα χαλάει; Η μία Ακτίνα, διά μέσου πρίσματος διαθλάται σε επτά χρώματα. Ο ένας Θεός των πρωτοπλάστων, διά μεσου των αιώνων διεσπάσθει σε επί μέρους θεούς ψεύτικους. Η τάση του ανθρώπου, να θέλει να πιστεύει δείχνει την αληθινή κληρονομιά του... Οι ταπεινές μου απόψεις, Πέτρε.....! Ευχής έργον να ακούσουμε και άλλες απόψεις... 2 Μαρτίου 2015 στις 2:58 μ.μ.

Ιωάννης Ράπος: Τι επιχειρήματα να φέρει κάποιος απέναντι σε μια στερεοτυπική σκέψη, η οποία έχει μια προκάτ απάντηση σε όλα; Όπως είπε και ένας μεγάλος Έλληνας διανοητής της εποχής μας: Οι παροπίδες προφέρουν ασφαλή προσανατολισμό.  27 Ιουνίου 2018


Συγγραφέας:
Περισσότερα Θέματα: , , , , , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)