Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες: ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα

προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον

Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων

αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν.

ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο

Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης 

(Ζηζιούλας) Διδάκτωρ Θεολογίας 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να τονισθή είναι ότι, αντίθετα με την άποψη μερικών ερευνητών, ο Ελληνισμός συνδέεται στενά με την όλη προοπτική του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. Υπάρχει πρώτα σ' αυτό μια χαρακτηριστική έμφαση στον οικουμενικό χαρακτήρα και στην αποστολή του Ιησού Χριστού, μια διεύρυνση του ορίζοντος της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο Χριστός, τονίζεται, ήλθε στον κόσμο για να φωτίση «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» ∙ είναι «ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», ο οποίος θα ελκύση «πάντας» κοντά του, ώστε να «σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ». Η προφητεία του αρχιερέως ότι ο Ιησούς «ἔμελλεν ἀποθνήσκειν ... οὐχ ὑπέρ τοῦ ἔθνους μόνον (δηλαδή των Ιουδαίων), ἀλλ ' ἵνα καί τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διασκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν», σε συνδυασμό με τη φράση του Ιησού «καί ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης» μαρτυρεί συνειδητή προσπάθεια του Ιωάννη να διευρύνη τον ορίζοντα του Χριστιανισμού ώστε να περιλάβη και τους εθνικούς.

Έπειτα υπάρχουν σαφείς αναφορές του Ευαγγελίου ειδικά στους Έλληνες. Στο στίχο 7, 35 οι Ιουδαίοι εμφανίζονται να προλέγουν ασυνείδητα ότι ο Χριστός θα κηρυχθή στους Έλληνες: «ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρίσκομεν αὐτόν; μή εἰς τήν διασποράν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καί διδάσκειν τούς Ἕλληνας;». Και κάτι περισσότερο: ο Ιωάννης εμφανίζει τη δημόσια δράση του Ιησού στην ολοκλήρωσή της τη στιγμή ακριβώς που Έλληνες ζητούν να τον δουν (12, 20).

Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Ιησούς ως την «ώρα», δηλαδή τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως.

Η φράση αυτή του τετάρτου ευαγγελίου υπενθυμίζει όσα γράφουμε παραπάνω για τον Παύλο: η προσχώρηση των Ελλήνων στον Χριστιανισμό ήταν το πιο εντυπωσιακό ιστορικό γεγονός του αρχικού Χριστιανισμού στα μάτια των ιδίων των πρώτων αποστόλων. 

Το ευαγγέλιο του Ιωάννου, γραμμένο σε μια εποχή που η Εκκλησία αποτελούνταν βασικά από Έλληνες, εκφράζει και αυτό τη συνείδηση, πως η ιστορική πορεία του Χριστιανισμού ήταν δεμένη πια με τον Ελληνισμό.

Εφόσον ο Ελληνισμός δεν ήταν άσχετος με την προοπτική του τετάρτου Ευαγγελίου, θα μπορούσε να πη κανείς ότι το Ευαγγέλιο αυτό συνδέεται και ουσιαστικά με την ελληνική σκέψη; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη. Οι μορφές Ελληνισμού με τις οποίες η σύγχρονη έρευνα συνέδεσε το Ευαγγέλιο αυτό είναι κυρίως οι εξής:

α) Η ελληνική φιλοσοφία γενικά και ειδικότερα ο Πλατωνισμός, σε μια εκλαϊκευμένη μορφή του, και ο Στωϊκισμός. Αφορμή για τη συσχέτιση αυτή δίνουν οι αντιθέσεις που παρουσιάζονται στον Ιωάννη μεταξύ σαρκός και πνεύματος, φυσικού και ουρανίου άρτου, φυσικής και αιωνίου ζωής και γενικά μεταξύ ενός ουρανίου και ενός επιγείου κόσμου. Όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν ως στοιχεία ενός λαϊκού Πλατωνισμού, ενώ η γνωστή περί Λόγου ιδέα, που εμφανίζεται στον πρόλογο του Ευαγγελίου, υπενθυμίζει την έννοια του «λόγου»που ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στον Στωϊκισμό.

β) Ο Φίλων. Στο σημείο αυτό αφορμή δίνει πάλι η χρήση του «Λόγου» και στις δύο πηγές, καθώς και μερικές εικόνες, όπως η κλίμακα του Ιακώβ κ. ά. γ) Τα λεγόμενα Ερμητικά κείμενα που προέρχονται -κατά τα πρώτα στρώματα- από την Αίγυπτο τον 2 ο ή τον 3 ο αι. π. Χ., με κύριο θέμα τη λατρεία του Ερμή του Τρισμέγιστου, μυθικού σοφού της αρχαίας Αιγύπτου που θεοποιείται ως ο Θεός Teut (Ερμής). Στα συγγράμματα αυτά έχουμε συγκρητισμό πλατωνικών, στωϊκών και μεσανατολικών θρησκευτικών στοιχείων με βάση την ιδέα της σωτηρίας που προσφέρει η γνώση του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στους εκλεκτούς (ένα είδος γνωστικού συγκρητισμού). 

Μια σύγκριση του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου με τα συγγράμματα αυτά δείχνει ότι πολλοί όροι είναι κοινοί και στις δύο πηγές, όπως «φως», «ζωή», «λόγος» κλπ., αλλά και ότι πολλοί άλλοι, που είναι βασικοί για τα Ερμητικά κείμενα, απουσιάζουν εντελώς από τον Ιωάννη, όπως οι λέξεις «μυστήριον», «αθανασία», «δημιουργός» κλπ. Δεδομένου μάλιστα ότι η σημερινή μορφή των Ερμητικών κειμένων είναι μεταγενέστερη από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, η απόδειξη εξαρτήσεως του Ευαγγελίου από τα κείμενα αυτά είναι δυσχερής.

Παρόμοια δυσχέρεια εμφανίζει και μία άλλη θεωρία που συνδέει το Ευαγγέλιο με μια μορφή προχριστιανικού Γνωστικισμού, που την εκπροσωπούν κυρίως τα κείμενα των Μανδαίων -μιας βαπτιστικής αιρέσεως με ιουδαϊκές ρίζες, που υπάρχει ακόμη στη Μεσοποταμία σαν συνέχεια του βαπτίσματος του Βαπτιστού Ιωάννου, με σαφή γνωστικά χαρακτηριστικά. Οι πιο παλιές μορφές της μανδαϊκής θεολογίας που έχουμε ανάγονται και αυτές σε χρονική περίοδο μεταγενέστερη από τη συγγραφή του τετάρτου Ευαγγέλιου.

Σύνδεση του Ελληνισμού με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο είναι νοητή μόνο στο βαθμό που ο Ελληνισμός επηρέασε τον Ιουδαϊσμό των ελληνιστικών χρόνων, για τον οποίο μιλήσαμε ήδη. Η σύγχρονη έρευνα τείνει να παραδεχθή ότι ο Ιωάννης έχει άμεση εξάρτηση από τον Ιουδαϊσμό της εποχής του. Ακριβώς στον Ιουδαϊσμό αυτό, που είχε, όπως είδαμε διαποτισθή σε μεγάλο βαθμό από τον Ελληνισμό, πρέπει να αναζητηθούν και τυχόν ελληνικές επιδράσεις στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. 

Υπάρχει π. χ. η επίδραση του Ελληνισμού στη σοφιολογική γραμματεία και μάλιστα στη Σοφία Σολομώντος με την προσωποποίηση της σοφίας του Θεού και την προΰπαρξή της κοντά στο Θεό, που συνδέεται με πολλές από τις ιδέες του Ευαγγελίου-ακόμη και ο όρος «λόγος» εμφανίζεται στη Σοφία Σολομώντος, ως συνώνυμο παράλληλο προσωποποιημένης και προϋπάρχουσας «σοφίας».

Η όλη επίδραση εξ άλλου του Ελληνισμού στους Εσσαίους και κατ' επέκταση στην κοινότητα του Κουμράν έχει μεγάλη σημασία, γιατί πολλές από τις βασικές ιδέες του τετάρτου Ευαγγελίου βρίσκονται στα κείμενα της Νεκράς Θάλασσας, όπως ο έντονος ηθικός και εσχατολογικός δυαλισμός, που δεν πρέπει όμως να ερμηνεύεται πρόχειρα με την έννοια ενός ελληνικής εμπνεύσεως δυαλισμού μεταξύ πνεύματος και ύλης. Με μια αναφορά σε τέτοιες ιουδαϊκές πηγές μπορούν να εξηγηθούν πολλά στοιχεία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, που θεωρούνται δάνεια από τον Φίλωνα ή απευθείας από την ελληνική φιλοσοφία. Ειδικά για την έννοια του Λόγου ας σημειωθούν τα ακόλουθα.

Πρώτα, πρέπει να παρατηρηθή ότι ο όρος «Λόγος» εμφανίζεται μόνο στον πρόλογο για να εξαγνισθή εντελώς στο υπόλοιπο κείμενο του Ευαγγελίου. Οι ερευνητές πιστεύουν σήμερα ότι ο πρόλογος αυτός αντιπροσωπεύει κάποια παλαιότερα πηγή (μάλλον κάποιο λειτουργικό ύμνο), που ενσωματώνει εκεί ο Ιωάννης. 

Η καταγωγή της ανεξάρτητης, όπως φαίνεται, αυτής πηγής πρέπει να αναζητηθή μάλλον στον Ιουδαϊσμό παρά στον Ελληνισμό. Βέβαια, η Έφεσος, που θεωρείται από την παράδοση ως ο χώρος του τετάρτου Ευαγγελίου, ήταν και ο τόπος όπου ο Ηράκλειτος τον 6ο π. Χ. αιώνα εισήγαγε την έννοια του λόγου στην ελληνική φιλοσοφία. 

Θα ήταν ίσως φυσικό να υποθέση κανείς ότι στο χώρο αυτό η ιδέα του λόγου είχε τόσο ευρεία απήχηση, ώστε να την δανεισθή ο Ιωάννης. Αλλά η όλη θεολογία του προλόγου είναι τέτοια, ώστε να αποκλείη την εκδοχή αυτή. Στην ελληνική φιλοσοφία, τόσο στον Ηράκλειτο όσο και στους στωϊκούς. 

Ο Λόγος ως η αρχή που συντηρεί και ενώνει τον κόσμο είναι ενδοκοσμικός, ενώ στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου πρόκειται σαφώς για το πρόσωπο που έρχεται στον κόσμο απέξω. Εξ άλλου, όλα τα θέματα του προλόγου αυτού ανάγονται στην Παλαιά Διαθήκη («ἐν ἀρχῇ», «φῶς», «ζωή», «σκότος»), ή στη θεοφάνεια του Σινά («σκηνή», «δόξα», «χάρις» κλπ.). Πρόκειται για μια αντίληψη περί «λόγου», που συνδέει τον όρο αυτό όχι τόσο με την κοσμολογία και την αφηρημένη φιλοσοφική σκέψη, όσο με την ιστορία της σωτηρίας και το εβραϊκό δόγμα της δημιουργίας εκ του μηδενός. 

Γενικά άλλωστε ο Ιωάννης εμφανίζει ολόκληρο το Ευαγγέλιό του μέσα στα πλαίσια της ιστορίας του Ισραήλ και της Ιουδαϊκής Αποκαλυπτικής, ενώ οι θεμελιώδεις έννοιες, όπως εκείνες της αλήθειας, του χρόνου, της ηθικής δυαρχίας κλπ., κατανοούνται πλήρως αν συνδεθούν με την Παλιά Διαθήκη. Μια τέτοια προσέγγιση του Ιωάννου ευνοεί και την κατανόηση άλλων έργων που αποδίδονται σ' αυτόν, όπως η Α' επιστολή Ιωάννου και μάλιστα η Αποκάλυψη που θα μπορούσε να χαραχτηρισθή ως το ιουδαϊκώτερο από τα κείμενα της Καινής διαθήκης.

Παράλληλα όμως με την άμεση εξάρτηση του Ευαγγελίου από την Παλαιά Διαθήκη θα πρέπει να μην λησμονήται η διείσδυση του Ελληνισμού στον Ιουδαϊσμό όχι μόνο της Διασποράς, αλλά και αυτής της Παλαιστίνης. Σ' αυτήν την άμεση επίδραση πρέπει να στρέφεται η προσοχή μας για την αναζήτηση σχέσεων μεταξύ Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού. 

Δεν είναι καθόλου απίθανο να έχουμε στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο -που, όπως είδαμε παραπάνω, δίνει ιδιαίτερη θέση στους Έλληνες- κάποια προσπάθεια εμφανίσεως του Χριστιανισμού με τρόπο που να τον κάνη προσιτό στον ελληνικό κόσμο. Υπάρχει μάλιστα η θεωρία ότι η σημερινή μορφή του Ευαγγελίου αποτελεί μετάφραση αραμαϊκού πρωτοτύπου, που έγινε ίσως στην Έφεσο από τον κύκλο του Ιωάννου. Στην περίπτωση αυτή μια προσαρμογή του Ευαγγελίου στο πνευματικό περιβάλλον του Ελληνισμού θα ήταν απόλυτα φυσική. 

Όπως παρατηρήσαμε ήδη στον Απόστολο Παύλο, μια τέτοια προσπάθεια περνούσε από το χωνευτήρι της χριστιανικής συνειδήσεως, που την οδηγούσε σε μια θεμελιώδη αλλοίωση τόσο της εβραϊκής, όσο και της ελληνικής σημασίας των όρων. Στη περίπτωση του Ιωάννου αρκεί να καταφύγη κανείς στη βασική θεωρία περί Λόγου που βρίσκουμε στον πρόλογο του Ευαγγελίου του. 

Η ιδέα ότι ο «Λόγος σάρξ ἐγένετο» είναι τόσο νέα, ώστε να αλλοιώνη αναπόφευκτα όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ιουδαϊκή περί λόγου αντίληψη. Ειδικά για την ελληνική σκέψη ισχύει αυτό που έγραφε ο Αυγουστίνος στις Εξομολογήσεις του (7, 9), ότι δηλ. ενώ είχε βρει τα αντίστοιχα των πιο πολλών χριστιανικών δογμάτων στους εθνικούς φιλοσόφους, ένα πράγμα δεν μπόρεσε να βρη σ' αυτούς, ότι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο».

Ωστόσο, η επαφή του αρχικού Χριστιανισμού με την ελληνική σκέψη κάθε άλλο παρά χωρίς σημασία ήταν για τη διαμόρφωση της βασικής αυτής ιδέας της Χριστολογίας: της Ενσαρκώσεως. Με ποιο τρόπο έγινε αυτό και τι είδους επιπτώσεις είχε στην ιστορία του Χριστιανισμού θα προσπαθήσουμε να δούμε αμέσως πιο κάτω.

Η ελληνική θεώρηση του κόσμου και η έννοια της Ενσαρκώσεως

εικ. (από εδώ)

Η αναζήτηση της σωτηρίας στον ελληνικό κόσμο των χρόνων που εξετάζουμε δεν στηριζόταν στην προσδοκία μιας ευτυχούς εκβάσεως της Ιστορίας, όπως συνέβαινε με τον ισραηλιτικό λαό, αλλά στην λύτρωση του ανθρώπου από τις δυνάμεις εκείνες που τον κρατούσαν δέσμιο, όπως η μοίρα και ο θάνατος. 

Αν το Ευαγγέλιο επρόκειτο να έχη κάποια σημασία για τους Έλληνες, θα έπρεπε να προσφέρη μια απάντηση στις υπαρξιακές αυτές αναζητήσεις τους. Ανάλογη με τις σωτηριολογικές αυτές αναζητήσεις ήταν και η φιλοσοφική τους τοποθέτηση. Από τις πρώτες του αναλαμπές στην Ιστορία, το ελληνικό πνεύμα δεν έπαψε να ασχολείται με το κοσμολογικό ερώτημα, με το θέμα δηλαδή της αρχής και της συστάσεως των όντων που αποτελούν τον κόσμο. 

Όπως καθετί που υπάρχει στον κόσμο, έτσι και κάθε συγκεκριμένος άνθρωπος αποκτά την ταυτότητά του όχι τόσο σε σχέση με τη θέση του στην ιστορία, όσο σε αναφορά με τη φύση του (ή την «ουσία» του), με αυτό που είναι καθαυτός και σε σχέση με τον όλο κόσμο. 

Το ερώτημα περί Χριστού δεν θα μπορούσε συνεπώς να πάρη ικανοποιητικές απαντήσεις σε έναν τέτοιο κόσμο, αν η Χριστολογία έμενε δεμένη στα παλαιά ιουδαϊκά σχήματα που είδαμε. Το πρόσωπο του Ιησού έπρεπε να βρει την σημασία του ως όντος, τόσο καθαυτό όσο και σε σχέση με τον όλο κόσμο.

Έτσι η πρώτη Εκκλησία επιδίδεται σε έναν τιτάνιο αγώνα- που δεν είναι εμφανής παρά σε εκείνους που μελετούν σε βάθος την ιστορία- να κάμη το πρόσωπο του Ιησού Χριστού κατανοητό ή μάλλον απαραίτητο στον κόσμο των Ελλήνων, τόσο διανοητικά και φιλοσοφικά όσο και υπαρξιακά και σωτηριολογικά. 

Αυτό έπρεπε να γίνει με την πρόσληψη τίτλων και εικόνων από το ελληνιστικό περιβάλλον και την μετουσίωσή τους σε Χριστολογία, χωρίς όμως να περιπέσει η Χριστολογία σε μια μορφή ελληνικής μυθολογίας. Το επίτευγμα αυτό, που είναι ασφαλώς από τα πιο δημιουργικά της Ιστορίας, μαρτυρείται στα κείμενα της Καινής διαθήκης, σε εκείνα που ανάγονται στα χρόνια της οριστικής πια συνδέσεως του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό (βλ. παραπάνω).

Η ελληνιστική θεώρηση του κόσμου στηριζόταν σε μια τριπλή διαίρεση και ιεράρχηση του κόσμου, που περιλάμβανε τα τρία βασικά επίπεδα: τον ουρανό, τη γη και τα υποχθόνια.Τα κατώτερα επίπεδα αυτού του κόσμου βρίσκονται κάτω από την επίδραση των «δυνάμεων» και έχουν ανάγκη από λύτρωση. 

Είναι επίσης στην εξουσία του «σκότους» και πρέπει να φωτισθούν από το φωτισμό που έρχεται «άνωθεν» με μια «αποκάλυψη» εξ ουρανού. Η σωτηρία του ανθρώπου, που είναι συνυφασμένη με μία ευρύτερη κοσμική σωτηρία, πραγματοποιείται σε μια κίνηση από τα άνω προς τα κάτω (μια «κατάβαση»), που φωτίζει και λυτρώνει τον κόσμο για να ακολουθηθή από την αντίστροφη κίνηση της επανόδου στα άνω στρώματα (μια «ανάβαση»), που ολοκληρώνει τη σωτηρία. 

εικ. Ι. Μ. Φιλανθρωπηνών Νότιος & Δυτικός τοίχος, Ιωάννινα 

1. κατεστραμμένο 2. Πλάτων 3. Απολλώνιος ο Τυανέας 

4. Σόλων ο Αθηναίος 5. Αριστοτέλης 6. Πλούταρχος  
7. Θουκυδίδης 8. Χίλων ο Λακεδαιμόνιος (από εδώ)

Το σχήμα αυτό εκφράζουν διάφοροι μύθοι της εποχής εκείνης, άλλοι συνδεδεμένοι μα τον ελληνιστικό Ιουδαϊσμό, όπως ο μύθος της «σοφίας» του «πρώτου» ή «ουράνιου» ανθρώπου κλπ., άλλοι με εντονότερη χροιά γνωστικισμού, όπως ο μύθος του Λυτρωτή, που βρίσκουμε στην μανδαϊκή και στην ερμητική φιλολογία, καθώς και σε γνωστικά κατάλοιπα, όπως οι Ωδές του Σολομώντος, οι Πράξεις του Θωμά, το έργο «Πίστις και Σοφία», τα κείμενα του Nag Hamadi που βρέθηκαν τελευταία κλπ. Στους μύθους αυτούς τη λυτρωτική αυτή κίνηση αναλαμβάνει κάποιο μυθικό πρόσωπο που κατά κάποιο τρόπο προϋπάρχει του κόσμου και ανήκει στον κόσμο του φωτός και της αφθαρσίας.

Βέβαια το σχήμα αυτό, τόσο στα κοσμολογικά όσο και στα σωτηριολογικά στοιχεία που το αποτελούν, δεν πρέπει να εκληφθή ως γνήσια «ελληνικό», έστω κι αν ανήκη σ' έναν κόσμο που κυριαρχείται από το ελληνικό πνεύμα και είναι συνεπώς «ελληνιστικός». Οι ανατολικές επιδράσεις από κόσμους μη ελληνικούς (Αίγυπτος, Περσία κλπ.) είναι πολλές, αλλά σε μία μελέτη της σχέσεως Χριστιανισμού- Ελληνισμού δεν θα είχαν θέση στα σχήματα αυτά στη μορφή που μας τα έδωσε η Ιστορία. 

Μια «απομυθοποίηση» όχι μόνο του Χριστιανισμού αλλά και του Ελληνισμού είναι στην περίπτωση αυτή ευκταία. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο στα πλαίσια της ιστορικής αυτής αναδρομής, όταν μάλιστα δεν έχη καν επιχειρηθή σε επίπεδο ειδικής επιστημονικής έρευνας. 

Εκείνο που θα κάνουμε είναι να απομονώσουμε ένα ή δύο βασικά στοιχεία Χριστολογίας, που έχουν σχέση με πλευρές αναμφισβήτητα ελληνικές, της κοσμοθεωρίας που περιγράψαμε παραπάνω. Έτσι θα δούμε με ποιο τρόπο η εξέλιξη της αρχικής Χριστολογίας ικανοποίησε τις αναζητήσεις των Ελλήνων, χωρίς να αποβάλη τον ειδικό χριστιανικό της χαρακτήρα.

Βιβλιογραφία: Ιωάννου Ζηζιούλα, Μητροπολίτου Περγάμου, Ἑλληνισμός και Χριστιανισμός, Ἡ συνάντηση τῶν δύο κόσμων, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα, 2003, σελ. 97-107.

Πηγή, φώτο, συνδέσεις: Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr

 

Ο Ιωάννης Ζηζιούλας είναι ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Περγάμου. Γεννήθηκε το 1931 στο Καταφύγιο Κοζάνης. Συγγραφέας πολυάριθμων επιστημονικών μελετών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. 

Η διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών είχε θέμα: «Η ενότης της Εκκλησίας εν τη Θ. Ευχαριστία και τω Επισκόπω» και ανηγορεύθη Διδάκτωρ της Θεολογίας το 1965. Δίδαξε Δογματικήν Θεολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και διετέλεσε Καθηγητής της Συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, της Γενεύης, του Λονδίνου, του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου της Ρώμης και της Θεσσαλονίκης. Ο Ιωάννης Ζηζιούλας διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για το 2002. Περισσότερα εδώ

Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού

(Μτ 16,24-25. Μκ 8,34-35. Λκ 9,23-24)

20 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ· 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ.

20 Ήταν τότε μερικοί Έλληνες από εκείνους που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή. 21 Αυτοί λοιπόν πλησίασαν το Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». 22 Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έρχονται ο Ανδρέας και ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού. 23 Τότε ο Ιησούς τούς αποκρίνεται λέγοντας: «Έχει έρθει η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. 24 Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δεν πεθάνει ο κόκκος του σίτου όταν πέσει στη γη, αυτός μόνος μένει. Αν όμως πεθάνει, φέρει πολύ καρπό. 25 Εκείνος που αγαπά τη ζωή του τη χάνει. κι εκείνος που μισεί τη ζωή του στον κόσμο τούτο θα τη φυλάξει σε ζωή αιώνια. 26 Αν κάποιος εμένα διακονεί, εμένα ας ακολουθεί, και όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι και ο διάκονος ο δικός μου. Αν κάποιος εμένα διακονεί, θα τον τιμήσει ο Πατέρας».

Μια εξήγηση δίνεται και στα σχόλια ενός άρθρου:

Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Το χωρίο «Ελλάς γάρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη» είναι από παλιά γνωστό στην Εκκλησία, αλλά αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη του εβραίου ελληνιστή πλατωνικού φιλοσόφου Φίλωνα. Ο εν λόγω φιλόσοφος παρενέβη από τον φιλελληνικό ενθουσιασμό του στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και πολλές αρχαίες εκδόσεις κυκλοφόρησαν με την προσθήκη. 

Με τις πολλαπλές κριτικές εκδόσεις του κειμένου και κυρίως επειδή αυτό σαν μεταγενέστερη προσθήκη (και όχι αυθεντικό κείμενο του Ιωάννη) δεν έγινε φυσικά αποδεκτό από την ιεραποστολική και λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας αυτό εξέπεσε και δεν ξαναέκαμε την εμφάνιση του στο Ευαγγέλιο. Είναι μια υπαρκτή προσθήκη από το 20 π.Χ. - 50 μ.Χ. που δεν έγινε ωστόσο αποδεκτή από την Εκκλησία.

Ποιοί θέλουν να μείνει κρυμμένη αυτή η ιστορική αλήθεια;

«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.» (Το παρακάτω λείπει από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης) «Ελλάς γάρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.»
Καινή Διαθήκη Ιωάννου ΙΒ’ 20-23

Το παραπάνω είναι χειρόγραφο Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού. Ανεκαλύφθη υπό του καθηγητού Ε.Πρόκου το 1974 ο οποίος ιστοριοδιφώντας στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ως επίτιμος καθηγητής Ιστορίας Ξένων Πανεπιστημίων βρήκε το πλήρες κείμενο.

Είναι γνωστό ότι η Παλαιστίνη στην εποχή του Χριστού μας δεν είχε μόνο Εβραίους αποίκους αλλά και πάρα πολλούς Έλληνες οι οποίοι κατοικούσαν σε δέκα πόλεις στην περίφημη Δεκάπολη. Ίσως αναρωτηθούνε μερικοί πώς συνέβαινε αυτό, αλλά θα τους υπενθυμίσουμε ότι, τρείς αιώνες πριν από την Γέννηση του Χριστού, είχαν κατακτηθεί όλα αυτά τα μέρη από τον Μέγα Αλέξανδρο και μετά τον θάνατό του, περιήλθαν στου επιγόνους του. Όλοι, λίγο-πολύ- είχαν εξελληνιστεί και γνώριζαν το μέγεθος του πολιτισμού των Ελλήνων και το μεγαλείο της πνευματικότητάς του (και η καταγωγή της Παναγίας μας σχετίζεται με την φυλή των Εσσαίων που είχε εξελληνιστεί απ’ τον Μέγα Αλέξανδρο.) Όπως ψάλλουμε και τα Χριστούγεννα «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής Χριστέ» κλπ. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που μίλησε ο Χριστός μας και εξύμνησε την Ελλάδα και τους Έλληνες!!!!!!!!!!

Άρα μας κινεί την περιέργεια να μάθουμε γιατί σιωπαίνει ακόμη η επίσημη (Εκκλησία) και δεν προβαίνει σε νέες εκδόσεις με προσθήκη αυτων των ύμνων;;;Θα περιμένουμε την απάντηση.

Ο Ευσέβιος ο Καισαρείας, ή Ευσέβιος της Καισάρειας, (265 – 340), (εναλλακτικά: Ευσέβιος ο Παμφίλου, λατινικά: Eusebius Pamphili), υπήρξε επίσκοπος της Καισάρειας της Παλαιστίνης, εξηγητής και ιστορικός. Αναφέρεται ως ο πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας λόγω του έργου του, της καταγραφής της ιστορίας στις απαρχές της Χριστιανικής εκκλησίας, που είναι γνωστό ως Εκκλησιαστική Ιστορία, ενώ είχε συντάξει και δίτομο ιστορικό χρονικό με τον τίτλο Παντοδαπή Ιστορία (Η Παντοδαπή ιστορία είναι ιστορικό έργο των αρχών του 4ου αιώνα από τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Ευσέβιο της Καισαρείας, στο οποίο παρατίθενται γεγονότα σε μορφή χρονολογίου από τα βιβλικά έτη έως τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α' το 325 π.Χ.). Ο Ευσέβιος υπήρξε ηγετική μορφή του μετριοπαθούς αρειανικού κινήματος των Ομοιουσιανών.

Το δήθεν «εδάφιο για τους Έλληνες» που τάχα «αφαιρέθηκε» από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: Μία ακόμα νεοπαγανιστική απάτη (του Papyrus 52)

Στο παρόν άρθρο θα απαντήσουμε σε μία ακόμα από τις χοντροκομμένες απάτες που σκορπούν στο διαδίκτυο οι νεοπαγανιστές, σύμφωνα με την οποία, δήθεν υπήρξε και αφαιρέθηκε από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, μια φράση του Χριστού που έλεγε: «μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί͵ φυτόν ουράνιον καί βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη»! Διαβάστε το εδώ:  www.oodegr.com

• Τα απόκρυφα ευαγγέλια Επιμέλεια Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης - ΟΟΔΕ Αποσπάσματα από τα βιβλία «Τα απόκρυφα ευαγγέλια» και «ο σχηματισμός της Καινής Διαθήκης» (Πύρρα, Αθήνα) και Εναντίον του Θεού (Όμορφος Κόσμος, Ρέθυμνο).

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες. Η οικογένειά μου είναι αυτοί

που με ακούν: Η οικογένεια του Χριστού - Ν. Λυγερός

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες

Αν αναρωτιέσαι ακόμα

ποιος είναι ο ρόλος

των Ελλήνων

κοίτα απλώς

το ιερό κείμενο

και θυμήσου

πότε συνάντησαν

τον Σωτήρα

τότε θα μάθεις

τι πρέπει να κάνεις

για να διαδώσεις

όλο το έργο του

δίχως να διστάζεις πια

γιατί τώρα βλέπεις

το φως του κόσμου

εκεί που νόμιζες

ότι υπάρχει μόνο

το βαθύ σκοτάδι

διότι οι γνώσεις

φωτίζονται πάντα

και δείχνουν σε όσους

τις μαθαίνουν

ποιος είναι ο προορισμός

και ποια είναι 

η αποστολή μας.

Η οικογένεια του Χριστού

Η οικογένεια του Χριστού

δεν είναι αυτή που νομίζεις

αλλά αυτή που ονοματίζει

όταν έρχονται να τον βρουν

την ώρα της ομιλίας του

γι' αυτό πρόσεχε κι εσύ

αυτή την πολύτιμη λέξη

για να μη μπερδεύεις

την ουσία με το κοινό

την ιστορία με την παράδοση

και δεν καταλαβαίνεις πια

την πολυκυκλικότητα

και την έννοια της συνέχειας

γιατί δεν βλέπεις

τη διαφορά που υπάρχει

μεταξύ της κενότητας

και του απλού κενού.

Η οικογένειά μου είναι αυτοί που με ακούν 

Στην κοινωνία δεν παρατάμε 

ποτέ την οικογένειά μας,

γιατί όλος ο κόσμος είναι η οικογένεια,

βέβαια την πάμε στο γηροκομείο σιγά-σιγά

μην είναι ενοχλητική κιόλας να τελειώσει ωραία.

Στην Ανθρωπότητα η κοινωνία δεν έχει νόημα.

Η οικογένεια δεν είναι 

η οικογένεια που νομίζουμε.

Αυτό το λέει κι ο Χριστός ξεκάθαρα.

Πρώτα από όλα, σου λέει άφησε 

την οικογένειά σου κι έλα μαζί μου.

Κι όταν Τον ψάχνουν και Του λένε 

σε ψάχνει η οικογένειά σου,

λέει: η οικογένειά μου 

είναι αυτοί που με ακούν. 

1:01 Ν. Λυγερός - Η οικογένειά μου είναι αυτοί που με ακούν

*Σημείωση Σ. Ντρέκου: το ιερό κείμενο είναι από το Κατά Ιωάννη 12:20-22. «20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπό Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας, καί ἠρώτων αὐτίν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τόν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καί λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καί πάλιν Ἀνδρέας καί Φίλιππος καί λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δέ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου.» 

Ιω. 12,20 Ήσαν δε εκεί κατά τας ημέρας εκείνας μερικοί προσήλυτοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν ανεβή εις τα Ιεροσόλυμα, δια να προσκυνήσουν κατά την εορτήν του Πάσχα.»

Ιω. 12,20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ.

Ιω. 12,20 Ησαν δε εκεί κατά τας ημέρας εκείνας μερικοί προσήλυτοι Ελληνες, οι οποίοι είχαν ανεβή εις τα Ιεροσόλυμα, δια να προσκυνήσουν κατά την εορτήν του Πασχα.

Ιω. 12,21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.

Ιω. 12,21 Αυτοί, λοιπόν, ήλθαν στον Φιλιππον, που κατήγετο από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον παρακαλούσαν, λέγοντες· “κύριε, θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν και να ομιλήσωμεν μαζή του”.

Ιω. 12,22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ·

Ιω. 12,22 Ερχεται ο Φιλιππος και λέγει τούτο στον Ανδρέαν, μαζή δε κατόπιν, δια λόγους σεβασμού, ο Ανδρέας και ο Φιλιππος λέγουν στον Ιησούν ότι οι Ελληνες θέλουν να τον ίδουν.

Ιω. 12,23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

Ιω. 12,23 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε· “έφθασε τώρα η ωρισμένη από τον Θεόν ώρα, δια να δοξασθή με την σταύρωσιν και την ανάληψίν του ο υιός του ανθρώπου και να αναγνωρισθή ως Μεσσίας και Λυτρωτής από τους Ελληνας, οι οποίοι αυτήν την στιγμήν αντιπροσωπεύουν και όλον τον εθνικόν κόσμον.


Το βράδυ της Μ. Τρίτης ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην υμνολογία κυριαρχεί το γεγονός της αλείψεως των ποδών του Κυρίου με μύρο από μια αμαρτωλή γυναίκα (πόρνη την αναφέρουν οι υμνωδοί) και το σκούπισμά τους με τα μαλλιά της, στο σπίτι ενός Φαρισαίου, όπου ήταν προσκεκλημένος (Λουκά ζ' 36-50), ενώ ψάλλεται ένα από τα πλέον δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας, το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», γνωστότερο ως Τροπάριο της Κασσιανής, από το όνομα της υμνογράφου Κασσιανής (810-865), που το συνέθεσε.

Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννη ιβ’ 17-50) 

Ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει, ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους για να τον συλλάβουν. Κάποιοι Έλληνες ζητούν να τον δουν και αυτός τους λέγει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο υιός του ανθρώπου». Επίσης, ο Κύριος προλέγει τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Περισσότερα » Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι

Ιφιγένεια Γεωργιάδου: Ήσαν δε τινές Ελληνες εκ των αναβαινόντων 

(Αναμέτρηση συνειδητότητας) Τα Απόκρυφα Ευαγγέλια (Διάλογοι)

ιφιγένεια γεωργιάδου: «να θέτει αυτοβούλως και ακηράτως την αυτοσυναίσθηση και την αυτοσυνειδησία της στην απεραντοσύνη» είναι η αναζήτηση της τραγικής μας μοίρας, να αναμετριέται η συνειδητότητα με τα άπειρα μεγαλεία της απροσμέτρητης χαράς του απέραντου κόσμου πιστή αντανάκλαση της Παγκόσμιας Θεωρίας του άψυχου και έμψυχου γίγνεσθαι!!! 4 Ιανουαρίου 2014 στις 4:27 μ.μ.

Zachariou Christos: Έχουμε την γλώσσα μας και την Ορθόδοξη πίστη, τα αφήσαμε και πέσαμε στα agglisti ke greekeegleski, και κάτι άλλες καινές και βραχύβιες θεωρίες και να τι πάθαμε. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 4:02 π.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Η μελέτη των κειμένων στην Ελληνική γλώσσα παραθέτει ένα ιδίωμα ακρίβειας και πιστότητας γνωστικής και μαθηματικής ολοκλήρωσης. Για παράδειγμα πληροφορούμεθα από τον Ησύχιο ότι την ΜΟΝΑΔΑ (1) την απεκάλουν ΠΟΛΥΩΝΥΜΟ μετά μεγίστης ακριβολογίας διότι η μονάς είναι η εικόνα του ανεκφράστου ΕΝ που είναι τα ΠΑΝΤΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ !!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 12:02 μ.μ.

Zachariou Christos: Σαν και έχουν δίκαιο αλλά έθνη που σπουδάζουν την αρχαία ελληνική? 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:18 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Στο Πανεπιστήμιο Oxford η γνώση των αρχαίων Ελληνικών θεωρείται σημαντικό προσόν για καθηγητές θετικών ειδικοτήτων. Στην NASA σε υψηλά επίπεδα μελετών η γνώση των αρχαίων είναι επιβεβλημένη στους επιστήμονες επειδή αναλύουν διεξοδικά τις πληροφορίες του πρωτότυπου κειμένου του βιβλίου του Αριστοτέλη ΜΕΤΑ ΦΥΣΙΚΑ (είχε προηγηθεί η συγγραφή του βιβλίου ΦΥΣΙΚΑ)!!!

O καθηγητής Πανεπιστημίου Ε. Πρόκος, ερευνώντας το 1974 στην βιβλιοθήκη του Βατικανού ως απεσταλμένος ξένων Πανεπιστημίων, ανακάλυψε ότι η φράση «μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν δεν αποθάνη πολύ καρπό φέρει.» Αποτελεί τμήμα του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου και μάλιστα συνέχεια του λόγου στον οποίο ο Ιησού φανερώνει ότι θα δοξαστεί από τους Έλληνες.

«Ήσαν δε τινές Ελληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή ούτοι ούν προσήλθον Φιλλίπω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν έρχεται ο Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη Αμήν Αμήν λέγω υμίν, εάν μη κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν δεν αποθάνη πολύν καρπόν φέρει.» 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:32 μ.μ.

Zachariou Christos: Κυρία Ιφιγένεια κάποιοι αμφισβητούν αυτά τα λόγια. Ξέρετε κατά πόσο είναι επιβεβαιωμένο? Και ποιος ο λόγος που αφαιρέθηκε αυτό το απόσπασμα από το ευαγγέλιο? 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:41 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Σχετική βιβλιογραφία: Το αναφέρει ο αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων 25 π.χ έως 45 μ.χ στο έργο του ''Περί του Προνοία Θεού, Μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί". Το έργο του Φίλωνος συμπεριλήφθηκε τρείς αιώνες αργότερα στο έργο του Επισκόπου Ευσεβίου, Ευαγγελική Προπαρασκευή, Παρίσι, 1599 μ.χ Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών (θεολογία 4391). Προσπάθησα να φωτογραφήσω το κείμενο είναι όμως δυσδιάκριτο. Θα ήμουν ευτυχής αν κάποιος θεολόγος μας ενημερώσει για την συνέχεια αυτής της έρευνας !!! Υπάρχει όμως το έργο του Αγίου Νεκταρίου "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον χριστιανισμό όπου αναφέρει ότι: "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν'' 5 Ιανουαρίου 2014 στις 2:07 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ενδιαφέροντα τα σχόλια σου Ιφιγένεια!Γνωρίζεις και αν κάποιοι άλλοι Βιβλικοί Θεολόγοι αποδέχονται την προσέγγιση Πρόκου; 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:18 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης για παράδειγμα τους δυο τόμους που έχει αφιερώσει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:21 μ.μ.

Zachariou Christos: Ο θεός να σας φωτίζει κα Ιφιγένεια και να εμπλουτίζουμε και εμεις από εσάς την γνώση μας. Ευχαριστώ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:25 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Ενδεχόμενα να ασχολείται με τα επισήμως αποδεκτά κείμενα του ευαγγελίου. Η δική μου έρευνα προχώρησε μέχρι την ανεύρεση της βιβλιογραφίας που αναφέρω προκειμένου να ενισχύσω τον σημαντικό ρόλο της Ελληνικής γλώσσας. Σας ευχαριστώ για την πληροφορία σχετικά με το δίτομο έργο του καθηγητή κ. Αγουρίδη!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Εγώ σε ευχαριστώ θερμά Ιφιγένεια που μου δίνεις την αφορμή να το ψάξω περαιτέρω... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης έχει πλέον εκδημήση προς Κύριον 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Νικόλα, να μου προσέχεις την Ιφιγένεια γιατί είναι φίλη μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Μη μου πειράξει κανείς την Ιφιγένεια, θα τον «φάω». :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:36 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Χαχαχαχα ! Εισαι φοβερή Σοφία ! Μήπως παραστράτισα χωρις να το καταλάβω; Μα αν είναι να φαγωθώ από σένα, ας φαγωθώ ! <3 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.

Zachariou Christos: κα Σοφία η Τσαρίνα μας. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Νικόλα μου, δεν περίμενα άλλη απάντηση από σένα τουτέστιν σε εγρήγορση νους! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Ζαχαρία μου.... έχω και τις στενές μου φίλες τι να κάνω;; :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ιφιγένεια για να φθάνει η Σοφία στην ανθρωποφαγία για χάρη σου, πάει να πει ότι αξίζεις. Άρα θα εκμεταλλευτώ περισσότερο τα κείμενα σου ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:43 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Εύχομαι να προχωρήσεις την έρευνα να αποκαλυφθεί η αλήθεια!!! Οι δικές μου δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση είναι περιορισμένες ανήκω σε άλλο επιστημονικό χώρο. Προσπάθησα να ενημερωθώ από ειδικούς της θεολογίας και της Εκκλησίας. Είχα ένα καλοπροαίρετο διάλογο χωρίς σημαντικές πληροφορίες!!! Η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή μου σε χώρους θεολογικούς έχει βαθύτερη αιτία την ανάγκη μου για ενημέρωση σε πολλές θεολογικές μου ανησυχίες, που μέχρι τώρα οι συζητήσεις και οι επικοινωνίες με ιερείς και θεολόγους δεν έφεραν σημαντικά αποτελέσματα. 

Η επικοινωνία μου με την Σοφία με εβοήθησε πολύ μέσα από την πληθώρα δημοσιεύσεων επαφών και επικοινωνιών που μου εξασφάλισε!!! Σε σημαντική επαφή ελπίζω και εύχομαι να εξελιχθεί και η δική μας με μια καλοπροαίρετη ανταλλαγή απόψεων, ερμηνειών και πληροφοριών σε σημαντικά ερευνητικά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:51 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σε ευχαριστώ θερμά ! Η Σοφία είναι όντως ανεξάντλητη ! Άλλωστε τι Συγκλητική θα ήτανε; 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:54 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σημειωτέον ότι σήμερα το ψευδώνυμο της εορτάζει... Είναι της Αγίας Συγκλητικής ! Χρόνια πολλά Σοφία ! Δικαιούσαι ευχές ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:56 μ.μ.

Zachariou Christos: Αντε περιμένουμε και κεραστικό δηλαδή πέρα από τη γνώση? Χρόνια Ευλογημένα! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:59 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Οι πληροφορίες που έχουμε για την ζωή και την δράση της Αγίας Συγκλητικής προέρχονται από τα κείμενα του Μεγάλου Αθανασίου, όταν βρήκε καταφύγιο σε ένα πηγάδι προκειμένου να αποφύγει τον διωγμό των Αρειανών και η Αγία τον τροφοδοτούσε και τον επροστάτευε για έξη μήνες!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:03 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Εορτάζει» το ιντερνετικό μου ψευδώνυμο... με αυτό πρωτομπήκα στο αχανές διαδίκτυο και έκτοτε έμεινε και μου αρέσει. Η Αγία Συγκλητική να μας φωτίζει όλους μας. Να σας κεράσω βεβαίως επιτρέψτε μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:01 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος Απηγορευμένα για σήμερα ! Επίτηδες το έκανες για να γλιτώσεις τα γλυκά !!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:05 μ.μ.

Zachariou Christos: κα Ιφιγένεια σε ευχαριστώ για το θετικόν στο αίτημα. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:05 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Σας το έφερα ως εικονική προκαταβολή προς αυριανή βρώσιν!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:07 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Σοφία μου ευχαριστώ θερμά!!! Η υποστήριξη σου ζεσταίνει την καρδιά μου και ενισχύει τις κοινές μας προσπάθειες για την μελέτη και την έρευνα των σκοτεινών και πολλές φορές δυσνόητων θεολογικών εννοιών!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:08 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Αγαπημένοι μου φίλοι, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας την οποία ξέρετε ήδη πως ανταποκρίνεται ομοίως με την δική σας. Ιφιγένειά μου κι εγώ σ'ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου και την εκτίμησή σου η οποία με τιμά. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:13 μ.μ.

Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ιφιγένεια το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο είναι ένα τεράστιο θέμα. Είναι βέβαιο ότι το 21ο Κεφάλαιο έχει γραφεί από άλλον συγγραφέα, διαφορετικό από τον συγγραφέα των 20 πρώτων Κεφαλαίων που κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας έχει γραφτεί από τον Ιωάννη ή κάποιον μαθητή του. Κατά Αγουρίδη υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα των δύο τμημάτων του Ευαγγελίου, και έτσι οι πατέρες το υιοθέτησαν ως απόλυτα έγκυρο ιερό κείμενο. Άλλωστε οι έχοντες την εμπειρία της θεοπτίας πατέρες καθόρισαν ποια κείμενα θα εντάξουν στην Αγία Γραφή ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο συγγραφέας τους, αποκλείοντας τα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια και έχοντες πλήρη συνείδηση ότι οι μικροδιαφορές των Ευαγγελιστών δεν αλλοιώνουν το μήνυμα της Σωτηρίας.

Δεν αποκλείεται λοιπόν να υπήρχαν και τα κείμενα που αναφέρεσαι αλλά μη έχοντας την επικύρωση των πατέρων δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε γνήσια.

Αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι τα Απόκρυφα Ευαγγέλια ή άλλα σχετικά κείμενα είναι απορριπτέα εν τω συνόλω τους απλώς δεν έχουν υιοθετηθεί, αυτούσια ως ιερά κείμενα. 6 Ιανουαρίου 2014 στις 7:47 μ.μ.

π. Panteleimon Krouskos: Νομίζω πως με την λέξη Έλληνες εννοεί ο ευαγγελιστής ελληνόφωνους ιουδαίους της διασποράς πού έρχονταν για τις μεγάλες εορτές στα Ιεροσόλυμα. Έχει γίνει σοβαρή κατάχρηση του περιστατικού υπέρ ημών. 18 Απριλίου στις 8:39 μ.μ.


Σχετικά:

• Αέναη επΑνάσταση: Η Γέννηση του Χριστού και τα Απόκρυφα Ευαγγέλια

• Ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες)

Δείτε επίσης:

• Τι είναι τα Ευαγγέλια; Απλές βιογραφίες του Χριστού; (Με αφορμή μια φράση του αγ. Ιωάννη του Θεολόγου)

• Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, στη ζωγραφική του Αγίου Όρους. Αθωνικές παραστάσεις της Αποκάλυψης (Συνέντευξη κ Βιβλίο)

• Τι πρέπει να ξέρουμε περί Δευτέρας Παρουσίας, Κρίσεως και Αντιχρίστου. Ερωταπαντήσεις (& Βίντεο Ερμηνευτικά στην Αποκάλυψη)

• Ήσαν δέ, τινες Έλληνες: ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο

• Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής, ο υιός της βροντής και της Αγάπης (Βιντεο/αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο)

• Η Σύναξη της Αγίας Κόνεως (Σκόνης) της εκπορευομένης εκ του Τάφου του Ιωάννου Θεολόγου στις 8 Μαΐου. Κοίμηση Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Ευαγγελιστή και η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του

• Τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φιλοσόφων (Εικόνες και Βίντεο)

• Η διάδοση της Ελληνικής γλώσσας στην Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού (1ος αιώνας μ. Χ.)