ζωγραφική «Ούκ έστιν ώδε» δια Χειρός Μπάμπη Πυλαρινού
της Σοφίας Ντρέκου
Χρόνια μας πολλά κυρίες μου... Των Μυροφόρων...!
Σήμερα διαλαλούμε σε όλους τους άνδρες ότι ο Χριστός Ανέστη!!! Χρόνια πολλά σε όλες της εν Χριστώ Τω Θεώ αδελφές. Των συνεχιστριών των Μυροφόρων, των ταπεινών γυναικών που έγιναν αέναο παράδειγμα πίστης και ανδρείας, οι οποίες, όταν όλοι κρύφτηκαν, εκείνες υπερέβησαν του φόβου των. Και μέχρι σήμερα οι γυναίκες είναι οι αφανείς καθημερινοί ήρωες που κρατάνε τον κόσμο μας σε ισορροπία.
Χρόνια σας πολλά, στο πρόσωπο και την κίνηση τον Μυροφόρων, έχετε την γνήσια αντανάκλαση, το ανδρείος και το δρόμο της Σπαρτιάτισσας μάνας, με αποκορύφωμα την Παναγιά μας, που με την αυτεξούσιο, αποδοχή, παραδοχή, ζωντάνεψε την ελπίδα, για επιστροφή, στην ποθητή πατρίδα. Τον Άγιον παράδεισο.
Δεν υπάρχει ισχυρότερο, διαχρονικότερο, πιό αέναο
και πιο επαναστατικό μήνυμα από το Χριστός Ανέστη!
Με την προπατορική αμαρτία επήλθε μίσος ανάμεσα στον Άνδρα και την Γυναίκα. Ο Αδάμ μίσησε την Εύα γιατί θεώρησε ότι αυτή τον παρέσυρε και η Εύα μίσησε τον Αδάμ γιατί δεν ανέλαβε τις ευθύνες του και δεν την προστάτεψε. Αυτό το ασυνείδητο μίσος συνόδευσε την ανθρωπότητα σε όλη την ιστορική της διαδρομή. Καταργήθηκε με την έλευση του Θεού Λόγου, του νέου Αδάμ, στην ανθρώπινη ιστορία εξαλείφοντας την διαφορά αρσενικού και θηλυκού δια εκ της Παρθένου Σαρκώσεώς Του. Έκτοτε ουκ ένι άρσεν και θήλυ (βλ. εδώ).
Όσοι και όσες επιμένουν στην διαφορά
ακυρώνουν, εν τη πράξει, στην ζωή τους αυτή
την προσφορά του Χριστού στην ανθρωπότητα.
Οι Μυροφόρες νίκησαν τον φόβο κάνοντας την υπέρβαση του πόνου απέκτησαν αδιάβλητη δύναμη. Εάν κάτι συγκινούσε και συγκινεί τον Χριστό, ήταν οι ερωτικές υπάρξεις. Εκείνες που έχουν καρδιά. Νιώθουν, πάσχουν, αισθάνονται τον πόνο, την χαρά, την ζωή, το πένθος, τον έρωτα και την αγάπη.
«Με την αυγή ξεκίνησαν και πάνε οι Μυροφόρες,
Οι γυναίκες εκείνες είδαν το μνημείο κενό, τον λίθο αποκυλισμένο, τον άγγελο απαστράπτοντα να τους λέει κάτι που φαινόταν αδιανόητο: Ο εσταυρωμένος νεκρός «οὐκ ἔστιν ὧδε». Κι αυτές κυριεύθηκαν από τρόμο και έκσταση, διότι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι μέσα στο μνημείο έγινε κάτι πολύ μεγάλο. Το συγκλονιστικότερο θαύμα του κόσμου. Εκεί μέσα νικήθηκε ο θάνατος. Μάς έφεραν πρώτες το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο Μήνυμα της Χριστιανοσύνης! Η Λεβεντιά τους και η Αρχοντιά της ψυχής των, δεν λύγισαν απέναντι στο ΦΟΒΟ... και από τότε μέχρι και σήμερα και δια πάντα... και Αενάως!!!
«Με την αυγή ξεκίνησαν και πάνε οι Μυροφόρες,
κι' είναι λουσμένες στ' ορθινό το φως και χρώμα οι χώρες.
Κι' εσύ, ψυχή μου ξάγρυπνη, το μονοπάτι παίρνεις,
κι' αντίς για νάρδο κι' άρωμα τα δάκρυά σου φέρνεις,
π' ανάβλυσαν θερμά- θερμά στης αγωνίας τις ώρες.»
[Από τα Άπαντα ποιήματα του Γ. Βερίτη]
Ατενίζοντας τον Αναστημένο Κύριό μας,
προχωρούμε μπροστά ατρόμητες και γενναίες
και πανηγυρίζουμε διακηρύσσοντας·
πάντοτε χαρούμενες κατά το
«Χαίρε» των μυροφόρων
«Χαίρε» των μυροφόρων
που Εκείνος Πρώτος μάς απηύθυνε...!
Περισσότερα: Μυροφόρες, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, Πάσχα
Ανέστη Χριστός: Αληθώς ο Κύριος Ηγέρθη, οὔκ ἐστιν ὧδε
