Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικό ον κατά τους Αγίους Πατέρες. Είναι ψυχή και σώμα μαζί, γι’ αυτό και στο πιστεύω λέμε ότι προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και όχι ψυχών ή σωμάτων. Τώρα το τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος θα χρειαστεί να κάνουμε λιγάκι υπομονή διότι θα το μάθουμε τις ημέρες της Αναστάσεως της κτίσεως. Εκεί θα δούμε τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος μέσα στην αιωνιότητα μακριά από τη φθορά. Μέσα στην οντολογική κατά Θεόν πληρότητα. Ο σύγχρονος άνθρωπος ενώ γνωρίζει ότι υπόκεινται στη φθορά κάνει τα πάντα για να την αποφύγει προσωρινά και φυσικά ματαιόδοξα.
Ας δούμε μερικούς τρόπους έκφρασης του ανθρώπου με την κοσμική έννοια και ας πάμε πίσω από την αυλαία για να ερμηνεύσουμε την οντολογία του πράγματος.
Για παράδειγμα ας πάμε στο πολυαγαπημένο μας γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες βάφονται για να γίνονται όμορφες ώστε να προβάλουν ένα ψευδή εαυτό που έχει μια εξωτερική αλλοίωση. Βάζουν χημικά στο πρόσωπο τους αλλοιώνοντας στην ουσία τη δημιουργική τους υπόσταση.
Ας δούμε την οντολογία της εξωτερικής αλλοίωσης: Οι γυναίκες βάφονται και οι άντρες καλλωπίζονται στην ουσία για να σταματήσουν τη φθορά, αυτή τη φοβερή ορμή που έχει σύμμαχο τον χρόνο. Αντί να στολίζουμε τον εαυτό μας εσωτερικά και πνευματικά τον στολίζουμε μάταια εξωτερικά.
Οι περισσότερες λένε ότι το κάνουν για να αρέσουν σε κάποιον που επιθυμούν. Αν κάποιος σε επιθυμήσει επειδή έχεις βαφτεί και αλλοιωθεί εξωτερικά τότε δε θέλει εσένα ως άνθρωπο αλλά ένα ψεύτικο και αλλοιωμένο αντικείμενο, το οποίο και θα χρησιμοποιήσει απλά για να ικανοποιήσει τον εαυτό του.
Μην ξεχνάμε ότι η πραγματική γυναικεία ομορφιά φαίνεται όταν μια γυναίκα ξυπνήσει το πρωί Εκεί έχουμε τη φυσικότητα της ομορφιάς στην αυθεντικότητά της και όχι στην ψεύτικη και προσωρινή αλλοίωση με χημικούς τρόπους.*
Ο γέροντας Πορφύριος βλέποντας μια πολύ όμορφη γυναίκα στον δρόμο είπε: Μακάρι να θέλουμε και εμείς να αρέσουμε με τέτοιο ζήλο στον Χριστό όπως αυτή επιθυμεί να αρέσει στους ανθρώπους.
Το εξωτερικό, λέει μια ρήση, είναι υπογραφή του εσωτερικού διότι η επιθυμία πάντα βρίσκει έκφραση μέσα από κάποιο αίτημα.
- «Όταν είσαι από έξω κούκλα μπορεί από μέσα να είσαι πανούκλα, ενώ όταν από μέσα είσαι κούκλα από έξω είσαι Αγία.»
- Μοντέλο αρετών, εγκράτεια και πρώην πόρνη: Οσία Μαρία η Αιγυπτία.
Παρακάτω βλέπουμε μια ακτινογραφία
από το πόδι μιας γυναίκας σε παπούτσι με τακούνι.
Και από την άλλη, δεν είναι πάλι ανόητο αυτός ο κάποιος να γοητευτεί από το πόδι και όχι από το γενικότερο ψυχοσωματικό σύνολο και ιδιαίτερα τον πνευματικό της κόσμο; Επομένως δεν μπορούμε να κάνουμε διαχωρισμό, δηλαδή να βλέπουμε τον άλλον μόνο ως σώμα δηλαδή αντικείμενο ή μόνο ως ψυχή, αλλά ως ΟΛΟΝ όπως μας λέει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
Πόσο ατελείωτη είναι τελικά αυτή η αγωνία του ανθρώπου να κερδίσει τον θάνατο με κάθε τρόπο με τη διαφορά ότι αυτά που κάνει είναι προσωρινά και δίνουν μια γεύση ουσιαστικά πικρή στην ύπαρξη μέσα στον χρόνο.
Άντρες που τρέχουν στα γυμναστήρια για να φτιάξουν προσωρινά κάτι με το οποίο θα διεκδικήσουν μια παρουσία μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν κάποια ηδονική απόλαυση κάποιες μέρες του χρόνου.*
Άνθρωποι που τρέχουν στα μπουζούκια για να τραγουδήσουν «Όλα σε σένα τα βρήκα» και άλλα διάφορα τραγούδια αγάπης και αφιέρωσης σε πρόσωπα. Δηλαδή ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν κάτι να πιαστούν, να αφιερωθούν, κάπου να δοθούν. Μπορεί να τραγουδούν αυτό τον στίχο αλλά ο άνθρωπος που απευθύνονται να μην υπάρχει καν, και να είναι μόνο ένα δημιούργημα της φαντασίας τους.
Αυτόν τον στίχο τον είπαν ψυχοσωματικά και οι Άγιοι στο πρόσωπο του Χριστού, μπήκαν σε αυτή την σχέση ή οποία τους ένωσε με τον άνθρωπο και την αιωνιότητα και η φθορά έγινε απλά ένα κτιστό γεγονός και αναμένουν την επανασύνθεση τους την ημέρα της Αναστάσεως.
Για τον θάνατο και τη φθορά ο άνθρωπος δε μιλάει. Τον θυμάται στις κηδείες και στις εντατικές των νοσοκομείων μέχρι να δει κάποιον δικό του να παλεύει με το τέλος, αλλά πριν από 'κεί καμία κουβέντα ή προβληματισμός.
Και όμως αυτή η αγωνία του ανθρώπου πήρε τέλος αλλά εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι, ο Χριστός ως ενσαρκωμένος Υιός και Λόγος έρχεται και δίνει το χέρι στον άνθρωπο, μια πρόσκληση ελευθερίας, θέωση και αιωνιότητας. Αντίθετα η πλάνη των κοσμικών ιδιαίτερα Χριστιανών είναι ότι «Εντάξει, αναστήθηκε ο Χριστός οπότε καθαρίσαμε».
Η θέωση της κτίσης και του ανθρώπου θα γίνει αλλά επειδή ο άνθρωπος είναι έλλογο ον και αποκρινόμενο με τον Θεό σε διάλογο θα θεωθεί ή κατά μέθεξη Θεού οπότε έχει τον παραδεισένιο τρόπο σχέσης ή κατά αμεθεξία όπου έχουνε την αποστροφή του ανθρώπου και τον εγκλωβισμό στον εαυτό του άρα κόλαση.
Η θέωση της κτίσης και του ανθρώπου θα γίνει αλλά επειδή ο άνθρωπος είναι έλλογο ον και αποκρινόμενο με τον Θεό σε διάλογο θα θεωθεί ή κατά μέθεξη Θεού οπότε έχει τον παραδεισένιο τρόπο σχέσης ή κατά αμεθεξία όπου έχουνε την αποστροφή του ανθρώπου και τον εγκλωβισμό στον εαυτό του άρα κόλαση.
Ας κλείσουμε αυτό το άρθρο με τα υπέροχα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εύχομαι ο καθένας μας να τα πάρει προσωπικά:
«Τί περισσότερον θέλεις; Γιατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Γιατὶ κοπιάζεις γιὰ τὸν κόσμο; Γιατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Γιατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Γιατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Γιατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.»
Ο π. Σπυρίδων Σκουτής είναι απόφοιτος ΕΙΕΚ Ριζαρείου Εκκλησιαστικής σχολής. Εφημέριος Ενοριών Αγίου Γεωργίου Ρεπανιδίου Λήμνου και Γεννήσεως Χριστού Ρωμανού Λήμνου. Υπεύθυνος Νεότητας και Αιρέσεων στην Ιερά Μητρόπολη Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου. Email p.spyridon.skoutis@gmail.com
Πηγή by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Φθορά Χρόνου, Οσία Μαρία Αιγυπτία
Σχόλια στο FaceBook
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 16 Μαρτίου 2015
Σοφία Ντρέκου 22 Ιουλίου 2013
αέναη επΑνάσταση 22 Ιουλίου 2013 στις 2:51 π.μ.
1 σχόλιο:
Η γενικη ιδεα του αρθρου ειναι ασφαλως σωστη, οτι δηλαδη πρεπει πρωτιστως να αρεσουμε στον Κυριό μας. Αλλα εαν την απολυτοποιήσουμε, τότε πρέπει να πάρουμε τα βουνά διότι αυτός ο τρόπος αρμόζει σε ασκητές! Για τους ανθρωπους των πολεων, ταιριαζει η μεση οδος, δηλαδή η συμπερίληψη της μη-εφαμαρτης κοινωνικης αποδοχης.
Περαν τούτων, ορισμένες διαφοροποιήσεις μου: Η ομορφιά μιας γυναίκας ΔΕ φαίνεται το πρωί με τις πυζάμες, αλλά αναδεινύεται όταν πλυθεί, λουστεί, χτενιστεί, ντυθεί όμορφα. Επισης, η πορνη της Αλεξανδρειας ειχε καταληφθεί πρωτίστως απο τα παθη της σαρκός και οχι τη φιλαρέσκεια.
Οσον αφορά στα ωραία πόδια: καλώς η κακώς, τα θελγητρα μιας γυναίκας ελκουν τον αντρα. Ο Θεός έδωσε τα ωραία πόδια, το ωραίο σώμα, τα σαρκώδη χείλη, τα σαγηνευτικά πρόσωπα κλπ σε καποιες γυναικες. Το καλλος ειναι χαρισμα, και μαλιστα οχι προς καθε γυναικα. Ειναι υποκριτικο να φρονουμε οτι θα μας ελκυσει μονο ο χαρακτηρας. Η αληθεια ειναι οτι το ερωτικο ενστικτο ελκεται ισχυρα απο τα εξωτερικά θέλγητρα. Και απο τη 'χημεία', ό'τι και αν αυτό σημαίνει, ητοι τη μη προβλεψιμη φυσική και ψυχική έλξη που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ετερόφυλων προσώπων. Ισχυει το 'η εμφανιση τραβαει και το περιεχομενο κρατάει'.
Οσον αφορά στο γυμναστηριο, αλλιμονο μας εαν δε γυμναζομαστε! Οι πατσοκοιλιές ειναι πιο χριστιανικές, απο τους κοιλιακους; Το πάχος και η αδράνεια είναι προτιμότερα απο το σφρίγος και την υγεία; Επιπρόσθετα, είναι μια υγιής εκτόνωση που ισορροπεί τα πάθη και δεν αφήνει την οκνηρία να γεννήσει πορνείες και τα συναφή.
Θεωρώ οτι και κάποιας μορφής προσδοκία να αρέσει κανείς στο αλλο φύλο, αναφερόμενος στους ανύπαντρους, είναι αυτονόητη.
Δημοσίευση σχολίου