Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους (Gibran Khalil 1923) Ο προφήτης: Ο Κήπος του Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν

Το μουσείο Khalil Gibran και το τελευταίο μέρος ανάπαυσης του 

στο Bsharri, Λίβανος. (English) The Khalil Gibran Museum 

and Gibran's final resting place in Bsharri, Lebanon.

Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, Psychology)

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ - Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ

Ο Γκιμπράν έγραψε και ξαναέγραψε πολλές φορές τον "Προφήτη" μέχρι να τον εκδώσει. Είναι το αριστούργημά του, το βιβλίο που τον έκανε διάσημο στη Δύση.

"Ο κήπος του προφήτη", που γράφτηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είναι η συνέχεια του "Προφήτη". Ο Αλ Μουσταφά επιστρέφει στο νησί του καταβεβλημένος από τη θλίψη των αναμνήσεων και καταφεύγει μόνος στον κήπο των προγόνων του. Ύστερα όμως ανοίγει την πόρτα στους παλιούς συντρόφους του και απαντά στις ερωτήσεις τους.

Το βιβλίο αντηχεί από την ανθρωπιά και την ευσπλαχνία του συγγραφέα, και υμνεί τον αρχέγονο σύνδεσμο του ανθρώπου με τη φύση.

Ο μεγάλος Λιβανέζος ζωγράφος, ποιητής και στοχαστής γεφυρώνει με την πένα του την αραβική κληρονομιά με το δυτικό ελληνοχριστιανικό ανθρωπισμό, θυμίζοντας στον άνθρωπο των πολέμων, της επιστήμης και της ταχύτητας, την ξεχασμένη σοφία που υπάρχει μέσα του.

Ο Γκιμπράν Χαλίλ (Kahlil Gibran 6 Ιανουαρίου, 1883 - 10 Απριλίου του 1931) ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Η γνώση που κατέχει για την Φύση και τον Άνθρωπο ή ο γλυκός και τρυφερός του λόγος που αγγίζει σαν απαλό χάδι την ψυχή μας. Ο Μεγάλος Λιβανέζος ποιητής ο Χαλίλ Γκιμπράν (1883-1931), σε ένα ποίημά του το 1923 «Ο Κήπος του Προφήτη», θαρρείς πως μιλούσε για την Ελλάδα του σήμερα.

Ο Κλωντ Μπράντον, που τον γνώρισε προσωπικά, τον περιγράφει έτσι: «Μελαχρινός, κορμί μικροκαμωμένο, αλλά σταθερό και δυνατό. πρόσωπο γεμάτο ευαισθησία. αυστηρός, αλλά χωρίς τίποτα το ασκητικό, σεμνός, μετριόφρονας, χωρίς φιλοδοξία».

Το πιο κοσμαγάπητο από τα έργα του Γκιμπράν είναι «Ο Προφήτης», μια υπέροχη σύνθεση από ποιητικές παραβολές που εξετάζουν όλες τις πλευρές των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους.

Το αριστουργηματικό βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1923, έχει μεταφραστεί σε πάνω από σαράντα διαφορετικές γλώσσες και αποτελεί επάξια το πιο αγαπημένο και πολυδιαβασμένο βιβλίο του. Ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό θέτει με απλό ποιητικό λόγο ζητήματα που αφορούν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, εμβαθύνοντας σε αυτές, υπό ένα διαφορετικό φιλοσοφικό πρίσμα.

Ο Γκιμπράν έχοντας εμφανείς επιρροές από τον χριστιανισμό, τον σουφισμό, τον ινδουισμό και διάφορες άλλες θρησκείες, επικεντρώνεται στη σημασία της πνευματικής διάστασης της αγάπης και πως αυτή εκδηλώνεται και ενώνει τους ανθρώπους. Η ανθρώπινη επικοινωνία και συνύπαρξη γίνονται το κύριο θέμα του ποιητικού του στοχασμού.

Επίκαιρο και ιδιαίτερα αναγκαίο το μήνυμα του «Προφήτη», υπόσχεται να θυμίσει στον άνθρωπο τη σοφία που υπάρχει μέσα του και οδηγεί στο κοινό καλό.

Χαρακτηριστικό της αγάπης του κοινού για τον «Προφήτη» είναι ότι έχει μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες και ότι μέχρι το 1965 είχαν εκδοθεί πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα στην αγγλική γλώσσα. Το βαθιά ανθρωπιστικό μήνυμα που μεταδίνει ο «Προφήτης», βρήκε ανταπόκριση σε αναρίθμητες ανθρώπινες καρδιές.

«Ο Προφήτης» συμπληρώθηκε αργότερα με τα έργα «Ο κήπος του Προφήτη» και «Ο θάνατος του Προφήτη», το οποίο εκδόθηκε το 1933, μετά το θάνατο του συγγραφέα. Σε αυτό παρουσιάζονται οι συζητήσεις του Μουσταφά με εννέα μαθητές του μετά την επιστροφή του.

Στα έργα του αυτά, καθώς και σ' ολόκληρη τη δημιουργία του, ο ποιητής αναζητά την ορθή εκδήλωση του συναισθήματος, της σκέψης και της δράσης στον άνθρωπο, που θα του επιτρέψει να ζήσει ευτυχισμένα τη γήινη ζωή του, χωρίς να αδικεί και να αδικείται, να καταστρέφει και να καταστρέφεται. Αναζητά την ενότητα ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, και την ενότητα ανάμεσα στον άνθρωπο, τη φύση, και τα «πάντα της ζωής».

Κριτική από την Εφημερίδα Πανεπιστημίου Οκλαχόμα

«Εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στο μήνυμα του Χαλίλ Γκιμπράν που περιέχεται στο αριστούργημά του Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ, γιατί βρήκαν σ' αυτό την έκφραση των πιο βαθειών πόθων της ψυχής και της καρδιάς του ανθρώπου.

Αν και το μεγαλύτερο μέρος του έργου είναι γραμμένο σε πρόζα, στην ουσία του είναι ποίηση. Γιατί ο Γκιμπράν ζούσε με την ψυχή του μέσα στην ουσία της ομορφιάς όπου σβήνουν οι διακρίσεις ανάμεσα στον πεζό λόγο και την ποίηση και όπου η ίδια η σκέψη γίνεται ένα είδος μουσικής.

Ο Γκιμπράν ήξερε να γράφει αιώνιες αλήθειες με τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να νοιώθει ότι περιδιαβάζει σ' ένα ήσυχο δάσος ή λούζεται σ' ένα δροσερό ποταμάκι· ηρεμεί την ψυχή. Αλλά ήξερε να γράφει και με τον πυρσό και να καίει σαν τη Φωτιά.»

Το Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα (University of Oklahoma) ιδρύθηκε το 1890, είναι δημόσιο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ, με περίπου 32.700 φοιτητές και φοιτήτριες. Σήμερα το Πανεπιστήμιο προσφέρει πτυχία σε 174 πεδία, 199 προγράμματα master και 101 προγράμματα διδακτορικού.

Περίληψη του βιβλίου: Σ' έναν τόπο μακρινό, ζει χρόνια ο Αλ Μουσταφά, ο "Προφήτης", κι όταν φτάνει η στιγμή να γυρίσει στο νησί του, οι κάτοικοι του τόπου ζητούν από αυτόν το δώρο της σοφίας του.

Ρωτούν για όσα βαραίνουν την καρδιά τους κι αυτός απαντά για όλα τ' ανθρώπινα: την αγάπη, την ελευθερία, τα παιδιά, το γάμο, τη δουλειά, τον πόνο, τη φιλία, το χρόνο, το θάνατο, με λόγια τόσο καθαρά και διαυγή που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν θεϊκής έμπνευσης.

Ο προφήτης αλ Μουσταφά, έζησε στη μακρυνή πόλη της Ορφαλεζίας για 12 χρόνια και σύντομα θα επιβιβαστεί σε ένα πλοίο το οποίο θα τον ταξιδέψει πίσω στην πατρίδα του. Στον δρόμο του προς το πλοίο τον σταματάει μια ομάδα ανθρώπων, με τους οποίους συζητάει μια πληθώρα θεμάτων γύρω από τη ζωή και την ανθρώπινη φύση.

Ακολουθεί μια σειρά από συζητήσεις μέσα στις οποίες φιλοσοφούνται διάφορα θεμελιώδη θέματα της ζωής, μερικά από τα οποία είναι οι έννοιες και χαρακτηριστικά της αγάπης, του γάμου, των παιδιών, του μοιράσματος με άλλους ανθρώπους, του φαγητού και του ποτού, της εργασίας, της χαράς και της λύπης, το έγκλημα και η τιμωρία, η ελευθερία, η λογική και το πάθος, ο πόνος, η αυτογνωσία, η διδαχή, η φιλία, ο χρόνος, το καλό και το κακό, η προσευχή, η ευχαρίστηση, η ομορφιά, η θρησκεία, και ο θάνατος.

Ιδού μερικά αποσπάσματα...

Ψίθυρος Σιωπής: πίνακας του Χαλίλ Γκιμπράν, Murmure du silence, 

λάδι σε καμβά, το 1914 Gibran Khalil, poète et peintre libanais.

Για τους λαούς έγραψε:

Το έθνος να λυπάστε, αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή
παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του
ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε
που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

Να λυπάσαι το έθνος με το πλήθος,
τα δόγματα και την κούφια θρησκεία.

Να λυπάσαι το έθνος οπού ρούχα φορεί
που δεν ύφανε το ίδιο
ψωμοτρώει από στάρι που εκείνο δε θέρισε
το κρασί του δεν γίνηκε απ’ τις δικές του πατούσες.

Να λυπάσαι το έθνος που δοξάζει μ’ εγκώμια
τον τραμπούκο σαν ήρωα
και τον κατακτητή του με την κίβδηλη λάμψη
θεωρεί ευεργέτη.

Να λυπάσαι το έθνος που αψηφά τους κινδύνους
μοναχά στα ονείρατα
μα και πάλι κιοτεύει το πρωί σαν ξυπνήσει.

Να λυπάσαι το έθνος που υψώνει φωνή
σε κηδείες μονάχα
και φουσκώνει σα διάνος σε ερείπια αρχαία.
Και που δεν ξεσηκώνεται παρά μόνο ανίσως
ο λαιμός του βρεθεί ανάμεσα σε σπαθί και κουτσούρι.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει πολιτικό την αλεπού
τον σαλτιμπάγκο για φιλόσοφό του
και που η τέχνη του είναι τέχνη
πιθηκισμού και μπαλωμάτων.

Να λυπάσαι το έθνος που δέχεται
κάθε νέο αφέντη με σάλπιγγες
και τον διώχνει πνιγμένο στα «γιούχα»
για να φέρει μετά τον επόμενο με σαλπίσματα πάλι.

Να λυπάσαι το έθνος που οι σοφοί του από χρόνια βουβάθηκαν
κι οι σπουδαίοι του άντρες είν’ ακόμα στην κούνια.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει γίνει κομμάτια
και που κάθε κομμάτι του παριστάνει το έθνος.

Σκίτσο δια χειρός Χαλίλ Γκιμπράν

Χαρακτηριστικό μέρος από τις αναφορές του Προφήτη
πρώτα στο θέμα του γάμου - και μετά, με θέμα τα παιδιά:

«Και τι έχεις να πεις για το γάμο δάσκαλε; Κι εκείνος αποκρίθηκε έτσι: «Γεννηθήκατε μαζί, και θα είστε παντοτινά μαζί. Θα είστε μαζί κι όταν τα άσπρα φτερά του θανάτου σκορπίσουν τις μέρες σας. Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και μέσα στη σιωπηλή ανάμνηση του Θεού. Αφήστε όμως να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Κι αφήστε τους ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας. Αγαπάτε ο ένας τον άλλο, αλλά μη κάνετε δεσμά από την αγάπη. Αφήστε την αγάπη να είναι σα μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας. Γεμίστε τις κούπες ο ένας του άλλου, αλλά μην πίνετε από την ίδια κούπα. Δίνετε ο ένας στον άλλο από το ψωμί σας, αλλά μην τρώτε από το ίδιο κομμάτι. Τραγουδάτε και χορεύετε μαζί και χαρείτε, αλλά ας μένει ο καθένας μόνος του. Καθώς οι χορδές του λαγούτου είναι μόνες, παρ’ όλο που δονούνται με την ίδια μουσική. Δώστε τις καρδιές σας, όχι όμως στη φύλαξη ο ένας του άλλου. Γιατί μόνο το χέρι της ζωής μπορεί να κρατήσει τις καρδιές σας. Να στέκεστε μαζί, κι ωστόσο όχι πολύ κοντά μαζί: Γιατί οι κολόνες του ναού στέκονται χώρια, και η βελανιδιά και το κυπαρίσσι δεν φυτρώνουν το ένα στη σκιά του άλλου».

«Τα παιδιά δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοί και οι κόρες της Ζωής για τη ζωή. Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας. Και μ’ όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας. Γιατί αυτά έχουν τις δικιές τους ιδέες. Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους. Όχι όμως και την ψυχή τους. Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του Αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε ούτε στα όνειρά σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε, αλλά μη γυρεύετε να τα κάνετε αυτά να σας μοιάσουν. Γιατί η Ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματάει στο χθες. Εσείς είστε τα τόξα, απ’ όπου τα παιδιά σας σαν ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά. Ο Τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του Απείρου, και σας λυγίζει με τη δύναμή του, ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακρυά. Το λύγισμά σας, στο χέρι του Τοξότη, ας είναι για σας χαρά. Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά».

Για την αγάπη:

Tότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.
Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό
κι απλώθηκε βαθιά ησυχία. Και με φωνή μεγάλη είπε:

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.

Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.

Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης. Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".

Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.

Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. 

Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.

Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά

Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου
και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Ο ίδιος ο ποιητής είχε πει για το σημαντικότερο έργο του τα εξής: «Πιστεύω πως από τότε που συνέλαβα τον «Προφήτη» στο όρος Λίβανος, δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς αυτόν. Φαίνεται πως έγινε ένα τμήμα του εαυτού μου… Φύλαξα το χειρόγραφο για τέσσερα χρόνια προτού το παραδώσω στον εκδότη μου, επειδή ήθελα να είμαι βέβαιος, απόλυτα βέβαιος, πως κάθε του λέξη είναι ό,τι καλύτερο έχω να προσφέρω». Το αίτημα της καθολικής αγάπης που διαπνέει τον «Προφήτη» του Γκιμπράν, λέει κάποιος σχολιαστής, του προσδίδει μια οραματική αλλά και απτή διάσταση. Είναι ένα έργο που το μήνυμά του παραμένει και σήμερα επίκαιρο κι αναγκαίο.

Κατεβάστε ολόκληρο το βιβλίο ΕΔΩ

Βιογραφία του ποιητή

Αυτοπροσωπογραφία και Μούσα, 1911. Μουσείο Σουμάγια

Self Portrait and Muse, c. 1911 (Museo Soumaya)

Ο Γκιμπράν Χαλίλ (Kahlil Gibran 6 Ιανουαρίου, 1883 - 10 Απριλίου του 1931) (Αραβικά: جبران خليل جبران‎ ​), ή Χαλίλ Γκιμπράν, ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και ζωγράφος, που έγινε ευρύτερα γνωστός με το βιβλίο του «Ο προφήτης», γεννήθηκε στο Bsharri του Λιβάνου από φτωχή οικογένεια μαρωνιτών χριστιανών.

Το 1895 η οικογένειά του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη φυλάκιση του πατέρα του και τη δήμευση της περιουσίας του από τις οθωμανικές αρχές, και εγκαταστάθηκε στη Βοστώνη, περιοχή όπου υπήρχε μεγάλη κοινότητα λιβανέζων. Επειδή δεν είχε πάει καθόλου σχολείο, λόγω των οικονομικών δυσκολιών των παιδικών του χρόνων (είχε διδαχθεί τα αραβικά στο σπίτι), γράφτηκε στο αγγλόφωνο σχολείο-γυμνάσιο της περιοχής.

Το 1898 επέστρεψε στη Βηρυτό, όπου γράφτηκε στο κολέγιο και παρέμεινε για τέσσερα χρόνια για να επανασυνδεθεί με τις πολιτισμικές του ρίζες. Εν τω μεταξύ, η ικανότητά του στη ζωγραφική είχε ήδη συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του αβάν-γκαρντ φωτογράφου, καλλιτέχνη και εκδότη της Βοστώνης Fred Holland Day, που τον ενθαρρύνει στις προσπάθειές του.

Το 1904 οργανώνει την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής στη Βοστώνη, κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζεται με την οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του Mary Elizabeth Haskell, με την οποία θα συνδεθεί με φιλία για όλη του τη ζωή. 

Το 1908 πηγαίνει στο Παρίσι για να μαθητεύσει για δύο χρόνια κοντά στον Αύγουστο Ροντέν, όπου γνωρίζεται με τον, επίσης πιστό φίλο του, γλύπτη Youssef Howayek. Ενώ τα πρώτα έργα του Γκιμπράν είναι γραμμένα στα αραβικά, τα περισσότερα έργα του μετά το 1918 είναι γραμμένα απευθείας στα αγγλικά.

Σαν συγγραφέας, θα επιχειρήσει με την πένα του να γεφυρώσει τον πολιτισμό της Ανατολής με αυτόν της Δύσης. Ζώντας στην Αμερική, θα προσπαθήσει, δίκην προφήτη, να διασώσει την ελληνοχριστιανική πολιτισμική παράδοση του ανθρωπισμού, της οποίας η εγκατάλειψη είναι περισσότερο από αισθητή, και, ταυτόχρονα, να επανασυνδέσει τον δυτικό άνθρωπο με τη σοφία που είναι κρυμμένη μέσα του.

Έλαβε μέρος, επίσης, στην κίνηση των «μεταναστών ποιητών» -Al-Mahjar- της Νέας Υόρκης, μαζί με σημαντικούς αμερικανολιβανέζους συγγραφείς όπως οι Ameen Rihani (ο «πατέρας» της λιβανέζικης αμερικανικής λογοτεχνίας), Mikhail Naimy και Elia Abu Madi.

Ο Γκιμπράν ξανάγραψε πολλές φορές τον «Προφήτη» -μια σύνθεση 23 ποιητικών στοχασμών- μέχρι να εκδοθεί, τελικά, το 1923. Γραμμένο από τον ίδιο στην αγγλική γλώσσα, είναι το βιβλίο που τον έκανε περισσότερο γνωστό και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις. 

Στις 10 Απριλίου του 1931 στη Ν. Υόρκη πέθανε σε ηλικία 48 ετών από φυματίωση και κίρρωση του ήπατος και θάφτηκε στην πατρίδα του, τον επόμενο χρόνο, από τη Mary Elizabeth Haskell, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. Τον θάνατό του θρήνησαν χιλιάδες άνθρωποι στις Η.Π.Α. την Ευρώπη και κυρίως στον αραβόφωνο κόσμο, που έχασε έναν από τους ουσιαστικότερους υπερμάχους του.

Τα γνωστότερα βιβλία του είναι: «Ara'is al-Muruj» («Νύμφες της κοιλάδας» ή «Νύμφες του πνεύματος», 1906), «al-Arwah al-Mutamarrida» («Επαναστατημένα πνεύματα» ή «Ανυπόταχτες ψυχές», 1908), «al-Ajniha al-Mutakassira» («Σπασμένα φτερά», 1912), «Dam'a wa Ibtisama» («Το δάκρυ και το χαμόγελο», 1914), «The Madman» («Ο τρελός», 1918), «al-Mawakib» («Η λιτανεία», 1919), «al-'Awasif" («Η θύελλα», 1920), «The Forerunner" («Ο πρόδρομος», 1920), «al-Bada'i' waal-Tara'if» («The New and the Marvellous»,1923), «The Prophet» («Ο προφήτης», 1923), «Sand and Foam» («Άμμος και αφρός», 1926), «The Son of Man» («Ο γιός του ανθρώπου», 1928), «The Earth Gods» («Οι θεοί της γης», 1929), «The Wanderer" («Ο περιπλανώμενος», 1932), «The Garden of the Prophet» («Ο κήπος του προφήτη», 1933), κ.ά.

KAHLIL GIBRAN - Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ - Γ' ΕΚΔΟΣΗ
The Prophet - Μετάφραση Ευάγγελος Γράψας
Εκδόσεις: Μπουκουμάνη - 1974 - ΑΘΗΝΑ

Τίτλος του έργου στα αγγλικά: The Prophet 1974 Εκδόσεις Μπουκουμάνη. Στοιχειοθετήθηκε και τυπώθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1974 στα καταστήματα μονοτυπίας Σ. ΚΛΑΠΑΚΗ (Αρ. Κουρτίδου Αθήνα, τηλ ) για λογαριασμό των εκδόσεων ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗ (Ακαδημίας 57, Αθήνα 143 τηλ ) Διόρθωση: Χριστίνα Γιατζόγλου Μακέτα εξωφύλλου: Λίκα Φλώρου «Boukoumanis» Publications, 57 Acadimias St. Athens 143.

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ

Αγάπη... Γάμος... Παιδιά... Δόσιμο... Φαγητό και Πιοτό... Δουλειά... Χαρά και Λύπη... Σπίτια... Ρούχα... Αγορά και Πώληση... Έγκλημα και Τιμωρία... Νόμοι... Ελευθερία... Λογικό και Πάθος... Πόνος... Αυτογνωσία... Διδαχή... Φιλία... Ομιλία... Χρόνος... Καλό και Κακό... Προσευχή... Ηδονή... Ομορφιά... Θρησκεία... Θάνατος

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Ο Χαλίλ Γκιμπράν γεννήθηκε στο Μπεχάρι τον Λιβάνου, το Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. όπου και πέθανε το Καταγόταν από οικογένεια σχετικά εύπορη και καλλιεργημένη. Η μητέρα του ήταν καλλιτεχνική φύση, με ξεχωριστό ταλέντο στη μουσική.

Ο νεαρός Γκιμπράν παρουσίασε από μικρός ιδιαίτερη επίδοση στη ζωγραφική, την πλαστική και το γράψιμο. Σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι, στη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Αύγουστο Ροντέν. Οι πρώτες καλλιτεχνικές εργασίες ήταν θεατρικά έργα και πεζοτράγουδα, γραμμένα στα αραβικά. Από τα είκοσι όμως χρόνια του, άρχισε να γράφει αποκλειστικά στα αγγλικά.

Το πιο κοσμαγάπητο από τα έργα του είναι Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ, μια υπέροχη σύνθεση από ποιητικές παραβολές που εξετάζουν όλες τις πλευρές των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους.

Σ' ένα άλλο σημαντικό έργο του, ΙΗΣΟΥΣ, Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ο Γκιμπράν προσπαθεί να παρουσιάσει το Χριστό μέσ' από τη συνείδηση των συγχρόνων του, εχθρών και φίλων του. Άλλα αξιόλογα έργα του είναι: ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ, Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ, ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ, ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Αξιομνημόνευτη είναι και η Έκδοση 20 σχεδίων του, που χαρακτηρίζονται από ιδεαλισμό και αγνότητα. Φανερή είναι σ' αυτά, καθώς και στα σχέδιά του με τα όποια εικονογραφεί τα περισσότερα βιβλία του, η επίδραση του ύφους του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Χαρακτηριστικό της αξίας του σαν καλλιτέχνη είναι το γεγονός ότι ο Ροντέν τον διάλεξε ανάμεσα από πολλούς διαπρεπείς καλλιτέχνες για να του φτιάξει την προσωπογραφία του

Οι πίνακές του βρίσκονται στα καλύτερα μουσεία του κόσμου και πολλές φορές έχουν εκτεθεί στις μεγάλες πρωτεύουσες. Ο Κλωντ Μπράντον, που τον γνώρισε προσωπικά, τον περιγράφει έτσι: "Μελαχρινός, κορμί μικροκαμωμένο, αλλά σταθερό και δυνατό. πρόσωπο γεμάτο ευαισθησία. αυστηρός, αλλά χωρίς τίποτα το ασκητικό, σεμνός, μετριόφρονας, χωρίς φιλοδοξία".

Αλλά, οποιαδήποτε βιογραφικά στοιχεία ή κρίσεις για το έργο του και την προσωπικότητά του δεν μπορούν να δώσουν στον αναγνώστη να νοιώσει όλα εκείνα τα βαθιά αισθήματα που μεταδίδει ο ίδιος ο ποιητής με το λόγο του, το γεμάτο ειλικρίνεια, αμεσότητα και ευαισθησία, ιδιαίτερα με το λόγο του ΠΡΟΦΗΤΗ, που είναι το αριστούργημά του. Για το λόγο αυτό, θεωρώ σκόπιμο να μη σχολιάσω το έργο που προλογίζω εδώ, αφήνοντας τον αναγνώστη ελεύθερο από κάθε προϊδεασμό, για να χαρεί την επικοινωνία τον με τον ΠΡΟΦΗΤΗ σα μια ζωντανή, δημιουργική, καρποφόρα πνευματική συνάντηση. Εξάλλου, πολλές από τις συγκινήσεις και τους διαλογισμούς που προκαλεί στον αναγνώστη ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ βρίσκονται πέρα από την περιοχή του λόγου και της διανοητικής σύλληψης, στο χώρο της σιωπής όπου, οι δίσκοι της χαράς και της θλίψης είναι άδειοι και η ζυγαριά ισορροπεί μέσα στο κενό, όπως θα έλεγε ο ποιητής.

Κατεβάστε ολόκληρο το βιβλίο ΕΔΩ

Βιβλιογραφία
• Ο προφήτης / Καλίλ Γκιμπράν · μετάφραση Φώντα Κονδύλη - Κωστή Νικάκη. - Αθήνα, Εκδόσεις Στέφανος Βασιλόπουλος, - 102σ. - 1969
• Ο προφήτης / Καλίλ Γκιμπράν · μετάφραση Μαίρη Πενθερουδάκη Καββαδία. - Αθήνα: Πύρινος Κόσμος, - 97σ. - 1974
• Από τον πρόλογο του μεταφραστή Ευάγγελου Γράψα. Ο προφήτης/Ο κήπος του προφήτη, Αθήνα, εκδόσεις Μπουκουμάνη, -191σ - 1974
• 1923: Ο Προφήτης - (The Prophet), (ελλ. μτφ. Κώστας Παρίσης για τις εκδ. Printa 2001 - Ελένη Γκαγκάτσιου για τις εκδ. "Παπασωτηρίου, 2008 - Κώστας Παχύδης για τις εκδ. "Ιάμβλιχος", 2013 -Γιώργος Λαμπράκος για τις εκδ. "Πατάκης", 2013 - Θεανώ Ζαμπέλα για τις εκδ. "Captainbook.gr", 2017) το Έργo γραμμένα στην Αγγλική.
• Ο Προφήτης, εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1923, τυγχάνοντας μάλιστα μέτριας υποδοχής στις Η.Π.Α. στην πρώτη του έκδοση.

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr

Περισσότερα: Χαλίλ Γκιμπράν, Λογοτεχνία

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ - Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ
(ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ) The Prophet by Kahlil Gibran)

Διασκευή για το ραδιόφωνο-ραδιοσκηνοθεσία: Άγγελος Φορτούνας

53:45

Χ. Γκιμπράν, Να λυπάστε το έθνος
(Antaeus - Byzantine meditation)

4:51 Χ. Γκιμπράν, Να λυπάστε το έθνος (Antaeus - Byzantine meditation)