jesus christ painting kneeling glowing surrounded by people
O Ιησούς Χριστός λαμπερός περιτριγυρισμένος από ανθρώπους
Ευχαριστώ θερμώς τον αγαπητό μου φίλο και αδελφό
τεκμηριωμένη μελέτη του στην «Αέναη επΑνάσταση».
Καλή ανάγνωση κι ελπίζουμε να βρουν τις απαντήσεις
τους οι καλοπροαίρετοι αναγνώστες.
Είχε αδελφούς ο Χριστός;
(ερμηνευτική αγιογραφική προσέγγιση)
Γράφει ο Μάριος Μπακογιάννης
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Σκοπός του σημερινού άρθρου είναι η ανάλυση μιας λέξης και η ερμηνευτική της προσέγγιση. Αφορμή γι'αυτό αποτέλεσε η εμμονή ενός (αγράμματου) Προτεστάντη να ερμηνεύει-μεταφράζει κατά γράμμα τις Γραφές.
Φυσικά κρίνεται απαραίτητο να γίνει η επισήμανση, πως η συγγραφή αυτού του άρθρου δεν αποτελεί απάντηση (μόνο) στο συγκεκριμένο κύριο (δεν θα μπορούσαμε να ασχολούμαστε με τον κάθε αυτόκλητο και ερμηνευτή των Γραφών), αλλά σε όλους τους ομοϊδεάτες του, που υποστηρίζουν άλογες και συναισθηματικά φορτισμένες πεποιθήσεις (η έμφαση στην αποκάλυψη είναι κύριο χαρακτηριστικό τους).
Ο συγκεκριμένος κύριος ουσιαστικά εκφράζει τις «αποκαλύψεις» μιας ολιγάριθμης ομάδας του κατακερματισμένου Προτεσταντισμού και γι' αυτό αποτελεί (ιερό) καθήκον να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις.
Έτσι, θα δούμε μαζί την ιστορία της λέξης (που πρόκειται να αναλύσουμε), την προέλευση της μορφής και της σημασίας, όπως επίσης και τη σημασιολογική της εξέλιξη (αν αυτό υφίσταται) στο πέρασμα του χρόνου. Το χωρίο που περιέχει την κακοποιημένη συστηματικά από αυτούς λέξη, γύρω από την οποία θα περιστραφούμε είναι το εξής:
«Έρχονται οὖν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ ἔξω ἑστῶτες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν φωνοῦντες αὐτόν» (Μαρκ.3.31)
Πολύ επιγραμματικά θα αναφέρουμε τις πεποιθήσεις που εκφράζονται στην «αμφιλεγόμενη» λέξη αδελφός. Οι Προτεστάντες ισχυρίζονται ότι η Παναγία γέννησε κι άλλους γιούς-ερχόμενη σε επαφή με τον Ιωσήφ- και στο χωρίο αυτό διακρίνεται με σαφήνεια αυτή τους η πεποίθηση. Παραδείγματα από την Π.Δ. που αναιρούν αυτή τους τη στάση δεν δεν δέχονται με την αιτιολογία πως η Π.Δ είναι άσχετη (!) με την εικόνα που περιγράφεται στην Κ.Δ., ενώ δεν διστάζουν να πουν πως η λ. αδελφός μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε ιδιαίτερες (εθνικές) περιπτώσεις (!) που να μην διατηρεί την αρχική της-και μόνη- σημασία...
Πριν ξεκινήσουμε από το χωρίο, θα πρέπει να επισημάνουμε πως οι ελληνικές λέξεις περιέχουν βαθύ πλούτο και είναι πολυσήμαντες. Αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε ΟΛΟΙ όσοι έχουμε πάει σχολείο. Μονομέρεια, μονολιθική προσέγγιση και μονοδιάστατη λογική, ανήκουν στην σφαίρα ενός αγράμματου πληθυσμού. Πάμε τώρα στο χωρίο το οποίο δεν πρέπει να εξεταστεί απομονωμένα, αλλά χρειάζεται να γίνει κατάδυση στη θεολογική σκέψη που εκδηλώνει ο Χριστός. Μια σκέψη που ολοκληρώνεται στο στίχο 35.
Ας τη δούμε μαζί:
«ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μήτηρ ἐστί»
Οφείλουμε να τονίσουμε πως αν και το χωρίο αυτό δεν απαντά στον ισχυρισμό της πεποίθησης που «ακουμπά» στον στίχο 31, ωστόσο καταρρίπτει τη μονολιθική προσέγγιση σ'ένα αμφιλεγόμενο (;) χωρίο και τονίζει το νοηματικό συμπέρασμα ενός θεολογικού γεγονότος. Και όλο αυτό, απ'τον ίδιο το Χριστό! Αναρωτιέμαι: ο ημι-μαθής Προτεστάντης που γνωρίζει μια και μόνο έννοια, δεν το πρόσεξε αυτό;
Η λ. αδελφός εκτός από την κυριολεκτική της σημασία, εμπεριέχει πέντε ακόμα έννοιες.
- Η πρώτη είναι του ομόφυλου, η δεύτερη του συγγενή, η τρίτη του ομοεθνή, η τέταρτη του πλησίον και η πέμπτη του ομόδοξου.
Η λ. γενικεύτηκε και η σημασιολογική της εξέλιξη αντικατέστησε παλαιότερους όρους, όρους που δήλωναν τους ομοπάτριους αδελφούς και όσους ανήκαν στο ίδιο γένος της διευρυμένης πατριαρχικής οικογένειας. Ένας τέτοιος όρος (προερχόμενος και αυτός από την αρχαία περίοδο) είναι η λ. φράτηρ (αδελφός), η οποία δεν δήλωνε τον συγγενή εξ αίματος.
Στον Όμηρο η λ. προδιορίζει αυτόν που ανήκει σε φράτρα και ο συγκεκριμένος όρος αναφέρεται σε λαό ή φυλή που κατάγεται από τον ίδιο γενάρχη ή σε ομάδα συγγενών εξ αίματος ή εκ γειτονίας. Στο σημείο αυτό προσκαλώ (πάλι) τους κακοπροαίρετους στο Ετυμολογικό λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη.
Η ελληνιστική περίοδος (τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα ως και τον 6ο αιώνα μ.Χ.), δεν διαφοροποιείται (ώστε να θεωρήσουμε άσχετη με το θέμα την Π.Δ.), αλλά επιβεβαιώνει τόσο την αρχική σημασία της λέξης όσο και την σημασιολογική εξέλιξη της.
- Πάμε τώρα να δούμε και κάποια χωρία:
Αν και στην έρευνα μας έχουμε εντοπίσει άλλα ακόμα 25 στον αριθμό χωρία, νομίζουμε πως τα προαναφερόμενα αρκούν για να καταρρίψουν τον αφιλοσόφητο ισχυρισμό μιας εμπαθούς στάσης στο Πρόσωπο της Θεοτόκου. Άλλωστε αποδείξαμε περίτρανα πως η σχολαστική λογική που χρησιμοποιούν αυθαίρετα οι Προτεστάντες, δεν αρκεί για να στηρίξουν τα λεγόμενα τους.
Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Επιστρέφεται σε αυτούς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε (για να είμαστε συνεπείς), ότι η μεθοδολογία τους είναι αντιεπιστημονική και βαθύτατα (στο περιεχόμενο) φτωχή.
Η λύση λοιπόν προέρχεται απευθείας από τη θεολογική προσέγγιση σε συνεργασία και με άλλους φορείς (χαρισματική θεολογία, επιστημονική θεολογία, χριστιανική φιλοσοφία).
Διάλογοι από τα σχόλια της παρούσης δημοσίευσης
Stavros Barotsakis είπε: "Αφορμή γι'αυτό αποτέλεσε η εμμονή ενός (αγράμματου) Προτεστάντη να ερμηνεύει-μεταφράζει κατά γράμμα τις Γραφές"...Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσθη κατά το πνεύμα ο Ιησούς και είπεν· Ευχαριστώ σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια· ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου.Λουκάς 10:21 Επειδή είναι γεγραμμένον· Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών...Απ ότι βλέπω μια από τα ίδια. Τίποτα νεότερο.Τυποποιημένες ερμηνείες και απαντήσεις. Επειδή λοιπόν ο Θεός προέβλεψε στο θέμα αυτό των αδελφών του Χριστού ότι θα υπήρχε διαστρέβλωση της αλήθειας,οδήγησε τους ευαγγελιστές και τους αποστόλους να τονίσουν στα γραπτά τους,την πραγματική σαρκική σχέση και έννοια αδελφοί. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να τονίζουν επανειλημμένα αυτή τη σχέση. Δεν θέλετε να το δείτε, και να το καταλάβετε, για τους δικούς σας λόγους. Μόνο πωρωμένοι,παρα-μορφωμένοι, και φανατισμένοι ειδωλολάτρες άνθρωποι, θα μπορούσαν ν αλλάξουν νόημα... 27 Αυγούστου 2013 - 8:11 μ.μ.
Stavros Barotsakis είπε: Στον Ματθ.1:25. μας λέει: και {δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον} και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.. Τι σημαίνει "εωσού;" δεν γνώριζε την γυναίκα του ο Ιωσήφ, δηλαδή δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις, μέχρι που γέννησε τον Γιο της τον πρωτότοκο. Έκανε λάθος ο Ματθαίος που το διατυπώνει κατ αυτό το τρόπο; Και φυσικά όχι. Όσο για το νόημα του όρου αδελφοί που αναφέρονται οι ευαγγελιστές στα γραπτά τους, επιβεβαιώνουν και το "δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον". Γιατί μετά τον πρωτότοκο, υπάρχουν κι άλλα παιδιά, όπως βεβαιώνουν αυτόπτες μάρτυρες της εποχής εκείνης. Επικαλείστε παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη, για να ερμηνεύσετε τον όρο αδελφοί, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει καμία σχέση με την έννοια που δίνουν τα ευαγγέλια. Δείτε παρακάτω όπου ο Ιησούς είναι στην πατρίδα Του, μεταξύ των συμπατριωτών Του, και "αδελφών" Του κατά μία έννοια. Οι συμπατριώτες "αδελφοί" Του αναρωτιούνται: δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ' ημίν; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. Μάρκος 6:3. Πως είναι δυνατών οι κατά την ερμηνεία σας "αδελφοί" συμπατριώτες Του, να λένε: δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ' ημίν; Είναι ολοφάνερο ότι όταν υπάρχει αναφορά στα ευαγγέλια, και στις επιστολές οι αδελφοί, ή αδελφός του Κυρίου, εννοούν τα κατά σάρκα αδέλφια Του. Κάποιοι πριν από εσάς λοιπόν, έχουν κτίσει ένα σαθρό οικοδόμημα ψευτοδιδασκαλιών γύρο από αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, και φυσικό είναι να προσπαθείτε να το συντηρήσετε. Το οικοδόμημα αυτό δεν έχει καμία σχέσει με το ευαγγέλιο του Χριστού... 27 Αυγούστου 2013 - 11:10 μ.μ.
Μάριος Μπακογιάννης (Μονοπάτια που διασταυρώνονται) είπε: Στο βωμό της άγνοιας και της αμάθειας, καθηγητές πανεπιστημίου, Πατέρες της Εκκλησίας, ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός, θυσιάζονται για να ικανοποιήσουν την εγωπάθεια ενός ανθρώπου σε μια άρνηση του εγώ να κατανοήσει φανερές αλήθειες. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι'αυτό, Σοφία. Άνθρωποι που αρέσκονται να ζουν στις ταράτσες και τις βουνοκορφές αδυνατούν να ατενίσουν στους ημιωρόφους και τις πεδιάδες.
Η δική μου συμβουλή είναι η απάντηση αυτή να δημοσιευτεί σε ξεχωριστή ανάρτηση ώστε να φανερωθεί η ανεπάρκεια του Προτεσταντισμού. Οφείλουμε να δείξουμε σε κόσμο που παρακολουθεί και ενδιαφέρεται (εδω εννοώ κυρίως Προτεστάντες που ψάχνονται να φύγουν και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ) την αδυναμία έκφρασης και συμμετοχής σ'ένα θεολογικό θέμα.
Πρέπει, Σοφία, οι ανύπαρκτες απαντήσεις επί της ουσίας του άρθρου και το «ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ» να τονιστούν.
«Μερικές φορές, βλέπουμε πιο καθαρά μέσα σ'αυτόν που λέει ψέματα, παρά σ'αυτόν που λέει αλήθεια. Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει. Το ψέμα, αντίθετα, είναι ένα όμορφο σύθαμπο, που αναδεικνύει το αντικείμενο» (Άλμπερ Καμύ). 28 Αυγούστου 2013 - 1:14 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou είπε: Καλημέρα Μάριε... ο κ. Μπαροτσάκης έχει αφήσει κι άλλο σχόλιο το οποίο το δημοσίευσα μόλις. 28 Αυγούστου 2013 - 1:45 μ.μ.
Μάριος Μπακογιάννης (Μονοπάτια που διασταυρώνονται) είπε: Μόλις το διάβασα καλή μου. Αλλά όμως δεν θα βάλω εγώ σε συνοχή τη σκέψη του. Όταν με το καλό τα τακτοποιήσει καλά μέσα στο κεφαλάκι του (και θα μπορέσει να εκφραστεί σωστά), τότε πολύ ευχαρίστως να ασχοληθούμε μαζί του.
Διότι βλέπεις εσύ να αναιρεί πουθενά τις εμπεριστατωμένες και με σαφείς προσδιορισμούς θέσεις; Μπορείς να μου υποδείξεις εσύ, σε ποιό σημείο αναιρεί κάποια θέση; Άντε, γιατί θα ξεχάσουμε και τη γλώσσα μας με δαύτους!
«Η γαρ αγνοούντας διδάξομεν, ή κακουργούσιν ουκ επιτρέψομεν» Μέγας Βασίλειος 28 Αυγούστου 2013 - 1:51 μ.μ.
Stavros Barotsakis είπε: Αληθινή τέχνη του λόγου, χωρίς την αλήθεια, είναι αδύνατον να υπάρξει ούτε τώρα, ούτε ποτέ στο μέλλον. Πλάτων 28 Αυγούστου 2013 - 6:09 μ.μ.
Θ. Ρηγινιώτης είπε: Για το ζήτημα των αδελφών του Κυρίου, επιτρέψτε μου ολίγες σκέψεις, με τη χάρη του Θεού. Ποτέ η Εκκλησία δεν υπήρξε εναντίον του γάμου. Αντίθετα, απέρριψε ασυζητητί τις εγκρατιτικές τάσεις, που ζητούσαν γενική αγαμία και διάλυση των υπαρχόντων γάμων. Κάποιοι δε απόστολοι, ως γνωστόν, ήταν έγγαμοι, μεταξύ αυτών και ο απ. Πέτρος.
Stavros Barotsakis είπε: "Αφορμή γι'αυτό αποτέλεσε η εμμονή ενός (αγράμματου) Προτεστάντη να ερμηνεύει-μεταφράζει κατά γράμμα τις Γραφές"...Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσθη κατά το πνεύμα ο Ιησούς και είπεν· Ευχαριστώ σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια· ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου.Λουκάς 10:21 Επειδή είναι γεγραμμένον· Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών...Απ ότι βλέπω μια από τα ίδια. Τίποτα νεότερο.Τυποποιημένες ερμηνείες και απαντήσεις. Επειδή λοιπόν ο Θεός προέβλεψε στο θέμα αυτό των αδελφών του Χριστού ότι θα υπήρχε διαστρέβλωση της αλήθειας,οδήγησε τους ευαγγελιστές και τους αποστόλους να τονίσουν στα γραπτά τους,την πραγματική σαρκική σχέση και έννοια αδελφοί. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να τονίζουν επανειλημμένα αυτή τη σχέση. Δεν θέλετε να το δείτε, και να το καταλάβετε, για τους δικούς σας λόγους. Μόνο πωρωμένοι,παρα-μορφωμένοι, και φανατισμένοι ειδωλολάτρες άνθρωποι, θα μπορούσαν ν αλλάξουν νόημα... 27 Αυγούστου 2013 - 8:11 μ.μ.
Stavros Barotsakis είπε: Στον Ματθ.1:25. μας λέει: και {δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον} και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.. Τι σημαίνει "εωσού;" δεν γνώριζε την γυναίκα του ο Ιωσήφ, δηλαδή δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις, μέχρι που γέννησε τον Γιο της τον πρωτότοκο. Έκανε λάθος ο Ματθαίος που το διατυπώνει κατ αυτό το τρόπο; Και φυσικά όχι. Όσο για το νόημα του όρου αδελφοί που αναφέρονται οι ευαγγελιστές στα γραπτά τους, επιβεβαιώνουν και το "δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον". Γιατί μετά τον πρωτότοκο, υπάρχουν κι άλλα παιδιά, όπως βεβαιώνουν αυτόπτες μάρτυρες της εποχής εκείνης. Επικαλείστε παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη, για να ερμηνεύσετε τον όρο αδελφοί, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει καμία σχέση με την έννοια που δίνουν τα ευαγγέλια. Δείτε παρακάτω όπου ο Ιησούς είναι στην πατρίδα Του, μεταξύ των συμπατριωτών Του, και "αδελφών" Του κατά μία έννοια. Οι συμπατριώτες "αδελφοί" Του αναρωτιούνται: δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ' ημίν; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. Μάρκος 6:3. Πως είναι δυνατών οι κατά την ερμηνεία σας "αδελφοί" συμπατριώτες Του, να λένε: δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ' ημίν; Είναι ολοφάνερο ότι όταν υπάρχει αναφορά στα ευαγγέλια, και στις επιστολές οι αδελφοί, ή αδελφός του Κυρίου, εννοούν τα κατά σάρκα αδέλφια Του. Κάποιοι πριν από εσάς λοιπόν, έχουν κτίσει ένα σαθρό οικοδόμημα ψευτοδιδασκαλιών γύρο από αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, και φυσικό είναι να προσπαθείτε να το συντηρήσετε. Το οικοδόμημα αυτό δεν έχει καμία σχέσει με το ευαγγέλιο του Χριστού... 27 Αυγούστου 2013 - 11:10 μ.μ.
Μάριος Μπακογιάννης (Μονοπάτια που διασταυρώνονται) είπε: Στο βωμό της άγνοιας και της αμάθειας, καθηγητές πανεπιστημίου, Πατέρες της Εκκλησίας, ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός, θυσιάζονται για να ικανοποιήσουν την εγωπάθεια ενός ανθρώπου σε μια άρνηση του εγώ να κατανοήσει φανερές αλήθειες. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι'αυτό, Σοφία. Άνθρωποι που αρέσκονται να ζουν στις ταράτσες και τις βουνοκορφές αδυνατούν να ατενίσουν στους ημιωρόφους και τις πεδιάδες.
Η δική μου συμβουλή είναι η απάντηση αυτή να δημοσιευτεί σε ξεχωριστή ανάρτηση ώστε να φανερωθεί η ανεπάρκεια του Προτεσταντισμού. Οφείλουμε να δείξουμε σε κόσμο που παρακολουθεί και ενδιαφέρεται (εδω εννοώ κυρίως Προτεστάντες που ψάχνονται να φύγουν και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ) την αδυναμία έκφρασης και συμμετοχής σ'ένα θεολογικό θέμα.
Πρέπει, Σοφία, οι ανύπαρκτες απαντήσεις επί της ουσίας του άρθρου και το «ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ» να τονιστούν.
«Μερικές φορές, βλέπουμε πιο καθαρά μέσα σ'αυτόν που λέει ψέματα, παρά σ'αυτόν που λέει αλήθεια. Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει. Το ψέμα, αντίθετα, είναι ένα όμορφο σύθαμπο, που αναδεικνύει το αντικείμενο» (Άλμπερ Καμύ). 28 Αυγούστου 2013 - 1:14 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou είπε: Καλημέρα Μάριε... ο κ. Μπαροτσάκης έχει αφήσει κι άλλο σχόλιο το οποίο το δημοσίευσα μόλις. 28 Αυγούστου 2013 - 1:45 μ.μ.
Μάριος Μπακογιάννης (Μονοπάτια που διασταυρώνονται) είπε: Μόλις το διάβασα καλή μου. Αλλά όμως δεν θα βάλω εγώ σε συνοχή τη σκέψη του. Όταν με το καλό τα τακτοποιήσει καλά μέσα στο κεφαλάκι του (και θα μπορέσει να εκφραστεί σωστά), τότε πολύ ευχαρίστως να ασχοληθούμε μαζί του.
Διότι βλέπεις εσύ να αναιρεί πουθενά τις εμπεριστατωμένες και με σαφείς προσδιορισμούς θέσεις; Μπορείς να μου υποδείξεις εσύ, σε ποιό σημείο αναιρεί κάποια θέση; Άντε, γιατί θα ξεχάσουμε και τη γλώσσα μας με δαύτους!
«Η γαρ αγνοούντας διδάξομεν, ή κακουργούσιν ουκ επιτρέψομεν» Μέγας Βασίλειος 28 Αυγούστου 2013 - 1:51 μ.μ.
Stavros Barotsakis είπε: Αληθινή τέχνη του λόγου, χωρίς την αλήθεια, είναι αδύνατον να υπάρξει ούτε τώρα, ούτε ποτέ στο μέλλον. Πλάτων 28 Αυγούστου 2013 - 6:09 μ.μ.
Συνεπώς, δεν υπάρχει κανείς λόγος να υποθέσουμε ότι η Εκκλησία "φαντάστηκε" ή "κατασκεύασε" και "επέβαλε" ένα μύθο περί αειπαρθενίας της Θεοτόκου. Η σχετική διδασκαλία είναι δεκτή από την Εκκλησία, επειδή αυτό διέσωσε η ιστορική μνήμη των χριστιανών εξ αρχής.
Κανείς συγγραφέας της Καινής Διαθήκης εξάλλου δεν ενδιαφέρεται να εξηγήσει τι ακριβώς σχέση είχαν οι αδελφοί του Κυρίου με τον Κύριο. Άρα η σχέση τους ήταν πασίγνωστη σε όλους τους χριστιανούς, είτε εξ αίματος αδέρφια Του ήταν είτε εξ υιοθεσίας – το ζήτημα δεν τους απασχολεί.
Η αρχαία χριστιανική παράδοση όμως εκφράζεται ήδη σε έργα που ανάγονται στα τέλη του 1ου και στο 2ο αιώνα, όπως το λεγόμενο "Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου", ενώ ακόμη ζούσαν άνθρωποι που τους γνώρισαν, αλλά ίσως και κάποιοι από τους ίδιους τους αδελφούς του Κυρίου (π.χ. ο άγιος Συμεών/Σίμων). Αν και τα έργα αυτά δεν είναι κανονικά ευαγγέλια, οι πληροφορίες τους δεν αποκρούστηκαν, παρότι τότε ήταν ασφαλώς πασίγνωστη η σχέση των αδελφών Του με τον Κύριο. Άρα, τα έργα αυτά συμφωνούσαν με τη γνώση όλης της Εκκλησίας.
Την αρχαία παράδοση επίσης συνοψίζουν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην Ερμηνεία του κατά Ιωάννην, και άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, όπως ο άγιος Σωφρόνιος στα Υπομνήματα ή ο Κοσμάς Βεστίτωρ στο Εγκώμιον εις τους δικαίους Ιωακείμ και Άνναν, οι οποίοι αναφέρουν ότι η πρώτη σύζυγος του Ιωσήφ ονομαζόταν Σαλώμη και οι κόρες τους ήταν η Εσθήρ, η Θάμαρ και η Σαλώμη, που είχε το όνομα της μητέρας της και ήταν η σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιάκωβου και Ιωάννη. Αυτό εξηγεί και γιατί η αγία μυροφόρος Σαλώμη είχε το θάρρος να πλησιάσει τον Ιησού και να ζητήσει πρωτοκαθεδρία για τα δύο παιδιά της. Άρα έχουμε μια επιβεβαίωση της παράδοσης και συμπλήρωση στα ευαγγέλια.
Στην Κ.Δ., τόσο ο Ιάκωβος όσο και ο Ιούδας στις επιστολές τους δεν χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους "αδελφό του Ιησού". Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι δεν ήταν γνήσιοι αδελφοί Του, αλλά μόνον παιδιά του Ιωσήφ. [συνεχίζεται] 31 Αυγούστου 2013 - 1:35 π.μ.
Θ. Ρηγινιώτης είπε: [συνέχεια] Εκτός αυτών, πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα εξής:
α) Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ για την "πύλη των αγίων την βλέπουσαν κατά Ανατολάς", ο Κύριος λέει: "η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, και έσται κεκλεισμένη. διότι ο ηγούμενος, ούτος καθήσεται εν αυτή του φαγείν άρτον εναντίον Κυρίου" (Ιεζ. 43, 2-3).
Ο Κύριος που θα διέλθει διά της πύλης - και θα φάει και άρτο, δηλ. θα είναι συγχρόνως και άνθρωπος - καταφανώς είναι ο Ιησούς, άλλος από τον Κύριο που συνομιλεί με τον προφήτη. Η όραση αυτή ερμηνεύεται από τους αγίους διδασκάλους της Ορθοδοξίας ως προφητεία της γέννησης του Χριστού και η πύλη ως προτύπωση της Παναγίας. Άρα διά της Θεοτόκου ουδείς θα διέλθη, παρά μόνον ο Κύριος, και μάλιστα η "πύλη" αύτη "ουκ ανοιχθήσεται" (ποτέ), αλλά θα μείνει "κεκλεισμένη" ακόμη και μετά τη διέλευση του Κυρίου. Έτσι τεκμηριώνεται αγιογραφικά η αειπαρθενία της Θεοτόκου, δηλ. ότι παρέμεινε παρθένος και μετά τη γέννηση του Κυρίου και φυσικά εφ' όρου ζωής.
β) Η Θεοτόκος εμφανίζεται στους αγίους ως αειπάρθενος και βασίλισσα των ουρανών, ακριβώς όπως την αποδέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι η συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας. Οι εμπειρίες των αγίων από το μεγαλείο της Θεοτόκου είναι συντριπτικές και, ακόμη και τίποτε να μην έλεγε η Αγία Γραφή, θα αρκούσαν για να γνωρίζουμε τι και πώς στο ζήτημα της αειπαρθενίας της. Βέβαια, ο προτεσταντισμός απορρίπτει τους αγίους, εντελώς αυθαίρετα, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα των προτεσταντών, όχι δικό μας. Ο καθένας μπορεί να απορρίπτει ακόμη και τον ήλιο.
Όσο για το αν υπήρξε ιστορικά ο Ιησούς, επίσης είναι ένα θέμα προ πολλού ξεπερασμένο. Και μόνο η ύπαρξη των αγίων στον κόσμο, ενωμένων με τη θεότητα - ασχοληθείτε λίγο χωρίς προκαταλήψεις με τους σύγχρονους, ιδίως, αγίους - αρκεί για να καταρρίψει κάθε αμφιβολία. Ένα μόνο μικρό ιστορικό δοκίμιο, ωστόσο, είναι εδώ: Εξωχριστιανικές μαρτυρίες για τον Ιησού Χριστό τού 1ου και τού 2ου αιώνα. Σας ευχαριστώ. 31 Αυγούστου 2013 - 1:36 π.μ.
Sophia Siglitiki Drekou είπε: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ κ. Θ. Ρηγινιώτη για τις εμπεριστατωμένες πληροφορίες που μας δώσατε κι ας είναι καλοπροαίρετη διάθεση από τους αρνητές της Παναγίας μας, να φωτιστούν μελετώντας και ανοίγοντας την καρδιά των. 31 Αυγούστου 2013 - 12:20 μ.μ.
Χρήστος Δημάρης είπε: Να προσθέσω και εγώ μιά δική μου σκέψη. Ο Απόστολος Παύλος λέει πως ο άνθρωπος πρέπει να μένει παρθένος. Και συμπληρώνει πως αυτό είναι δική του γνώμη και δεν είναι εντολή του Χριστού. Αν ο Χριστός είχε κανονικά αδέλφια τότε θα το γνώριζε ο Απόστολος Παύλος και δεν θα είχε την παραπάνω γνώμη. 3 Σεπτεμβρίου 2013 - 2:44 π.μ.
Dimitris Manolopoulos είπε: [1] Tα κείμενα των ευαγγελίων, σε διάφορα χωρία, κάνουν λόγο «περί αδελφών του Ιησού», κυρίως στα χωρία, Ματθ. 13/54 και Μάρκ. 6/3 κ.έ. Επίσης, Πράξ. 1/14. Στις δύο πρώτες παραπάνω περιπτώσεις η σκηνή ξετυλίγεται στο χωριό του Ιησού, στη Ναζαρέτ, λίγο διάστημα ύστερα από τη βάπτισή Του. Οι συγχωριανοί Του, ενώ Τον άκουαν να μιλεί με μεγάλη σοφία, στη Συναγωγή τους, κι ενώ Τον έβλεπαν να θαυματουργεί, ξαφνιάστηκαν, εξαιτίας της απότομης αυτής μεταβολής Του και ρωτούσαν κατάπληκτοι: «πόθεν τούτω η σοφία αυτή και αι δυνάμεις; Ουχ ούτος εστί ο του τέκτονος υιός; Ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; Και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εστίν;»
Η ίδια σκηνή αναφέρεται και από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, που κι αυτός κατονομάζει τέσσερις αδελφούς αυτού καθώς και αδελφές του Ιησού, δίχως το όνομά τους.
Επίσης, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (7/35), αναφέρεται η σκηνή κατά την οποία οι αδελφοί του Ιησού Τον προτρέπουν, με κάποια περιφρονητική δυσπιστία, ν΄ανεβεί στη γιορτή της Σκηνοπηγίας, στα Ιεροσόλυμα, για να δείξει την μεσσιανική αποστολή Του. Και προσθέτει ο ευαγγελιστής: « ουδέ γάρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν » (εδ. 7).
Από που άραγε προέρχονται αυτοί οι «αδελφοί του Ιησού», που αναφέρονται στα παραπάνω χωρία; 5 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:56 μ.μ.
Dimitris Manolopoulos είπε: Tα κείμενα των ευαγγελίων, σε διάφορα χωρία, κάνουν λόγο «περί αδελφών του Ιησού», κυρίως στα χωρία, Ματθ. 13/54 και Μάρκ. 6/3 κ.έ. Επίσης, Πράξ. 1/14. Στις δύο πρώτες παραπάνω περιπτώσεις η σκηνή ξετυλίγεται στο χωριό του Ιησού, στη Ναζαρέτ, λίγο διάστημα ύστερα από τη βάπτισή Του. Οι συγχωριανοί Του, ενώ Τον άκουαν να μιλεί με μεγάλη σοφία, στη Συναγωγή τους, κι ενώ Τον έβλεπαν να θαυματουργεί, ξαφνιάστηκαν, εξαιτίας της απότομης αυτής μεταβολής Του και ρωτούσαν κατάπληκτοι: «πόθεν τούτω η σοφία αυτή και αι δυνάμεις; Ουχ ούτος εστί ο του τέκτονος υιός; Ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; Και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εστίν;»
Η ίδια σκηνή αναφέρεται και από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, που κι αυτός κατονομάζει τέσσερις αδελφούς αυτού καθώς και αδελφές του Ιησού, δίχως το όνομά τους.
Επίσης, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (7/35), αναφέρεται η σκηνή κατά την οποία οι αδελφοί του Ιησού Τον προτρέπουν, με κάποια περιφρονητική δυσπιστία, ν΄ανεβεί στη γιορτή της Σκηνοπηγίας, στα Ιεροσόλυμα, για να δείξει την μεσσιανική αποστολή Του. Και προσθέτει ο ευαγγελιστής: « ουδέ γάρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν » (εδ. 7).
Από που άραγε προέρχονται αυτοί οι «αδελφοί του Ιησού», που αναφέρονται στα παραπάνω χωρία; ...[συνέχεια]... 5 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:57 μ.μ.
Dimitris Manolopoulos είπε: [2] Από τον 2ον αιώνα, κυκλοφόρησε και γράφτηκε η διάδοση ότι τα παιδιά αυτά δεν ήταν φυσικά παιδιά της Μαρίας, αλλά παιδιά του Ιωσήφ, όταν χήρεψε, από άλλη σύζυγό του που πέθανε. Η διάδοση αυτή αναφέρεται στο λεγόμενο «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου», ένα γραπτό που εξαιτίας των χονδροειδών ανακριβειών που περιέχει δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη στις πληροφορίες του. Για παράδειγμα: Αναφέρει τη σκηνή του ευαγγελισμού της Μαρίας ότι έγινε στα Ιεροσόλυμα, ενώ ο ευαγγελιστής Λουκάς την αναφέρει ότι έγινε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας (Λουκ. 1/26).
Μολαταύτα, η Κρατική (Ορθόδοξη) Εκκλησία έχει μέχρι σήμερα διατηρήσει τη γιορτή των «Εισοδίων της Θεοτόκου» στον Ναό της Ιερουσαλήμ (21 Νοεμβρίου), μια γιορτή που συστήθηκε στον Μεσαίωνα και στηρίζεται αποκλειστικά στα μυθεύματα του «Πρωτοευαγγελίου του Ιακώβου». Η σχετική υμνολογία: «Άγγελος την είσοδον της Παρθένου ορών τις εξεπλήττοντο πώς η Παρθένος εισάγεται εις τα άγια των αγίων», είναι παρμένη από το απόκρυφο αυτό «πρωτοευαγγέλιο».
Αναφέρει επίσης ότι η Μαριάμ έζησε στα άγια των αγίων, ενώ είναι γνωστό ότι κανείς, κατά το Νόμο του Μωυσή, δεν επιτρεπόταν να μπεί στον τόπο εκείνο, ούτε ακόμα ο μεγάλος Αρχιερέας, παρά μόνο μια φορά τον χρόνο και συγκεκριμένα την μεγάλη ημέρα του Εξιλασμού.
Να η σχετική περικοπή: «Ην δε Μαρία εν τω ιερώ Ναώ του Κυρίου ως περιστέρα νεμομένη και ελάμβανε τροφήν εκ χειρός αγγέλου» (VIII, I) «…. Και είπεν ο ιερεύς. Μαρία η ανατραφείσα εις τα άγια των αγίων και λαβούσα τροφήν εκ χειρός αγγέλου και ακούσασα τον ύμνον και χορεύσασα ενώπιον του Κυρίου» (Κεφ. XV, 3).
Όμως, η Καινή Διαθήκη μας πληροφορεί ότι εκτός από τον Αρχιερέα, κανένα άλλο πρόσωπο δεν μπορούσε να μπεί στα άγια των αγίων του Ναού (Εβρ. 9/7).
Επίσης, το γραπτό αυτό αναφέρει την ηλικία του Ιωσήφ 90 χρόνων, όταν αρραβωνιάστηκε, πράγμα που είναι ασυμβίβαστο με τις μεγάλες οδοιπορίες του στην Αίγυπτο μαζί με την Μαρία και το παιδί.
Ειδικότερα, στην περίπτωση του Ιωσήφ, προκειμένου ο συγγραφέας να παρουσιάσει τους αδελφούς του Ιησού σαν παιδιά όχι της Μαρίας αλλά του Ιωσήφ, από προηγούμενο γάμο, το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου χαλκεύει μια σκηνή όπου, για να παντρέψουν τη δωδεκάχρονη Μαρία, παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου στον Αρχιερέα Ζαχαρία και του λέγει να καλέσει όλους τους χηρεύοντας του Ιουδαΐκου λαού για να δείξει ο Κύριος ποιανού απ’ αυτούς η Μαρία θα γίνει γυναίκα: «Προσελθόντες δε πάντες οι χηρεύοντες παρέδωκαν τας ράβδους αυτών πρός τον αρχιερέα ο οποίος λαβών απάντων τας ράβδους εισήλθεν εις το ιερόν και ηύξατο. Τελέσας δε την ευχήν έλαβεν τας ράβδους και εξήλθεν και επέδωκεν αυτοίς και σημείον ουκ ήν εν αυταίς. Την δε εσχάτην ράβδον έλαβεν ο Ιωσήφ και ιδού περιστέρα εξήλθεν εκ της ράβδου και επετάσθη επί την κεφαλήν Ιωσήφ. Και είπεν ο ιερεύς τω Ιωσήφ: Συ κεκλήρωσαν την παρθένον Κυρίου παραλαβών εις τήρησιν εαυτή. Και αντείπεν Ιωσήφ λέγων: Υιούς έχω και πρεσβύτης είμι, αύτη δε νεάνις μήπως περίγελως γένομαι τοις υιοίς Ισραήλ» (Κεφ. ΙΧ, 1-2). ...[συνέχεια]... 5 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:58 μ.μ.
Dimitris Manolopoulos είπε: [3] Είναι τέτοιες οι αντιθέσεις και διαφωνίες μεταξύ των γνησίων ευαγγελίων και του πρωτευαγγελίου Ιακώβου ώστε ακόμα και οι υποστηρικτές της αειπαρθενίας της Μαρίας έχουν αναγνωρίσει την έλλειψη αυθεντικότητας στο απόκρυφο τούτο γραπτό, όμως επικαλούνται το χωρίο Ιωαν. 19/27 όπου λέγεται ότι ο Ιησούς από τον Σταυρό εμπιστεύθηκε τη μητέρα Του στον μαθητή Του Ιωάννη, πράγμα που, καθώς λέγουν, δεν θα έκαμνε ο Ιησούς αν η Μαρία είχε παιδιά δικά της, οπόταν θα εμπιστευόταν τη μητέρα Του σ' εκείνα.
Στο επιχείρημα αυτό δίδονται οι παρακάτω απαντήσεις:
1) Άν ο Ιωσήφ είχε, από προηγούμενο γάμο, τα παραπάνω αναφερόμενα αγόρια και κορίτσια δεν βλέπομε να γίνεται μνεία γι΄αυτά κατά την ανάβαση του Ιωσήφ από τη Γαλιλαία στη Βηθλεέμ, για την απογραφή του πληθυσμού που είχε διατάξει ο Καίσαρας, αλλά βλέπομεν ότι ο Ιωσήφ παραλαμβάνει μαζί του μόνο τη Μαρία: «ανέβη δε και ο Ιωσήφ εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν, εις πόλιν Δαβίδ ήτις καλείται Βηθλεέμ, απογράψασθαι συν Μαριάμ τη μεμνηστευμένη αυτώ ούση εγγύω» (2/4-5).
2) Τον μύθο για την αειπαρθενία, διαλύει ο χαρακτηρισμός του Ιησού από τον Ματθαίο και τον Λουκά σα «πρωτότοκου» (Λουκ. 2/7 Ματθ. 1/25). Η λέξη «πρωτότοκος» έχει την έννοια και άλλων αδελφών που ακολούθησαν, αλλιώς θα ονομαζόταν όχι πρωτότοκος αλλά «μονογενής», μία περίπτωση που ο Λουκάς σημειώνει στο ευαγγέλιο του σε δύο μέρη: Στο Λουκ. 7/12 όπου ο Ιησούς ανάστησε τον υιό της χήρας τον «μονογενή» και στο κεφάλαιο 8/42, όπου πάλι ανάστησε θυγατέρα «μονογενή» του Ιάειρου. Εν τούτοις ο ίδιος ο Λουκάς δεν ονομάζει τον Ιησού «μονογενή» υιό της Μαρίας, αλλά πρωτότοκο υιό της Μαρίας, πράγμα που είναι τελείως διαφορετικό. Ο ίδιος ο Λουκάς μιλεί για αδελφούς του Ιησού (Λουκ. 8/19-21). Όσον αφορά τη σκηνή του Σταυρού που αναφέραμε παραπάνω δίδεται η απάντηση ότι εξ αιτίας της απιστίας, όπως είδαμε, των αδελφών του Ιησού, (Ιωαν. 7/5) δεν τους θεώρησε άξιους της εμπιστοσύνης Του, για να περιποιηθούν και να παρηγορήσουν τη μητέρα Του, αλλά εμπιστεύτηκε τον αγαπητό Του μαθητή Ιωάννη του οποίου γνώριζε τα βάθη της καρδιάς. Άλλωστε ο Ιησούς είχε διακηρύξει ότι δεν αναγνώριζε σαρκική συγγένεια αλλά μόνον την πνευματική που στηρίζεται στη τήρηση του θελήματος του Θεού και τέτοια συγγένεια εύρισκε στον Ιωάννη.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Παραπέρα από κάθε προσδοκία διαφωτίζει το ζήτημα αυτό και ο προφητικός λόγος. Στον ψαλμό ξθ΄λ.χ. ομιλεί ο πάσχων Μεσσίας (όπως γίνεται φανερό από τη χρησιμοποίηση των χωρίων 9 και 22-24 από το ευαγγέλιο Ιωαν. 2/17 και τις Πράξεις των Αποστόλων 1/29). Ομιλεί ο Ιησούς για την εγκατάλειψή Του από τους αδελφούς Του τους οποίους χαρακτηρίζει σαν υιούς της μητέρας Του λέγοντας «Ξένος έγινα εις τους αδελφούς μου και αλλογενής εις τους υιούς της μητρός μου» (Ψαλμ. ξ’8).
Γίνεται φανερό λοιπόν ότι κατά τον προφητικό ψαλμό δεν πρόκειται για παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενη γυναίκα καθώς ο θρύλος διέδωσε, αλλά για παιδιά της μητέρας Του, δηλαδή για παιδιά της Μαρίας.
Το κλειδί της όλης συζήτησης είναι ότι από τον 2ον αιώνα και κατόπι ένα ασκητικό ρεύμα που μπήκε στην Εκκλησία, προερχόμενο από την Ασία, θεώρησε την αποχή από τον γάμο, την οποία ονόμασε «παρθενία» σαν μια ανώτερη ηθική στον άνθρωπο, ενώ τουναντίον τον γάμο τον θεώρησε σαν ηθική κατωτερότητα. Στην επιθυμία τους να τοποθετήσουν σαν επικεφαλής του Τάγματος τους ένα σπουδαίο πρόσωπο διάλεξαν τη Μαρία της οποίας η αειπαρθενία, μέχρι της γεννήσεως του Ιησού της προσέδιδε φωτοστέφανο. Έτσι, η εσφαλμένη αρχή πάνω στην οποία στηρίχθηκαν οι άνθρωποι αυτοί (η ηθική δηλαδή ανωτερότητα της παρθενίας) παρουσίαζε τη Μαρία σαν αειπάρθενη και για τον σκοπό αυτό επεζήτησαν με τους διάφορους θρύλους του απόκρυφου ευαγγελίου του ψευδο-Ιακώβου να χαλκεύσουν μύθους και χονδροειδείς αντιθέσεις προς την Ευαγγελική ιστορία, για να δώσουν στους αδελφούς του Ιησού προέλευση από άλλη γυναίκα. ...[συνέχεια]... 5 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:59 μ.μ.
Dimitris Manolopoulos είπε: Όμως πολύ διαφορετικά βλέπει τα πράγματα η Καινή Διαθήκη. Ούτε η αγαμία δίδει ηθική αξία ούτε ο γάμος ηθική ανωτερότητα. Η καθεμιά κατάσταση έχει ιδιαίτερο χάρισμα από τον Θεό και, καθώς φαίνεται, η Μαρία είχε και το χάρισμα να γεννήσει οικογένεια, η οποία τελικά πίστεψε στον Ιησού ύστερα από την ανάστασή Του, καθώς βλέπομε από το χωρίο των Πράξεων των Αποστόλων 1/14, όπου ήσαν το υπερώο «η Μαρία μετά των αδελφών του Ιησού», και την ημέρα της Πεντηκοστής έλαβαν όλοι τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ύστερα από λίγα χρόνια, από τους αδελφούς αυτούς του Ιησού, βλέπομε τον Ιάκωβο να κατέχει σημαντική θέση στην εκκλησία των Ιεροσολύμων, καθώς ο απ. Παύλος αναφέρει ότι κατά το ταξίδι του στα Ιεροσόλυμα είδε μεταξύ άλλων και τον Ιάκωβο «τον αδελφό του Κυρίου» (Γαλ. 1/19).
Ας σημειωθεί, επίσης, ότι το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι ούτε η Μαρία ούτε ο Ιωσήφ εγνώριζαν κατά βάθος το μυστήριο για το παιδί που γεννήθηκε. Ασφαλώς το θεωρούσαν σαν τον αναμενόμενο μεγάλο Μεσσία, αλλά με βαθιά σύγχυση για το πρόσωπο του.
Ο Λουκάς μας λέγει ότι ύστερα από την επίσκεψη των ποιμένων στη Βηθλεέμ και την αφήγησή τους, η Μαρία «πάντα τα ρήματα ταύτα συνετήρει συμβάλουσα εν τη καρδία αυτής». Στην παραμονή του 12ετούς Ιησού στον Ναό όταν πήραν την απάντηση από το παιδίο «δια τί με εζητείτε; Δεν ηξεύρετε ότι είναι ανάγκη να μείνω εις του πατρός μου τον οίκον;» Αυτοί δεν εννόησαν τι τους είπε «και αυτοί ου συνήκαν το ρήμα ο ελάλησεν αυτοίς» (Λουκ. Β', 48)
Αυτά σαν απάντηση σ' αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατο ύστερα από την γνώση τέτοιου μυστηρίου η Μαρία να δεχθεί να γεννήσει και άλλα παιδιά. Η όλη συζήτηση έχει προέλευση καλογερικής επιχειρηματολογίας και αναιρείται θριαμβευτικά από τις σαφείς μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Από τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. άρχισαν να κυκλοφορούν άφθονα θρησκευτικά διηγήματα και «ευαγγέλια» που, για να γίνουν πιστευτά, έφεραν αποστολικά ψευδώνυμα ή και μυθικά ονόματα. Σκοπός αυτών των νόθων κειμένων ήταν να ικανοποιήσουν την περιέργεια των αναγνωστών, συμπληρώνοντας με παραδόσεις άγνωστης προέλευσης τα κενά που αφήνουν τα γνήσια ευαγγέλια, ως προς τους γεννήτορες του Ιησού, τη γέννηση Του καθώς και τη ζωή Του. Σ΄αυτά τα μυθικά και ψευδεπίγραφα κείμενα περιλαμβάνονται λ.χ. το «ευαγγέλιο κατ΄Αιγυπτίους», «Πράξεις του Πιλάτου», «ευαγγέλιο Νικοδήμου», «Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου» και άλλα πολλά.
Τούτο το τελευταίο απόκρυφο κείμενο, -το πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου-, εξιστορεί τη ζωή της παρθένου Μαρίας και των γονέων της, τη θαυματουργική της γέννηση καθώς και τον συζυγικό δεσμό της με τον Ιωσήφ. Φαίνεται καθαρά πως ο σκοπός του συγγραφέα είναι να θεσπίσει τη παντοτινή παρθενία της Μαρίας κάνοντας τα αδέλφια του Ιησού παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο. Μέχρι τον 5ον αιώνα το Πρωταευαγγέλιο του Ιακώβου χαρακτηριζόταν σαν απόκρυφο, δηλαδή ανάξιο εμπιστοσύνης. Και μολονότι ο Πάπας Γελάσιος το καταχώρισε στον επίσημο κατάλογο των απόκρυφων, εν τούτοις από τον 5ον αιώνα και κατόπι κυκλοφορούσε ευρύτατα, μεταφρασμένο στη Λατινική, Συριακή, Κοπτική και Αραβική γλώσσα και ήταν το οικογενειακό εντρύφημα της λαϊκής μάζας του Μεσαίωνα.
Η παραπάνω μελέτη αναδημοσιεύεται από το περιοδικό “ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ”, Τόμος Α΄, Αριθμός 2-3, Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 1979 – ΕΚΔΟΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ, με ευγενική άδεια του εκδότη του.
*** Ας αναλύσουμε λοιπόν και αυτή την οπτική και ο καθένας ας παραθέσει τις απόψεις του προς διάλογο. 5 Σεπτεμβρίου 2013 - 6:00 μ.μ.
Μάριος Μπακογιάννης (Μονοπάτια που διασταυρώνονται) είπε: Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το περιεχόμενο της ανάρτησης ασχολείται με την ανάλυση μιας λέξης και την ερμηνευτική της προσέγγιση.
Ακόμα και τα τελευταία σχόλια, δεν απαντούν ουσιαστικά στο περιεχόμενο της ανάρτησης. Θα ήταν σίγουρα απάντηση για ένα άλλο θέμα, εκτός, κι αν ο συνομιλητής μας απευθύνεται στους προλαλήσαντες και όχι στον αρθρογράφο.
Όπως και να'χει, θα υπάρχει και η συγγραφή ενός δεύτερου μέρους για μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη εικόνα.
Καλή δύναμη σε όλους. 7 Σεπτεμβρίου 2013 - 11:08 π.μ.
Sophia Siglitiki Drekou είπε: Καλή δύναμη και σε σένα «Μονοπάτια»... σ' ευχαριστούμε πολύ. 8 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:44 π.μ.
Sophia Siglitiki Drekou είπε: Στα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια του κ. Θ. Ρηγινιώτη έγινε ξεχωριστή ανάρτηση. Τον ευχαριστούμε. http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/09/ena-sxolio-peri-aeiparthenias-tis-theotokou-riginivtis.html Περί αειπαρθενίας της Θεοτόκου (με Σχόλια) [8 Σεπτεμβρίου 2013 - 5:48 π.μ.]
Πηγή: Από εδώ
Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο
συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:
Nikos Vyth είπε: ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1,25 "και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν". «Και ουκ εγίνωσκεν αυτήν (εννοεί ότι δεν είχαν σεξουαλική σχέση, καθώς «γινώσκω» σημαίνει και «ενώνομαι» στην Αγία Γραφή), έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον».
Και εδώ επίσης, το σημείο που τονίζει ο Ευαγγελιστής είναι ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ. Δεν λέει τίποτα για τη σχέση τους μετά. Παρ' όλα αυτά οι Προτεστάντες υποθέτουν ότι τα δύο προηγούμενα χωρία, γράφουν κάτι περισσότερο.
Υποθέτουν ότι οι φράσεις: "πριν η εισελθείν αυτούς" και "έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον", υπονοούν ότι μετά είχε συζυγικές σχέσεις η Παναγία με τον Ιωσήφ.
Το ότι θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει κάτι, δεν σημαίνει ότι το συμπέρασμα αυτό είναι σωστό. «Γιατί λέει πρωτότοκον; Υπήρχαν και άλλα παιδιά μετά;» Είναι η ίδια λογική με το «έως ού». Προσπαθούν να κάνουν την Αγία Γραφή να πει κάτι που δεν λέει. Υποθέτουν χωρίς αποδείξεις. Όμως, ένα άλλο εδάφιο για τον Ιησού Χριστό λέει: «ός εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Δηλαδή, επειδή ο Κύριος αναφέρεται ως «πρωτότοκος» του Θεού, σημαίνει ότι ο Θεός έχει και άλλους Υιούς εκτός του Χριστού; Δεν είναι αυτός ο «Υιός του ο Μονογενής»; [ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ: Από πολλούς Προτεστάντες και άλλους κακοπροαίρετους υπάρχουν ένα πλήθος κακοδοξιών σχετικών με τη ζωή και την οικογένεια τής Παναγίας και του Κυρίου μας. Διατυπώθηκαν ερωτήματα για το αν: "Είχε η Παναγία άλλα παιδιά;" και "Τι ήταν αυτοί που γνωρίζουμε ως αδελφούς του Χριστού"; users.sch.gr] 27 Αυγούστου 2013 - 6:18 μ.μ.
