Ευχαριστούμε τον κ. Γκρίλλα για το εξαιρετικό κείμενο
στην «αέναη επΑνάσταση». Ευελπιστούμε και σε άλλα
τόσο ωφέλιμα και παραδειγματικά κείμενα που οδηγούν
σε αληθινή ορθόδοξη θεολογική σκέψη.
Επιμέλεια, τονισμοί Σοφία Ντρέκου
«Ὁ ὡραῖος κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς,
ὡς ἀνείδεος νεκρὸς καταφαίνεται,
ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός».
ὡς ἀνείδεος νεκρὸς καταφαίνεται,
ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός».
(Έπιτ. Θρήν. Α' στ.)
Θα αναρωτηθεί κάποιος δικαίως, τι σχέση έχει ο Επιτάφιος Θρήνος σε μια τόσο άσχετη εποχή. Δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω, μα θα πω δύο λόγια με την βεβαιότητα του Ορθόδοξου Χριστιανού, ότι ο Θεός αποκαλύπτει όταν θέλει, όσο θέλει και όποτε θέλει την αλήθεια Του. Σε αυτή την βεβαιότητα της Πρόνοιάς Του αναπαυμένος λοιπόν, θα πω και Εκείνος ξέρει τι πρέπει να κάνει.
Στην Εκκλησιαστική ζωή, ότι συντελείται και ότι γίνεται, ότι μνημονεύεται και ότι ψάλλεται δεν έχει στιγμιαίο ή παροντικό χαρακτήρα. Στην Εκκλησία ζούμε το «Σήμερον»! Το «Αύριον» είναι του Θεού.
Η Εκκλησία βιώνει ένα διαρκές «Σήμερον», αναμένοντας το ανέσπερο Φως της Βασιλείας των Ουρανών. Γεύεται αυτή την Δόξα σε κάθε σύναξη γύρω από την Αγία Τράπεζα:
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον»,
«Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου»
«Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται, καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται»,
«Σήμερον ὁ Δεσπότης πρὸς τὸ βάπτισμα ἐπείγεται»,
«Σήμερον τὰ τῶν ἀνθρώπων πταίσματα τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου ἀπαλείφονται»,
«Σήμερον ὁ Δεσπότης πρὸς τὸ βάπτισμα ἐπείγεται, ἵνα ἀναβιβάσῃ πρὸς ὕψος τὸ ἀνθρώπινον»,
«Σήμερον ο Ιούδας καταλιμπάνει τόν Διδάσκαλον καί παραλαμβάνει τόν διάβολον»,
«Σήμερον ὁ Ἰούδας, παραποιεῖται θεοσέβειαν, καὶ ἀλλοτριοῦται τοῦ χαρίσματος»,
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας»,
«Σήμερον τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου προσκυνοῦντες»,
«Σήμερον ὁ Ἅδης στένων βοα, Κατελύθη μου ἡ ἐξουσία, ἐδεξάμην θνητόν, ὥσπερ ἕνα τῶν θανέντων»,
«Σήμερον ὁ Ἅδης στένων βοᾷ, Συνέφερέ μοί, εἰ τὸν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα, μὴ ὑπεδεξάμην, ἐλθὼν γὰρ ἐπ' ἐμέ, τὸ κράτος μου ἔλυσε»,
«Σήμερον ὁ Χριστός, θάνατον πατήσας, καθὼς εἶπεν, ἀνέστη, καὶ τὴν ἀγαλλίασιν τῷ κόσμῳ ἐδωρήσατο»,
«Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς Παντοδύναμος»…
Σήμερον! Σήμερον! Σήμερον! Κάθε γεγονός που βιώνουμε στην Εκκλησία είναι σημερινό και προεκτείνεται μαζί μας σε όλη την πορεία του βίου και του χρόνου που διανύουμε και ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και ως πρόσωπα.
Με αυτή την προβληματική ο Επιτάφιος Θρήνος είναι διαρκές γεγονός όπως και κάθε άλλο. Ο Επιτάφιος είναι στην Εκκλησία «Σήμερον»! Σε αυτόν τον Επιτάφιο θρηνωδούντες ψάλλουμε: «Ὁ ὡραῖος κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς, ὡς ἀνείδεος νεκρὸς καταφαίνεται, ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός». Δηλ. δηλώνουμε με όλο μας το σθένος, ότι ο πιο όμορφος στην ωραιότητα από όλους τους ανθρώπους, που εξωράισε την φύση κάθε πράγματος στο απόλυτο, παρουσιάζεται νεκρός χωρίς είδος!!! Και αυτό το λέμε για τον ίδιο τον Χριστό!!! Τόση «ζημιά» κάναμε οι πεπτωκότες άνθρωποι στον Κτίστη του παντός!Άραγε σήμερα υπάρχουν στοιχεία που παρουσιάζουν Εκείνον που ωράϊσε την φύση του παντός, ικανά να τον καταδείξουν ως ανείδεο νεκρό, αν και παρά πάντας βροτούς είναι αυτός που αποδεικνύεται ως ο ωραίος κάλλει; Η απάντηση είναι δυστυχώς θλιβερή: Ναι υπάρχουν!
Ίσως κάποιος θα περίμενε να ακούσει ότι οι αιτίες που «ασχημίζουν» το Πρόσωπο του Ωραίου Χριστού είναι οι αμαρτίες μας. Λάθος. Μια τέτοια θεώρηση θα ήταν απόλυτα λάθος. Απόλυτα εσφαλμένη. Καμία αμαρτία δεν μπορεί «ασχημύνει» το Πρόσωπο του Θεανθρώπου. Το Πρόσωπο του Χριστού είναι Άγιο υπέρ των Αγίων. Είναι Τρισάγιο. Ο Χριστός είναι Άγιος Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος και καμία αμαρτία δεν μπορεί να υπερέχει αυτής της Αγιότητας. Μόνο ένα πράγμα «ασχημαίνει» το Χριστό και μάλιστα εκ του αντιθέτου. Δεν ασχημαίνει δηλ. το Θεό, αλλά την δική μας οπτική και τούτο έχει ως συνέπεια να μην δυνάμεθα να αντικρίσουμε την ωραιότητα και το κάλος του θείου Προσώπου. Ποίο είναι αυτό το στοιχείο; Η απιστία!
Δυστυχώς, ο άνθρωπος επιλέγοντας την εύκολη πορεία απιστεί με ευκολία. Μάλιστα, η χειρότερη μορφή απιστίας δεν είναι όσων αρνούνται τον Χριστό, αλλά όσων ομολογούν επιδερμικά την Πίστη τους. Μια σημαντική απόδειξη αυτής της απιστίας, είναι η εμμονή του ανθρώπου στο να αποστρέφεται κάθε μορφή εμπιστοσύνης στη θεία Πρόνοια. Ο άνθρωπος έπαψε να παραθέτει την ζωή του στον Χριστό και χάραξε μια υποκειμενική πορεία προσοικείωσης του θείου. Έγινε δηλαδή ο Χριστιανός ένας εκ νέου Αδάμ, που εμπιστευόμενος τις δυνάμεις του και μόνο, θεωρεί πως μπορεί να ολοκληρώσει το στόχο της θέωσης.
Ο σύγχρονος άνθρωπος επιχειρεί να πλησιάσει τον Χριστό χωρίς το ορθό αντιστάθμισμα του λόγου και του συναισθήματος. Έτσι, παρασύρεται εγωιστικά είτε σε μια άκρατη λογοκρατία είτε σε έναν ψυχασθενή συναισθηματισμό. Το χειρότερο είναι, πως εγκλωβισμένος είτε στην μία κατάσταση είτε στην άλλη, βιώνει με την ψευδαίσθηση πως ζει κατά Χριστόν. Ίσως στις δύο αυτές κατηγορίες αναφέρεται ο Χριστός όταν λέει: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 7,21).
Ο Χριστός προσεγγίζεται με ισορροπία Σταυρού. Μπορεί κάποιος να φανταστεί έναν Σταυρό με ανισόρροπες κεραίες; Σίγουρα όχι! Αν λοιπόν η ζωή του Χριστιανού είναι Σταυρός, κατά την παραγγελία του Χριστού «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ.8,34), τότε κάθε άλλη πορεία ζωής δεν φέρνει το σωστό αντιστάθμισμα και άρα εκ των πραγμάτων το βίωμα δεν αποτελεί εφαρμογή του Ευαγγελίου της Εκκλησίας.
Στην εποχή μας, έχοντας ξεχάσει να βιώνουμε το Ευαγγέλιο με αντικειμενικά μέτρα και παράλληλα ξεχνώντας την παροντικότητα του «Σήμερον» σε κάθε βίωμά μας εντός της Εκκλησίας, παρατηρούμε αλλαγές που αποπροσανατολίζουν από την ορθότητα του ζην κατά Χριστόν. Με αυτή όμως την λογική ασχημαίνει το «Σήμερον» και μετατρέπεται σε ένα κακόμοιρο «Σήμερα» που στερείται Χριστό.
Ποιες είναι οι συνισταμένες αυτής της αβίωτης
Εκκλησιαστικής παροντικότητας
που στοχεύει στην Βασιλεία του των Ουρανών;
- Ας δούμε κάποιες αντικαταστάσεις του «Σήμερον» από το εύκολο «Σήμερα» και η εικόνα σχηματίζεται μόνη της:
Σήμερα οι Προφήτες, αντικαταστάθηκαν με χαρισματικούς γεροντάδες που αποφαίνονται επί παντός θέματος, ασχολούμενοι με όλα, πιο πολύ ο καθένας από όλους του Προφήτες μαζί.
Σήμερα οι λόγοι της Αγίας Γραφής και τον Πατέρων, δεν έχουν καμία σημασία αν δεν επιβεβαιωθούν από γεροντάδες κάθε λογής.
Σήμερα η Θεία Κοινωνία, έγινε βραβείο αγιότητας του αγίου και όχι φάρμακο σωτηρίας του αμαρτωλού.
Σήμερα η σκέψη του Πατερικού Λόγου, έγινε υποκειμενική τοποθέτηση του καθενός, που αποφαίνεται κατά την κρίση του και όχι κατά την θέση της Εκκλησίας.
Σήμερα ο συμβολισμός, προσαρμόστηκε στις ανάγκες με ευκολία, για να αποφεύγεται η δυσκολία προσαρμογής της πορείας μας σε κάθε Σύμβολο της Εκκλησίας.
Σήμερα η λαμπρότητα της Αγιογραφίας, δεν επαρκεί και γέμισε ο τόπος με καλοφτιαγμένες λουλουδάτες Παναγίες και μελαγχολικούς Χριστούς σε ειδυλλιακά τοπία.
Σήμερα έπαψαν να υπάρχουν Πνευματικοί και όλοι απέκτησαν Γέροντα, εξισώνοντας κάθε διαφορά ανάμεσα στον Μοναχό και στον κόσμο.
Σήμερα η ζωή, προσδιορίζεται στο χαμένο Βυζάντιο λες και οι χρόνοι της Εκκλησίας έπεσαν μαζί με την αυτοκρατορία του.
Σήμερα η γλώσσα των κειμένων, είναι ξένη προς τα αυτιά μας, όχι γιατί είναι άλλη γλώσσα, αλλά διότι το εύκολο δεν επιτρέπει προσπάθεια και κόπο στην κατανόηση των νοημάτων της.
Σήμερα η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, έγινε δικανικός τρόπος πνευματικής πορείας, καταστρέφοντας στο ακέραιο κάθε ίχνος παραγωγικής αυτεξουσιότητας στον κατά Θεόν βίον.
Σήμερα η Τράπεζα Αγάπης των Αδελφών, έγινε δεξίωση καλεσμένων της Ενορίας.
Σήμερα η Προσευχή για ενότητα, έγινε διάλογος σε κάθε πρόσφορο μέσον επικοινωνίας.
Σήμερα η Παράδοση της Εκκλησίας, έγινε στοιχείο προς προσαρμογή σε αυτό που θέλει ο άνθρωπος να δημιουργήσει χωρίς κόπο.
Σήμερα η ευκολία της Ομολογίας, έγινε το ίδιο εύκολη με το κλείσιμο συμφωνιών υπό όρους.
Σήμερα η Απολογία προς τον ξένο συνάνθρωπο, έγινε επικοινωνιακή συνάντηση επιστημόνων.
Σήμερα ο Χριστός, δεν είναι ζητούμενο βιώματος επί της Αγίας Τραπέζης, αλλά ζητούμενο στοχασμών σε στρογγυλή τράπεζα συνεδρίων.
Σήμερα το Θαύμα, δεν Αποκαλύπτεται από τον Θεό, αλλά ανακαλύπτεται με ευκολία από τον άνθρωπο.
Σήμερα η Ιεραποστολή δεν είναι αγιαστική θυσία στην εντολή της μαθητείας των Εθνών, αλλά περιήγηση ενδιαφερομένων προς κάλυψη του καθήκοντος.
Σήμερα..Σήμερα… Σήμερα…
Πολλά τα σήμερα της απιστίας, που χαλούν το Σήμερον της Εκκλησίας.
Αυτά τα «Σήμερα», καταδεικνύουν τον «ὡραῖο κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς», να «καταφαίνεται ὡς ἀνείδεος νεκρὸς» αδυνατώντας να «ὠραΐσει τὴν φύσιν τοῦ παντό», όχι λόγω ανεπάρκειας του Χριστού, αλλά λόγω αυξημένης επάρκειας στο Εγώ του ανθρώπου.
Ώρα για Ταπείνωση. Ώρα για εγκατάλειψη του εαυτού μας στην Πρόνοια του Θεού. Ώρα για Μετάνοια.
Τότε ο Χριστός Ανασταίνεται και μαζί Του και μεις.
Βασίλειος Γκρίλλας - Θεολόγος, Δογματολόγος
Επιμέλεια-Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση
Δείτε και άλλα κείμενα του Βασιλείου Γκρίλλα στο ιστολόγιό μας.
FaceBookΔείτε και άλλα κείμενα του Βασιλείου Γκρίλλα στο ιστολόγιό μας.
Σοφία Ντρέκου 6 Σεπτεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου