1η Δημοσίευση και πηγή 5 Οκτωβρίου 2013 Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Πληκτρολόγηση κειμένου για την Αέναη επΑνάσταση: Κυριάκος Δ. (Kyriakos Blues)
Φοιτητής: Εσείς οι Χριστιανοί αδιαφορείτε λίγο-πολύ για τα προβλήματα αυτής της ζωής. Συνέχεια μιλάτε για την αιώνια βασιλεία. Αιώνια βασιλεία εδώ, αιώνια βασιλεία εκεί, ενώ ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα.
Ο γέροντας τον κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα και είπε:
Γέροντας: Παιδί μου, για να μη μιλάμε αφηρημένα, για πες μου ένα πρόβλημα αυτής της ζωής, για το οποίο δεν έχει δώσει απάντηση η Εκκλησία του Χριστού;
Φοιτητής: Ναι να σας πω. Η φτώχεια. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεινούν, είναι γυμνοί κι εσείς τους μιλάτε για τη αιώνια βασιλεία. Λες και μπορεί κανείς να χορτάσει ή να ντυθεί με την αιώνια βασιλεία.
Γέροντας:Καλό μου παιδί, και σ' αυτό έχει απαντήσει η Εκκλησία. Αν οι άνθρωποι τηρούσαν τις εντολές της «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι» (Λουκ. 3, 11) και «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), δεν θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή για φτώχεια! Φαντάσου ότι η δικαιοσύνη των Ιουδαίων έδινε στους φτωχούς το 1/10 από τα εισοδήματα τους. Αν λοιπόν οι άνθρωποι, τηρούσαν τις εντολές της Εκκλησίας και έδιναν περισσότερα από το 1/10 δεν θα υπήρχε ούτε φτώχεια, ούτε πείνα ούτε γύμνια στον κόσμο.
Φοιτητής: Πάτερ, κοιτάξτε. Αυτά είναι ευχόλογα. Τα έχουν πει κι' άλλοι.
Γέροντας: Το ξέρω παιδί μου, ότι τα έχουν πει κι' άλλοι. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Μίλησαν για δικαιοσύνη, για αγάπη, για ελευθερία, απευθυνόμενοι στην απρόσωπη μάζα που λέγεται ανθρωπότητα. Ενώ ο Χριστός μίλησε γι' αυτά απευθυνόμενος στα πρόσωπα. Στον Βασίλη, στον Κώστα, στον Δημήτρη, στην Μαρία. Γι'αυτό, ενώ τα διάφορα κοινωνικά συστήματα δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν, ο Χριστός έπεισε χιλιάδες ανθρώπους να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς, να εφαρμόσουν κοινωνική δικαιοσύνη, να συμπαρασταθούν στον ανθρώπινο πόνο, να θυσιάσουν και τη ζωή τους για την αγάπη των άλλων. Κατάφερε και τελώνες και πόρνες και ληστές και φονιάδες να τους αλλάξει τελείως και να τους κάνει αγίους. Και μια και αναφέρεσαι στα προβλήματα της ζωής, να σε ρωτήσω και γω κάτι: Ο θάνατος είναι ή δεν είναι πρόβλημα αυτής της ζωής;
Φοιτητής: - Δεν ξέρω.
Γέροντας: Ε, πως δεν ξέρεις; Ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής και μάλιστα από τα οξύτερα. Τι έχεις να πεις εσύ ή κάποιος άλλος στη χαροκαμένη μάνα που κατεβάζει στον τάφο το παιδί της; Τι έχεις να πεις εσύ στο παιδί που κατευοδώνει στην τελευταία του κατοικία τον πατέρα του;
Φοιτητής: Εσείς τι έχετε να πείτε;
Γέροντας: Όχι εγώ. Η Εκκλησία. Η Εκκλησία παιδί μου, γεμίζει την ψυχή αυτών με την ελπίδα ότι ο χωρισμός αυτός είναι τελείως προσωρινός. Μετά από λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούν. Γι'αυτό και τους φέρνει στα χείλη το: «Καλό ταξίδι παιδί μου», «Καλή αντάμωση πατέρα'». Το έχεις λίγο αυτό;
Φοιτητής: Πάτερ, εγώ σας μιλάω για την ζωή, εσείς με πάτε στον θάνατο.
Γέροντας: Παιδί μου, αν έχεις απάντηση σ'αυτό, απάντησε μου.
Σε ρώτησα αν ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής αυτής. Δεν μου απάντησες. Και επειδή δεν έχεις απάντηση, προσπαθείς να ξεφύγεις. Ας επανέλθουμε σ'εκείνα που απασχολούν εσένα ως «προβλήματα αυτής της ζωής».
Δε μου λες παιδί μου, ακόμα κι αν απαριθμήσεις όλα τα προβλήματα αυτής της ζωής ένα προς ένα, πως μπορείς να τα εξηγήσεις χωρίς, την μετά θάνατο, προοπτική; Τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το φθόνο, τη φτώχεια, τις αρρώστιες... Τι νόημα έχει να τα υπομένει κανείς όλα αυτά και στο τέλος να φθάνει να καλύπτει δύο μέτρα γης και να φθάνει στην ανυπαρξία; Τι νόημα έχει; Κανονικά θα'πρεπε, λογικά σκεπτόμενος να αυτοκτονήσει!
Ενώ με τον Χριστό όλα αυτά αποκτούν ένα νόημα.
Όλα! Και ο πόνος και τα δάκρυα και οι αρρώστιες και ο θάνατος. Όλα αποτελούν προετοιμασία για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.
Φοιτητής: Πάτερ, συνέχεια στα μνήματα με φέρνετε.
Γέροντας: Δε σε φέρνω στα μνήματα. Σου μίλησα για τη ζωή. Ή δεν είναι αυτά προβλήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους; Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο αφού θέλεις να «σου μιλήσω για την ζωή». Το αν θα γίνεις εσύ αύριο καρδιολόγος, μικροβιολόγος ή χειρούργος, το αν θα νυμφευθείς ή όχι, το αν θα πετύχεις στο γάμο σου ή όχι, αυτό είναι ένα ενδεχόμενο. Μπορεί να συμβεί, μπορεί όχι.
Εκείνο όμως που είναι απόλυτα σίγουρο είναι ότι κι εγώ και εσύ κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν μπορείς να μένεις αδιάφορος στο πιο σίγουρο γεγονός της ζωής σου. Δεν μπορείς....
Φοιτητής: Πάτερ, δεν μ'ενδιαφέρει!
Γέροντας: Δεν μπορείς να λές ότι δεν σ' ενδιαφέρει.
Φοιτητής: Τι σχέση έχει τώρα αυτό με τη ζωή;
Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση με την ζωή; Απάντησε μου στο ερώτημα: Ανάμεσα σε μένα και σένα είναι το μνήμα σου. Κοίταξε το και πες μου: Αρχίζεις ή τελειώνεις;
Φοιτητής: Μα, πάτερ. Τι σχέση έχει αυτό μ'εκείνο που συζητάμε;
Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση; Από την απάντηση που θα δώσεις σ'αυτό το ερώτημα, θα εξαρτηθεί η ζωή σου. Αν πεις ότι στο μνήμα σου θα αρχίσεις, θα πρέπει να προετοιμαστείς γι'αυτό το ταξίδι. Αν πεις ότι τελειώνεις, τότε δεν μπορείς να βρεις νόημα στην ζωή σου.
Φοιτητής: Ε, πάτερ, πως δεν έχει νόημα; Εγώ τη γλεντάω τη ζωή μου.
Γέροντας: Καημένο παιδί! Έχεις την εντύπωση ότι όλη σου η ζωή θα είναι μία διαρκής χαρά και ευφροσύνη; Έχεις την εντύπωση ότι υπάρχουν άνθρωποι σ'αυτό τον κόσμο που πέρασαν όλη τη ζωή τους γλεντώντας; Αν ξέρεις τέτοιους ανθρώπους, φέρε μου έναν να τον γνωρίσω κι' εγώ. Εγώ δεν ξέρω κανέναν! Και σε διαβεβαιώ ότι στα τριάντα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας, πέρασαν εκατοντάδες άνθρωποι από το εξομολογητήριο μου, άλλα δεν γνώρισα ούτε έναν που να μην κουβαλούσε κάποιο σταυρό. Όλοι κουβαλούσαν τον σταυρό τους. Άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο. Άλλος βαρύτερο, άλλος ελαφρύτερο. Δεν ήταν όμως κανένας που να μην είχε τον σταυρό του. Πως λοιπόν εσύ πιστεύεις ότι θα περάσεις όλη σου τη ζωή με γλέντια και ευτυχία;
Φοιτητής: Πάτερ, έχετε τα επιχειρήματα σας, αλλά εμένα δεν με απασχολεί το θέμα.
Γέροντας: Όταν παιδί μου σ' απασχολήσει, έλα να σε βοηθήσω όσο μπορώ.
Και πραγματικά κάποτε ήλθε η στιγμή που τον απασχόλησε...
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989): Ένας από τους πλέον διακεκριμένους θεολόγους και μακαρίους γέροντες των ημερών μας. Από μικρό παιδί διακρίθηκε για την ευλάβειά του, την αγάπη του για τον Χριστό και την Εκκλησία Του, συνάμα δε και για την υψηλή οξυδέρκειά του.
Διακόνησε ως άμισθος κληρικός την Εκκλησία με πολύ ζήλο, αυταπάρνηση και ακριβή τήρηση των Ιερών Κανόνων. Ως διακριτικός και σοφός Πνευματικός οδήγησε πλήθος πιστών στην οδό της σωτηρίας.
Επίσης ίδρυσε μία από τις καλύτερες Κοινοβιακές Μονές εν Ελλάδι. Το συγγραφικό του έργο είναι όντως μνημειώδες. Τα κείμενά του αποπνέουν Ορθόδοξο Πατερικό άρωμα και τον αναδεικνύουν ως ένα γνήσιο συνεχιστή της Ιεράς Παράδοσης.
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος († 10 Νοεμβρίου),
μια ασκητική και θεολογική μορφή
Ο Χριστός μας, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», δεν θα πάψει ποτέ να λάμπει και να δοξάζεται μέσα από ενάρετους ανθρώπους και εκλεκτούς, που έζησαν και ζουν και στις ημέρες μας σαν επίγειοι άγγελοι και ουράνιοι άνθρωποι. Έχοντας τον Χριστό στην καρδιά και στην ψυχή τους και τον συνάνθρωπο σαν να είναι η ζωή τους.
Μια τέτοια μορφή πνευματική, ασκητική, βαθιά θεολογική και συνάμα παρηγορητική, ήταν ο μακαριστός και φωτισμένος Γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1930 στο Βουρνάζι- σημερινή ονομασία Καλοβρύση- , ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας. Ήταν το πρώτο από τα έξι συνολικά παιδιά της οικογενείας Ιωάννου και Γεωργίας Θεοδωροπούλου και έλαβε το κατά κόσμον όνομα Ετεοκλής. Οι γονείς του ήταν άνθρωποι ευλαβείς. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στην πόλη της Καλαμάτας και το έτος 1949 έδωσε εξετάσεις και εισήχθη από τους πρώτους στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Η Θεολογία ήταν το όραμα και ο σκοπός του.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερός το 1961. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πολλές φορές του προτάθηκε να γίνει Επίσκοπος. Όμως στάθηκε ανένδοτος. Έλεγε: «Θέλω να πεθάνω πρεσβύτερος! Μου είναι πολύ, που είμαι και πρεσβύτερος!».
Διακόνησε κυρίως ως πνευματικός επί 30 σχεδόν έτη στο ορθόδοξο θρησκευτικό σύλλογο «Τρεις Ιεράρχαι», στο κέντρο της Αθήνας. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία αναφέρονται στα προβλήματα και τις πνευματικές ανάγκες της Εκκλησίας, γι’ αυτό και φέρουν – εκτός των άλλων – κι έντονο το αγωνιστικό στοιχείο. Τα βιβλία του κατά τη γνώμη πολλών, είναι πρωτότυπα, αποτελούν πραγματική συμβολή στην ορθόδοξη Θεολογία, ιδίως στο Κανονικό Δίκαιο, στο οποίο είχε καταστεί αυθεντία. Παραλλήλως είχε αρίστη εγκυκλοπαιδική συγκρότηση και ήταν τέλειος χειριστής και υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας.
Ο π. Επιφάνιος είχε πλήρη συνείδηση, ότι η αληθής προσευχή είναι η κορυφαία έκφραση της διά μέσου της ασκήσεως, εγκράτειας, ταπεινώσεως και αγάπης αναφοράς και ανατάσεως ολοκλήρου της υπάρξεως του προσευχομένου σε ύμνο, δοξολογία και ευχαριστία και σε αΐδιο πόθο κοινωνίας με το υπέρτατο εφετό των πιστών, την Άγια Τριάδα. Είχε πλήρη συνείδηση, ότι η προσευχή αυτή που τελειούται στην Θεία Ευχαριστία αποτελεί το υπέρτατο προνόμιο που παρεχώρησε ο εν Τριάδι Θεός στον άνθρωπο και συγχρόνως το υπέρτατο κριτήριο της ουσιαστικής και αληθινής κοινωνίας με τον Θεό, συμφώνως και με την διαπίστωση του Άγιου Νείλου του ασκητή: «Εί προσεύχη αληθώς θεολόγος εί και εί θεολόγος εί προσεύχη αληθώς». Και είναι γεγονός, ότι για τον π. Επιφάνιο η προσευχή ήταν στάση και τρόπος ζωής- ήταν η ίδια η ζωή του. Μια ζωή που σε κάθε έκφανση και έκφραση της ήταν προσευχομένη διακονία για τη δόξα του Χριστού, την αγάπη για τους αδελφούς του και την προάσπιση της Ορθοδοξίας.
Έκτος από τις ελάχιστες ώρες ύπνου (περίπου 2 – 4 το 24ωρο), ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής του ήταν μια συνεχής προσφορά αγάπης και θυσίας/ένα συνεχές βίωμα όλων των αρετών, μια συνεχής δοξολογία με έργα και λόγια της Άγιας Τριάδος. Ασθενικός στο σώμα με σκόλοπα στην σάρκα, τηρούσε το εκκλησιαστικό τυπικό των Ιερών ακολουθιών με απόλυτη ακρίβεια, ακόμη και εάν ο συνεχής φόρτος εργασίας και τα καθ’ ημέρα και νύκτα επείγοντα προβλήματα, όχι βεβαίως δικά του, αλλά των πνευματικών του τέκνων, τον ανάγκαζαν σε αναβολή και τέλεση των σχετικών ακολουθιών (Εσπερινός, Απόδειπνο κλπ.) έστω και στις 2 το πρωί. Η προσευχή για τον π. Επιφάνιο ήταν πιο απαραίτητη από ότι η αναπνοή για το σώμα συμφώνως με την ρήση του Άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Η σκέψη του, η βούλησή του, οι πόθοι του ήταν συνεχώς στραμμένοι προς τον μοναδικό έρωτα της ζωής του, τον Νυμφίο Χριστό και την προς Αυτόν καθοδήγηση των πνευματικών του τέκνων.
Παρά την ασθένεια της σαρκός ο π. Επιφάνιος με αυστηρότατη άσκηση και νηστεία, είχε αποκοπεί πλήρως από τις κοσμικές επιθυμίες και είχε μεταφέρει όλη την αγάπη του και τους πόθους του στην ουράνιο Βασιλεία, δυνάμενος να επαναλάβει μετά του Παύλου: «εμοί δε μή γένοιτο καυχάσθαι εί μή εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δί’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται κάγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Η υπερβάλλουσα πνευματικότητα του μακαριστού π. Επιφανίου, που συμπυκνούται στην αδιάλειπτη και νοερά προσευχή, είχε διαδοθεί ευρέως, παρά την αφάνεια και το «λάθε βιώσας» που τόσο επεδίωκε, και εκτιμάτο όλως ιδιαιτέρως σε περιοχές που κατ’ εξοχήν διακρίνονται για την επίδοσή τους στις πνευματικές αυτές ασκήσεις, όπως το Άγιον Όρος. Το μέγεθος της εκτιμήσεως αυτής που έφθανε στα όρια της αναγνωρίσεως του ως αυθεντίας, αποδεικνύεται από το εξής γεγονός.
Πριν από αρκετά χρόνια του ζήτησε μία αδελφή να την καθοδηγήσει στη νοερά προσευχή – Εγώ, της απάντησε, είμαι μεν Ιερομόναχος αλλά ζω στον κόσμο. Μπορώ να σου υποδείξω μερικούς απλούς τεχνικούς τρόπους, αλλά καλά θα κάνεις να συμβουλευθείς κανένα Αγιορείτη Πατέρα, ο οποίος να ασκείται στη νοερά προσευχή. Και της υπέδειξε έναν ηγούμενο, ο οποίος την εποχή εκείνη ασκείτο μαζί με τη συνοδεία του στην νοερά προσευχή. Για να λάβει την όλως απροσδόκητη, απάντηση: Μα, Γέροντα, εκείνος με έστειλε σε σας! Μετά από πολλούς κόπους, ασκήσεις και αγώνες αλλά και με βαριές δοκιμασίες ο π. Επιφάνιος ταξίδεψε προς τον Κύριον που τόσο αγάπησε και κήρυξε, όχι μόνο με τα σπουδαία συγγράμματά του και τις φωτισμένες συμβουλές του, αλλά με την άγια ζωή του.
Εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Η εξόδιος ακολουθία του ήταν μια εξόδιος ακολουθία ενός άγιου. Χιλιάδες πενθούντος λαού κατέκλυσαν τον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης Αθηνών, για να συμμετάσχουν στην νεκρώσιμη ακολουθία και να κατευοδώσουν προς την Βασιλεία του Θεού τον πεφιλημένο και πολυσέβαστο πνευματικό τους Πατέρα. Το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του μακαριστού π. Επιφανίου είχε πανορθόδοξη απήχηση δεδομένου, ότι η φήμη του είχε υπερβεί ενώ ακόμα ζούσε, τα εθνικά μας σύνορα.
Πηγή: Τριμηνιαίο θρησκευτικό περιοδικό, Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασιάς και Σπάρτης, «Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε»», τ.191,σελ. 58-60
Διαβάστε ακόμη:
- Συγκλονιστικός διάλογος άθεου επιστήμονα με ιερέα (Fr. Raphael Karelin: A surprising dialogue between an atheist scientist and a priest)
- Τι είναι αθεϊσμός; Συζητήσεις μεταξύ ορθόδοξου ιερέα, άθεων και πιστών (Βιβλίο)
- Η αθεΐα: Το «καύχημα» της εποχής μας - Φωτίου Κόντογλου
facebook σχόλια:
✰ Πόλος Μαρξιστικού προβληματισμού (ΚΚΕ Μπουλκουμέ) 5 Οκτωβρίου 2016 - Ιάκωβος Κανελλόπουλος: εάν οι "άνθρωποι" τηρούσαν την εντολή να δώσουν τον ένα χιτώνα (μπλα μπλα). από αυτούς εξαιρείται η εκκλησία φυσικά. αυτή μπορεί οχι μόνο ένα χιτώνα να έχει, ακόμα και ένα κράτος μπορεί. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:13 π.μ.
Ιάκωβος Κανελλόπουλος: περιμένουμε εναγωνίως και προφητείες του παϊσιου 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:14 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Αντί για προφητείες του αγαπημένου μου αγίου Γέροντα Παϊσίου, θα σας καλημερίσω με αυτό... 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:19 π.μ.
✰ Πόλος Μαρξιστικού προβληματισμού (ΚΚΕ Μπουλκουμέ) 5 Οκτωβρίου 2016 - Ιάκωβος Κανελλόπουλος: εάν οι "άνθρωποι" τηρούσαν την εντολή να δώσουν τον ένα χιτώνα (μπλα μπλα). από αυτούς εξαιρείται η εκκλησία φυσικά. αυτή μπορεί οχι μόνο ένα χιτώνα να έχει, ακόμα και ένα κράτος μπορεί. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:13 π.μ.
Ιάκωβος Κανελλόπουλος: περιμένουμε εναγωνίως και προφητείες του παϊσιου 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:14 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Αντί για προφητείες του αγαπημένου μου αγίου Γέροντα Παϊσίου, θα σας καλημερίσω με αυτό... 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:19 π.μ.
υιος ασωτος (Sotirios Laliotis): Το ζητούμενο είναι, θα πρέπει να είναι, το αν η εκκλησία κατά πόσο ελέγχει και αν ελέγχει τους πιστούς της για την εφαρμογή των εντολών που επικαλείται και δικαίως επικαλείται ο Άγιος γέροντας. Γιατί εδώ είναι και το ζητούμενο, δηλαδή ο έλεγχος και η εφαρμογή. Ακόμη Κατά την γνώμη μου ο συγκεκριμένος φοιτητής και αυτό βγαίνει μέσα από τον διάλογο δεν είναι και ο κατάλληλος συνομιλητής σε σχέση με τις δυνατότητες του γέροντα, αυτόν τον ογκόλιθο της γνώσης. Εν πάση περιπτώσει δεν είναι απαραίτητο ο συνομιλητής να είναι άθεος, θα μπορούσε να είναι ο κάθε πολίτης που συμμετέχει στα κοινωνικά δρώμενα με θέσεις και αρχές, που να διαπνέεται από φιλάνθρωπα αισθήματα. Ας μην ξεχνάμε δε ότι πολλές φορές στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου, η εκκλησία λειτούργησε ως ανάχωμα στις δίκαιες διεκδικήσεις του Λαού, προβάλλοντας με υπερβολικό ζήλο την όποια δικαίωση στην άλλη ζωή. Άφησε με την κάποια ανοχή της, να την εκμεταλλεύονται οι εκάστοτε κατέχοντες, Ενώ θα μπορούσε να τους έχει καταγγείλει για την υποκρισία τους. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 8:01 μ.μ.
George Spiropoulos: υιος ασωτος (Sotirios Laliotis) με εξαίρεση βεβαίως ένα τμήμα της εκκλησίας που τις δεκαετίες 70' και 80' προσχώρησε στο λεγόμενο κίνημα της "θεολογίας της απελευθέρωσης" στη Λατινή Αμερική. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:10 μ.μ.
υιος ασωτος (Sotirios Laliotis): Και εκεί αγαπητέ George Spiropoulos, αν αφαιρέσεις δυο τρεις προσωπικότητες σπουδαίων ιερωμένων της καθολικής εκκλησίας που τις μακέλεψαν καθώς και η διείσδυση των ιησουιτών, συν του αναλφαβητισμού, της χαμηλής ποιότητας ζωής καθώς της δεισιδαιμονίας, μαγγανείας, τα μεγάλα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εμπόρων ναρκωτικών, βλέπε χαλκός πετρέλαιο, κόκα, έφεραν και επέβαλαν μαύρο σκοτάδι, σκοτάδι που διατηρείται ως και τις ημέρες μας δυστυχώς. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:53 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: υιος ασωτος υιος ασσωτος (Sotirios Laliotis), τα σχόλιά σας με πληροφορίες και αξιοπρόσεκτη κριτική. 11 Οκτωβρίου 2016 στις 3:49 π.μ.
✰ Σοφία Ντρέκου 5 Οκτωβρίου 2013 - 41 σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου