επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου
κοιμήθηκε 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Προστάτης των Φτωχών,
Πατέρας των Ορφανών,
Δάσκαλος των Αμαρτωλών
Δάσκαλος των Αμαρτωλών
γεν: 270 - 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.
Ας ακολουθήσουμε τον Άγιο Σπυρίδωνα
στον δρόμο του Κυρίου
«τῆς ἀγάπης ῥεῖθρον μὴ κενούμενον»
και με τις πρεσβείες του
και τη Χάρη Του Τριαδικού Θεού
να φτάσουμε στο τέλος
του Φωτεινού Μονοπατιού.
Κόντογλου Φώτης: Ο Άγιος Σπυρίδων.
ο γέρων διχαλογένης φορῶν σκοῦφον
πληροφ. για την εικόνα βλ. στην βιβλιογραφία[4]
Προστάτης των Φτωχών, Πατέρας των
Ορφανών και ο Δάσκαλος των Αμαρτωλών.
O άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Nικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Tο τίμιο λείψανό του το έχει η Κέρκυρα, όπως η Zάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου κ' η Κεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο.
Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Kωνσταντίνου του Mεγάλου στο νησί της Κύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι' αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα. Ήτανε πολύ απλός στη γνώμη σαν τους ψαράδες που διάλεξε ο Χριστός να τους κάνει μαθητές του. Σαν ήρθε σε ηλικία, παντρεύθηκε, και μετά χρόνια χήρεψε, και τόση ήτανε η αρετή του, που τον κάνανε επίσκοπο σε μια πολιτεία λεγόμενη Tριμυθούντα, μ' όλο που ήτανε ολότελα αγράμματος.
Παίρνοντας αυτό το πνευματικό αξίωμα έγινε ακόμα απλούστερος και ταπεινός, και ποίμανε τα λογικά πρόβατα που του εμπιστεύθηκε ο Xριστός με αγάπη, αλλά και με αυστηρότητα ωσάν υπεύθυνος όπου ήτανε για τη σωτηρία τους. Ήτανε προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Kαι είχε τέτοια καθαρότητα και αγιότητα, που του δόθηκε η χάρη άνωθεν να κάνει πολλά θαύματα, για τούτο ονομάσθηκε θαυματουργός.
Mε την προσευχή του μάζευε τα σύννεφα κ' έβρεχε σε καιρό ξηρασίας, γιάτρευε τις αρρώστιες, τιμωρούσε τους πονηρούς ανθρώπους, όπως έκανε με κάποιους μαυραγορίτες που γκρέμνισε τις αποθήκες που φυλάγανε το σιτάρι, ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, και καταπλακωθήκανε μαζί με το σιτάρι: «και μελετώμενον λιμόν παρά των σιτοκαπήλων, έλυσε, συμπεσουσών αυτοίς, των αποθηκών αις τον σίτον συνέσχον».
Kαι μ' όλα αυτά εζούσε με τόση φτώχεια, που σαν πήγε κάποτε ένας φτωχός να τον βοηθήσει για να πληρώσει κάποιο χρέος του, δεν είχε να του δώσει τίποτα, και με θαύμα έκανε μαλαματένιο ένα φίδι που βρέθηκε σ' εκείνο το μέρος, και το έδωσε στον φτωχό, κ' εκείνος το έλιωσε και πλήρωσε το χρέος του. Άλλη φορά πάλι έγινε κατακλυσμός, και τα ποτάμια ξεχειλίσανε και πλημμύρισε η χώρα, κι' ο άγιος Σπυρίδωνας προσευχήθηκε και τραβήξανε τα νερά και στέγνωσε ο νεροπατημένος τόπος.
Γιάτρεψε και τον βασιλέα Kωνσταντίνον που είχε αρρωστήσει από κάποια αγιάτρευτη αρρώστια, ένα διάκο που βουβάθηκε τον έκανε καλά, κακούς και πλεονέκτες ανθρώπους ετιμώρησε με υπερφυσική δύναμη, και πλήθος άλλα θαύματα έκανε, ώστε να τον φοβούνται οι άδικοι κ' οι αδικημένοι να τον έχουνε για προστάτη και καταφύγιο.
Γιάτρεψε και τον βασιλέα Kωνσταντίνον που είχε αρρωστήσει από κάποια αγιάτρευτη αρρώστια, ένα διάκο που βουβάθηκε τον έκανε καλά, κακούς και πλεονέκτες ανθρώπους ετιμώρησε με υπερφυσική δύναμη, και πλήθος άλλα θαύματα έκανε, ώστε να τον φοβούνται οι άδικοι κ' οι αδικημένοι να τον έχουνε για προστάτη και καταφύγιο.
Αλλά πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς, γι' αυτό κάποιοι κλέφτες που πήγανε μια νύχτα να κλέψουνε πρόβατα από τη μάνδρα του, που τη συντηρούσε για να βοηθά τους πεινασμένους, τυφλωθήκανε και δεν μπορούσανε να φύγουνε, και πιάσανε και φωνάζανε να τους ελεήσει. Kι' ο άγιος όχι μοναχά τους ξανάδωσε το φως τους, αλλά τους χάρισε κ' ένα κριάρι, γιατί, όπως τους είπε, είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύχτα, κι' αφού τους νουθέτησε νάναι καλοί άνθρωποι, τους έστειλε στα σπίτια τους χωρίς να μάθει τίποτα η εξουσία για την κλεψιά που θέλανε να κάνουνε.
Προέλεγε δε και όσα ήτανε να γίνουνε με ακρίβεια, ώστε να τον θαυμάζει ο κόσμος σαν ένα υπεράνθρωπο πρόσωπο, αφού από τσομπάνης αξιώθηκε να ανεβεί σε τέτοιο ύψος. Και στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που έγινε στη Νίκαια, ήτανε κι' ο άγιος Σπυρίδωνας ανάμεσα στους τριακόσιους δέκα οκτώ θεοφόρους πατέρας και, παρ' όλο που δεν γνώριζε γράμματα, αποστόμωσε τον αιρεσιάρχην Άρειο που ήτανε ο πιο σπουδασμένος στα γράμματα από όλους τους δεσποτάδες. (βλ. αναλυτικά εδώ)
- Όλον τον καιρό που έζησε δεν έπαψε να κάνει θαύματα.
Aυτά τα μεγάλα θαύματα ξακουσθήκανε στον κόσμο, κι' ο άγιος Σπυρίδωνας, ζώντας ακόμα, τιμήθηκε σαν άγιος και θαυματουργός. Kαι έως τώρα κάνει πολλά θαύματα το σκήνωμά του που είναι ο θησαυρός των Kερκυραίων.
Δείτε επίσης: Εμφάνιση του αγίου Σπυρίδωνα στην Αίγυπτο σε Κόπτη Χριστιανό το 2009
Mε τέτοια αγγελική πολιτεία αφού έζησε κ' έφθασε σε βαθύ γήρας ποιμαίνοντας τα λογικά πρόβατα, μετέστη προς Kύριον. Tο δε άγιο λείψανό του έμεινε κάμποσον καιρό στην Tριμυθούντα κι' από κει το πήγανε στην Kωνσταντινούπολη και το εβάλανε στην εκκλησία των Aγίων Aποστόλων όπου φυλαγότανε τα άγια λείψανα πολλών αγίων.
Kατά τη βασιλεία των Tούρκων ευρέθη εις τα χέρια ενός ευλαβούς χριστιανού που τον λέγανε Bούλγαρη, κι' αυτός με μεγάλα βάσανα και κόπους το έφερε έως την Αλβανία κρυμμένο μέσα σε τσουβάλια, κι' από κει το πέρασε μ' ένα καΐκι στην Κέρκυρα που την κρατούσανε οι Bενετσιάνοι, κι' από τότε βρίσκεται σ' αυτό το νησί, απείραχτο από τον καιρό, με όλο όπου περάσανε 1600 χρόνια από την κοίμησή του.
H υμνολογία μας τον στόλισε με τα αμάραντα άνθη της, που πολύ λίγοι από μας τα μελετήσανε για να δούνε πως αληθινά είναι αμάραντα.
«Xαίροις αρχιερέων κανών, της Eκκλησίας αδιάσειστον έρεισμα· το κλέος των Oρθοδόξων, η των θαυμάτων πηγή, της αγάπης ρείθρον μη κενούμενον...».
«Πράος και κληρονόμος της γης, Συ, των πραέων αληθώς αναδέδειξαι, Σπυρίδων, πατέρων δόξα, ο ταις νευραίς των σοφών και απλών σου λόγων, θεία χάριτι, εχθρόν τον παμπόνηρον και παράφρονα Άρειον εναποπνίξας, και το δόγμα το ένθεον και σωτήριον ανυψώσας εν Πνεύματι...».
«Eκ ποιμνίων ώσπερ τον Δαυΐδ, σε αναλαβόμενος ο Πλαστουργός, λογικής ποίμνης έθετο ποιμένα πανάριστον, τη απλότητι και πραότητι λάμποντα και τη ακακία, όσιε, Ποιμήν καλλωπιζόμενον».
«Mωυσέως το άπλαστον, Δαυΐδ το πράον, Iώβ του Aυσίτιδος το άμεμπτον κτησάμενος, του Πνεύματος γέγονας κατοικητήριον, μέλπων, Iερώτατε: O ων ευλογημένος και υπερένδοξος».
«Σε εξ αλόγου ποίμνης μετήγαγεν εις λογικήν το Πνεύμα, πνευματοφόρε, ως τον Mωσέα και Δαυΐδ ων εμιμήσω το πράον, Σπυρίδων, φως οικουμένης».
Tο απολυτίκιο λέει: «Tης Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός θεοφόρε, Σπυρίδων, πατήρ ημών. Διό νεκρά Συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες· και εν τω μέλπειν τας αγίας Σου ευχάς, Aγγέλους έσχες συλλειτουργούντάς Σοι, Iερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα».[1]
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο (βλ. εδώ), που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.
Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ’ το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.
Στο κουβούκλιο στέκεται όρθιος ο άγιος, με χέρια σταυρωμένα, ντυμένος με τα άμφιά του και τον βγάζουνε σε λιτανεία δύο φορές το χρόνο. Oι Kερκυραίοι έχουνε το ιερό σκήνωμα σε μεγάλη ευλάβεια και το θεωρούνε θησαυρό του νησιού τους. Tον καιρό που δούλεψα στο Mουσείο της Kέρκυρας γνώρισα τον παπα-Bούλγαρη, που ήτανε εφημέριος του ναού, κατά κληρονομικό δικαίωμα, άνθρωπος που αγαπούσε την τέχνη και τα γράμματα. Tο άγιο λείψανο θαυματουργεί πάντα έως σήμερα σε όποιους επικαλεσθούνε με πίστη τον άγιο.
- Στην ορθόδοξη αγιογραφία ο άγιος Σπυρίδωνας παριστάνεται γηραλέος με γυριστή μύτη και με διχαλωτό κοντό άσπρο γένι, «γέρων διχαλογένης φορῶν σκοῦφον». O σκούφος του είναι παράξενος, σαν κινέζικος, μυτερός στην κορυφή. Δεν ζωγραφίζεται ποτέ ξεσκούφωτος. Eκτός από τις εικόνες απάνω σε σανίδι είτε σε τοίχο σε άλλο μέρος της εκκλησίας, ζωγραφίζεται συχνά στο άγιο Βήμα μαζί με τους άλλους μεγάλους ιεράρχες Bασίλειο, Xρυσόστομο και Γρηγόριο κάτω από την Πλατυτέρα. Στο χαρτί που βαστά είναι γραμμένο: «Έτι προσφέρομέν Σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον θυσίαν».
«Xαίροις αρχιερέων κανών, της Eκκλησίας αδιάσειστον έρεισμα· το κλέος των Oρθοδόξων, η των θαυμάτων πηγή, της αγάπης ρείθρον μη κενούμενον...».
«Πράος και κληρονόμος της γης, Συ, των πραέων αληθώς αναδέδειξαι, Σπυρίδων, πατέρων δόξα, ο ταις νευραίς των σοφών και απλών σου λόγων, θεία χάριτι, εχθρόν τον παμπόνηρον και παράφρονα Άρειον εναποπνίξας, και το δόγμα το ένθεον και σωτήριον ανυψώσας εν Πνεύματι...».
«Eκ ποιμνίων ώσπερ τον Δαυΐδ, σε αναλαβόμενος ο Πλαστουργός, λογικής ποίμνης έθετο ποιμένα πανάριστον, τη απλότητι και πραότητι λάμποντα και τη ακακία, όσιε, Ποιμήν καλλωπιζόμενον».
«Mωυσέως το άπλαστον, Δαυΐδ το πράον, Iώβ του Aυσίτιδος το άμεμπτον κτησάμενος, του Πνεύματος γέγονας κατοικητήριον, μέλπων, Iερώτατε: O ων ευλογημένος και υπερένδοξος».
«Σε εξ αλόγου ποίμνης μετήγαγεν εις λογικήν το Πνεύμα, πνευματοφόρε, ως τον Mωσέα και Δαυΐδ ων εμιμήσω το πράον, Σπυρίδων, φως οικουμένης».
Tο απολυτίκιο λέει: «Tης Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός θεοφόρε, Σπυρίδων, πατήρ ημών. Διό νεκρά Συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες· και εν τω μέλπειν τας αγίας Σου ευχάς, Aγγέλους έσχες συλλειτουργούντάς Σοι, Iερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα».[1]
Περισσότερα: Φώτης Κόντογλου
Στην Α' Οικουμενική σύνοδο
Όπως αυτό το κεραμίδι αποτελείται από
φωτιά, νερό, χώμα, όλα μαζί ενωμένα, έτσι
και η Αγία τριάδα είναι ενωμένη και αδιαίρετη.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο (βλ. εδώ), που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.
Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ’ το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.
♦ Για την Α' Οικουμενική Σύνοδο (Αφιέρωμα) βλ. εδώ:
Θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα
εικ. Η Κοίμηση του Αγίου Σπυρίδωνος
και σκηνές του βίου του
Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης, 1595 μ.Χ.
- Το ραβδί του Ααρών
Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα. Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ' αφήκε να πέσει στη γη κι έγινε φίδι. «Ας ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναί, Κύριε. Άς γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα σου», ξανάπε και σήκωσε το χέρι. Το φίδι σταμάτησε. Κι ο άγιος έσκυψε και το πήρε. Στο χέρι του το ερπετό μεταμορφώθηκε κι άστραψε τώρα χρυσαφένιο. O πτωχός γεμάτος χαρά πήρε το χρυσάφι κι έτρεξε και το 'δωκε ενέχυρο στον πλούσιο δανειστή.
Όταν αργότερα με τη βοήθεια του Θεού πλήρωσε το χρέος του, ο δανειστής του επέστρεψε το χρυσαφένιο ενέχυρο. Κι ο πτωχός το πήρε και με δάκρυα ευγνωμοσύνης το γύρισε στον άγιο. Αυτός, αφού το έλαβε στα χέρια, έστρεψε τα μάτια στον ουρανό, δόξασε τον Θεό για την άπειρη φιλανθρωπία του κι ύστερα το έρριξε στη γη. Και ώ του θαύματος! Το χρυσάφι έγινε και πάλι φίδι κι έφυγε από μπροστά τους.
- «Κυρά μου, μη με εγγίσεις»
Με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος ο άγιος, σαν την κοίταξε, γνώρισε αμέσως την αμαρτία της. Χωρίς να τον ακούσει κανένας, με τρόπο γλυκύ και ταπεινό, ψιθύρισε στη γυναίκα: «Κυρά μου, μη με εγγίσεις». Εκείνη όμως επέμενε. Και τότε ο άγιος με αυστηρότητα φανέρωσε μπροστά σε όλους την αμαρτία της.
Η γυναίκα θαύμασε και με συντριβή καρδιάς έσκυψε κι άρχισε με δάκρυα να ζητά το έλεος του Θεού. Μπροστά στη μετάνοια της ο στοργικός πατέρας της είπε με συγκίνηση τα λόγια εκείνα, που κάποτε ο ίδιος ο Κύριος απηύθυνε σε μια τέτοια αμαρτωλή: «Θάρσει, θύγατερ. ἀφέωνται σοι αἳ ἁμαρτίαι». - Πήγαινε στο καλό και πρόσεχε μελλοντικά.» Με τον τρόπο του ο άγιος βοήθησε την αμαρτωλή εκείνη γυναίκα να μετανοήσει. Αλλά κι έδωκε ένα μάθημα σε όλους. Μόνο η μετάνοια η ειλικρινής ξεπλένει την ψυχή και αποκαθιστά τον άνθρωπο στη θέση την τιμητική, να είναι παιδί του Θεού.
- Ο άγνωστος οδοιπόρος
Ο άγιος κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή συνήθιζε να νηστεύει απόλυτα. Δεν έτρωγε τίποτα, ούτε αυτός ούτε κι η κόρη του. Κάποια βραδυά, σε περίοδο νηστείας, ένας άγνωστος οδοιπόρος κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του. Ο άγιος έσπευσε με προθυμία να του ανοίξει και να τον υποδεχθεί. Του πρόσφερε νερό να ξεπλυθεί και πήγε να βρει κάτι, για να του δώσει να δειπνήσει. Κοίταξε παντού, μα τίποτα δεν βρήκε. Ούτε ψωμί δεν είχε. Στην αμηχανία του ο άγιος θυμήθηκε πώς σε κάποια γωνιά βρισκόταν κρεμάμενο ένα κομμάτι διατηρημένο χοιρινό κρέας από τις ημέρες της κρεοφαγίας. Χωρίς να χάσει καιρό, φώναξε την κόρη του να ψήσει λίγο για τον φιλοξενούμενο τους. Η κόρη ετοίμασε το τραπέζι. Έβαλε πάνω το ψητό κρέας και κάλεσαν τον ξένο να φάγει.
Ο ξένος, σαν είδε το προσφερόμενο, αρνήθηκε να το δοκιμάσει λέγοντας: «Δέσποτα μου, συγχώρησε με. Νηστεύω. Είμαι χριστιανός». «Ναι! παιδί μου», είπε ο άγιος, «κι εγώ νηστεύω. Είμαι κι εγώ χριστιανός. Μα μια και δεν έχουμε τίποτε άλλο στο σπίτι κι εσύ πρέπει να τονωθείς ύστερα από την τόση οδοιπορία, θα φας από αυτό που βρίσκεται. Να! εγώ καταλύω πρώτος τη νηστεία. Φάγε, παιδί μου, να τονωθείς». Κι ο άγιος, για να ενθαρρύνει τον ξένο, έφαγε κι έδωσε και σ' εκείνο λέγοντας του. «Πάντα καθαρὰ τοὶς καθαροίς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος». Την άλλη μέρα φυσικά συνέχισε και πάλι τη νηστεία του.
Το περιστατικό αυτό δείχνει την πλατιά αντίληψη του αγίου για τη νηστεία, που είναι κι η μόνη ορθή. «Τὸ Σάββατον ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπον οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον». (Μάρκ. β', 27).
Ο ξένος, σαν είδε το προσφερόμενο, αρνήθηκε να το δοκιμάσει λέγοντας: «Δέσποτα μου, συγχώρησε με. Νηστεύω. Είμαι χριστιανός». «Ναι! παιδί μου», είπε ο άγιος, «κι εγώ νηστεύω. Είμαι κι εγώ χριστιανός. Μα μια και δεν έχουμε τίποτε άλλο στο σπίτι κι εσύ πρέπει να τονωθείς ύστερα από την τόση οδοιπορία, θα φας από αυτό που βρίσκεται. Να! εγώ καταλύω πρώτος τη νηστεία. Φάγε, παιδί μου, να τονωθείς». Κι ο άγιος, για να ενθαρρύνει τον ξένο, έφαγε κι έδωσε και σ' εκείνο λέγοντας του. «Πάντα καθαρὰ τοὶς καθαροίς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος». Την άλλη μέρα φυσικά συνέχισε και πάλι τη νηστεία του.
Το περιστατικό αυτό δείχνει την πλατιά αντίληψη του αγίου για τη νηστεία, που είναι κι η μόνη ορθή. «Τὸ Σάββατον ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπον οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον». (Μάρκ. β', 27).
- Οι κλέφτες
Μια βραδυά, την ώρα που όλοι ησύχαζαν, μερικοί κλέφτες μπήκαν στη μάνδρα, που ήσαν τα πρόβατα που έτρεφε ο άγιος για τις ανάγκες των πτωχών του, για να κλέψουν μερικά. Ξεχώρισαν αυτά που ήθελαν και δοκίμασαν να φύγουν. Άδικα, όμως, προσπαθούν να κινηθούν προς την έξοδο. Τα πόδια και τα χέρια τους δέθηκαν αόρατα από Εκείνον, που όλα τα βλέπει και τα παρακολουθεί, Όλο το βράδυ άγρυπνοι αγωνίζονταν χωρίς να κατορθώσουν αυτό που ήθελαν.
Όταν ξημέρωσε και πήγε ο άγιος στη μάνδρα και τους είδε σε κείνα τα χάλια, τους σπλαχνίστηκε. Τους μίλησε με καλωσύνη και τους συνέστησε να μην επαναλάβουν αυτή την πράξη. Κι εκείνοι ντροπιασμένοι και καταστενοχωρημένοι του το υποσχέθηκαν. Τους έλυσε τα δεσμά, με τα οποία ήσαν δεμένοι, τους ευλόγησε και τους απέλυσε. Την ώρα, που έφευγαν, τους έδωσε κι ένα κριάρι για «τον κόπο της αγρυπνίας». Πόσο δίκαιο έχει ο λαός μας όταν λέγει: «Αγαπά ο Θεός τον κλέφτη· αγαπά όμως και τον νοικοκύρη». Ο Πανάγαθος «θέλει πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμοθ. β' 4).
Όταν ξημέρωσε και πήγε ο άγιος στη μάνδρα και τους είδε σε κείνα τα χάλια, τους σπλαχνίστηκε. Τους μίλησε με καλωσύνη και τους συνέστησε να μην επαναλάβουν αυτή την πράξη. Κι εκείνοι ντροπιασμένοι και καταστενοχωρημένοι του το υποσχέθηκαν. Τους έλυσε τα δεσμά, με τα οποία ήσαν δεμένοι, τους ευλόγησε και τους απέλυσε. Την ώρα, που έφευγαν, τους έδωσε κι ένα κριάρι για «τον κόπο της αγρυπνίας». Πόσο δίκαιο έχει ο λαός μας όταν λέγει: «Αγαπά ο Θεός τον κλέφτη· αγαπά όμως και τον νοικοκύρη». Ο Πανάγαθος «θέλει πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμοθ. β' 4).
Ανομβρία και πείνα
Στις αρχές του 17ου αιώνα μ.Χ. μια τρομερή ανομβρία κτύπησε τα νησιά του Ιόνιου Πελάγους. Ιδιαίτερα τη νήσο Κέρκυρα. Η δύναμη που κρατούσε κι εξουσίαζε τα νησιά με τους πολέμους που διεξήγαγε εδώ κι εκεί, δεν εύρισκε καιρό να σκεφθεί τους δουλοπάροικους της. Ο λαός πεινά. Υποφέρει. Πλησίαζε και το Πάσχα, η Λαμπρή. Πώς θα περνούσε ο κόσμος τέτοιες μέρες χωρίς ψωμί; Στις δύσκολες αυτές ώρες όλοι θυμούνται τον Θεό. «Η παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα» (Ησαΐα, ν' 5) φωνάζει κι ο λόγος του Θεού. Στην εκκλησία που φυλάγεται το λείψανο του αγίου, ο λαός αγρυπνεί και παρακαλεί. Οι ιερείς ψέλνουν την παράκληση του αγίου. Κι η απάντηση έρχεται τάχιστα.
Το Μέγα Σάββατο τρία πλοία φορτωμένα με σιτάρι πλέουν προς την Ιταλία. Όταν περνούσαν την Κέρκυρα, οι ναύτες βλέπουν ξαφνικά και των τριών πλοίων την πλώρη να στρέφεται πλάγια και προς τον βοριά, όπου ήταν η νήσος. Ο αέρας αλλάζει κατεύθυνση και τα βοηθά. Ένας γέροντας ρασοφόρος προχωρεί μπροστά, λες και τους δείχνει τον δρόμο. Και μια φωνή δυνατή ακούεται και επαναλαμβάνεται πολλές φορές.
- «Προς την Κέρκυρα. Πεινούν εκεί οι άνθρωποι. Θα πληρωθείτε. Θα πληρωθείτε. Προς την Κέρκυρα».
Η Ενετική Κυβέρνηση με θέσπισμά της ώρισε κάθε Μεγάλο Σάββατο να γίνεται λιτάνευση του ιερού Σκηνώματος του αγίου, για να θυμάται πάντα ο λαός το μεγάλο αυτό θαύμα της σωτηρίας του από την πείνα.
Δείτε επίσης: Ο Ενταφιασμός Του Χριστού από τον Φώτη Κόντογλου. Άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 19/4/1952, Μεγάλο Σάββατο). Εικών επί ξύλου ευρισκομένη εν τω ιερώ ναώ Κοιμήσεως της Θεοτόκου εις Μοναστηράκι Αθηνών, Έτους 1932 έργο του Φώτη Κόντογλου «Η Αποκαθήλωσις». http://www.sophia-ntrekou.gr/2020/04/o-entafiasmos-kontogloy.html
Το «Θανατικό» της πανώλης (πανούκλα)
1629-30 μ.Χ. (ΠρωτοΚύριακο Νοεμβρίου)
Γύρω στα 1629-30 μ.Χ. καινούργια δοκιμασία έπληξε το ευλογημένο νησί της Κέρκυρας. Αρρώστια μεταδοτική και θανατηφόρα, το κτύπησε αυτή τη φορά χωρίς διάκριση και έλεος. Ήταν πανώλης (πανούκλα). Άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, πλούσιοι και πτωχοί προσβάλλονται καθημερινά από την επάρατη νόσο και πεθαίνουν τόσο στην πόλη, όσο και στην ύπαιθρο, τα χωριά. Η διοίκηση του νησιού με τα πρώτα κρούσματα σπεύδει να ψηφίσει και να διαθέσει ένα τεράστιο ποσό, για να περιορίσει την εξάπλωση της αρρώστιας. Άδικα όμως αγωνίζεται. Σε λίγο καιρό η ωραία Κέρκυρα πάει να ερημώσει. Τα καταστήματα τόσο στην πόλη, όσο και στα μεγάλα κέντρα έχουν κλείσει. Η αγορά νεκρώθηκε. Οι δρόμοι έχουν αδειάσει. Μονάχα μερικά αλογοσυρόμενα κάρα κινούνται κάπου-κάπου φορτωμένα με πτώματα για να μεταφέρουν το μακάβριο φορτίο τους έξω από την πόλη για ταφή σε ομαδικούς τάφους. Εικόνα τραγική παρουσιάζει ολόκληρο το νησί.
Κάποια μέρα στη συμφορά αυτή την κοσμογονική ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τολμά και σπεύδει να κατακλύσει τον ιερό ναό του αγίου και με συντριβή ψυχής και δάκρυα καυτά να εκζητήσει τη μεσιτεία του.
Κάποια μέρα στη συμφορά αυτή την κοσμογονική ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τολμά και σπεύδει να κατακλύσει τον ιερό ναό του αγίου και με συντριβή ψυχής και δάκρυα καυτά να εκζητήσει τη μεσιτεία του.
Κι η σωτηρία δεν αργεί. Προσφέρεται γρήγορα και πλούσια.
Ο ιστορικός της Κέρκυρας Ανδρέας Μάρμορας που ζούσε Τότε, μας λέγει, πως η τρομερή επιδημία, παρά την έλλειψη σχετικών φαρμάκων, σε λίγο περιορίστηκε στο ελάχιστο και μέχρι την Κυριακή των Βαΐων σταμάτησε τελείως. Όλες τις νύκτες κατά τις οποίες η πόλη δοκιμαζόταν από την αρρώστια, πάνω από το ναό του αγίου φαινόταν κάτι σαν φως μιας υπερκόσμιας κανδήλας. Ήταν το σημάδι πως ο άγιος αγρυπνούσε και φρουρούσε τον λαό του. Έτσι το εξήγησαν οι πιστοί. Το φως το έβλεπαν συνέχεια οι νυχτερινοί σκοποί των φρουρίων.
Η τρομερή αυτή επιδημία, η πανώλης, παρουσιάστηκε και δεύτερη φορά στην Κέρκυρα μετά από σαράντα περίπου χρόνια, το 1673 μ.Χ. Και τούτη τη φορά η αρρώστια ξαπλώθηκε γρήγορα σε πόλεις και χωριά. Τα κρούσματα υπήρξαν πάμπολλα. Το δρεπάνι του θανάτου θέριζε κι αυτή τη φορά καθημερινά ένα μεγάλο αριθμό από τους κατοίκους.
Στις παρακλήσεις του λαού του ο θαυματουργός άγιος έσπευσε να ανεβάσει και πάλι στον θρόνο της θείας Μεγαλωσύνης, τη συντριβή και τα δάκρυα του πιστού λαού μαζί με τα δικά του και να εκζητήσει και να λάβει τάχιστα το ουράνιο έλεος και τη σωτηρία του. Τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς σου και εξελούμαί σε και δοξάσεις με» (ψαλμ. μθ', 15) βρήκαν και στην περίπτωση αυτή πλήρη την εφαρμογή τους. Στις ικεσίες του θείου ιεράρχη και του μετανοημένου λαού η απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Τα κρούσματα μέρα με τη μέρα ελαττώθηκαν στο ελάχιστο και τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη σταμάτησαν απότομα. Κι αυτή τη φορά στην κορυφή του καμπαναριού για τρεις νύχτες έβλεπαν οι πιστοί ένα σταθερό φως, και μέσα σ' αυτό το υπερκόσμιο φως, τον θαυματουργό άγιο να αιωρείται και μ' ένα Σταυρό στο χέρι να καταδιώκει ένα κατάμαυρο φάντασμα, την αρρώστια, που προσπαθούσε να αποφύγει τον άγιο και να σωθεί.
Η ευγνωμοσύνη κι οι ευχαριστίες του πιστού λαού υπήρξαν και πάλι μεγάλες. Με θέσπισμα της Ενετικής διοικήσεως καθιερώθηκε από τότε κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου να γίνεται πανηγυρική και παλλαϊκή λιτάνευση του ιερού Σκηνώματος, για να θυμάται ο λαός κι ιδιαίτερα η νέα γενεά τον αληθινό και άγρυπνο προστάτη και Σωτήρα της.
Ο Άγιος Σπυρίδων φροντίζει για την Πανήγυρη
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου
Κάποτε στο Κουτλουμουσιανό Κελί του Αγίου Σπυρίδωνος,
το Κερκυραιϊκό, ενώ είχε πλησιάσει η εορτή του Αγίου,
δεν είχαν βρει ακόμη ψάρια και οι Πατέρες ανησυχούσαν.
Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνα
Εκδίωξη των Αγαρηνών το 1715 στις 11 Αυγούστου
και 12 Νοεμβρίου όταν οι Λατίνοι θέλησαν να τοποθετήσουν
δικό τους ιερό θυσιαστήριο (αλτάριο) στο Ναό του στην Κέρκυρα.
Το 1715 μ.Χ. ο καπουδάν Χοντζά πασάς (αρχιναύαρχος του τουρκικού στόλου), αφού κατέκτησε την Πελοπόννησο κατά διαταγή του σουλτάνου, προχωρεί για να καταλάβει και τα Επτάνησα. Και πρώτα - πρώτα βαδίζει προς την Κέρκυρα, που τόσο αυτή, όσο και τα άλλα νησιά βρισκόντουσαν κάτω από την Ενετική κυριαρχία. Ένα πρωί της 24ης Ιουνίου 1716 μ.Χ. η τουρκική στρατιά με επικεφαλή τον σκληρό στρατηγό της, επέδραμε και πολιόρκησε την πόλη κι απ' την ξηρά κι από τη θάλασσα. Επί πενήντα μέρες το αίμα χυνόταν ποτάμι κι από τις δύο μεριές. Διαβάστε την συνέχεια του Θαύματος εδώ
Στον πόλεμο του 1940
Αν και τα Ιταλικά αεροπλάνα πετούσαν συνήθως πολύ χαμηλά, μια και η Κέρκυρα δεν διέθετε αντιαεροπορική άμυνα, εν τούτοις οι βόμβες τους κατά κανόνα δεν έπεφταν μέσα στην πόλη, αλλά μακρυά στη θάλασσα. Λες και κάποιο χέρι τις έσπρωχνε εκεί.
Κι όταν κάποτε σ' ένα βομβαρδισμό μια βόμβα έπεσε στον γυναικωνίτη της εκκλησίας του αγίου, που ας σημειωθεί ήταν γεμάτη από γυναικόπαιδα, η βόμβα δεν εξερράγη. Ο πυροδοτικός της μηχανισμός δεν λειτούργησε. Ο άγιος δεν το επέτρεψε.
Ποιος μπορεί σ' αυτή, μα και σ' άλλη παρόμοια περίπτωση να σιωπήσει και να μην αναφωνήσει: «Δοξασμένον το Πανάγιον Όνομα σου εις τους αιώνας, γλυκύτατε Ιησού».
• Για την Εμφάνιση του αγίου Σπυρίδωνα στην Αίγυπτο, σε Κόπτη Χριστιανό το 2009
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ & ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
• ΝΗΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑ, ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ: Μια εργασία υπέρ του πολιούχου και θαυματουργού της νήσου Κέρκυρας, Αγίου Σπυρίδωνος του Κύπριου. (εδώ) Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Βιβλιογραφία:
• Υμνολογικά (βλ. παρακάτω) » www.synaxaristis - ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
• Το οπτικοακουστικό υλικό (Βίντεο) από το YouTube.com, εταιρεία της Google.
• Εικόνα Αγίου Σπυρίδωνος του Λουγκουζί - διαστάσεις 22x16 cm - τιμή 5 ευρώ Πληροφορίες αγοράς εδώ. Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε από τον π. Γιούρυ Μπίου και παρουσιάζει τον Άγιο Σπυρίδωνα να βρίσκεται ανάμεσα σε παιδιά και ιθαγενείς της Ουγκάντας. Η πρωτότυπη εικόνα φυλάσσεται στο Ναό του Αγίου που δημιουργήθηκε με την μέριμνα της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στο χωριό Λουγκουζί της Ουγκάντας και αποτελεί το κέντρο μιας ολόκληρης Ορθόδοξης κοινότητος. Για το θέμα δείτε επίσης:
• Το χωριό του Αγίου Σπυρίδωνος στην Ουγκάντα
• Η πρώτη πανήγυρις του Αγίου Σπυρίδωνος στο Λουγκουζί της Ουγκάντας
• ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ & ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΝΗΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑ, ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ: Μια εργασία υπέρ του πολιούχου και θαυματουργού της νήσου Κέρκυρας, Αγίου Σπυρίδωνος του Κύπριου. Από Ανώνυμος απολογητής: Σελίδες και αρχεία, μια μορφή απολογητικού αγώνα υπέρ Ιησού Χριστού και υπέρ της συνέχειας της ελληνικής ιστορίας επί Βυζαντινών χρόνων. Μια μορφή άμυνας που ως Ορθόδοξος Χριστιανός στο θρήσκευμα και Έλληνας στην Εθνικότητα, ο Ανώνυμος Πιστός, αντιτάσσει έναντι τής επιθετικότητας μιας φανατισμένης, κυρίως, μερίδας ομοεθνών του, και μη, που ασπάζονται την «αρχαία ελληνική θρησκεία» .Ο Ανώνυμος απολογητής ευχαριστεί την την Ομάδα των Ορθοδόξων Απολογητών αλλά και τους ανώνυμους πιστούς & αδελφούς της Ορθοδοξίας που κατά καιρούς τον βοήθησαν και τον βοηθούν στην επιτέλεση του έργου του. apologitis.com
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Δείτε σχετικά με τον Άγιο Σπυρίδωνα:
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Δείτε σχετικά με τον Άγιο Σπυρίδωνα:
- Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου (Σημαντικό είναι να επισημανθεί ότι κατά την Σύνοδο της Νίκαιας έλαβαν χώρα και πολλά θαύματα από τους Άγιους και θεοφόρους Πατέρες. Χαρακτηριστικά ήταν τα θαύματα του Αγίου
Σπυρίδωνος.)
Βιντεο/αφιέρωμα στον Άγιο Σπυρίδωνα
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Βίντεο: «ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ». Κέρκυρα, παραμονές Εορτής ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ του Θαυματουργού και Προστάτου. ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΚΩΔΩΝΟΚΡΟΥΣΙΑ: ΑΛΑΡΜΑ - από το 1:44 της παρούσης καταγραφής. Η ορολογία διασώζεται στην κερκυραϊκή διάλεκτο από το ιταλικό: all' arme, με σημασία συνεγερτική, εν προκειμένω γοργών καμπανισμάτων από ζευγαρωτές καμπάνες.
Συντελείται καθ' όλας τας εορτάς του Αγίου Σπυρίδωνος:
Μόλις το ωρολόγιο του Κωδωνοστασίου σημάνει την 12η μεσημβρινή των προαναφερθέντων ημερών ξεκινά το τριπλοκάμπανο ΑΛΑΡΜΑ από τέσσερεις εξουσιοδοτημένους στην κρούση των κωδώνων του, με κάθε καμπάνα να διατηρεί τον χαρακτηριστικό προσδιορισμό της εκ των παλαιών κωδωνοκρουστών του Ναού (από τα μικρά ονόματα ή την καταγωγή των δωρητών μίας εκάστης).
Κάθε κωδωνοκρούστης αναλαμβάνει μια εκ των: "Αγγελική" (η εις ΒΔυσμάς μεγάλη καμπάνα), "Μαρία" (η εις ΒΑνατολάς μεγάλη) τα "τσιμπανέλια" (2 μικρές καμπάνες προς Νότον) και τις "ρώσικες" (σε ένα επίπεδο πιο πάνω).
12η Δεκεμβρίου και τας, εις ανάμνησιν θαυμάτων του, 4ρες ετησίως Λιτανείες του Ιερού του Σκηνώματος (πλήν της εξόδου και εισόδου του Σκηνώματος εις τον Ναόν κατά το Μ.Σάββατο) ως και κατά τις προεόρτιες και μεθεόρτιες αυτών περιόδους, βάσει των κεκανονισμένων της εκκλησιαστικής παραδόσεως εν Κερκύρα (κατά τον όρθρο - ενίοτε και κατά το πρωινό άνοιγμα των θυρών του Ναού. Την 12η μεσημβρινή, τον εσπερινό των ανωτέρω ημερών ως και κατά τας λοιπάς ακολουθίας των 3ημέρων, όσων εκ των εν λόγω εορτών το Ιερό Σκήνωμα στέκει όρθιο εις την Θύραν του).
Μόλις το ωρολόγιο του Κωδωνοστασίου σημάνει την 12η μεσημβρινή των προαναφερθέντων ημερών ξεκινά το τριπλοκάμπανο ΑΛΑΡΜΑ από τέσσερεις εξουσιοδοτημένους στην κρούση των κωδώνων του, με κάθε καμπάνα να διατηρεί τον χαρακτηριστικό προσδιορισμό της εκ των παλαιών κωδωνοκρουστών του Ναού (από τα μικρά ονόματα ή την καταγωγή των δωρητών μίας εκάστης).
Κάθε κωδωνοκρούστης αναλαμβάνει μια εκ των: "Αγγελική" (η εις ΒΔυσμάς μεγάλη καμπάνα), "Μαρία" (η εις ΒΑνατολάς μεγάλη) τα "τσιμπανέλια" (2 μικρές καμπάνες προς Νότον) και τις "ρώσικες" (σε ένα επίπεδο πιο πάνω).
Στα αρχικά 104'' του παρόντος βίντεο, ακούστηκε το θριαμβικό εμβατήριο "Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ" του Σ. Προσωπάρη, με την Παλαιά Φ.Ε. Κερκύρας (3.11.2013).
Καμπάνες Αγίου Σπυρίδωνα χτυπάνε αλάρμα (χαρμόσυνα).
(Κέρκυρα, ολόκληρο το εορταστικό 3πλοκάμπανο και τινά ιστορικά)
Καμπάνες Αγίου Σπυρίδωνα χτυπάνε αλάρμα (χαρμόσυνα).
(Κέρκυρα, ολόκληρο το εορταστικό 3πλοκάμπανο και τινά ιστορικά)
(ολόκληρος Μέγας Παρακλητικός Κανών & Εγκώμια)
Στου Αγίου Σπυριδώνου την γιορτή ! (Νώντας Σκοπετέας)
Είναι κάποια λάθη στη γλώσσα του λαού μας, που ακούγονται τόσο τρυφερά, τόσο αγνά, τόσο όμορφα, τόσο πηγαία, τόσο αναγκαία για τις ψυχές που τα απολαμβάνουν. Είναι η Θεία Χάρις που κάνει τούτα τα λάθη να μην φαίνονται μόνο, μα να είναι αυτά τα σωστά ! Να γίνονται παράδοξα ο κανόνας !
Δεν τα κοκκινίζει, ούτε τα σβήνει κανένα χέρι σπουδαγμένου δασκάλου και διορθωτή . Θαυμαστικό στέκει δίπλα τους ! Και νοσταλγία για όλες τις μνήμες που πέμπουνε, κάθε φορά που λαλούνται από στόματα μελίρρυτα.
Ο Πάτερ ! ακούς να λέγεται στ’ Αγιορείτικα αγιομέρια. Το ορθό είναι ο Πατήρ, έτσι δεν είναι; Μα αυτό το Πάτερ έχει κατοχυρωθεί στο λεξικό της ζωής μας, από γραφίδες που μοσχομυρίζουν λιβάνι.
Ο Κυρ Φώτης σου 'ρχεται στο μυαλό και ο Κυρ Αλεξανδρής, ο Σκιαθίτης ψάλτης με τα χαριτωμένα του σχόλια για τις καταβασίες των Χριστουγέννων, παραμονή Γεννήσεως στην βάρκα για το κάστρο και του Χριστού την Εκκλησιά, τότε που νόμιζε ο ευλογημένος πως ο ανυψώσας το κέρας ημών ήταν κάποιος μικρανεψιός.
Μα και όσα διαβάζεις και ακούς για Βαγγέλια και Ξαπτέρυγα, σου θυμίζουν τα απλοϊκά γεροντάκια των Σαρακοστών του Κόντογλου και τις αγράμματες μανάδες τις παλιές με τα παιδιά τους, βουρκωμένες κάτω απ' το πετραχήλι και τη σκιά του Ευαγγελίου της Κυριακής και της Γιορτάδας, κι ας μην καταλάβαιναν γρι απ' του Χριστού μας τα θάματα και τα λόγια στα αρχαία τα ρήματα.
Αχ πόσο όμορφα φέρνει δίπλα του ο λαός μας τους λατρεμένους του Αγίους ! Πως λαχταρά η ψυχή τις παράδοξες κείνες επικλήσεις τους, σαν σιμώνει η μεγάλη ημέρα της οσίας τους μνήμης.
Του Αγιαντρέου ή του Αγιαντριός ,του Αη Μηνός, του Αη Βασιλειού, του Αη Γιαννιού, της Παπαντής, των Ταξιαρχώνε, του Αη Γιωργιού και πόσες ακόμα βλογημένες γλωσσοπλασίες.
Στην εκπομπή « Εν Τω φωτί Σου οψόμεθα Φως »
του Αγίου Σπυριδώνου ζητούμε την ευκή!
Την ώρα που κοιμόμαστε κερί που καίει ευχόμαστε...
Ο Άγιος να τρέχει, όσους τον καλούν να σώνει
και μύρια ακόμα ζεύγη με πατούμενα, όλον τον κόσμο
να γυρνά και όλο αυτά να λιώνει. Απόσπασμα (βίντεο)
Νώντας Σκοπετέας ...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς
Ο Επίσκοπος και ο Διάκος…!! - Σπύρος Συμεών
...και πάνε λίγα χρόνια που ο Θεός παραχώρησε ένα απλό ''τυχαίο'' γεγονός και εκεί που ένα νεαρό παιδί διάβαζε τον βίο του προστάτου και αγαπημένου του Αγίου Σπυρίδωνος που το όνομα έφερε και προσπαθούσε να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή του προστάτη του Αγίου διαβάζοντας κάθε τι που αναφερόταν σε αυτόν, κάπου εκεί σε ένα από αυτά τα βιβλιαράκια τα μικρά με τους βίους Αγίων διάβασε σε μια παράγραφο για τον μαθητή του Αγίου του και ενώ το κείμενο δεν τον ανέφερε ως Άγιο τα μάτια του τον ''ξεγέλασαν'' και ως Άγιο τον διάβασαν.
Από εκεί κ έπειτα μια αναζήτηση ξεκίνησε δύσκολη μιας και στην Ελλάδα άγνωστος ήταν, παπάδες, διάκοι και δεσποτάδες δεν τον είχαν ξανακούσει μα κι όταν τα πρώτα στοιχεία έμαθε στην Κύπρο κατέφυγε, δίχως πολλά να αποκομίσει μιας κ εκεί ως ''μικρό'' και ''άσημο'' τον λογίζουν κι ας τον έχουν για προστάτη και πολιούχο της πρωτεύουσας του.
Ο κάθε πολιούχος έχει και τον ναό του σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό μα αυτός τέτοιας χάρης ακόμη δεν έλαχε...
Κι οι έρευνες συνεχίστηκαν, κι πράγματα έμαθε, ο Άγιος του φανέρωνε μόνο τόσα όσα έπρεπε και κάθε φορά κι από κάτι άλλο, μια πτυχή, μια λεπτομέρεια κάτι το καινούριο πρόσθετε στην γνώση του.
Κι ήθελε ο μικρός αυτός νέος, τον άγιο να τον γνωρίσουν κι άλλοι, από ζήλο και πόθο Χριστού υποκινούμενος αλλά κι από μια μικρή φράση που από μικρό παιδί που στην εκκλησιά μεγάλωσε έλεγε «τάξτε, προσευχηθείτε και σε καναν ''μικρό'' κι ''άγνωστο'' άγιο και θα σας το κάμει μιας και λιγότερη ''δουλεία'' θα έχει και δεν θα περιμένετε πολύ στην αναμονή όπως και σε άλλους που όλοι προστρέχουν».
Παντού για αυτόν μιλούσε μέχρι που ένας καλόγερος μικρός στο μπόι μεγάλος όμως στα θεάρεστα σε έναν μέγα υμνογράφο του νότου έδωσε και ακολουθία του φτιάξανε κι άλλη. Κι όλα αυτά για την αγάπη του παιδιού προς τον μαθητή του Αγίου του.
Κι έφτασε το 2016, τέτοια εποχή ήταν που στον αδελφικό του φίλο τον Νώντα την χάρη εζήτησε κι ο Νώντας (ο Άγιος να τον σκεπάζει μαζί με την ευλογημένη οικογένειά του) αν και χρόνο δεν είχε, κι άλλα είχε σε προτεραιότητα να φτιάξει, κάτι ίσως τον προέτρεψε δίχως κι αυτός να το καταλάβει και το μεγάλο βήμα έγινε και τώρα έχουν κι έναν άγιο να τους ενώνει.
Δώδεκα του Δεκέμβρη ήρθε πάλι και το συναξάρι σελίδα άλλαξε και χαίρεται ο μαθητής για τον δάσκαλο, ο διάκος για τον επίσκοπο του, ο μαθητής για τον διδάσκαλο του, ο υποτακτικός για τον γέροντα του.
Μαζί τον αθλοφόρο αγώνα έτρεξαν και με στεφάνι τιμήθηκαν, ένα στεφάνι τόσο λαμπερό που πηγάζει από το ίδιο το φως και το φως δεν είναι άλλο από τον Χριστό, που το χαρίζει απλόχερα σε όσους Τον ακολουθούν.
Γιορτάζει ο θαυματουργός, αυτός ο αγράμματος ποιμένας που κατατρόπωσε τον φιλόσοφο και γραμματιζούμενο Άρειο. Με ένα κεραμίδι όρθωσε το ανάστημα της Ορθοδοξίας και κατατρόπωσε κάθε πολέμιο της για μια ακόμη φορά. Κάθε ασεβή και ψεύτη και λασπολόγο.
Αποβραδίς παραμονή της Α' Οικουμενικής Συνόδου ο Άγιος Σπυρίδωνας τον διάκο του τον Τριφύλλιο πρόσταξε να του φέρει ένα παλιό κεραμίδι κι αυτός αμέσως υπάκουσε, βγήκε, έψαξε και το κεραμίδι το βρήκε, στον γέροντά του που γονυπετής προσευχόταν ολονυχτίς μπρος του το εναπέθεσε.
Το πρωί κι αφού τον λόγο εζήτησε ο θαυματουργός αυτός βοσκός, ο απλός αυτός ιεράρχης, ο στοργικός αυτός πατέρας, αυτός ο αγράμματος που η θεολογία πήγαζε από την καρδιά του κι όχι από τα γράμματα τα οποία άλλοι μαθαίνουν, σηκώθηκε έβγαλε το κρεμμύδι από την τσέπη του φτωχικού του ράσου έβγαλε, το σήκωσε ψηλά, το ευλόγησε.
Στο όνομα του Πατρός...
- και ξάφνου μια φωτιά βγήκε από το κεραμίδι και στον αέρα στάθηκε πάνω από το κεραμίδι
και του Υιού...
- νερό έτρεξε από το κεραμίδι
Και του Αγίου Πνεύματος
- και το θαύμα ολοκληρώνεται αφήνοντας στο χέρι του θαυματουργού Σπυρίδωνα το χώμα
Κι έτσι απλά απέδειξε την τριαδικότητα του Θεού που τόσο αμφιταλάντευσε με τους λογισμούς του ο Άρειος που πολλούς ευσεβείς ιερείς και ιεράρχες είχε παρασύρει στην αίρεσή του.
Ενώ άλλοι που είχαν έλθει από κάθε μεριά της γης και με θεολογικά λόγια, με αναλύσεις κι αναλύσεις προσπαθούσαν την Τριαδικότητα και το ομοούσιον να εξηγήσουν και να αποδείξουν, αυτός τα κατάφερε με ένα ''μικρό'' θαύμα.
Ένα κεραμίδι αποτελείται από τρία ''πρόσωπα'' το χώμα, το νερό και την φωτιά που όλα μαζί κάνουν το κεραμίδι, έτσι και ο Θεός αποτελείται από τρία ομοούσια Πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα είναι όμως Ένας στην φύση Ένας στην ουσία.
Αυτό το θαύμα είδε ο Τριφύλλιος και η καρδιά του γέμισε από φλόγες πίστεως και πέρασε κι αυτός μαζί με τον ταπεινό του διδάσκαλο στην Βιβλίο της αιωνιότητας που τα ονόματα εκεί με χρυσό μελάνι γράφονται για να δοξασθεί Αυτός που τους έπλασε.
Από την εκπομπή « Εν Τω φωτί Σου οψόμεθα Φως »
Μια εκπομπή, η πρώτη με τόσο υλικό, με πολλή αγάπη για δυο Αγίους
που συνοδοιπόροι στην ζωή υπήρξαν και στην Βασιλεία Του μαζί εμπήκαν.
Ο Επίσκοπος και ο Διάκος με το κεραμίδι...
Ο αγράμματος Διδάσκαλος και ο σπουδαγμένος Μαθητής...
Ο Γέροντας και ο Υποτακτικός...
Ο Θαυματουργός και ο συνεργός στα θαυμάσια...
Ο βοσκός των γλυκών τετράποδων αιγοπροβάτων,
ο ποιμήν των ένλογων προβάτων.
Μακάρι όλοι οι «δάσκαλοι» να ήταν τόσο ταπεινοί και Θεόπρόβλητοι και όχι αυτοπρόβληπτοι όπως και ο Θαυματουργός Άγιος Σπυρίδων και όλοι οι μαθητές τότε θα χαίρονταν για τους δασκάλους τους μα και οι ίδιοι θα προκόβανε ακόμη περισσότερο.
Νώντας Σκοπετέας - ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΕΡΑΜΙΔΙ
(Άγιος Τριφύλλιος) Νώντας Σκοπετέας (βίντεο)
Αγία Ειρήνη η κόρη του Αγίου Σπυρίδωνος
(Μικρό αφιέρωμα) - Νώντας Σκοπετέας
Υμνολογικά
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τῷ πόθῳ Χριστοῦ τρωθεὶς, Ἱερώτατε, τὸν νοῦν πτερωθείς, τῇ αἴγλῃ τοῦ Πνεύματος, πρακτικὴ θεωρία, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, θυσιαστήριον θεῖον γενόμενος, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἕλλαμψιν.
Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐκ ποιμνίων προβάτων τὴν τοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησίαν ποιμαίνειν προχειρισθείς, ποιμὴν θεοπρόβλητος, σὺ Σπυρίδων ἀνέλαμψας, κακοδοξίας λύκους, ἐλάσας τοῖς λόγοις σου, ἐν εὐσεβείας πόᾳ, αὐτὴν ἐκτρεφόμενος· ὅθεν ἀναμέσον, θεοφόρων Πατέρων, τὴν πίστιν ἐτράνωσας, τῇ σοφίᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἱεράρχα μακάριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ὁ Οἶκος: Τὸν ἐκ κοιλίας ἡγιασμένον Ἱεράρχην Κυρίου, ἀνευφημήσωμεν νῦν Σπυρίδωνα, τὸν τῆς χάριτος πλάκας δεξάμενον θείας δόξης, καὶ ἐν θαύμασι περιβόητον πᾶσι, καὶ ὡς θερμὸν καὶ αὐτόπτην τῆς θείας ἐλλάμψεως, ὡς τῶν πενήτων προστάτην, καὶ τῶν ἁμαρτανόντων ψυχαγωγόν· οὗτος γὰρ θύων τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ, Ἱεράρχης πιστός ἀναδέδεικται, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἔλλαμψιν.
Μεγαλυνάριον: Χαίροις των θαυμάτων ο ποταμός· Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός· Χαίροις των λογίων του Πνεύματος ο σπόρος, Σπυρίδων Τριμυθούντος, ποιμήν τρισόλβιε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον: Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή, Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός, Χαίροις των Πατέρων, ωράϊσμα και κλέος, Τρισόλβιε Σπυρίδων, σε μεγαλύνομεν.
«ΕΓΚΩΜΙΑ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ» Στο πλαίσιο του τριημέρου εορτασμού της μνήμης του Πολιούχου μας Αγίου Σπυρίδωνος και εν όψει την μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων η Βυζαντινή Χορωδία Κερκύρας διοργάνωσε την μεγάλη εορταστική της συναυλία με τίτλο: «ΠΡΟΕΟΡΤΑΣΩΜΕΝ ΛΑΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014 στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκταρίου. Εψάλλησαν ύμνοι της Εορτής του Αγ. Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, προεόρτιοι και ύμνοι της Εορτής των Χριστουγέννων. Διδασκαλία & Διεύθυνση: Αρχιμ. Σπυρίδων Σκορδίλης.
ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ: ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΕΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σ. ΖΟΥΜΠΟΣ: "ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ της Εκκλησίας ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ και του Ιερού Λειψάνου Του ως τον 19ο αιώνα". δημοσίευσις του Γεωργίου Ζούμπου, μαθηματικού - δρος τμημ. Ιστορίας Ιονίου Πανεπιστημίου, στην εφημερίδα της Κερκύρας "Καθημερινή Ενημέρωση" της 11ης / 12 / 2015,
ευγενώς προσφερθείσης για τις ανάγκες της παρούσης παρουσιάσεως.
...ακούγονται:
το ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ του Αγ. Σπυρίδωνος, με τον πρωτοπρεσβύτερο Κ. Σουρβίνο & το φωνητικό σύνολο "τ' Αργαστήρι" (στο 0:00)
το έργο του Σ. Προσωπάρη "Ο ΙΕΡΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ" με την Φ.Ε. Κερκύρας (στο 1:43)
το Θριαμβικό Εμβατήριο του Σ. Ρουβά "ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ"
με τον Φ.Σ. Σκριπερού Κερκύρας (στο 3:24)
το Θριαμβικό Εμβατήριο του Σ. Μαυρόπουλου "ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ"
με τον Φ.Σ. Σκριπερού Κερκύρας (στο 7:44)
το Θριαμβικό Εμβατήριο του Σ. Προσωπάρη "Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ" με την Φ.Ε. Κερκύρας (στο 11:20)
- Εν ζωή θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα, καταγεγραμμένα υπό Συμεών του Μεταφραστού, περιεχόμενα στον Μέγα Συναξαριστή. Ετικέτες: ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
FaceBook:
αέναη επΑνάσταση 11 Δεκεμβρίου 2015
Οι Σημειώσεις μου 12 Δεκεμβρίου 2011 στις 8:48 π.μ.