της Σοφίας Ντρέκου
1. Εισαγωγικά
2. Διηγήσεις Θαυμασίων Τιμίου Προδρόμου
3. Ανέλπιστο θαύμα της Αγίας Δεξιάς του Τιμίου Προδρόμου
4. «Όπως τον βλέπεις στην Εικόνα: με την προβιά!
Άνδρας πελώριος, γίγαντας, με τα μαλλιά ξέπλεκα!»
5. Τα Θαυμάσια του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (Ευχαριστίες)
Εισαγωγικά
Εισαγωγικά
Η βιοτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου ήταν μια διαρκής υπόμνηση της αλήθειας σε όλα της τα επίπεδα της ζωής. Στην εποχή μας αυτό που λείπει από τη ζωή μας είναι η ζωντανή βίωσή της αλήθειας γιατί η αλήθεια είναι ο Χριστός.
Είμαστε αληθινοί στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας, στους λόγους μας, στα «θέλω» μας, στη ζωή μας; Κάθε προσωπική παραχώρηση σε ζητήματα αλήθειας ακυρώνει την πρόνοια και την ευλογία του Θεού από την ζωή μας. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον προσωπικό μας αγώνα γιατί οριοθετεί τις γραμμές μεταξύ πίστης ή εμπιστοσύνης! Άλλωστε, ο Θεός σπεύδει διαρκώς σε εμάς όπως λέει και το όνομά του [θεω=τρέχω, κινούμαι] δεν είναι στατικός και απρόσιτος! Ας τον εμπιστευτούμε και ας τον βάλουμε στην ζωή μας ολοκληρωτικά όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!
Σοφία Ντρέκου
«Θα σας διηγηθώ τώρα ένα αληθινό γεγονός που έγινε σ' έναν νεόκουρο μοναχό, ο οποίος, παίρνοντας θάρρος σε μένα, μου το εκμυστηρεύθηκε, πολύ εμπιστευτικά:
Είμαστε αληθινοί στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας, στους λόγους μας, στα «θέλω» μας, στη ζωή μας; Κάθε προσωπική παραχώρηση σε ζητήματα αλήθειας ακυρώνει την πρόνοια και την ευλογία του Θεού από την ζωή μας. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον προσωπικό μας αγώνα γιατί οριοθετεί τις γραμμές μεταξύ πίστης ή εμπιστοσύνης! Άλλωστε, ο Θεός σπεύδει διαρκώς σε εμάς όπως λέει και το όνομά του [θεω=τρέχω, κινούμαι] δεν είναι στατικός και απρόσιτος! Ας τον εμπιστευτούμε και ας τον βάλουμε στην ζωή μας ολοκληρωτικά όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!
Σοφία Ντρέκου
«Προστάτης θερμός,
καὶ μέγα καταφύγιον,
καὶ σκέπη στεῤῥά,
καὶ ἀρωγὸς καὶ ἔφορος,
ὑπάρχων ἡμῶν Πρόδρομε,
ἐξελοῦ ἀπὸ πάσης κακώσεως,
καὶ μανίας ἐχθροῦ ἀπηνοῦς,
τοὺς ἐπιβοωμένους σου τὸ ὄνομα».
[Κάθισμα Παρακλητικοῦ Κανόνος
Γερασίμου Μικραγιαννανίτου (†1991),
«Ἑβδομαδάριον», σελ. 83].
Διηγήσεις Θαυμασίων Τιμίου Προδρόμου
«Γλυκαίνομαι να εγκωμιάζω τις αρετές σου, Πρόδρομε»
«Θα σας διηγηθώ τώρα ένα αληθινό γεγονός που έγινε σ' έναν νεόκουρο μοναχό, ο οποίος, παίρνοντας θάρρος σε μένα, μου το εκμυστηρεύθηκε, πολύ εμπιστευτικά:
–Τον Τίμιο Πρόδρομο, που εικονίζεται με αυστηρή μορφή στο προσκυνητάριο που βρίσκεται εντός του Καθολικού της Μονής Διονυσίου, μπροστά στον δεξιό κίονα, προφανώς και τον γνωρίζεις! Όσες φορές του μιλάω και τον ατενίζω στο πρόσωπο, μου φαίνεται σαν να είναι ζωντανός. Μέσα μου, αισθάνομαι σαν ένα παιδί που μιλάει προς τον πατέρα του.
Όταν, για πρώτη φορά, την Δευτέρα το βράδυ, διάβαζα στο Απόδειπνο τους Χαιρετισμούς του Αγίου, καθώς ήμουν νεόκουρος μοναχός και στεκόμουν μπροστά σ' αυτήν την Εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, με πολλή ευλάβεια και αγάπη, όταν έφτασα στον λόγο των Χαιρετισμών: «εὐφημῶν γὰρ ἥδομαι τὰ σά, ἀπορῶν δὲ λόγου, δειλιῶν Πρόδρομε, αὐτὸς δὲ ἐνισχύων με...» (=«Γλυκαίνομαι να εγκωμιάζω τις αρετές σου, Πρόδρομε!
Διστάζω όμως, μια και δεν μου βρίσκεται σε μένα ο λόγος. Εσύ, όμως, δωσ' μου δύναμη γι' αυτό!»), --ω, των θαυμασίων σου, προστάτη μου, Τίμιε Πρόδρομε!--, αισθάνθηκα μία υπερφυσική χάρη μες στην καρδιά μου και μου φάνηκε σαν να σήκωσε, ο Τίμιος Πρόδρομος, ολόκληρο το σώμα μου, ψηλά πάνω από την γη, γεμίζοντάς με ολόκληρον με άρρητη χαρά και αγαλλίαση!...».
Κάποτε παρακαλούσα για χρόνια τον Τίμιο Πρόδρομο για ένα ζήτημα πνευματικής φύσεως και δε λάμβανα καμία πληροφορία γι’ αυτό. Οπότε, μια μέρα όταν ασπάσθηκα την αγία του εικόνα, τον παρακάλεσα με περισσότερη έμφαση, έχοντας μέσα μου λύπη και διαμαρτυρόμενος για τη σιωπή του. Αναχωρώντας από αυτή την αγία εικόνα, άκουσα μια νοερή φωνή στη διάνοιά μου, που με πληροφορούσε και με παρηγορούσε επαρκώς για το ζήτημα που τον παρακαλούσα. Ευχαρίστησα θερμά τον Προστάτη μου και στο εξής ειρήνευσα μέσα μου».[2]
Ανέλπιστο θαύμα της Αγίας Δεξιάς του Τιμίου Προδρόμου
Το Δεξί χέρι του Τιμίου Προδρόμου.
Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους
Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους
«Στην Εορτή του Αγίου Πνεύματος, του έτους 1961, μετά την Θεία Λειτουργία, ο εφημέριος ιερομόναχος Παύλος, ήρθε και μου διηγήθηκε την θαυματουργία της Αγίας Δεξιάς του Τιμίου Προδρόμου που έγινε σ' αυτόν, ως εξής:
—Κατάλαβες τί μου συνέβη, σήμερα στην Λειτουργία, πάτερ Λάζαρε;
—Τί; Για εξήγησέ μου καλύτερα, σε παρακαλώ!
–Βεβαίως, με άκουγες στον Όρθρο, πόσο δυσκολευόμουνα στις Εκφωνήσεις, πώς είχε φράξει ο λαιμός μου από την φαρυγγίτιδα που με τυραννάει κατά καιρούς.
—Ναι, το κατάλαβα. Κι έλεγα μέσα μου: «άραγε, πώς θα τα καταφέρει στην Λειτουργία ο παπάς;!».
—Άκου, λοιπόν: όταν συναχθήκαμε οι ιερείς στην Εκκλησία για να πάρουμε «καιρό», βλέπω τον εαυτό μου να είναι σε κακή κατάσταση. Πριν βάλει «Ευλογητός» ο Ηγούμενος, πήγα και τον παρακάλεσα να βγάλει την Αγία Δεξιά του Τιμίου Προδρόμου να την ασπασθώ και να με σταυρώσει με αυτήν. Δέχθηκε αμέσως ο Ηγούμενος, σταύρωσε το κεφάλι μου με την Αγία Προδρομική Δεξιά, λέγοντας και την συνήθη ειδική ευχή που υπάρχει γι' αυτές τις περιπτώσεις. Την ασπάσθηκα κι εγώ με πολλή ευλάβεια και αγάπη, παρακαλώντας συγχρόνως τον Τίμιο Πρόδρομο να με λυπηθεί και να με γιατρεύσει από αυτήν την ασθένεια που με τυραννούσε. Για να μπορέσω, —εις δόξαν Θεού–, να κάνω τις Εκφωνήσεις με ευχέρεια φωνής. Τέλος, για να μπορέσω να πω και το Ευαγγέλιο με ευκολία και ευρυφωνία, όπως το λέμε συνήθως εμείς, σε τέτοιες Δεσποτικές Εορτές.
Αυτά, περίπου, είπα προς τον Τίμιο Πρόδρομο, όταν ασπαζόμουν την Αγία του Δεξιά. Και, —ω, της θαυμασίας και ταχείας σου αντιλήψεως, Τίμιε του Χριστού Πρόδρομε!–, αμέσως ένιωσα την ενέργεια της Θείας Χάριτος, μαλάκωσε ο λάρυγγάς μου κι άνοιξε η φωνή μου! Γέμισα από θείο ζήλο κι έκανα τις Εκφωνήσεις με πολλή ευλάβεια και αγάπη. Είπα και το Ευαγγέλιο με όλη μου την άνεση και την ευκολία, μέσ' από το βάθος της ψυχής και της καρδιάς μου. Με όλη μου την ευλάβεια και την ευγνωμοσύνη, ευχαρίστησα τον πανάγαθο προστάτη μας, τον πανένδοξο Βαπτιστή και Πρόδρομο του Κυρίου, με τις πρεσβείες του οποίου, είθε να έχουμε, όλοι μας, αγαθό τέλος και να μπούμε στην Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν, γένοιτο!...».
[(1) Λαζάρου Μοναχού Διονυσιάτου (†24/12/1974): «Διονυσιάτικαι Διηγήσεις», σελ. 14—15 και 30—31, έκδ. (1η;) Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος 1988. Πηγή: sophia-ntrekou.gr
«Όπως τον βλέπεις στην Εικόνα: με την προβιά!
Άνδρας πελώριος, γίγαντας, με τα μαλλιά ξέπλεκα!»
Ο μακαριστός μοναχός Λάζαρος Διονυσιάτης, είναι πολύ γνωστός στον κόσμο των διψαλέων αναγνωστών του Ορθόδοξου βιβλίου, για τις κατανυκτικές και πάντερπνες «Διονυσιάτικες Διηγήσεις» που μας άφησε, σαν γραπτές και, τω όντι, πολύτιμες αναμνήσεις οσίων Διονυσιατών Πατέρων και πολλών άλλων θαυμαστών θείων γεγονότων από την ασκητική βιοτή τους.
Ανάμεσα, λοιπόν, σε αυτές τις «διηγήσεις» του, περιλαμβάνει και δύο τουλάχιστον, –πραγματικά, φοβερές!–, διηγήσεις που απέσπασε από τον συμμοναστή του, τον (προ πολλού, μακαριστό και αυτόν), π. Βησσαρίωνα.
Ο ευλογημένος αυτός αδελφός της Μονής Διονυσίου, ο π. Βησσαρίων, καταγόταν από την Χαλκίδα της Εύβοιας. Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1952, σε ηλικία 76 ετών. Πριν την κοίμησή του, ήταν Οικονόμος σ’ ένα Μετόχιο της Μονής Διονυσίου στην Συκιά Χαλκιδικής, το λεγόμενο «Καλαμίτσι». Προαισθάνθηκε τον θάνατό του, και αφού αποχαιρέτησε τους γνωστούς και τους φίλους του, τους είπε πολύ απλά, ότι, «πηγαίνει στο Μοναστήρι για να πεθάνει»!
Μόλις αποβιβάσθηκε στην αποβάθρα της Μονής Διονυσίου, έκλινε τα γόνατα της ψυχής και της καρδιάς του κι’ ευχαριστούσε ολόψυχα τον Τίμιο Πρόδρομο που τον αξίωσε να έλθει πίσω στην Μονή της «μετανοίας» του, για να αποδώσει το «κοινόφλητο χρέος» της εν Κυρίω αποδημίας του. Αυτή, πραγματοποιήθηκε μετά από δύο μέρες, αφού πρώτα αποχαιρέτησε όλους τους αδελφούς του και συγχωρέθηκε μαζί τους. Αυτός, ο τρισμακάριστος μοναχός, είχε σαν «σύνοικο», θησαυρισμένη μέσα στην καρδιά του, πολλή και ζέουσα, την αγία ταπείνωση και την πίστη…
Κάποτε, βρήκε την ευκαιρία ο π.Λάζαρος και τον ρώτησε:
–«Άκουσα, π.Βησσαρίων, όταν το Μοναστήρι μας σε είχε διορίσει Οικονόμο στο Μετόχι της, στα Μεριανά της Χαλκιδικής, ότι είδες τον Τίμιο Πρόδρομο, με τον Οποίον και συνομίλησες κιόλας. Αν το θυμάσαι κι’ αν θέλεις, πες μου το και σ’ εμένα αυτό το γεγονός, όπως συνέβη, να το σημειώσω για να μαθαίνουν κι’ οι νεώτεροι. Πώς είδες τον Τίμιο Πρόδρομο ζωντανό και μίλησες μαζί Του;...».
Ο Γερο–Βησσαρίων, μειδίασε για λίγο και, με την συνηθισμένη του απλότητα, άρχισε να λέει:
–«Αδελφάκι μου, καθώς ξέρεις, το Μοναστήρι μας με διόρισε Οικονόμο στα 1916 κι’ όσο μπορούσα, φρόντιζα για τις δουλειές του Μετοχίου. Εσύ, μυλωνάς έκανες και ξέρεις ότι πολλές φορές μαζεύονται πολλοί νοματαίοι στον μύλο. Μια μέρα, δύο χωριάτες ήρθαν στα παζάρια και, ο ένας απ’ αυτούς, αγόρασε την φοράδα του άλλου. Εκείνος που την αγόρασε, πήγε μέσα στην Εκκλησία και προσκύνησε. Άφησε μάλιστα μπροστά στην Εικόνα του Τιμίου Προδρόμου και μερικά χρήματα και μου είπε ν’ ανάψω κι’ ένα κερί. Εγώ, άναψα τα καντήλια και βλέπω, μετ’ από λίγο, να λείπουν τα χρήματα. Μα, δεν ξέρεις πόση στεναχώρια μού ’ρθε! Με σκλήρυνε κι’ εμένα ο πειρασμός και, όπως κουβεντιάζουμε τώρα μαζί, πήγα μπροστά στην Εικόνα του Αγίου και του λέω:
–«Άγιε Πρόδρομε, δεν είσαι εδώ;! Γιατί αφήνεις να σου παίρνουν τα χρήματα μπροστά από την Εικόνα σου;! Αα!..., δεν σου ανάβω το καντήλι!...».
Έτσι, λοιπόν, άναψα μόνο της Παναγίας το καντήλι κι’ έφυγα. Ναι, αλλά μέσα μου, η καρδιά μου, χτυπούσε λιγάκι. Πήγα στον μήλο, ανέβηκα πάνω στο σπίτι, έφαγα λίγο ψωμί, αλλά, συγχυσμένος! Θυμόμουνα ότι το καντήλι του Αγίου το είχα αφήσει επίτηδες σβηστό, αλλά ο «κοτσουνούρης» (σημ.: ο διάβολος, ο πονηρός), δεν μ’ άφηνε! Πολύ, με σκλήρυνε! Μάλιστα δε, έλεγα μέσα μου:
–«Άϊ, να δούμε τί θα γίνει!... Το καντήλι, δεν το ανάβω εγώ απόψε!...».
Κοιμήθηκα, λοιπόν, με την σύγχυση που είχα μέσα μου, όπως επέμενα στην γνώμη μου. Έτυχε να είναι πανσέληνος, τότε. Το φεγγάρι, ήταν σαν ήλιος. Κι’ από το παράθυρο του κελλιού μου, έμπαινε μέσα το φως. Καθώς, λοιπόν, κοιμόμουν μόνος μου, –καθότι τότε δεν είχα άλλον αδελφό μαζί μου για συνοδία–, κατά τα μεσάνυχτα, αισθάνομαι μια γερή σκουντιά!…
Ξυπνώ, και βλέπω έναν γίγαντα μπροστά μου, με τα μαλλιά ξέπλεκα. Από τον φόβο μου, άρχισα να τρέμω και μόλις που μπόρεσα να του πω:
–«Πώς ήρθες εδώ;!...».
Για απάντηση, μού λέει με ύφος σοβαρό:
–«Το πώς ήρθα, να μη ρωτάς! Αλλά, για πες μου: Γιατί δεν ανάβεις το καντήλι;!».
Αμέσως, με πολύ φόβο, με φωνή που έτρεμε και με δάκρυα στα μάτια, τού λέω:
–«Να με συγχωρέσεις, Άγιε!... Έσφαλλα!...
Κλαίγοντας, τού έβαλα τότε τρεις μετάνοιες στα πόδια του και τον παρακαλούσα να με συγχωρέσει!... Τότε, ακούω τον Τίμιο Πρόδρομο, με γλυκειά και με ήρεμη φωνή, να μου λέει:
–«Παιδί μου, Βησσαρίων, λες ότι «δεν είμαι ’δω»! Κι’ αν εγώ δεν είμαι ’δω, τότε, ποιός σε φυλάει εσένα εδώ τόσα χρόνια, σ’ αυτήν την ερημιά που είσαι, από τους ληστές και από τ’ άλλα τα κακοποιά στοιχεία;!».
–«Άγιέ μου!», του λέω, «σε παρακαλώ, να με συγχωρέσεις!... Δεν θα το ξανακάνω!...».
–«Πήγαινε ν’ ανάψεις το καντήλι στην Εικόνα μου, και να το κηρύττεις και να το λες και σ’ άλλους, ότι, κάνουν θαύματα οι Εικόνες. Γιατί πολλοί άρχισαν να λένε ότι οι Εικόνες δεν θαυματουργούν!».
Αυτά, μου είπε ο Άγιος, κι’ έγινε άφαντος. Εγώ, κατευθείαν εκείνη την ώρα πήγα στην Εκκλησία και, –ω, του θαύματος!–, βλέπω όλα τα απολεσθέντα χρήματα στον ίδιο τόπο, όπως ήταν και πριν, μπροστά στην Εικόνα του Αγίου! Ποιός ξέρει τί λαχτάρα να τράβηξε εκείνος ο κλέφτης κι’ έφερε πίσω τα χρήματα στην Εικόνα, αυτήν την ίδια κιόλας νύχτα!
Σαν άκουσα την διήγηση του π. Βησσαρίωνος, τον ρώτησα:
–«Τί ενδύματα φορούσε ο Τίμιος Πρόδρομος;». Και μου απάντησε:
–«Να! Όπως τον βλέπεις στην Εικόνα: με την προβιά! Αλλά, τέτοιον ψηλό άνθρωπο, δεν είδα άλλον στην ζωή μου! Μα, τι να σου πω! Άνδρας, πελώριος! Γίγαντας!».
–«Σε πιστεύω!», του λέω, «Γιατί και ο Χριστός μάς λέει στο Ευαγγέλιο (Ματθ. ια' 11), ότι, «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» (δηλαδή: «Δεν έχει φανεί μεταξύ των γεννημένων από γυναίκες άνθρωπος άλλος που να είναι μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το Βαπτιστή»), αν και ο λόγος αυτός υπονοεί το πλήθος των αρετών και την μεγάλη αγιότητα του Τιμίου Προδρόμου.
Όμως, ισχύει αυτό επίσης και για την σωματική του διάπλαση, γιατί τα λόγια του Κυρίου και τα δύο περιλαμβάνουν». Κατά την απόλυτη και παντέλεια ακρίβεια που έχει η αιώνια Αλήθεια του αψευδούς Λόγου του Θεανθρώπου Σωτήρος Χριστού, ο Οποίος είναι η Αυτοαλήθεια και η Αυτοζωή...
[Λαζάρου Μοναχού Διονυσιάτου: «Διονυσιάτικαι Διηγήσεις», §44–§46, σελ. 117, 119, 123–125, Έκδοσις (1η;) Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος 1988.] Ηλ. Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr
Ευχαριστώ θερμώς τον π. Δαμιανό Σαράντη που μας έδωσε τα δύο κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. 1. «ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ», 2. «ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ: ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΙΑ!... ΑΝΔΡΑΣ ΠΑΛΩΡΙΟΣ, ΓΙΓΑΝΤΑΣ, ΜΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΞΕΠΛΕΚΑ!...». Την ευχή του να έχουμε. www.sophia-ntrekou.gr
[Λαζάρου Μοναχού Διονυσιάτου: «Διονυσιάτικαι Διηγήσεις», §44–§46, σελ. 117, 119, 123–125, Έκδοσις (1η;) Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος 1988.] Ηλ. Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr
Ευχαριστώ θερμώς τον π. Δαμιανό Σαράντη που μας έδωσε τα δύο κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. 1. «ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ», 2. «ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ: ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΙΑ!... ΑΝΔΡΑΣ ΠΑΛΩΡΙΟΣ, ΓΙΓΑΝΤΑΣ, ΜΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΞΕΠΛΕΚΑ!...». Την ευχή του να έχουμε. www.sophia-ntrekou.gr
Τα Θαυμάσια του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (Ευχαριστίες)
Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014: Αγαπημένοι μου αδελφοί και αναγνώστες της «Αέναης επΑνάστασης», να’ μαστε και πάλι εδώ μετά από αρκετών ημερών διακοπή λόγω τεχνικών προβλημάτων. Θέλω όμως φίλοι μου να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου για τα θαυμάσια των Αγίων μας και ιδιαίτερα σήμερα, που με την συμβολή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, άνοιξε το ιστολόγιό μας, ύστερα από προσευχή μοναχού και πνευματικού ιερέως, ο οποίος επιθυμεί να μείνει ανώνυμος και την παρέμβαση φίλων μου. Παραθέτω στην αγάπη σας τα λόγια του σεβαστού γέροντος, λίγες ώρες πριν ανοίξει το ιστολόγιο, όταν τον ικέτευσα για προσευχή προς επανέναρξη της ιστοσελίδας μας «www.sophia-ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση».
«Θα κάνω, γιατί υπάρχει η δική σου πίστη και αγωνία! Απευθύνσου στον Τίμιο Πρόδρομο και πολύ σύντομα θα δεις και θα αισθανθείς την επέμβασή Του σε αυτό το ζήτημα! Αυτός, υπερμαχεί υπέρ των ανθρώπων που πάσχουν και αγωνίζονται για την Αλήθεια στην ζωή τους! Πάρε μία εικόνα Του και σταύρωσε τον υπολογιστή σου. Αλλά κάνε και καμμία προσευχή πρώτα!»
Ο Άγιος Θεός αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες της «www.sophia-ntrekou.gr | Αέναης επΑνάστασης», ενεργεί μέσω των ανθρωπίνων ενεργειών. Ευχαριστίες σε όλους και όλες όπου συνέβαλλαν.
Άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε γονατίζω,
ασπάζομαι την Εικόνα σου και Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Η προσευχή - Νώντας Σκοπετέας
Η προσευχή της ευλογημένης αυτής
προσευχητικής ύπαρξης να έλεγε τα παρακάτω;;
Θλίψη έχει κόρη στην ψυχή, Σοφία τ όνομά της…
Που βοηθάει αδελφούς μέσα από την καρδιά της…
Και τον Παράδεισο ποθεί τόσο πολύ εκείνη,
σαν την Οσία Συγκλητική, στιγμή της δεν αφήνει,
να μην υμνεί τον Ουρανό και το Θεό Πατέρα,
αέναα δάκρυα χύνοντας εμπρός στην Πλατυτέρα…
Γι αυτήν την κόρη σου μιλώ Άγιε μου Ιωάννη,
Πρέσβευσε στον Δεσπότη μας!!
Μια δέησή σου φτάνει…
Να βρούν ξανά ανάπαυση οι τόσοι αδελφοί της,
Που καρτερούν τώρα καιρό …για μια ανάρτησή της !!!
Χαίρομαι με την χαρά σου ! Αδελφή μου! Καλόν αγώνα!
π. Αθανάσιος Σκαρκαλάς: «Άγιε μου Ιωάννη...Εσύ που υπήρξες τόσο μεγάλος νηστευτής, πρότυπο εγκράτειας, εσύ που είχες βρει το δρόμο για να τρέφεις το πνεύμα σου, για να εξυψώνεσαι σε ουράνια μήκη και πλάτη (διαθέσιμα για όλους μας), βοήθησέ με να κόβω έστω και μια μπουκίτσα από τα πλούσια εδέσματά μου -δείγμα τού λιμού της ψυχής μου! Χαίρομαι που ακούς τώρα αυτό τον ψαλμό. Όταν ήμουν μικρό παιδί 5 χρονών ο πατέρας μου, (ο πατήρ Διονύσιος) με το έμαθε για να το ψέλνω στην εκκλησία. Ήταν το πρώτο τροπάριο που έμαθα και έλεγα στην εκκλησία με την παιδική φωνούλα μου. Το λέμε λίγο πριν κοινωνήσουν οι πιστοί. Είναι σε μια πολύ ιερή στιγμή της Θείας Λειτουργίας γι' αυτό και λέγεται αργά με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό.»
- Ειρηνη Παπαζογλου: σε ευχαριστούμε Σοφία μου !! καλή δύναμη στον ευλογημένο αγώνα σου, γιατί τώρα πια ειναι και με την βούλα !!! 28 Μαρτίου 2014 στις 4:11 μ.μ.
- Fani Asta: Θαύματα !!! Καλό Δρόμο !!! 28 Μαρτίου 2014 στις 4:21 μ.μ.
- Fedon-Panos Christodoulakis: Οι Αγιοι μας ειναι προστατες μας και παρηγορια μας και στα μικρα και στα μεγαλα ζητηματα μας....Ο αγ.Ιωαννης ο Προδρομος....ο Αγγελος της ερημου...να μας σκεπαζει με τη Χαρη του καθε στιγμη. Σοφια εκτος απο τους φιλους του Θεου,τους Αγιους, εχεις και τους φίλους τους δικους σου...που προσευχονται για σενα... 28 Μαρτίου 2014 στις 5:34 μ.μ.
Κλειώ Κουτσογιωργάκη: Έχεις δίκιο Φαίδωνα....όλοι μια προσευχή... 28 Μαρτίου 2014 στις 5:35 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Φαίδωνά μου, αγαπημένε μου αδελφέ, το ξέρω, το νοιώθω, το αισθάνομαι... είμαστε όλοι μαζί... Δύναμις!! Σ'ευχαριστώ πολύ απ' την καρδιά μου καρδιακέ μου φίλε! 28 Μαρτίου 2014 στις 5:39 μ.μ.
Karolina Palaiologou: Καλωσόρισες, "Αέναη Επανάσταση" !!! Επιτέλους !!! Καιρός ήταν !!! Σ'ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου, Σοφία μου και σου εύχομαι καλή συνέχεια στο θεάρεστο έργο σου ! 28 Μαρτίου 2014 στις 6:10 μ.μ.
Maria Karagouni: Η καλη σου καρδιά, οι αγνές προθέσεις, ένα καλό λόγο που έχεις για όλους!!! Ο Τίμιος πρόδρομος προστάτης. σου βοηθός,στο θεάρεστο έργο σου Σοφία, έχεις το θεό κοντά σου, και φίλους σπουδαίους που σε στηρίζουν!!!! Ευχαριστώ!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 6:12 μ.μ.
Maria Stamatiadou: ΖΉΤΩΩΩΩΩΩ!!!!!! Σοφία μας, μεγάλη χαρά μάς έδωσες και τόνωσες την πίστη μας, με την χειροπιαστή επέμβαση του Αγίου! Ο άγιος Ιωάννης να σε βοηθά πάντα!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 6:18 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Αδέλφια μου πολυαγαπημένα, η πίστη μας είναι ζωντανή στο κάθε μέρα.... από το μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο!! Ζούμε θαύματα καθημερινά και τα προσπερνάμε! Βοήθειά μας ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!! Μέγας και ταχύτατος στην προσευχή μας.
Η Fani ξέρει πως το ιστολόγιο το πιθανότερο ήταν να μην ξανάνοιγε. Στην απόγνωσή μου ζήτησα προσευχή. Δεν ήθελα να ενοχλήσω τον γέροντα για τέτοια πράγματα να κάνει προσευχή, αλλά μου μίλησε μόνος του χωρίς να τον ειδοποιήσω και μου λέει: «Τί έχεις παιδί μου... δεν είσαι καλά. Αν κάνω λάθος, συγχώρεσέ με». Και του τα είπα όλα!! Τα υπόλοιπα όπως τα περιγράφω στην ανάρτηση!
Ο Άγιος φώτισε ένα πολύ καλό παιδί, αδελφό και βρήκε άκρη! Ξυπνώ το πρωΐ και λαμβάνω mail ότι το ιστολόγιο άνοιξε!! Ο διάλογος με τον γέροντα έγινε στις 03:00 τα ξημερώματα!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 6:51 μ.μ.
Θλίψη έχει κόρη στην ψυχή, Σοφία τ όνομά της…
Που βοηθάει αδελφούς μέσα από την καρδιά της…
Και τον Παράδεισο ποθεί τόσο πολύ εκείνη,
σαν την Οσία Συγκλητική, στιγμή της δεν αφήνει,
να μην υμνεί τον Ουρανό και το Θεό Πατέρα,
αέναα δάκρυα χύνοντας εμπρός στην Πλατυτέρα …
Γι αυτήν την κόρη σου μιλώ Άγιε μου Ιωάννη,
Πρέσβευσε στον Δεσπότη μας!!
Μια δέησή σου φτάνει …
Να βρούν ξανά ανάπαυση οι τόσοι αδελφοί της,
Που καρτερούν τώρα καιρό …για μια ανάρτησή της !!!
Χαίρομαι με την χαρά σου ! Αδελφή μου! Καλόν αγώνα!
Sophia Siglitiki Drekou: Νώντα μου, Νώντα μου, με συγκίνησες... δεν μπορώ να γράψω τώρα... θόλωσαν τα μάτια μου!! Σ'ευχαριστώ και σε αγαπάω πολύ!!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 6:58 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Σε καλό σου Φανή μ' έκανες και ξεκαρδίστηκα... μια θα συγκινούμαι και μια θα γελάω... χαρμολύπη που λένε;; «Aέναη ΕπΑνάσταση να γίνει νεκρανάσταση !!!» χαχαχα... σταμάτα καλέ Φανή!!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 7:01 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Προς το παρόν πάμε Χαιρετισμούς και επανερχόμαστε!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 7:02 μ.μ.
Δημητρης Ροδης: Χαρα μεγαλη...Αεναη και παλι!! Μεγάλη η δύναμη της προσευχής καλο μου Σοφακι... 28 Μαρτίου 2014 στις 9:08 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου «Θα κάνω, γιατί υπάρχει η δική σου πίστη και αγωνία!» ευλογημένος λόγος παρηγορητικός δοσμένος Sophia από τον παντοδύναμο Θεό μας σε μια καρδιά πονετική και ζεστή για όλους τους καλούς της φίλους!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 9:50 μ.μ.
Θάλια Παπά: Σοφία μου, εύχομαι ευλογία Κυρίου στην συνέχεια αυτής της τόσο ενημερωτικής γωνιάς!!!!! Το δικό σου κέφι κι η στήριξη των συνεργατών σου, μας κάνουν μετόχους της γνώσης και μετάδοσης του Θείου Λόγου!!!!! Ο Κύριος να σου δίνει πλούσια τα δώρα Του!!! 28 Μαρτίου 2014 στις 10:18 μ.μ.
π. Δαμιανός Σαράντης: «Προστάτης θερμός, καὶ μέγα καταφύγιον, καὶ σκέπη στεῤῥά, καὶ ἀρωγὸς καὶ ἔφορος, ὑπάρχων ἡμῶν Πρόδρομε, ἐξελοῦ ἀπὸ πάσης κακώσεως, καὶ μανίας ἐχθροῦ ἀπηνοῦς, τοὺς ἐπιβοωμένους σου τὸ ὄνομα». [Κάθισμα Παρακλητικοῦ Κανόνος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου (†1991), «Ἑβδομαδάριον», σελ. 83]. 29 Μαρτίου 2014 στις 6:25 π.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Αμήν π. Δαμιανέ... σ'ευχαριστώ πολύ!! 29 Μαρτίου 2014 στις 4:48 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Απίστευτες και οι δύο είστε Fani kai Augusta… ΝεκρΑνάσταση λοιπόν παιδιά, ναι! Πάμε όλοι μαζί με τα άρθρα μας να σαρώσουμε το διαδίκτυο, με σημαία μας Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την Ορθόδοξη Παράδοση! Vamos η Αέναη και αενάως… 29 Μαρτίου 2014 στις 4:49 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Απάνω τους Αυγούστα.... όλοι μαζί μια γροθιά. 29 Μαρτίου 2014 στις 5:24 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou Αυγούστα μου -Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι; Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι. 29 Μαρτίου 2014 στις 5:37 μ.μ.
Fani Asta: Tέλεια η Τρομπέτα!! Η Αυγούστα μπροστά με την τρομπέτα, εγώ πίσω με το πανό κι η Σοφία ανεβασμένη σ ένα γραφείο με ρόδες να τυπώνει Αέναη ...με ύφος ατάραχο... 29 Μαρτίου 2014 στις 6:45 μ.μ.
Fani Asta: χαχαχαχαχαχα! εγώ την έκανα photoshop με τη σκέψη και μόνο !! Αλλά η Τρομπέτα έδεσε !!! Σκηνοθετικό μυαλό Αυγούστα μας έχεις !!29 Μαρτίου 2014 στις 7:12 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Φανούλα μας, άμα αρχίσεις τα χιουμοριστικά σου, τα πανό σου και τις παραστατικές αφηγήσεις σου, με πιάνουν τα γέλια μπροστά στην οθόνη και δεν μπορώ να γράψω Σαν πορεία διαμαρτυρίας μοιάζουμε χαχα... συγχωρέστε με για το βίντεο... 29 Μαρτίου 2014 στις 7:21 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou Αυγούστα μου -Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι; Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι. 29 Μαρτίου 2014 στις 5:37 μ.μ.
Fani Asta: Tέλεια η Τρομπέτα!! Η Αυγούστα μπροστά με την τρομπέτα, εγώ πίσω με το πανό κι η Σοφία ανεβασμένη σ ένα γραφείο με ρόδες να τυπώνει Αέναη ...με ύφος ατάραχο... 29 Μαρτίου 2014 στις 6:45 μ.μ.
Fani Asta: χαχαχαχαχαχα! εγώ την έκανα photoshop με τη σκέψη και μόνο !! Αλλά η Τρομπέτα έδεσε !!! Σκηνοθετικό μυαλό Αυγούστα μας έχεις !!29 Μαρτίου 2014 στις 7:12 μ.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Φανούλα μας, άμα αρχίσεις τα χιουμοριστικά σου, τα πανό σου και τις παραστατικές αφηγήσεις σου, με πιάνουν τα γέλια μπροστά στην οθόνη και δεν μπορώ να γράψω Σαν πορεία διαμαρτυρίας μοιάζουμε χαχα... συγχωρέστε με για το βίντεο... 29 Μαρτίου 2014 στις 7:21 μ.μ.
Theo Sav: Καλημερα Σοφία μου καλη!!!!!! Παντα εδω εισαι χαρα μου!!!! Πως ειναι δυνατον να λειπεις ???? Η ΣΟΦΙΑ ποτε δεν κρυβεται...αλλα ουτε μπορουν μερικες αστατες ψυχουλες να την κρυψουν!!!!Καλως την λοιπον!!!! Μαζι σου ...οσο και αν πολλες φορες δεν ειναι δυνατον να παρακολουθουμε ολες τις αναρτησεις λογω ελειψης χρονου...Να εχεις μια πανεμορφη (σαν εσενα) Κυριακη, με χαρα!!!!! Την αγαπη μου!!!!! !!!! 30 Μαρτίου 2014 στις 11:52 π.μ.
Sophia Siglitiki Drekou: Θεοδωρούλα μου καλή κι αγαπημένη καλησπέρα και σ'ευχαριστώ από την καρδιά μου για τα λόγια που είναι απόσταγμα της όμορφης ψυχής σου. Πως θα μπορούσες άλλωστε να λείπεις εσύ η τόσο γλυκειά ψυχούλα από την δυναμική παρέα μας; Καλή εβδομάδα κι ευλογημένη να έχεις και να μας χαρίζεις τις σπουδαίες αγιογραφίες σου! 30 Μαρτίου 2014 στις 8:51 μ.μ.
Theo Sav: Ευχαριστω Σοφια μου Σοφη, για την αγαπη!!!! Και τα καλα σου λογια!!!! Να εισαι παντα καλα γλυκια μου!!!! Εσυ και η ομορφη συντροφια!!! Καλη και ευλογημενη εβδομαδα !!!Την αγαπη μου σε ολους!!!!! Φιλακια πολλα!!!! !!!! 30 Μαρτίου 2014 στις 9:01 μ.μ.
2 σχόλια:
Με τις ευλογίες του Αγίου Ιωάννη να συνεχίσετε την πολύ όμορφη δουλειά που κάνετε :)
Πριν 53 ακριβώς χρόνια, όσα είναι και τα χρόνια μου, κατά την εγκυμοσύνη της η αείμνηστη μανούλα μου είχε σοβαρά προβλήματα υγείας! Ο γιατρός που την παρακολουθούσε της τόνισε πως πρέπει να διαλέξει τη ζωή της, ή τη ζωή του παιδιού που κυοφορούσε! Εκείνη…με την απίστευτη δύναμη της πίστης μέσα της του απάντησε! Γιατρέ μου, εγώ δολοφόνος του παιδιού μου δεν γίνομαι. Πιστεύω Στο Θεό πως όλα θα πάνε καλά, όμως τα πράγματα πήγαιναν όλο και χειρότερα. Είχε μείνει 30 κιλά και έγκυος..την κρατούσαν στη ζωή με ορούς…τότε…όμως αποφάσισε να στείλει τον σύζυγό της και πατέρα μου, στην κατακόμβη του ναΐσκου του Αγίου Ι. Προδρόμου, που βρίσκεται πίσω από την Αγία Σοφία εδώ στη Θεσσαλονίκη, να της φέρει από το αγίασμα του Αγίου. Εκείνος φυσικά ακολούθησε τις οδηγίες της και πήγε…και της έφερε…και ήπιε…και Ω!!! του θαύματος!!! Με την πρώτη γουλιά άρχισε να παίρνει απάνω της, άρχισε να τρώει με όρεξη! Ο τροχός γύρισε και υγεία επανήλθε! Του χρωστώ, τη ζωή μου, την ύπαρξή μου…είναι Ο Άγιος που με ακουλουθεί!! Μεγάλη η Χάρη Του!! Βοήθεια στη ζωή όλων μας να είναι!!!
Βιργινία Μαυρίδου
Δημοσίευση σχολίου