Αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη
Σοφία Ντρέκου
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος: ένας παράξενος δούλος.
Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του!
Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου
(1690 - 1730) εορτάζουμε στις 27 Μαΐου.
Ο Άγιος της φάτνης...
Ο Άγιος ασκητής του σταύλου...
Ο Άγιος μου, ο προστάτης μου...
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος...!!!
Λιγότερο γνωστός στους Έλληνες, περισσότερο σε Ρώσους, Σέρβους, Μολδαβούς, Γεωργιανούς, που συρρέουν κάθε Σαββατοκύριακο κυρίως στο Προκόπι για προσκύνημα! Αγαπητός πολύ στον μακαριστό Ιάκωβο Τσαλίκη της μονής του οσίου Δαυίδ στην Εύβοια, που δεν παρέλειπε ποτέ να προσκυνήσει τον Άγιο όταν περνούσε από εκεί.
Περιεχόμενα:
1. Σύντομος Βίος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου (χρονοδιάγραμμα)
- Χρονολογία της γέννησής του
- Βασανίζεται να αρνηθεί το Χριστό
- Απαντά στα βασανιστήρια
- Το τέλος
- Ο ενταφιασμός
- Θείο όραμα
- Ο Οσμάν Πασάς καίει το Ιερό Λείψανο
- Τον τιμά όλη η Κεντρική Μ. Ασία (Καππαδοκία)
- Μεταφορά του Ιερού Λειψάνου
- Δημιουργία νέου Προσκυνήματος
2. 1922 Καταστροφή της Μ. Ασίας
3. Το «σπιτάκι» του αγίου Ιωάννη του Ρώσου στη Φινλανδία
Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρατεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ' όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.
Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζεται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ' εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.
Υπομένει όλα τα βασανιστήρια με καρτερία και αξιοθαύμαστη γενναιότητα. Λάμπει ο αδαμάντινος χριστιανικός του χαρακτήρας. Σαν τον ήλιο λάμπει ο υπέροχος εσωτερικός του κόσμος που ολόκληρος από τα παιδικά του χρόνια είναι δοσμένος στο Χριστό. Στους ξυλοδαρμούς, στις βρισιές και στις κλωτσιές των Τούρκων, απαντά με τα λόγια του Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;». Έχω πεποίθηση, πίστη και αγάπη στον Κύριό μου Ιησού Χριστό τον Μονογενή Υιό του Θεού μου και τίποτε απ' όλα τα δεινά, δεν θα με χωρίσει από την αγάπη Του.
Σαν αιχμάλωτος υπακούω στις προσταγές σου, στις δουλικές εργασίες. σ Χριστό δεν σε έχω αφέντη, «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή άνθρώποις». Ενθυμούμαι το αγκάθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα και αυτόν τον σταυρικό θάνατο και είμαι πρόθυμος να υποστώ και εγώ τα μεγαλύτερα και δεινότερα βάσανα και αυτόν τον θάνατον, τον Ιησού μου όμως δεν τον αρνούμαι.
Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο σταύλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το σταύλος της Βηθλεέμ· τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο.
Σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του εδάμασε την θηριωδία των Τούρκων.
1730 Μαΐου 27. Ένα στήριγμα είχε σε όλους τους αγώνες του και μία παρηγοριά στην τραχειά ζωή των βασανιστηρίων. Κατέφευγε σε προσευχές, γονυκλισίες, αγρυπνίες και κοινωνούσε κρυφά από τους Τούρκους, τα Άχραντα Μυστήρια. Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκούραση και ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου του 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε εκεί στο σταύλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν τέλος· ο θαυμαστός Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε τα Άχραντα Μυστήρια.
Ο γέροντας ιερέας που κάθε Σάββατο άκουγε τον πόνο και τα βασανιστήριά του και του έδινε, τον κοινωνούσε τα Άχραντα Μυστήρια, είδε στον ύπνο του τον Όσιο Ιωάννη τον Νοέμβριο του 1733. Του είπε ο Όσιος πως το σώμα του έχει μείνει με τη χάρη του Θεού μέσα στον τάφο ακέραιο, ολόκληρο, αδιάφθορο, όπως το έβαλαν στον τάφο πριν 3 1/2 χρόνια. Να το βγάλουν και θα είναι μαζί τους ως ευλογία Θεού στους αιώνες. Μετά τους δισταγμούς του ιερέα, κατά θεία παραχώρηση, ένα ουράνιο φως φωτίζει τον τάφο του Οσίου σαν πύρινος στύλος. Οι Χριστιανοί άνοιξαν τον τάφο και ω του θαύματος! Το σώμα του Οσίου βρέθηκε ακέραιο, αδιάφθορο και μυρωμένο με αυτή τη θεία ευωδία που συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα. Με πνευματική ευφροσύνη και ευλάβεια σήκωσαν, πήραν στην αγκαλιά τους αυτό το θείο δώρο, το ιερό λείψανο και το μετέφεραν στο Ναό που αγρυπνούσε ο Όσιος! Από την ημέρα εκείνη, 273 τώρα χρόνια, μπήκε το ιερό σώμα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας του Χριστού.
Σε μία εσωτερική διαμάχη και σύρραξη μεταξύ Σουλτάνου και Ιμπραήμ της Αιγύπτου ο απεσταλμένος Πασάς του Σουλτάνου, Οσμάν, καίει το Ιερό Λείψανο για να εκδικηθεί τους Χριστιανούς. Το ιερό σώμα οι Τούρκοι το είδαν να παίρνει κίνηση στη φωτιά. Έντρομοι εγκαταλείπουν το ανίερο έργο τους και φεύγουν. Την άλλη ήμερα μετά την αποχώρηση των Τούρκων οι Χριστιανοί ανασηκώνουν τις στάχτες και τα κάρβουνα και βρήκαν σκεπασμένο ολόκληρο το ιερό σώμα. Δεν είχε πάθει τίποτε, ευλύγιστο και μυρωμένο, του έμεινε μόνο το μαύρισμα από τους καπνούς και το πύρωμα.
Όπως είδαμε ο Όσιος έζησε με εγκράτεια, αγνότητα, νηστείες, προσευχές, αρετές ξεχασμένες για μας, δόξασε τον Θεό ανάμεσα σε αλλοδόξους και αλλοπίστους και ο Θεός του απάντησε δοξάζοντάς τον στον Ουρανό και στη γη. Μπροστά στην Λάρνακα που είναι το Άγιό του σώμα, παράλυτοι περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες θεραπεύονται.
Όχι μόνο Ορθόδοξοι, αλλά και Αρμένιοι, Διαμαρτυρόμενοι και Τούρκοι αιχμαλωτίζονται από τα θαύματά του. Στην απόγνωση και τη δυστυχία τους, καταφεύγουν στον Όσιο. Η γλώσσα του Οσίου σιωπά αλλά διαλαλούν τα θαύματά του. Κοιμάται το Ιερό Λείψανο, αλλά κηρύττουν την παρουσία του τα θαυμαστά γεγονότα. Γίνεται εκεί μεγάλο προσκύνημα που δεσπόζει στην κεντρική Καππαδοκία.
Μέσα στη λαίλαπα της καταστροφής οι πρόσφυγες που έχασαν τα πάντα, δύο χρόνια μετά την καταστροφή στην επίσημη ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδος-Τουρκίας, πήραν το Ιερό Λείψανο, άλλα κειμήλια της Εκκλησίας και λιγοστά προσωπικά τους είδη και ξεκίνησαν για το δρόμο της ξενιτειάς. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα. Από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» που ναυλώθηκε με έξοδα της οικίας Παπαδοπούλου, απόγονοι του οποίου μένουν στην Ελευσίνα, μεταφέρεται στην Χαλκίδα. Παραμένει εκεί ένα χρόνο και το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο.
Το 1962 από απλός προσκυνηματικός Ναός που ήταν, με σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας και της Πολιτείας, υπογράφηκε νόμος βάσει του οποίου λειτουργεί σαν «Ευαγές Ίδρυμα», με σκοπούς που καθορίζονται στη διάταξη λειτουργίας και διαχείρισης αυτού. Ιδρύθηκαν δύο μεγάλοι ξενώνες. Ο ένας για δωρεάν φιλοξενία και ο άλλος με αντίτιμο μικρό υπέρ των σκοπών του Ιδρύματος. Άρχισε η συντήρηση και λειτουργία 5 μεγάλων Ιδρυμάτων. Δύο Ορφανοτροφείων, ενός στη Χαλκίδα και ενός στη Νέα Αρτάκη, ενός Γηροκομείου στη Χαλκίδα, Οικοτροφείου σπουδαστών, παιδικών κατασκηνώσεων για 1.000 περίπου παιδιά κάθε θερινή περίοδο κ.ά. Το πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, τα Συμβούλια όλων των Ιδρυμάτων με την προεδρία σήμερα και την ευθύνη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου και με την συνδρομή όλων των πιστών φέρουν εις πέρας το μεγάλο αυτό πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο.[2]
Η συμπαιγνία των Μεγάλων δυνάμεων, τα τρομερά λάθη των Ελλήνων όπλισαν τους Σελτζούκους Τούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ και ξεκληρίστηκε ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας. Παθιασμένοι οι Έλληνες σε Βασιλικούς και αντιβασιλικούς - Βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς καίνε ο ένας το σπίτι του άλλου. Το Μέτωπο καταρρέει. Οι πολιτικοί της Αθήνας βγάζουν λόγους στα μπαλκόνια αντιμαχόμενοι για το ποιος είναι άξιος να κυβερνήσει! Ο Κεμάλ σφάζει σαν τα αρνιά τα παλληκάρια μας που τα έχει εγκλωβίσει στον Σαγγάριο ποταμό! Ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι από τη συμφορά. (Δείτε εδώ)
3. Το «σπιτάκι» του αγίου Ιωάννη του Ρώσου στη Φινλανδία
- Η ευσέβεια ενός ζευγαριού... τα θυρανοίξια
- Video: Orthodox Procession in Finnish North Karelia
- Video: Finnish ORTHODOX Procession in Finland North Karelia
- Video: Εικόνες από το μοναστήρι του Βάλαμο Valamo -dokumentti / marraskuu 2010
- Σχόλιο: ας μη μας σκανδαλίζει...
4. Αναλυτικός Βίος του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου και Ομολογητή: ένας παράξενος δούλος. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του!
5. Το πιο γνωστό θαύμα του αγίου
6. Νέα πνευματική κολυμβήθρα
8. Βίος και ολόκληρη η ασματική ακολουθία (κατεβάστε)
9. Επιλεκτικά Βίντεο για τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο. (Ακολουθίες, κηρύγματα, θαύματα)
Παραπομπές - Βιβλιογραφία - Πηγή
8. Βίος και ολόκληρη η ασματική ακολουθία (κατεβάστε)
9. Επιλεκτικά Βίντεο για τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο. (Ακολουθίες, κηρύγματα, θαύματα)
- Βίντεο 1: Ένα ορθόδοξο αφιέρωμα σε βίντεο-ντοκιμαντέρ αγαπητοί μου αναγνώστες, για τον Βίο και τα Θαύματα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου, που το άγιο λείψανό του βρίσκεται αδιάφθορο και ακέραιο στο Προκόπι Ευβοίας, επιτελώντας καθημερινά απίστευτα θαύματα.
- Βίντεο 2: Ο π. Ιωάννης Βερνέζος ομιλεί με Ρώσους από το χωριό καταγωγής του Ιωάννου του Ρώσσου!
- Βίντεο 3: Παρακλητικός κανόνας στον όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο, τον Νέο Ομολογητή
Παραπομπές - Βιβλιογραφία - Πηγή
1. Βίος και χρονοδιάγραμμα του Οσίου Ιωάννου
του Ρώσσου. Πατρίδα του η Ν. Ρωσσία (Ουκρανία)
Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρατεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ' όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών. Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζεται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ' εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.
- Βασανίζεται να αρνηθεί το Χριστό
Καταδικασμένος ψυχολογικά στην περιφρόνηση και το μίσος των Τούρκων, είναι ο «κιαφίρ», ο «άπιστος» που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια. Και τον χτυπούν με χοντρά ξύλα ραβδιά, τον κλωτσούν, τον φτύνουν, του καίνε τα μαλλιά και το δέρμα της κεφαλής του με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα.
- Απαντά στα βασανιστήρια
Υπομένει όλα τα βασανιστήρια με καρτερία και αξιοθαύμαστη γενναιότητα. Λάμπει ο αδαμάντινος χριστιανικός του χαρακτήρας. Σαν τον ήλιο λάμπει ο υπέροχος εσωτερικός του κόσμος που ολόκληρος από τα παιδικά του χρόνια είναι δοσμένος στο Χριστό. Στους ξυλοδαρμούς, στις βρισιές και στις κλωτσιές των Τούρκων, απαντά με τα λόγια του Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;». Έχω πεποίθηση, πίστη και αγάπη στον Κύριό μου Ιησού Χριστό τον Μονογενή Υιό του Θεού μου και τίποτε απ' όλα τα δεινά, δεν θα με χωρίσει από την αγάπη Του.Σαν αιχμάλωτος υπακούω στις προσταγές σου, στις δουλικές εργασίες. σ Χριστό δεν σε έχω αφέντη, «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή άνθρώποις». Ενθυμούμαι το αγκάθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα και αυτόν τον σταυρικό θάνατο και είμαι πρόθυμος να υποστώ και εγώ τα μεγαλύτερα και δεινότερα βάσανα και αυτόν τον θάνατον, τον Ιησού μου όμως δεν τον αρνούμαι.
Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο σταύλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το σταύλος της Βηθλεέμ· τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο.Σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του εδάμασε την θηριωδία των Τούρκων.
- Το τέλος
1730 Μαΐου 27. Ένα στήριγμα είχε σε όλους τους αγώνες του και μία παρηγοριά στην τραχειά ζωή των βασανιστηρίων. Κατέφευγε σε προσευχές, γονυκλισίες, αγρυπνίες και κοινωνούσε κρυφά από τους Τούρκους, τα Άχραντα Μυστήρια. Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκούραση και ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου του 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε εκεί στο σταύλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν τέλος· ο θαυμαστός Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε τα Άχραντα Μυστήρια. - Ο ενταφιασμός
- Θείο όραμα
- Ο Οσμάν Πασάς καίει το Ιερό Λείψανο
Σε μία εσωτερική διαμάχη και σύρραξη μεταξύ Σουλτάνου και Ιμπραήμ της Αιγύπτου ο απεσταλμένος Πασάς του Σουλτάνου, Οσμάν, καίει το Ιερό Λείψανο για να εκδικηθεί τους Χριστιανούς. Το ιερό σώμα οι Τούρκοι το είδαν να παίρνει κίνηση στη φωτιά. Έντρομοι εγκαταλείπουν το ανίερο έργο τους και φεύγουν. Την άλλη ήμερα μετά την αποχώρηση των Τούρκων οι Χριστιανοί ανασηκώνουν τις στάχτες και τα κάρβουνα και βρήκαν σκεπασμένο ολόκληρο το ιερό σώμα. Δεν είχε πάθει τίποτε, ευλύγιστο και μυρωμένο, του έμεινε μόνο το μαύρισμα από τους καπνούς και το πύρωμα.- Τον τιμά όλη η Κεντρική Μ. Ασία (Καππαδοκία)
Όπως είδαμε ο Όσιος έζησε με εγκράτεια, αγνότητα, νηστείες, προσευχές, αρετές ξεχασμένες για μας, δόξασε τον Θεό ανάμεσα σε αλλοδόξους και αλλοπίστους και ο Θεός του απάντησε δοξάζοντάς τον στον Ουρανό και στη γη. Μπροστά στην Λάρνακα που είναι το Άγιό του σώμα, παράλυτοι περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες θεραπεύονται.Όχι μόνο Ορθόδοξοι, αλλά και Αρμένιοι, Διαμαρτυρόμενοι και Τούρκοι αιχμαλωτίζονται από τα θαύματά του. Στην απόγνωση και τη δυστυχία τους, καταφεύγουν στον Όσιο. Η γλώσσα του Οσίου σιωπά αλλά διαλαλούν τα θαύματά του. Κοιμάται το Ιερό Λείψανο, αλλά κηρύττουν την παρουσία του τα θαυμαστά γεγονότα. Γίνεται εκεί μεγάλο προσκύνημα που δεσπόζει στην κεντρική Καππαδοκία.
Ιερό Σκήνωμα Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου στο Προκόπι Ευβοίας
- Μεταφορά του Ιερού Λειψάνου
Μέσα στη λαίλαπα της καταστροφής οι πρόσφυγες που έχασαν τα πάντα, δύο χρόνια μετά την καταστροφή στην επίσημη ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδος-Τουρκίας, πήραν το Ιερό Λείψανο, άλλα κειμήλια της Εκκλησίας και λιγοστά προσωπικά τους είδη και ξεκίνησαν για το δρόμο της ξενιτειάς. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα. Από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» που ναυλώθηκε με έξοδα της οικίας Παπαδοπούλου, απόγονοι του οποίου μένουν στην Ελευσίνα, μεταφέρεται στην Χαλκίδα. Παραμένει εκεί ένα χρόνο και το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο.
- Δημιουργία νέου Προσκυνήματος
Το 1962 από απλός προσκυνηματικός Ναός που ήταν, με σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας και της Πολιτείας, υπογράφηκε νόμος βάσει του οποίου λειτουργεί σαν «Ευαγές Ίδρυμα», με σκοπούς που καθορίζονται στη διάταξη λειτουργίας και διαχείρισης αυτού. Ιδρύθηκαν δύο μεγάλοι ξενώνες. Ο ένας για δωρεάν φιλοξενία και ο άλλος με αντίτιμο μικρό υπέρ των σκοπών του Ιδρύματος. Άρχισε η συντήρηση και λειτουργία 5 μεγάλων Ιδρυμάτων. Δύο Ορφανοτροφείων, ενός στη Χαλκίδα και ενός στη Νέα Αρτάκη, ενός Γηροκομείου στη Χαλκίδα, Οικοτροφείου σπουδαστών, παιδικών κατασκηνώσεων για 1.000 περίπου παιδιά κάθε θερινή περίοδο κ.ά. Το πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, τα Συμβούλια όλων των Ιδρυμάτων με την προεδρία σήμερα και την ευθύνη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου και με την συνδρομή όλων των πιστών φέρουν εις πέρας το μεγάλο αυτό πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο.[2]
Η Σπηλιά στην Καππαδοκία, χώρος σαν αυτόν του στάβλου,
όπου πέρασε ο όσιος Ιωάννης τα χρόνια της αιχμαλωσίας του.
1922 Καταστροφή της Μ. Ασίας
Η συμπαιγνία των Μεγάλων δυνάμεων, τα τρομερά λάθη των Ελλήνων όπλισαν τους Σελτζούκους Τούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ και ξεκληρίστηκε ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας. Παθιασμένοι οι Έλληνες σε Βασιλικούς και αντιβασιλικούς - Βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς καίνε ο ένας το σπίτι του άλλου. Το Μέτωπο καταρρέει. Οι πολιτικοί της Αθήνας βγάζουν λόγους στα μπαλκόνια αντιμαχόμενοι για το ποιος είναι άξιος να κυβερνήσει! Ο Κεμάλ σφάζει σαν τα αρνιά τα παλληκάρια μας που τα έχει εγκλωβίσει στον Σαγγάριο ποταμό! Ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι από τη συμφορά. (Δείτε εδώ)
Το «σπιτάκι» του αγίου Ιωάννη του Ρώσου στη Φινλανδία
Όταν τής ήλθε η ιδέα να μετατρέψει μια ιστορικής αξίας παλαιά σιταποθήκη - φτιαγμένη με χονδρούς κορμούς ελάτου - στην αυλή της σε παρεκκλήσι, ήθελε να το αφιερώσει στον αγαπημένο της Άγιο Ιωάννη. Μαζί με τον σύζυγό της Μάρκο έκαναν αρκετά ταξίδια στην Ελλάδα για να βρούν κατάλληλες εικόνες και άλλα χρειαζούμενα.
Το Σάββατο 31 Ιουλίου 2012 έγιναν τα θυρανοίξια του κατανυκτικού παρεκκλησίου από τον πνευματικό της κ. Ρίτας π. Χεΐκκι Xόnkamaki. Μετά τον αγιασμό και την πρώτη Θεία Λειτουργία ακολούθησε μια ομιλία περί του Αγίου Ιωάννου, με προβολή σλάιτς από το προσκύνημα του Αγίου στο Προκόπι. Η παρουσία του Αγίου ήταν έντονη τόσο στο εκκλησάκι όσο και στην μικρή αυτή εκδήλωση.
Σημειωτέον ότι το βιβλίο «Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος» του π. Ιωάννου Βερνέζου (βλ.παρακάτω), εφημερίου επί σειρά ετών στο προσκύνημα του Αγίου στο Προκόπι, είναι ήδη μεταφρασμένο στα φινλανδικά. Το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου βρίσκεται στο δήμο Viljakkala ανάμεσα σε όμορφη φινλανδική φύση, περίπου 55 χμ. από την πόλη Tampere.
Orthodox Procession in
Finnish North Karelia
Valamo -dokumentti / marraskuu 2010
Εικόνες από το μοναστήρι του Βάλαμο
Σχόλιο: ας μη μας σκανδαλίζει ο παπάς χωρίς γένια. Την καρδιά του Άλλου δεν την ξέρεις, μόνον ο Κύριος. Είναι αδελφοί μας ορθόδοξοι κι αυτοί - Ορθοδοξία δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα ή τη Ρωσία. Σωστά;
Σύγχρονη φορητή εικόνα του αγίου Ιωάννου
του ομολογητού, ρωσικής τεχνοτροπίας
Τα θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου είναι αναρίθμητα. Αμέτρητες οι θεραπείες ανθρώπων με κάθε λογής προβλήματα, που με πίστη ζήτησαν την βοήθεια του θαυματουργού Αγίου. Ας διαβάσουμε όμως αναλυτικά και τον Βίο του.
Αναλυτικός Βίος του Αγίου Ιωάννου
του Ρώσσου και Ομολογητή
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, ένας παράξενος δούλος
Σβιάτ Ιβάν Ρούσκι. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του!
«Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια»
Στις 27 του Μάη γιορτάζεται η μνήμη ενός νεοφανούς Αγίου, Ρώσου στην καταγωγή, που το ιερό λείψανό του βρίσκεται – στο πείσμα της ανθρώπινης λογικής! – άφθαρτο και ακέραιο, κοντά 280 χρόνια μετά το σωματικό θάνατό του, στο Νέο Προκόπι (πρώην Εμίν Αγά) της Εύβοιας. Πρόκειται για τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον νέο Ομολογητή.
Ανάμεσα στους στρατιώτες του Τσάρου της Ρωσίας Πέτρου του λεγόμενου Μεγάλου, που πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους στα 1711, κατά τον άτυχο εκείνο για τους Ρώσους πόλεμο, όπου ο ίδιος ο Πέτρος κινδύνεψε να σκοτωθεί, ήταν κι ένα παλληκαρόπουλο καμιά εικοσαριά χρόνων, που καταγόταν από τη λεγόμενη Μικρή Ρωσία, ο Ιβάν (Γιάννης).
Αθώο και απλοϊκό χωριατόπουλο, ήταν αναθρεμμένο με τα νάματα της ορθόδοξης ευσέβειας, της ευσέβειας εκείνης που μεταμόρφωσε μια αχανή κι απαραμύθητη βαρβαρική χώρα και την έκαμε «Αγία Ρωσία», (όπως με αρκετή δόση υπερβολής ο λαός της την ονόμασε).
Γράμματα φαίνεται πως, έξω από τα γράμματα της Εκκλησίας, δεν ήξερε. Ήξερε, όμως, πολύ καλά να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό, το πρόσκαιρο από το αιώνιο, και το κατά Θεόν από το κατά κόσμον. Ήξερε πως το νόημα κ’ η νοστιμάδα της ζωής κ’ η ομορφιά της μαζί, είναι ο Χριστός! Και πως σαν είσαι μαζί Του, με το μέρος Του, κοντά Του, είσαι βλογημένος και μακάριος και ευτυχής, ό,τι κι αν σου τρέχει στη ζωή, όποιο κι αν είναι το πλήθος και το μέγεθος των πειρασμών που σε βρίσκουν! Γι’ αυτό και από τα μικράτα του είχε ρίξει την άγκυρά του σ’ Αυτόν και ζούσε κατά το άγιο θέλημά Του ταπεινά, ήσυχα, χωρίς κούφιους εγωισμούς και προσκολλήσεις στα γήινα και μάταια.
Για αναπνοή του είχε το «Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια». Δηλαδή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Για χαροκόπι του, τη Θεία Λειτουργία. Για απόλαυσή του, το να κάνει ατέλειωτες μετάνοιες και προσκυνήματα ασταμάτητα μπρος στην εικόνα της γλυκύτατης «Μπογκορόντιτσα», της Θεοτόκου. Για τρυφή του, τη νηστεία, την άσκηση, τη σκληραγωγία. Ελπίδα και στόχος του ήταν το «Τσάρστβο» των ουρανών, η Βασιλεία του Θεού!…
Αλλά ο Θεός δεν επιφυλάσσει στους εκλεκτούς Του «βίο ανθόσπαρτο» πάνω στη γη! Αντίθετα, τους υπόσχεται θλίψεις μέσα στον κόσμο και στενοχώριες και ταλαιπωρίες και βάσανα και πειρασμούς. Γιατί στενή είναι η πύλη που εισάγει στη Ζωή και ανηφορικός και δύσβατος ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία. Η χριστιανική ζωή δεν είναι άνεση και πλατυσμός, τρυφή και απόλαυση, αλλά σταυρός! Έτσι και στον ευσεβή Ιβάν ο Θεός επεφύλαξε ένα σταυρό.
Στο ρωσοτουρκικό πόλεμο που ήδη αναφέραμε, τον έπιασαν αιχμάλωτο οι Τάταροι που πολεμούσαν αντάμα με τους Τούρκους, και τον πούλησαν σκλάβο σε κάποιο Τούρκο αξιωματούχο απ’ το Προκόπι της Καππαδοκίας.
Πώς να περιγράψει κανείς τη ζωή της σκλαβιάς; Περιγράφονται οι εξευτελισμοί, οι βρισιές, οι ταπεινώσεις, οι ονειδισμοί, τα κοροϊδέματα, το ξύλο, η τυραννία; Κι αν λάβει οπ’ όψη του κανείς πως το Προκόπι ήταν στρατόπεδο των Γενιτσάρων, που ήταν «υιοί γεένης διπλότεροι» των Οθωμανών, μπορεί κάπως να φαντασθεί τα βάσανα του Χριστιανόπουλου!…
Και σαν να μην έφταναν όλα τ’ άλλα, ήταν κι εκείνες οι φορτικότατες πιέσεις ν’ αφήσει την πίστη του, να πει το «σαλαβάτ» (το «πιστεύω» του Ισλάμ), να κάμουν το «σουνέτ»(περιτομή) και να γίνει Μουσουλμάνος! Πιέσεις, άλλοτε με το μαλακό κι άλλοτε με το άγριο! Άλλοτε με υποσχέσεις κι άλλοτε με απειλές! Βλέπεις, ο σατανάς είναι ποικίλος στις μεθόδους του! Όμως είχαν πέσει σε «σκληρό καρύδι»! Ή μάλλον σε πέτρα, που είχε σκληρύνει κι ατσαλώσει από την αδιάκοπη επαφή της με τον Λίθο τον Τίμιο, τον Ακρογωνιαίο, που είναι ο Ιησούς Χριστός!
Έτσι, η απάντησή του ήταν πάντοτε, και στις υποσχέσεις, και στις απειλές, ένα απόλυτα αποφασιστικό «Νιέτ!». Δηλαδή: Όχι! «Δεν με συγκινούν οι υποσχέσεις σας. Ό,τι μου υπόσχεσθε είναι μάταιο, αφού ακούοντάς σας θα χωρισθώ απ’ τον Χριστό. Δεν με φοβίζουν οι απειλές σας. Ό,τι μου επισείετε σαν φόβητρο, το περιφρονώ με τη χάρη του Κυρίου μου! Για μένα «το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Παύλος, επιστολή προς Φιλιππησίους 1, 21). «Τίποτε δε μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Υιού της Παρθένου!». Και στον αφέντη του είπε: «Αν μ’ αφήσεις ελεύθερο στη θρησκεία μου, θα είμαι ολοπρόθυμος στους ορισμούς σου. Μα αν με βιάσεις ν’ αλλαξοπιστήσω, ξέρε το πως σου δίνω το κεφάλι μου μετά χαράς, αλλά την Πίστη μου όχι! Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανό θα μ’ εύρει και ο χάρος!».
Βλέποντας ο Θεός την ακλόνητη πίστη του δούλου Του και την άφοβη ομολογία του, μαλάκωσε τη σκληρή καρδιά του αφέντη του και τον έκαμε σιγά-σιγά να το εκτιμήσει το σκλαβόπουλο και να το συμπαθήσει. Σ’ αυτό πολύ συνετέλεσε η όλη αρετή του Ιωάννη. Τον έβλεπαν να είναι αφοσιωμένος στο έργο του (ήταν ιπποκόμος) και να εκτελεί με βαθειά ταπεινοφροσύνη κάθε εντολή.
Να κάνει ατέλειωτες νηστείες και προσευχές. Να εκκλησιάζεται με κάθε ευκαιρία και να μεταλαβαίνει κάθε Σάββατο.
Να μη σηκώνει τα μάτια του να κοιτάξει κατά πρόσωπο κανέναν, αλλά να είναι πάντοτε συνεσταλμένος και ντροπαλός. Να είναι πρόθυμος για κάθε εργασία, να κοιμάται σε μια γωνιά του στάβλου πάνω στ’ άχυρα, ενώ του πρόσφεραν δωμάτιο δικό του.
Να ξενυχτά συχνά προσευχόμενος στα γόνατα, άλλοτε μέσα στο στάβλο, που τον λογάριαζε θαρρείς στάβλο της Βηθλεέμ, κι άλλοτε μέσα στην εκκλησία τ’ Αϊ-Γιωργιού, εκεί κοντά στο υποστατικό του αφεντικού του.
Να τρέχει με αγάπη να βοηθάει τον καθέναν, και να μην έχει λόγο πικρό στο στόμα για κανέναν!
Να συγχωρεί αυτοστιγμεί και να ζητά συγγνώμη δίχως να φταίει!
Να περιποιείται τα ζώα του στάβλου με ξεχωριστή φροντίδα και ν’ ακολουθεί τον έφιππο αφέντη του στους περιπάτους του, πεζός αυτός, σεμνός, με τις παπαρούνες της αρετής μόνιμα ζωγραφισμένες στα μάγουλά του, και με τα χείλη του να κινούνται αθόρυβα στην αδιάλειπτη προσευχή του Ιησού: «Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια»…
Όλα αυτά, βέβαια, ηχούν παράξενα στ’ αφτιά εκείνων που βλέπουν και κρίνουν τα πράγματα με τρόπο κοσμικό. Όμως, όλα αυτά συνιστούσαν και την υπέρβαση της σκλαβιάς! Ο νεαρός Ιβάν ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του! Ελεύθερος από κάθε είδους δεσμά παθών και αμαρτίας! Ελεύθερος εσωτερικά! Στην ψυχή! Στα βάθη της καρδιάς του!
Γιατί η ελευθερία δεν είναι υπόθεση του σώματος, μα προπαντός είναι υπόθεση του μέσα ανθρώπου! Μπορεί σωματικά να είσαι ελεύθερος, και όμως νά' σαι σκλάβος της φθοράς, της αμαρτίας! Και μπορεί απ’ έξω νά 'σαι σκλάβος σαν τον Ιωάννη, κι από μέσα να αισθάνεσαι το πλήρωμα της ελευθερίας που χαρίζει η παρουσία του Χριστού!
Εμείς που ως υφιστάμενοι και υπάλληλοι ασχάλλουμε και δυστροπούμε σε κάθε εντολή που μας δίδεται από τους προϊσταμένους μας, και συχνά δεν βλέπουμε την ώρα να γίνουμε κι εμείς αφεντικά για να βγάλουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα τ’ απωθημένα μας καταπάνω στους δικούς μας υφισταμένους· εμείς που το να κάνουμε κάπου μια στοιχειώδη υπακοή το θεωρούμε εξευτελισμό και εξουθένωση· εμείς που ως παιδιά τις συμβουλές και τις ορμήνιες των γονιών μας τις βαφτίζουμε «καταπίεση» εμείς, για τους οποίους ειπώθηκε ότι «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει»· εμείς που έχουμε στα κατάβαθα του είναι μας θλιβερά απωθημένα μιας σκλαβιάς τετρακοσίων και πάνω χρόνων, μιας σχετικά πρόσφατης τριπλής ξενικής κατοχής και καμπόσων ντόπιων δικτατοριών, πολλά έχουμε να διδαχθούμε από τη στάση του Ιβάν και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τη δουλεία.
Δεν ήταν μοιρολάτρης ο Άγιος! Δεν έλεγε «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω»! Ήξερε τι του συνέβαινε. Όμως ήξερε και την αλήθεια των πραγμάτων! Ήξερε πως στο χέρι του ήταν να δουλωθεί ή να μείνει ελεύθερος. Αν θάδινε τη ψυχή του, αν γινόταν Μουσουλμάνος, οι Τούρκοι θα τον άφηναν ελεύθερο. Θα του έδιναν «μπαξίσια» πολλά περιουσίες, χρήματα, τιμές, δόξες! Μα τότε θάταν σκλάβος αληθινός! Σκλάβος της φιλαυτίας, της φιλοζωίας, του εγωισμού! Αν αρνιόταν να δώσει την ψυχή του, κι ας έμενε σκλάβος σωματικά (όπως κι έγινε), κι αν ακόμα του έπαιρναν τη ζωή ’θάταν ελεύθερος (όπως και ήταν).
Αετός υψιπέτης, που ακροζυγιάζεται στα ύψη της αρετής και της χριστιανικής συνέπειας!… Η υπακοή που έκανε στις διάφορες δουλειές και στα θελήματα του αφέντη του (εκείνα, εννοείται, που δεν ερχόντουσαν σε σύγκρουση με του Χριστού το άγιο θέλημα), ήταν σε τελευταία ανάλυση, μ’ αυτές τις προϋποθέσεις, μια πράξη ελευθερίας! Μια προσφορά θεληματική, μια εκκοπή του ιδίου θελήματος, όπως συμβαίνει και με τους Μοναχούς, οι οποίοι παραδίδουν το θέλημά τους στα χέρια του Γέροντα και του κάνουν υπακοή εν Αγίω Πνεύματι.
Η επιμέλεια πάλι, με την οποία έκανε τις διάφορες δουλειές που του ανέθεταν, βασιζόταν στην πεποίθηση ότι εκτελούσε έργο του Χριστού. Είχε δεχθεί τη σκλαβιά του σαν ένα διακόνημα που τούχε αναθέσει για να το κάμει ο ίδιος ο Χριστός!
- Κι έτσι έθετε σε κατά γράμμα εφαρμογή τη σύσταση του θείου Παύλου: «Όσοι είστε δούλοι να υπακούετε στους επίγειους κυρίους σας με φόβο και τρόμο, με ειλικρίνεια καρδιάς, όπως στο Χριστό. Όχι υπακούοντας για τα μάτια, για να είστε αρεστοί στους ανθρώπους, αλλά ως δούλοι του Χριστού, εκτελώντας το θέλημα του Θεού από ψυχής, δουλεύοντας με καλή διάθεση σαν να δουλεύετε για τον Κύριο και όχι για τους ανθρώπους. Και να ξέρετε ότι καθένας ό,τι καλό κάνει, γι’ αυτό θ’ ανταμειφθεί από τον Κύριο, είτε είναι δούλος είτε ελεύθερος» (Έφεσ. 6: 5-8).
Βλέποντάς τον ο αφέντης του κι οι άλλοι Τούρκοι να θαυματουργεί, άρχισαν να του συμπεριφέρονται με σεβασμό κι εκτίμηση πολλή, και τον θερμοπαρακάλεσαν μάλιστα να δεχθεί να μένει σε διαμέρισμα ξεχωριστό, δικό του, με άνεση και ευκολίες. Όμως εκείνος αρνήθηκε ευγενικά και συνέχισε να μένει στο στάβλο του, όπου και παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Ελευθερωτή και Ζωοδότη σε ηλικία σαράντα περίπου χρόνων, αφού νωρίτερα μετάλαβε τα Άχραντα Μυστήρια, στις 27 του Μάη του 1730. (Προσθήκη από το αφιέρωμα Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους)
Το πιο γνωστό θαύμα του αγίου
Το πιο γνωστό θαύμα του αγίου είναι το εξής: μια μέρα, ενώ ο Τούρκος αφέντης του βρισκόταν στη Μέκκα, η γυναίκα του έκανε τραπέζι σε συγγενείς και φίλους στο αρχοντικό τους. Ο Ιωάννης υπηρετούσε στο τραπέζι, όταν σερβιρίστηκε ένα πιάτο από το αγαπημένο πιλάφι του αφέντη του. Το είδε η οικοδέσποινα και αναστέναξε λέγοντας: «Πόση ευχαρίστηση θα έπαιρνε ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ κι έτρωγε μαζί μας από τούτο το φαγητό».
Ο άγιος τότε ζήτησε ένα πιάτο ζεστό πιλάφι για να το στείλει στον αφέντη του στη Μέκκα. Του το έδωσαν σχεδόν με ειρωνεία, όμως, όταν επέστρεψε ο αφέντης του είχε μαζί του το πιάτο, που ανεξήγητα είχε μεταφερθεί κοντά του, και μάλιστα έφερε το χαρακτηριστικό έμβλημα όλων των σερβίτσιων του αρχοντικού.
Ο άγιος κοιμήθηκε ειρηνικά το 1730, αφού έλαβε τη θεία κοινωνία κρυμμένη από τον ιερέα μέσα σ’ ένα μήλο. Τρία χρόνια αργότερα, μετά από ένα φωτεινό όραμα, ανοίχθηκε ο τάφος και το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο, ευλύγιστο και ευωδιάζον. Το 1830 στρατιώτες του Οσμάν πασά αποπειράθηκαν να το κάψουν ρίχνοντάς το στη φωτιά. Όμως το ιερό σκήνωμα έμεινε σχεδόν ανέπαφο και μάλιστα οι στρατιώτες το είδαν να κινείται μέσα στις φλόγες, σαν ζωντανό, και τράπηκαν σε φυγή.
Τον ενταφίασαν αρχικά στην ταπεινή εκκλησιά του Αϊ-Γιωργιού, κοντά στο υποστατικό του αφεντικού του, όπου συνήθιζε να πηγαίνει και να ξενυχτά προσευχόμενος. Από ’κει, το 1845, οι Χριστιανοί μετέφεραν το άγιο λείψανό του, που το σεβάσθηκε η φθορά και τ’ άφησε απείραχτο κι ελεύθερο από τον κοινό νόμο της αποσύνθεσης, στη μεγάλη και ωραία εκκλησιά του Αγίου Βασιλείου που έχτισαν στο μεταξύ, κι εκεί έμεινε κάνοντας αναρίθμητα θαύματα σε Χριστιανούς και Τούρκους ως το 1924, που με την ανταλλαγή των πληθυσμών που έγινε με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ερχόμενοι οι Προκοπιανοί στην Ελλάδα τό 'φεραν, θησαυρό ατίμητο και ανεξάντλητο, και το ανέβασαν στην Εύβοια όπου εγκαταστάθηκαν, στο Εμίν Αγά, που από τότε ονομάσθηκε Νέο Προκόπιο.
Στο Νέο Προκόπι, με πρωτοβουλία του μακαριστού Ποιμενάρχη της περιοχής Μητροπολίτου Χαλκίδας Γρηγορίου, η ευσέβεια του λαού ανήγειρε μεγαλόπρεπο και καλλιμάρμαρο ναό στο όνομα του ευωδιαστού ρόδου της Ρωσίας, κι εκεί βρίσκεται πια εναποτεθειμένο το ιερό του Λείψανο και δέχεται ολοχρονίς την προσκύνηση χιλιάδων λαού, κι επιτελεί ποταμηδόν θαύματα και ιάσεις παντοδαπές «τοις προσιούσιν εν πίστει» (=σ’ αυτούς που προσέρχονται με πίστη).
Άρρωστα παιδιά τ’ απάλλαξε από αρρώστιες φοβερές κ.ο.κ. Μα και οι προς τους μεγάλους ευεργεσίες του δεν είναι αριθμήσιμες! Ποταμός ολόκληρος και σ’ αυτούς τα θαύματά του! Κωφάλαλοι ακούνε και μιλούν! Παράλυτοι συσφίγγονται και περπατούν υγιείς! Τυφλοί αναβλέπουν! Καρδιοπαθείς αποκαθίστανται! Καρκινοπαθείς θεραπεύονται!
Κάποια γυναίκα από τη Κύπρο, από το Φρέναρος της Αμμοχώστου συγκεκριμένα, συγκύπτουσα, με το κεφάλι της να φθάνει κοντά στα γόνατα, όπως η ομοιοπαθής της του Ευαγγελίου, θεραπεύθηκε πριν λίγα χρόνια, μόλις ζώστηκε τη ζώνη του Αγίου, και το θαύμα έγινε γνωστό από τον Τύπο.
Γιατρός άπιστος, που κάποτε αποκάλεσε με πολλή ασέβεια το λείψανο του Αγίου «μούμια», θεραπεύθηκε ανέλπιστα από ανίατη αρρώστια που τον είχε φέρει στο χείλος του θανάτου, όταν του παρουσιάσθηκε ο ταπεινός Όσιος και του είπε: «Είμαι η “μούμια” που είπες, και σε κάνω εγώ καλά, με τη Χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού»!
Δαιμονισμένοι απαλλάσσονται από τα δαιμόνια που τους βασανίζουν! Θλιμμένοι παρηγορούνται! Απογοητευμένοι βρίσκουν ελπίδα! Κλονισμένοι στηρίζονται! Δύσπιστοι γίνονται πιστοί! Ευσεβείς στερεώνονται στην ευσέβεια!
Δοξάζεται το όνομα του Θεού καθημερινά, με αφορμή το μικρόσωμο σκλαβόπουλο απ’ τη Ρωσία. Τον πονεμένο και τυραννισμένο ιπποκόμο, που έζησε σκλάβος αδούλωτος, θεληματικά φτωχός, άσημος, κουρελοντυμένος, υπάκουος, στερεός όμως στην αγία Ορθόδοξη Πίστη του, με το «Σλάβα τέμπιε Μπόγιε!» (Δόξα Σοι ο Θεός!) αδιάκοπα στο στόμα!
Δοξάζεται ο Θεός και δοξάζει κι Εκείνος φιλότιμα το πλάσμα Του, που αγάπησε την αδοξία και την ταπείνωση! Δοξάζει το γνήσιο παιδί Του, που «διά τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς» (Ψαλμ. 16 (17):4).
Δοξάζει τον Ομολογητή Του, που δεν ντράπηκε και δεν φοβήθηκε να Τον ομολογήσει «έμπροσθεν των ανθρώπων» και τον ομολογεί τώρα κι Αυτός ενώπιον όλων των ανθρώπων, ενώπιον των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων, των Αγίων Πάντων και της Θεοτόκου, ενώπιον όλης της κτίσεως της ορατής και της αόρατης!…
Νέα πνευματική κολυμβήθρα
Ιωάννη πάτερ Όσιε, Ιάματα πηγάζει τοις πιστοίς...»
«Ο Όσιος Ιωάννης είναι υπέροχο παράδειγμα για την «εν Θεώ» ζωή των ανθρώπων γιατί αποκαλύπτει με τα θαύματά του τη θεία δύναμη και μας καθοδηγεί να γνωρίσουμε ψυχικώς μια όντως άγια ζωή, ευεργετική για τον άνθρωπο. Δεν είμαστε μόνο γι' αυτή τη ζωή, αλλά ανήκουμε μάλλον στην μέλλουσα, την αιώνια, την ουράνια. Η ψυχή μας είναι αθάνατη, αιώνια.
Ο Όσιος Ιωάννης μεταλαμπαδεύει με τα θαύματά του, στις ψυχές των πιστών, Ουράνιο φως, θεία δύναμη σε ζήλο και ενθουσιασμό, θεία δύναμη σε αυταπάρνηση και αυτοθυσία, δύναμη της ατομικής και κοινωνικής ηθικότητας και αυτοελέγχου, δύναμη η οποία υπερνικά τα δεσμά της ύλης και μεταθέτει τα βουνά των εμποδίων και δημιουργεί τις μεγάλες νίκες στη ζωή, στους χαρακτήρες των ανθρώπων μεταλλαγές και αναγεννήσεις. Με τα θαύματά του ο Όσιος, με την νυχτοήμερη προσπάθειά του όπως αποκαλύπτει, ζει και κινείται και βοηθάει τον άνθρωπο να αποκτήσει την εσωτερική ελευθερία, την ψυχική, που με την ακτινοβολία της ζωογονεί άτομα και λαούς. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο με δέος, με κατάνυξη, σιωπηλοί, περνούν μπροστά από το Ιερό του Λείψανο, το μέγα αυτό κειμήλιο της Ορθοδοξίας. Σε όλους δίνει την ζωογόνο αύρα της χάρης που έλαβε από τον δωρεοδότη Παντοδύναμο Θεό.»[6]
Υμνολογικά
Απολυτίκιο: Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουρανίους Μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον, το σκήνος σου Όσιε. Συ γαρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης, τω Χριστώ, Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ', προς το «Τη Θεοτόκω εκτενώς»: Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσέβεια κράζοντες, εκ βάθους ψυχής· Όσιε, βοήθησον, εφ' ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μη παραβλέψης δέησιν οικτράν των προσφευγόντων τη σκέπη σου, Άγιε.
Μεγαλυνάρια: Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς τυραννούντων. δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα θερμώς προσφεύγοντας.
Τα πεπυρωμένα βέλη εχθρού, βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ' ημών, ταις προς την Τριάδα, θερμαίς σου ικεσίαις, όπως ρυσθέντες, τούτων, σε μεγαλύνωμεν.
Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν, τον θείον Ιωάννην ύμνοις τιμήσωμεν.
Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν. ψυχών σωτηρίαν, ημίν τοις σοις ικέταις, τοις ευφημούσι πόθω τα σα θαυμάσια.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν: Δεύτε προσκυνήσωμεν, πιστοί, και μετ' ευλαβείας και πόθου κατασπαζόμενοι, λείψανον περίσεπτον και πανυπέρτιμον, Ιωάννου θεόφρονος, αγνίσωμεν χείλη, όμματα και μέτωπα, και ικετεύσωμεν, όπως και ημάς αξιώση, τέλους σωτηρίου και θείου, ταις αυτού προς Κύριον δεήσεσιν.[3]
Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου εορτάζουμε στις 27 Μαΐου.
Βίος και ασματική ακολουθία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ιωάννου του Ρώσσου του Νέου Ομολογητού του εν Προκοπίω της Καππαδοκίας ενασκήσαντος ου το ιερόν λείψανον μετακομισθέν ακέραιον όλως υπό των προσφύγων Προκοπίου φυλάσσεται εν Νέω Προκοπίω (Αχμέτ- Αγά) Ευβοίας. Εν Αθήναις: Τύποις: Ν. Τιλπερόγλου, 1938.[4] Κατεβάστε από εδώ: Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Ένα ποίημα, θρήνος, για την χαμένη γιορτή στο Προκόπι της Καππαδοκίας, του οσίου Ιωάννου του Ρώσου, γραμμένο από τον Καππαδόκη Γεώργιο Ισαακίδη, που απεικονίζει τον πόνο για τις αλησμόνητες πατρίδες.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Του Οσίου η πανήγυρη η μεγάλη και αγία
γιατί μας είναι πάντοτε μεγάλη νοσταλγία;
Ο νους γοργόφτερος πετά στη δόλια μας πατρίδα
εκεί που πρωτοείδαμε του ήλιου την αχτίδα.
Με τι λαχτάρα κάποτε ξημέρωνε εκεί πέρα
του Αιγιάννη μας αυτή η δοξασμένη μέρα.
Λαμποκοπούσε η εκκλησιά καλλίφωνοι ψαλτάδες,
χρυσοντυμένοι Διάκοι μας, Δεσπότης και παπάδες
τους θόλους μας τους γέμιζαν με θεία μελωδία,
στους ουρανούς υψώνονταν του λιβανιού ευωδία.
Σα χείμαρροι πλημμύριζαν οι Χριστιανοί τους δρόμους
το άγιό μας λείψανο σηκώνανε στους ώμους.
Χιλιάδες οι προσκυνητές από τα περίχωρά μας
με ενθουσιασμό δυνάμωναν τη ζέστη τη χαρά μας.
Μα τώρα... μια ανάμνηση απ' όλα αυτά μας μένει
έσβησε, πάει η γενέτειρα η τρισονειρεμμένη
χειμωνιά κι' απονιά έλιωσε η γη στην ανταλλαγή.
Φώλιασε στη καρδούλα μας η μαύρη νοσταλγία
και το παράπονο ξεσπά σε θρήνους κι' ελεγεία.
Σα σίφουνας επέρασε, καταστροφής το χέρι
συντρίμματα στις εκκλησιές, χαλάσματα έχει φέρει.
Πέσανε χάμου μπρούμητα πελώριοί μας στύλοι
κι απάνω τους μοιρολογεί του γλύπτου των η σμίλη.
Παύσανε οι ύμνοι κι' οι ωδές, ξεράθηκαν τα βάγια
στις χαλασμένες εκκλησιές κουρνιάζει κουκουβάγια.
Παραπομπές - Βιβλιογραφία:
● Σβιάτ Ιβάν Ρούσκι. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του! Ιωσήφ, Μητροπ. Προικοννήσου. «Οσμή ζωής», εκδ. Άθως [o-nekros.blogspot.gr]
● Βίος, χρονοδιάγραμμα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου. Πατρίδα του η Ν. Ρωσσία (Ουκρανία) «Σύντομος Βίος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου» Aπό το βιβλίο «Βίος και Νέα Θαύματα του Οσίου Ιωάννου Του Ρώσσου» του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Βερνέζου.
● Ευλαβική προσφορά των εκδόσεων «Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη» Θεσσαλονίκη
Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών [anemi.lib.uoc.gr]
● «ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ» Ένα ποίημα, θρήνος, για την χαμένη γιορτή στο Προκόπι της Καππαδοκίας, του οσίου Ιωάννου του Ρώσου, γραμμένο από τον Καππαδόκη Γεώργιο Ισαακίδη, που απεικονίζει τον πόνο για τις αλησμόνητες πατρίδες. (Από το βιβλίο του Λάζαρου Ευπραξιάδη "ΠΡΟΚΟΠΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ" Θεσσαλονίκη 1974)
● Βίντεο από το YouTube, εταιρεία της Google, www.youtube.com
● Σβιάτ Ιβάν Ρούσκι. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του! Ιωσήφ, Μητροπ. Προικοννήσου. «Οσμή ζωής», εκδ. Άθως [o-nekros.blogspot.gr]
● Βίος, χρονοδιάγραμμα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου. Πατρίδα του η Ν. Ρωσσία (Ουκρανία) «Σύντομος Βίος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου» Aπό το βιβλίο «Βίος και Νέα Θαύματα του Οσίου Ιωάννου Του Ρώσσου» του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Βερνέζου.
● Ευλαβική προσφορά των εκδόσεων «Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη» Θεσσαλονίκη
Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών [anemi.lib.uoc.gr]
● «ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ» Ένα ποίημα, θρήνος, για την χαμένη γιορτή στο Προκόπι της Καππαδοκίας, του οσίου Ιωάννου του Ρώσου, γραμμένο από τον Καππαδόκη Γεώργιο Ισαακίδη, που απεικονίζει τον πόνο για τις αλησμόνητες πατρίδες. (Από το βιβλίο του Λάζαρου Ευπραξιάδη "ΠΡΟΚΟΠΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ" Θεσσαλονίκη 1974)
● Βίντεο από το YouTube, εταιρεία της Google, www.youtube.com
Πηγή, επιμέλεια: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
Βιντεο/αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο
Βίντεο 1: Ένα ορθόδοξο αφιέρωμα σε βίντεο-ντοκιμαντέρ αγαπητοί μου αναγνώστες, για τον Βίο και τα Θαύματα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου, που το άγιο λείψανό του βρίσκεται αδιάφθορο και ακέραιο στο Προκόπι Ευβοίας, επιτελώντας καθημερινά απίστευτα θαύματα.
Βίντεο 2: Ο π. Ιωάννης Βερνέζος ομιλεί με Ρώσους
από το χωριό καταγωγής του Ιωάννου του Ρώσσου!
Επικοινωνία με τον Ναό στο Προκόπι Ευβοίας Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος,
Τηλέφωνο: 22270 41465 e-mail: demetrios@demetriosicons.gr
Δείτε ακόμη:
- Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους (1) + (μέρος 2)
- Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί
- Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού. Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης (Φ.Κόντογλου)
- Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και οι Κόρες της, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
- Βίος Οσίου Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη (†26 Ιουνίου)
- ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ: Λαξευμένες στις σπηλιές της ιστορίας
- Ταξιδέψτε στο θαυμαστό τόπο της Καππαδοκίας από τον υπολογιστή σας
Βίντεο Ι. Ν. Οσ. Ιωάννου του Ρώσσου
Παν. Αρχ. Συλλείτουργο Α' 27-5-2015
Βίντεο Νέο Αρχονταρίκι Ρώσσος
άγιος σε ελληνικό μοναστήρι
άγιος σε ελληνικό μοναστήρι
Βίντεο ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ
571η Ομιλία Ορθόδοξου Ιεροκήρυκα
Δημητρίου Παναγόπουλου
Άγιος Ιωάννης Ρώσσος, Προκόπι Ευβοίας
Την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016, εόρτασε την δεύτερη ετήσια Πανήγυρή του, το Ιερό Προσκύνημα Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, στο Νέο Προκόπιο Ευβοίας, εις ανάμνηση των Εγκαινίων του Ιερού Ναού, τα οποία τελέσθηκαν την τελευταία Κυριακή του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 1969, από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό Νικόλαο (Σελέντη). Παρέστησαν οι Μητροπολίτες: Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονος, Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, Κορίνθου κ. Διονυσίου και ο Ποιμενάρχης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος. Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία έγινε υπό των άνω Σεβασμιότατων Αρχιερέων, προεξάρχοντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ύδρας και Σπετσών κ. Εφραίμ, ενώ Θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος. Μετά τη Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε Λιτάνευση του Ιερού Σκηνώματος του Οσίου, πέριξ του Ιερού Ναού.
Βίντεο Ιερός Ναός Οσίου Ιωάννη Ρώσσου
(Προκόπι Εύβοιας 25.9.2016)
FaceBook
Misha Sarov 26 Μαΐου 2016 [Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία] Ο π. Ιάκωβος αγαπούσε πολύ τον όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο. Στο βίντεο που ακολουθεί μια παρέα νέων περιγράφει το προσκύνημα τους στο Νέο Προκόπι στο άφθορο λείψανο του αγίου Ιωάννου και την θαυμαστή συνάντηση τους, μέσα στον ναό, με τον γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη αρκετά χρόνια μετά την κοίμηση του...
Σοφία Ντρέκου: Ωφέλιμη διήγηση και μάλιστα από νέους ανθρώπους. Πολύ σ' ευχαριστούμε Μίσα! 26 Μαΐου 2016 στις 8:01 μ.μ.
Τσοκαταρίδης Πέτρος: χριστός ανέστη, ναι έτσι ειναι .... ένα από τα λίγα που έχω στο κινητό μου κ το ακουγω όποτε χρειάζεται :) 26 Μαΐου 2016 στις 8:08 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ωφέλιμη διήγηση και μάλιστα από νέους ανθρώπους. Πολύ σ' ευχαριστούμε Μίσα! 26 Μαΐου 2016 στις 8:01 μ.μ.
Τσοκαταρίδης Πέτρος: χριστός ανέστη, ναι έτσι ειναι .... ένα από τα λίγα που έχω στο κινητό μου κ το ακουγω όποτε χρειάζεται :) 26 Μαΐου 2016 στις 8:08 μ.μ.
Δημοσίευση του Misha Sarov. 28 Μαΐου 2016 στις 2:39 π.μ.: Εδώ έζησε ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος από το 1711 ως το 1730. O σταύλος όπου έζησε τα χρόνια της μαρτυρικής του αιχμαλωσίας ο όσιος Ιωάννης, η εκκλησία του αγ. Γεωργίου όπου λειτουργούνταν και κοινωνούσε, όποτε τον άφηνε ο δεσμώτης του, το σπίτι του Αγά που τον είχε αγοράσει ως σκλάβο. Ο Misha Sarov πρόσθεσε 8 νέες φωτογραφίες. 27 Μαΐου 2016 στις 10:47 π.μ.
3 σχόλια:
Καλησπέρα Σοφία...
Πολύ ωραίο και πολύ ωφέλιμο για την ψυχή μας το αφιέρωμα στον Αγιο Ιωάννη τον Ρώσο που είναι πολύ θαυματουργός και πολύ "ζωντανός" όπως το αποδεικνύει σε διάφορους πιστούς με ποικίλους τρόπους...Τις πρεσβείες του στον Χριστό και την ταχεία βοήθεία του να έχεις και εσύ και όλος ο κόσμος...
Νεκτάριος
Συγχαρητήρια. Εξαιρετικο αφιέρωμα !!!
@ενας ελληνας είπε... 26 Μαΐου 2015 - 8:33 μ.μ.
Αδελφέ μου, σ' ευχαριστώ πολύ.
Τις πρεσβείες του Οσίου Ιωάννη να έχουμε.
Καλή δύναμη στον αγώνα σου.
Δημοσίευση σχολίου