Ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Τήνου ή Παναγία της Τήνου
Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου,
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Απολυτίκιο Κοίμησεως της Θεοτόκου:
ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες
Θεοτόκε· μετέστης πρός την ζωήν,
μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καί ταῖς
πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη,
ἐκ θανάτου τάς ψυχάς ἡμῶν.
Απόδοση: Κατά την γέννηση του Υιού σου, Θεοτόκε, εφύλαξες την παρθενία σου, και με την κοίμησή σου δεν εγκατέλειψες τον κόσμο. Αναχώρησες και πορεύθηκες προς τη Ζωή, τον Υιό σου, καθώς είσαι η μητέρα της Ζωής. Και με τις πρεσβείες σου λυτρώνεις από τον θάνατο τις ψυχές μας.
Ο ναός της Παναγίας της Τήνου
Ο ναός της Παναγίας της Τήνου κτίστηκε σε σημείο όπου βρέθηκε εικόνα της Παναγίας, κατά τη θρησκευτική παράδοση μετά από σχετικά οράματα της μοναχής Αγίας Πελαγίας. Η εικόνα ανακαλύφθηκε μετά από ανασκαφές στις 30 Ιανουαρίου 1823 και ενώ προηγήθηκαν ανασκαφές το 1822 που αποκάλυψαν τον αρχαίο ναό του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Η είδηση της εύρεσης της εικόνας, κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 θεωρήθηκε καλός οιωνός και το νησί επισκέφτηκαν για αυτό το λόγο οι Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Νικηταράς και Μακρυγιάννης, για να προσκυνήσουν.
Μετά την εύρεση της εικόνας ακολούθησε η οικοδόμηση της εκκλησίας. Απαιτήθηκαν μεγάλες ποσότητες μαρμάρων, οι οποίες κατά κύριο λόγο μεταφέρθηκαν από τον αρχαιολογικό χώρο της γειτονικής Δήλου.
ΔΕΙΤΕ: Το ΟΡΑΜΑ ΕΥΡΕΣΕΩΣ της εικόνας της Παναγίας της Τήνου από την Οσία Πελαγία την Τηνία
Απαιτούνταν επίσης και μεγάλος αριθμός εργατών επεξεργασίας και τοποθέτησης μαρμάρων, αλλά κυρίως πολλά χρήματα η έλλειψη των οποίων έφερνε πολλές φορές σε αμηχανία τους επιστάτες του έργου που δυσκολεύονταν να πληρώσουν στο τέλος της εβδομάδας, εργαζόμενους και υλικά.
Η ολοκλήρωση του έργου οφείλεται στη σημαντική συνδρομή, σε εργασία και χρήμα, τόσο του τηνιακού λαού, όσο και χριστιανών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μέχρι τα μέσα του 1832 είχε ανεγερθεί η ανατολική πτέρυγα του συγκροτήματος, το τμήμα ανατολικά του καμπαναριού και το τμήμα ανατολικά της κεντρικής εισόδου. Το σύνολο των εργασιών ανέγερσης ολοκληρώθηκε το 1880.
Ο εορτασμός στην Κοίμηση της Θεοτόκου (15 Αυγούστου)
Στο προαύλιο του Ιερού Ναού, ήδη από τις αρχές Αυγούστου γίνονται παρακλήσεις, η μία μετά την άλλη. Την παραμονή της γιορτής το νησί στολίζεται εορταστικά και πλήθος πιστών συρρέουν. Χιλιάδες προσκυνητές με σεβασμό και ελπίδα, θα φέρουν ένα τάμα, θα σταθούν στην ουρά για να προσκυνήσουν τη Θαυματουργή εικόνα, αναζητώντας παρηγοριά, δύναμη και στήριξη από τη Παναγία.
ΔΕΙΤΕ: Οι σταυρωμένοι του Αυγούστου
Την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, καταφθάνουν στη Τήνο οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης και τα στρατιωτικά αγήματα που θα αποδώσουν τιμές. Το βράδυ τελείται Μεγάλος Αρχιερατικός Εσπερινός και στη συνέχεια Παράκληση και Θεία Λειτουργία.
Ανήμερα γίνεται Αρχιερατική Λειτουργία στον Ναό της Μεγαλόχαρης. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο αρχηγός του Ναυτικού και οι άλλοι επίσημοι επιβαίνουν σε τορπιλάκατο του Πολεμικού Ναυτικού και ρίχνουν στεφάνια, έξω από το λιμάνι, στο σημείο που τορπιλίστηκε το «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940.
Μετά το τέλος της λειτουργίας ακολουθεί μεγαλοπρεπής λιτάνευση. Το ιερό κουβούκλιο που φέρει την Εικόνα υποβαστάζεται από άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ τιμητικά αγήματα από όλα τα όπλα και σώματα ασφαλείας, Αρχιερείς και επίσημοι ακολουθούν με σεβασμό.
Η μπάντα του Δήμου παιανίζει πένθιμα εμβατήρια. Δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου της Πόλης της Τήνου στέκουν με ευλάβεια και συγκίνηση, οι κάτοικοι και πλήθος από επισκέπτες Έλληνες και ξένοι.
Αν και η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό και όχι στη Κοίμηση της Θεοτόκου, η προσοχή των Πανελλήνων είναι στραμμένη στη Τήνο, λόγω του τορπιλισμού του «Έλλη» που σήμανε την έναρξη του Πολέμου για την Ελλάδα.
«Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ δεν επιδέχεται εξήγηση ούτε συζήτηση. Υπάρχει εκεί ψηλά, στην αιωρούμενη ολοκλήρωση του καλοκαιριού, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, ορατών και αόρατων, υπαρξιακών παλμών και συναισθηματικού φόρτου. Ακόμη κι εκείνοι που βρίσκουν στη γιορτή μοναδική ευκαιρία για απλώς περισσότερη καλοκαιρινή διασκέδαση δε μένουν ανέγγιχτοι από τη συγκινησιακή δόνηση που πλανάται στην ατμόσφαιρα.
Η σχέση με την Παναγία είναι υπόθεση προσωπική του κάθε ατόμου – αλλά και ταυτότητα θρησκευτική του κάθε τόπου. Το μαρτυρούν τα επίθετα που ονοματίζουν τις τοπικές Παναγιές, κυρίως στα νησιά του Αιγαίου: Θαλασσινή, Βουνιώτισσα, Γκρεμιώτισσα, Τουρλιανή, Καστρινή, Αρχοντοπαναγιά, Σπηλιανή, Εκατονταπυλιανή... Ονόματα που το καθένα τους δηλώνει τη βεβαιότητα της αναμφισβήτησης και προσωπικής παρουσίας της Θεομήτορος στη Σίφνο, την Ίο, τη Μύκονο, τη Σκύρο, τη Νίσυρο, την Πάρο...
Κοντά στην κάθε Παναγιά, κάποια γυναίκα έχει ορίσει τη ζωή της να τη φυλάει: η Ειρήνη, η Μαρία, η Αναστασία, η Ζαμπέτη, χιλιάδες αφανείς ιερείς συντηρούν και σώζουν τις εκκλησίες της. Σε σχέση οικεία, αποκλειστική φροντίζουν και στολίζουν την εικόνα, που έφθασε εκεί επειδή το ήθελε η Θεοτόκος, θαυματουργά, είτε την έφεραν τα κύματα, όπως στην Ίο, είτε την έβγαλε η γη από τα σπλάγχνα της, όπως στην Τήνο.
Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ (ΤΗΝΟΥ) ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ
Η ιστορία της εικόνας της μεγαλόχαρης της Τήνου αρχίζει πάνω σε άγρια βράχια τυλιγμένα από παγερά, πικρά σύννεφα, που τα θερίζουν δριμείς βοριάδες. Στο μοναστήρι της Κυρίας των Αγγέλων, στο Κεχροβούνι.
Εκεί, το 1822, η μοναχή Πελαγία οραματίστηκε τη Θεοτόκο να της υποδεικνύει το σημείο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα της. Μετά από αμφιβολίες και εμπόδια, πήγαν, έσκαψαν και τη βρήκαν. Στον αγρό του Δοξαρά. (Βλ. εδώ)
Ήταν 30 Ιανουαρίου του 1823. Ο ελληνικός λαός πάλευε μεταξύ αναγέννησης και χαμού. Η εύρεση της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου μέσα στη γη της Τήνου, προαιώνια κατοικία του Αίολου έπνευσε σαν ούριος άνεμος πάνω στην ταραχή της Επανάστασης. Σε καιρούς δύσκολους. Όταν, στον ξεσηκωμό του ’21, οι Τηνιακοί, με επικεφαλής ελληνορθόδοξο κληρικό απάντησαν χωρίς δισταγμούς στο κάλεσμα του Τομπάζη. Όταν οι καθολικοί, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού του νησιού τότε, αποτραβήχτηκαν στα ενδότερα, στην περιοχή της Ξυνάρας, όπου βρισκόταν ο Τούρκος αγάς.
Ανήμερα γίνεται Αρχιερατική Λειτουργία στον Ναό της Μεγαλόχαρης. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο αρχηγός του Ναυτικού και οι άλλοι επίσημοι επιβαίνουν σε τορπιλάκατο του Πολεμικού Ναυτικού και ρίχνουν στεφάνια, έξω από το λιμάνι, στο σημείο που τορπιλίστηκε το «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940.
Μετά το τέλος της λειτουργίας ακολουθεί μεγαλοπρεπής λιτάνευση. Το ιερό κουβούκλιο που φέρει την Εικόνα υποβαστάζεται από άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ τιμητικά αγήματα από όλα τα όπλα και σώματα ασφαλείας, Αρχιερείς και επίσημοι ακολουθούν με σεβασμό.
Η μπάντα του Δήμου παιανίζει πένθιμα εμβατήρια. Δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου της Πόλης της Τήνου στέκουν με ευλάβεια και συγκίνηση, οι κάτοικοι και πλήθος από επισκέπτες Έλληνες και ξένοι.
Αν και η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό και όχι στη Κοίμηση της Θεοτόκου, η προσοχή των Πανελλήνων είναι στραμμένη στη Τήνο, λόγω του τορπιλισμού του «Έλλη» που σήμανε την έναρξη του Πολέμου για την Ελλάδα.
Ο Δεκαπενταύγουστος
«Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ δεν επιδέχεται εξήγηση ούτε συζήτηση. Υπάρχει εκεί ψηλά, στην αιωρούμενη ολοκλήρωση του καλοκαιριού, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, ορατών και αόρατων, υπαρξιακών παλμών και συναισθηματικού φόρτου. Ακόμη κι εκείνοι που βρίσκουν στη γιορτή μοναδική ευκαιρία για απλώς περισσότερη καλοκαιρινή διασκέδαση δε μένουν ανέγγιχτοι από τη συγκινησιακή δόνηση που πλανάται στην ατμόσφαιρα.
Κοντά στην κάθε Παναγιά, κάποια γυναίκα έχει ορίσει τη ζωή της να τη φυλάει: η Ειρήνη, η Μαρία, η Αναστασία, η Ζαμπέτη, χιλιάδες αφανείς ιερείς συντηρούν και σώζουν τις εκκλησίες της. Σε σχέση οικεία, αποκλειστική φροντίζουν και στολίζουν την εικόνα, που έφθασε εκεί επειδή το ήθελε η Θεοτόκος, θαυματουργά, είτε την έφεραν τα κύματα, όπως στην Ίο, είτε την έβγαλε η γη από τα σπλάγχνα της, όπως στην Τήνο.
Η Παναγιά της Τήνου
Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ (ΤΗΝΟΥ) ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ
Μια από τις σπανιότερες απεικονίσεις της εικόνας της
Παναγίας της Τήνου, χωρίς το χρυσό «πουκάμισο»
Παναγίας της Τήνου, χωρίς το χρυσό «πουκάμισο»
Η ιστορία της εικόνας της μεγαλόχαρης της Τήνου αρχίζει πάνω σε άγρια βράχια τυλιγμένα από παγερά, πικρά σύννεφα, που τα θερίζουν δριμείς βοριάδες. Στο μοναστήρι της Κυρίας των Αγγέλων, στο Κεχροβούνι.
Εκεί, το 1822, η μοναχή Πελαγία οραματίστηκε τη Θεοτόκο να της υποδεικνύει το σημείο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα της. Μετά από αμφιβολίες και εμπόδια, πήγαν, έσκαψαν και τη βρήκαν. Στον αγρό του Δοξαρά. (Βλ. εδώ)
Ήταν 30 Ιανουαρίου του 1823. Ο ελληνικός λαός πάλευε μεταξύ αναγέννησης και χαμού. Η εύρεση της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου μέσα στη γη της Τήνου, προαιώνια κατοικία του Αίολου έπνευσε σαν ούριος άνεμος πάνω στην ταραχή της Επανάστασης. Σε καιρούς δύσκολους. Όταν, στον ξεσηκωμό του ’21, οι Τηνιακοί, με επικεφαλής ελληνορθόδοξο κληρικό απάντησαν χωρίς δισταγμούς στο κάλεσμα του Τομπάζη. Όταν οι καθολικοί, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού του νησιού τότε, αποτραβήχτηκαν στα ενδότερα, στην περιοχή της Ξυνάρας, όπου βρισκόταν ο Τούρκος αγάς.
Η Τήνος των Λατίνων
Tinos Catholica O Καθεδρικός Ναός της Παναγίας του Ροδαρίου (Τήνος)
Η πανήγυρη την Α’ Κυριακή του Οκτωβρίου / Εορτή 7 Οκτωβρίου
Ταυτότητα Αρχιεπισκοπής: Έτος ιδρύσεως: πριν το έτος 332 μ.Χ.
Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου- Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου ΘΝΠ
Η ιστορία της Τήνου και της Παναγιάς της συνοψίζει την περιπέτεια του Ελληνισμού τα τελευταία χρόνια. Την Τήνο διάλεξαν και πήραν, μετά το 1204, αποκλειστική δική τους κτήση οι υποκινητές της 4ης σταυροφορίας Ενετοί, ενώ με τη συναίνεσή τους τα’ άλλα νησιά αφέθηκαν να τα διαφεντέψει όποιος Λατίνος είχε αρκετά χρήματα και τη δυνατότητα να ναυλώσει και να εξοπλίσει καράβια. Έτσι, απ’ το 1207 και μετά, επί τέσσερις αιώνες, οι λεγόμενοι Δούκες του Αρχιπελάγους βασίλευαν αλληλοεξοντωνόμενοι, έως ότου, στα 1537, κατακτήσει τα νησιά για λογαριασμό των Τούρκων ένας ελληνικής καταγωγής πειρατής, που ανταμείφθηκε γι’ αυτό με τον τίτλο του Καπουδάν Πασά, ο Χαϊρεντίν Βαρβαρόσσα.
Στην Τήνο οι Ενετοί αμύνθηκαν, με τη βοήθεια του ελληνικού πληθυσμού και των συμπατριωτών τους από την Κρήτη, με επιτυχία. Τη νίκη τους αυτή εόρταζαν κάθε χρόνο με παρελάσεις και κανονιοβολισμούς στην περιοχή του Κεχροβουνίου, Εύλογα. Στο κέντρο του Αιγαίου η Τήνος, διευκόλυνε τον έλεγχο του κρησφύγετου των πειρατών στη Δήλο και τη Ρήνεια, και πρόσφερε εύκολη πρόσβαση στην Εύβοια, την Άνδρο, τη Μύκονο για τους Ενετούς, οι οποίοι είχαν παράλληλα στα χέρια τους και το εμπόριο της παραγωγής μεταξιού της Τήνου.
Η ενετική κατοχή, οργανωμένη με καθαρά φεουδαρχικό σύστημα, ήταν «μια κάποια λύση» για τον ελληνικό ορθόδοξο πληθυσμό, πόσο μάλλον που οι Λατίνοι αυτοί δεν προσπαθούσαν να επιβάλουν τον καθολικισμό. Όπως το παρουσιάζει σύγχρονός μας ιστορικός από την Άνω – Σύρο, «οι πιστοί της βυζαντινής παράδοσης ζούσαν την ενότητα με την Εκκλησία της Ρώμης»... Στους ναούς η λειτουργία γινόταν πρώτα στα λατινικά και ύστερα στα ελληνικά.
Η πρωτοκαθεδρία ανήκε στους καθολικούς, οι ορθόδοξοι είχαν απλά το δικαίωμα ύπαρξης. Όταν όμως πήραν τα ηνία οι πνευματικοί καθοδηγητές Ιησουίτες, η προσχώρηση στον καθολικισμό εσήμαινε βοήθεια για σπουδές και μια καλύτερη ζωή. Καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των ιησουΐτικων σχολών στην παιδεία. Καθηγητής στη Μονή της Τήνου ήταν ο άνθρωπος που εκπόνησε τα φραγκοχιώτικα, και τυπώθηκαν το 1763 στη Βενετία με πρόγραμμα να γράφεται η Ελληνική με λατινικό αλφάβητο.
Η σταθερή παρουσία των Ενετών στην Τήνο ως το 1715, χρησιμοποιήθηκε σαν βάση για τη διείσδυση των Ιησουϊτών στα νησιά του Αιγαίου. Ακολουθώντας νέες πολιτικές σκοπιμότητες, η Βενετία υποβοήθησε την εγκατάσταση του τάγματος στην Τήνο, δοκιμαστικά από το 1661, μόνιμα ακίνητη περιουσία με δωρεές καθολικών έχτισαν μοναστήρια που λειτουργούν ακόμα.
Παρ’ όλη, ωστόσο, την υψηλή προστασία των βασιλέων της Γαλλίας, η ζωή στον τόπο δεν ήταν πάντα εύκολη για τους «πατέρες». Σε έκθεσή του το 1686, ο πατήρ Placide de Reims είναι αποκαλυπτικός: «...αυτοί οι άνθρωποι [οι κουρσάροι] είναι μεγάλη βοήθεια για μας (...) με τις δωρεές τους και την προστασία τους (...) σε αυτόν τον τόπο, όπου έχουμε εχθρούς Τούρκους και σχισματικούς Έλληνες ιερείς (...) αν κάποιος τολμήσει να μας πειράξει το αναφέρουμε σ’ όποιον Γάλλο ή Ιταλό κουρσάρο σταθμεύει στο νησί και η τιμωρία είναι τέτοια που το θυμάται σ’ όλη του τη ζωή»...
Η πρωτοκαθεδρία ανήκε στους καθολικούς, οι ορθόδοξοι είχαν απλά το δικαίωμα ύπαρξης. Όταν όμως πήραν τα ηνία οι πνευματικοί καθοδηγητές Ιησουίτες, η προσχώρηση στον καθολικισμό εσήμαινε βοήθεια για σπουδές και μια καλύτερη ζωή. Καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των ιησουΐτικων σχολών στην παιδεία. Καθηγητής στη Μονή της Τήνου ήταν ο άνθρωπος που εκπόνησε τα φραγκοχιώτικα, και τυπώθηκαν το 1763 στη Βενετία με πρόγραμμα να γράφεται η Ελληνική με λατινικό αλφάβητο.
Η σταθερή παρουσία των Ενετών στην Τήνο ως το 1715, χρησιμοποιήθηκε σαν βάση για τη διείσδυση των Ιησουϊτών στα νησιά του Αιγαίου. Ακολουθώντας νέες πολιτικές σκοπιμότητες, η Βενετία υποβοήθησε την εγκατάσταση του τάγματος στην Τήνο, δοκιμαστικά από το 1661, μόνιμα ακίνητη περιουσία με δωρεές καθολικών έχτισαν μοναστήρια που λειτουργούν ακόμα.
Παρ’ όλη, ωστόσο, την υψηλή προστασία των βασιλέων της Γαλλίας, η ζωή στον τόπο δεν ήταν πάντα εύκολη για τους «πατέρες». Σε έκθεσή του το 1686, ο πατήρ Placide de Reims είναι αποκαλυπτικός: «...αυτοί οι άνθρωποι [οι κουρσάροι] είναι μεγάλη βοήθεια για μας (...) με τις δωρεές τους και την προστασία τους (...) σε αυτόν τον τόπο, όπου έχουμε εχθρούς Τούρκους και σχισματικούς Έλληνες ιερείς (...) αν κάποιος τολμήσει να μας πειράξει το αναφέρουμε σ’ όποιον Γάλλο ή Ιταλό κουρσάρο σταθμεύει στο νησί και η τιμωρία είναι τέτοια που το θυμάται σ’ όλη του τη ζωή»...
Η Μεγαλόχαρη Υπέρμαχος
Η ΕΝ ΤΗΝΩ ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ
Χαρακτικό έργο Δεσίπρης Φραγκίσκος. Τήνος, 1858.
Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Η θαυματουργή εικόνα της Τήνου
"Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου". Χαλκογραφία
The miraculous icon of Tinos "The Annunciation of the Virgin Mary".
Copper engraving by Fragiskos Desipris, Tinos, 1858.
Η ανάταση από την προστασία της Παναγιάς άλλαξε τον ρου των πραγμάτων – έτσι όπως στα 626, όταν το όραμα της Θεοτόκου έκανε να τραπούν σε φυγή τα τουρκικά φύλα των Αβάρων που πολιορκούσαν την Κωνσταντινούπολη. «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ» είναι από τότε πάντα «τα νικητήρια».
Όταν το 1940 οι απόγονοι των Ενετών εμπόρων Ιταλοί φασίστες τορπίλισαν και βούλιαξαν το «Έλλη» μέσα στο λιμάνι της Τήνου, που επέμεναν να θεωρούν δικό τους έδαφος, εκατοντάδες Έλληνες θα μπορούσε να είχαν χάσει τη ζωή τους. Ήταν η ώρα της κοσμοπλημμύρας του εορτασμού του Δεκαπενταύγουστου. Ώρα δοκιμασίας.
Σε κάθε νεοελληνική δοκιμασία, όπως αυτή του 1922, κύματα προσκυνητών – προσφύγων κατακλύζουν τη Μεγαλόχαρη, άλλοι με προσφορές, άλλοι γονατιστοί, όλοι με την ελπίδα.
Θαύμα της Υπερμάχου ότι οι νησιώτες του Αιγαίου, παρ’ όλες τις περιπέτειες, δεν έχασαν την ψυχή και την ταυτότητά τους. Αν τα τελευταία χρόνια το εμπόριο έχει πάρει διαστάσεις νέας κατακτητικής διαβρώσεως, είναι σύμπτωμα ευημερίας. Αν τα τελευταία χρόνια πάρα πολλοί προσκυνητές είναι Έλληνες Τσιγγάνοι είναι γιατί το θρησκευτικό τους αίσθημα είναι ιδιαίτερα βαθύ.
Θα μπορούσε κανείς να ελπίζει ότι οι Άνεμοι που φωλιάζουν μέσα σε μια σπηλιά στην κορυφή της Τήνου, άνεμοι που ούτε ο Ηρακλής δεν κατάφερε να νικήσει, παρ’ όλα όσα λέγονται θα συνεχίσουν να διαχέουν την προστασία της Υπέρμαχου Κυρίας των Αγγέλων πάνω στις στεριές και τα κύματα του Αιγαίου. Σκέπη, παρηγοριά και ανάταση. Μία χιλιόχρονη σχέση εμπιστοσύνης και αφοσίωσης.»[2]
ΔΕΙΤΕ: Ο τορπιλισμός του καταδρομικού «Έλλη» 15 Αυγούστου 1940 - Ιστορικό (αφιέρωμα και video)
Τα Φαναράκια της Τήνου
Όραμα Αγίας Πελαγίας 23 Ιουλίου
Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, έγινε ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας. Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822 μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά. Όταν ξύπνησε... Διαβάστε περισσότερα »
Μια Παναγιά (Χατζιδάκις - Γκάτσος)
[συντηρώ τα θαύματα στη ζωή μου
επιλέγοντας να πιστεύω σε]*
«Μια Παναγιά μιαν αγάπη μου
έχω κλείσει σε ερημοκλήσι αλαργινό.
Κάθε βραδιά της καρδιάς την πόρτα
ανοίγω δακρύζω... Δείτε το βίντεο ΕΔΩ
έχω κλείσει σε ερημοκλήσι αλαργινό.
Κάθε βραδιά της καρδιάς την πόρτα
ανοίγω δακρύζω... Δείτε το βίντεο ΕΔΩ
Ηχογράφηση του 1964. Τραγούδι που γράφτηκε για την ταινία του Ηλία Καζάν «America - America» (1963), αλλά στην ταινία... Διαβάστε περισσότερα »
Ο ΤΟΡΠΙΛΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ
15 Αυγούστου 1940 μ.Χ., Τήνος!
Σημαιοστολισμένη καμάρωνε η ΕΛΛΗ εκείνο το πρωινό, αγκυροβολημένη περί τα 800 μέτρα έξω από το λιμάνι της Τήνου, ακούγοντας τις καμπάνες της Μεγαλόχαρης και ενώ ετοιμαζόταν να κατεβάσει το Τιμητικό Άγημα που θα συνόδευε τη θαυματουργή Εικόνα της Θεοτόκου!Ξαφνικά και καθώς η Θεία Λειτουργία συνεχιζόταν ]...] Φωτιές, καπνοί, κραυγές... Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
ΒΙΝΤΕΟ: Ο τορπιλισμός της «Έλλης» ανήμερα της Παναγίας – Το άγνωστο παρασκήνιο, το πολιτικό και στρατιωτικό παρασκήνιο της βύθισης του καταδρομικού «Έλλη». Οι μαρτυρίες-ντοκουμέντα των επιζώντων του πολεμικού πλοίου, σε συνδυασμό με τις αφηγήσεις ιστορικών και ειδικών αναλυτών, αποκαλύπτουν στοιχεία για τον ιστορικό τορπιλισμό, που λίγοι γνώριζαν μέχρι σήμερα. Το βλέπετε ΕΔΩ
Ο Άγιος Παΐσιος για την Μεγαλόχαρη της Τήνου
Μία μέρα του 1973 κάποιοι γνωστοί του Οσίου Παϊσίου του πρότειναν να τον συνοδεύσουν στην Τήνο για να προσκυνήσει την Θαυματουργή Εικόνα της Μεγαλόχαρης, και εκείνος δέχτηκε.
Μόλις έφτασαν στο ευλογημένο νησί ο Όσιος Παΐσιος ένιωσε έντονη ευωδία. Και, όταν προσκύνησε την χαριτόβρυτη Εικόνα της Παναγίας, συγκλονίστηκε.
Παραμέρισε λίγο, για να μην εμποδίζει, και δεν ξεκολλούσε το βλέμμα του από επάνω Της.
Κοίταζε την Παναγία με δάκρυα στα μάτια και ρουφούσε νοερά από την μεγάλη Χάρη Της.
«Μία τόσο μικρή εικόνα έχει τόσο μεγάλη χάρη! », σχολίασε ο Όσιος Παΐσιος.
Κάποτε σε επιστολή του έγραψε: «Δόξα τω Θεώ, με αξίωσε να προσκυνήσω την Εικόνα Της. Είμαι ευχαριστημένος και δεν μου αξίζει να ιδώ την Ίδια στον Ουρανό. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και Την ευγνωμονώ και θα Την ευγνωμονώ σε όλη μου την ζωή.»
Επίσης ένας Ιερέας που καταγόταν από την Τήνο τον ρώτησε:
- Τί είδατε, Γέροντα, στην Τήνο; Πες τε μου, να το γράψω σε ένα βιβλίο.
- Αυτά που είδα δεν λέγονται, του απάντησε, είναι «άρρητα ρήματα». Ένα μόνο θα σου πω, είναι ολοζώντανη η Παναγία, ολοζώντανη!
Βιβλιογραφία
• Φωτογραφίες και επιμέλεια: Sophia-Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση
• «Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ» Της Άννας Παπαμανώλη-Guest, Αρχαιολόγου - Εθνολόγου Πανεπιστημίου Paris Ι. Από το αφιέρωμα Επτά Ημέρες - Αύγουστος, Καθημερινή της Κυριακής, 5 Αυγούστου 2001.
• Ο τορπιλισμός της «ΕΛΛΗΣ» - 15 Αυγούστου 1940 μ.Χ., Τήνος! Ιστορικό (αφιέρωμα και video) torpilismos-tis-ellis
• Τα Βίντεο είναι από το www.YouTube, εταιρεία της Google.
• Ο Άγιος Παΐσιος για την Μεγαλόχαρη της Τήνου » Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», Εκδόσεις: Ιερό Ησυχαστήριο Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Σελίδες 599. Από σημειώσεις κατά τη διάρκεια συζητήσεων και συνάξεων, από τις επιστολές του Αγίου προς τις μοναχές και από μαρτυρίες (γραπτές και προφορικές) μοναχών, κληρικών και λαϊκών που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα.
• Φωτογραφικό υλικό και επιμέλεια by Αέναη επΑνάσταση | Sophia Drekou
Βιντεο/αφιέρωμα στην Μεγαλόχαρη της Τήνου
Επεισόδιο 11ο (11/12/16): «Τήνος: Το νησί της Κυρίας των Αγγέλων» Νέα σειρά ντοκιμαντέρ «Φωτεινά Μονοπάτια» από την ΕΡΤ2 - 2016. Η Παναγία της Τήνου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Προσκυνηματικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Συγκεντρώνει χιλιάδες προσκυνητές από όλο τον κόσμο, που έρχονται για να συναντήσουν την «Κυρία των Αγγέλων», τη Μητέρα του Θεού. Το ιερό νησί της Τήνου αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο του ορθόδοξου αλλά ολόκληρου του χριστιανικού κόσμου.
Το «θαύμα» και το «τάμα», δύο έννοιες οι οποίες συγκινούν και συγκλονίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, έχουν λάβει στον ιερό αυτό χώρο την καταξίωση και την πληρότητά τους. Σ’ αυτό το επεισόδιο, τα «Φωτεινά μονοπάτια» αφήνουν τον τηλεθεατή να γνωρίσει την ιστορία εύρεσης της εικόνας της Παναγίας, να περιηγηθεί στους χώρους του ιερού ναού της Ευαγγελιστρίας της Τήνου αλλά και να γνωρίσει το νησί. Σκηνοθέτης: Κώστας Παπαδήμας. Σενάριο, Παρουσίαση: Ελένη Μπιλιάλη.
Βίντεο: Εναέρια λήψη της Τήνου. Tinos island Cyclades, drone. Η Τήνος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά των Κυκλάδων και είναι ιδανικό για ήρεμες οικογενειακές διακοπές. Οι παραλίες είναι ήρεμες και αμμώδης και περιβάλλεται από πολλές τουριστικές εγκαταστάσεις και καταλύματα. Τα πιο παραδοσιακά χωριά βρίσκονται στην ενδοχώρα και είναι διάσημα για την γραφική τους αρχιτεκτονική.
