Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό.
Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η
περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ.
Μελίνα Μερκούρη 18 Οκτωβρίου 1920 – 6 Μαρτίου 1994
Εργασία / Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Κάθε χρόνο, στις 6 Μαρτίου τιμούμε την επέτειο μνήμης της Μελίνας Μερκούρη, μέσα από κινήσεις που αντιπροσωπεύουν το μεγάλο έργο που προσέφερε. Η είσοδος σε όλα τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους είναι δωρεάν για όλους κάθε 6 Μαρτίου εκάστου έτους. Η Unesco ανακήρυξε αυτή την ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα Πολιτισμού.
2020 έτος Μελίνα Μερκούρη
Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοίνωσε ότι το 2020 είναι το έτος «Μελίνα Μερκούρη» και εορτάστηκε με διάφορες εκδηλώσεις προς τιμήν της. Στο τέλος Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε έκθεση στο φουαγιέ της Unesco στο Παρίσι, με θέμα τον αγώνα για τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα και την αρχαιοκαπηλία.
Τον Ιούνιο, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη έδωσε συναυλία στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου με τραγούδια της Μελίνας. Το καλοκαίρι, η Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων, φιλοξένησε μία μεγάλη έκθεση με φωτογραφίες, κοστούμια και σπάνιο υλικό της Μελίνας Μερκούρη και άλλων προσωπικοτήτων της εποχής της. Στην πανσέληνο του Ιουλίου, υπήρξαν θερινές προβολές του «Ποτέ την Κυριακή» και της «Φαίδρας». Την ημέρα των γενεθλίων της, 18 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Τον Ιούνιο, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη έδωσε συναυλία στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου με τραγούδια της Μελίνας. Το καλοκαίρι, η Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων, φιλοξένησε μία μεγάλη έκθεση με φωτογραφίες, κοστούμια και σπάνιο υλικό της Μελίνας Μερκούρη και άλλων προσωπικοτήτων της εποχής της. Στην πανσέληνο του Ιουλίου, υπήρξαν θερινές προβολές του «Ποτέ την Κυριακή» και της «Φαίδρας». Την ημέρα των γενεθλίων της, 18 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Στο θέατρο μπορείς να παίζεις χωρίς να υπάρχεις και
να υπάρχεις χωρίς να παίζεις. Εγώ δεν έλειψα στιγμή.
🎂 18 Οκτωβρίου 1920 – Μελίνα Μερκούρη
Η Ζωή της
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη, 18 Οκτωβρίου 1920 – 6 Μαρτίου 1994) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Καταγόταν από φημισμένη οικογένεια πολιτικών. Ηθοποιός βραβευμένη με πλήθος διεθνών βραβείων και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού τα έτη 1981-89 και 1993-94 σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οπότε και όπως τόνισε και ο Ανδρέας Παπανδρέου «άντεξε» και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που πραγματοποίησε.
Στη διάρκεια της ζωής της βραβεύτηκε από πολλούς φορείς για το έργο της. Μεταξύ αυτών και από τον Σύνδεσμο Ελληνίδων Επιστημόνων με το βραβείο «ΥΠΑΤΙΑ». Μετά το θάνατό της τιμήθηκε με πολλές οδούς και πλατείες που φέρουν το όνομά της σε όλη την Ελλάδα, ενώ η προτομή της κοσμεί την πλατεία απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Επίσης θέατρα, γυμναστήρια και χώροι πολιτισμού φέρουν το όνομά της. Στην πόλη Μονς του Βελγίου νέα λεωφόρος ονομάστηκε Μελίνας Μερκούρη (Avenue Mélina Mercouri).
Κατά τη διάρκεια της επταετίας (1967-1974) πολέμησε σφοδρά τη Χούντα, χρησιμοποιώντας τη φήμη και τη λάμψη που είχε αποκτήσει, με συνέπεια στις 12 Ιουλίου 1967 η χούντα των Συνταγματαρχών αφαιρεί την ελληνική ιθαγένεια από τη Μελίνα Μερκούρη και άλλους 7 Έλληνες της διασποράς, για την αντιδικτατορική τους δράση.
Έδωσε αρκετές συναυλίες και διοργάνωσε αρκετά μεγάλο αριθμό πορειών αντιδικτατορικού χαρακτήρα. Επεδίωξε και συναντήθηκε με πολιτικούς αλλά και με πνευματικές προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους, με σκοπό να τους ευαισθητοποιήσει ενάντια στη χούντα.
Aπόπειρες δολοφονίας
Κατά την διάρκεια των αγώνων της έγιναν εναντίον της απόπειρες δολοφονίας, μία από τις οποίες παραλίγο να της στερήσει τη ζωή.
Ήταν 7 Μαρτίου του 1969, όταν έγινε βομβιστική επίθεση στο θέατρο της Γένοβας, με σκοπό την δολοφονία της. Η βόμβα ανακαλύφθηκε τυχαία, μετά από έλεγχο της σκηνής. Είχε τοποθετηθεί ακριβώς στο σημείο που θα μιλούσε η Μελίνα. Αμέσως κλήθηκε η πυροσβεστική και η αστυνομία της πόλης. Αφού την τοποθέτησαν στο προαύλιο του θεάτρου, η βόμβα εξερράγη ευτυχώς χωρίς θύματα.
Μια άλλη απόπειρα επίθεσης εναντίον της έγινε στο Τορίνο. Η Μελίνα είχε ξεκινήσει την ομιλία της καταγγέλλοντας την Χούντα.
Μια φάλαγγα από εξαγριωμένους φασίστες ήταν έτοιμοι να της επιτεθούν. Εκείνη την στιγμή μπήκαν μπροστά μέλη του Κ.Κ. Ιταλίας, την περικύκλωσαν δημιουργώντας έτσι μια ανθρώπινη "ασπίδα" με σκοπό να την προστατέψουν, τραγουδώντας προς το μέρος τους, το γνωστό ιταλικό αντιστασιακό τραγούδι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Bella Ciao. Οι φασίστες όταν είδαν την αντίδραση τους, τράπηκαν σε φυγή.
Yπουργός Πολιτισμού
Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού κατά τα χρονικά διαστήματα 1981-1989 και 1993-1994, θέση η οποία της έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν (βλ. εδώ), τα οποία βρίσκονται στις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου, να δημιουργήσει το θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων (γνωστά ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας αλλά και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985.
Έδωσε έμφαση στην αναστήλωση των μνημείων της Ακρόπολης, καθώς και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Επίσης ανέθεσε τη μελέτη για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας (ιστορικό κέντρο της Αθήνας) ώστε να δημιουργηθεί ένα αρχαιολογικό πάρκο.
Όταν η Μελίνα Μερκούρη έκανε σκόνη τον διευθυντή
του Βρετανικού Μουσείου για τα Μάρμαρα [βίντεο]
«Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ...». Αυτή η φράση ανήκει στη Μελίνα Μερκούρη, η οποία είχε κάνει σκοπό της ζωής της την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα.
Η Μελίνα Μερκούρη έβαλε τα θεμέλια για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ήταν εκείνη που μας «απαγόρευσε» να τα αποκαλούμε «Ελγίνεια». Και είχε δίκιο. Γιατί ποτέ δεν ήταν του Έλγιν.
Δείτε: Το Βρετανικό μουσείο της βαρβαρότητας και το ιστορικό των κλεμμένων γλυπτών από τον Έλγιν
Η Μελίνα αποφάσισε να κάνει σκοπό ζωής την επιστροφή των Γλυπτών το 1960, όταν στα γυρίσματα της ταινίας «Φαίδρα» οι Βρετανοί ζήτησαν πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα Γλυπτά.
Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, ως υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας, έθεσε το θέμα στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO.
«Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για εμάς. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας». Και «αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ».
Παρακάτω δείτε το βίντεο από μια συνάντηση της Μελίνας Μερκούρη, ως υπουργού Πολιτισμού της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, με τον τότε διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου David Mackenzie Wilson, τον οποίο η Μελίνα «στριμώχνει» κανονικά.
Η Μελίνα Μερκούρη απέκτησε μία θέση
στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων
Με την πόζα που στέκεται το έργο θέλησα να δείξω την ανεξάρτητη, την ελεύθερη Μελίνα της «Στέλλας», λέει ο δημιουργός Θεόδωρος ΚοκκινίδηςΗ Μελίνα Μερκούρη απέκτησε μία θέση στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Θεόδωρου Κοκκινίδη στα Κήπια του νομού Καβάλας. Τον Οκτώβριο του 1920 γεννήθηκε η Μελίνα Μερκούρη. Για την δημιουργία του κέρινου ομοιώματος ο κος Κοκκινίδης εξηγεί «δημιούργησα το κέρινο ομοίωμα της αποτυπώνοντάς την στην ηλικία των 44 χρόνων της. Στόχος μου ήταν να συνδυάσω χαρακτηριστικά από τρεις περιόδους της ζωής της. Με την πόζα που στέκεται το έργο θέλησα να δείξω την ανεξάρτητη, την ελεύθερη Μελίνα της «Στέλλας».
Η αποτύπωση της φυσιογνωμίας της είναι από την περίοδο των ξενόγλωσσων ταινιών του Ζυλ Ντασεν, «Τοπ Καπί», «Φαίδρα», τότε που το άστρο της έλαμψε παγκόσμια. Είχε προηγηθεί λίγα χρόνια πριν η διάκριση της με το πρώτο βραβείο γυναικείου ρόλου στις Κάννες. Με τον τρόπο που έχει ντυθεί το έργο αγγίζει τα στοιχεία της εικόνας της από την εποχή της δράσης της ως πολιτικός, ενώ σε κάθε περίοδο της ζωής της ασκούσε μία μοναδική εσωτερική γοητεία. Ανυπότακτη εκρηκτική και ανυποχώρητη σε ότι διεκδικούσε. Με ανάστημα λέαινας στάθηκε απέναντι στην χούντα. Σύμβολο υπεράσπισης της ελευθερίας και των ίσων δικαιωμάτων. Χαρακτηρίστηκε ως η «τελευταία Ελληνίδα Θεά».
Το μουσείο που άνοιξε τις πύλες του το 2010 αποτέλεσε όνειρο και στόχο ζωής για το Θεόδωρο Κοκκινίδη. Με σιδερένια θέληση και πάνω από όλα αγάπη και μεράκι για δημιουργία, πραγματοποιήθηκε. Στόχος του είναι να φιλοτεχνεί τα ομοιώματα σημαντικών προσωπικοτήτων τόσο του ελλαδικού χώρου, όσο και του εξωτερικού.
Νίκος Λυγερός: «Η Μελίνα έκανε δράση…» (Συνέντευξη)
Ο Δρ. Νίκος Λυγερός: Τα παιδιά της Μελίνας δεν έμαθαν να γονατίζουν κι όταν σκύβουν το κεφάλι είναι μόνο και μόνο όταν πεθαίνει ένα δικό τους. Δεν έχουν ανάγκη από χαρτιά και γραφειοκρατία για να δείξουν ότι είναι ρωμιοί. Δεν ζητιανεύουν για βεβαιώσεις παρακολούθησης, ούτε παίζουν θέατρο με τις αρχές, είναι ντόμπρα και σταράτα, διότι... Διαβάστε περισσότερα »
Βίντεο / αφιέρωμα στην Μελίνα Μερκούρη
Ο Γιώργος Παπαστεφάνου για την Μελίνα Μερκούρη
Ο Γιώργος Παπαστεφάνου 24 Απρ 2015: «Το 1960, όταν πρωτομπήκα στη Ραδιοφωνία, η Τόνια Καράλη, που τότε δεν ήταν μόνο η αγαπημένη φωνή του ραδιοφώνου αλλά και προϊσταμένη στους παραγωγούς της ξένης ελαφράς μουσικής, μού έδειξε ένα δισκάκι που μόλις της είχαν φέρει από το Παρίσι. Ήταν με την Μελίνα Μερκούρη, σε δυο τραγούδια από τη «Στέλλα»: «Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι» και «Ο μήνας έχει δεκατρείς».
Δείτε επίσης: Σοφία Βέμπο: Ο μήνας έχει δεκατρείς από την ταινία «Στέλλα» (Βίντεο)
Η Τόνια, μού δάνεισε το 45αράκι της για να το αντιγράψω σε μαγνητοταινία, εγώ της το επέστρεψα και εκείνη στη συνέχεια, το έχασε και δεν το ξαναβρήκε. Χάρη στη δική μου αντιγραφή ωστόσο, η ηχογράφηση διασώθηκε κι έτσι μπορούσα να παίζω αυτά τα δύο τραγούδια για χρόνια στις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο.
Τα έσοδα από το δίσκο, η Μελίνα τα πρόσφερε για το Μουσείο της Ακρόπολης. Και στην πρες κόμφερανς που οργάνωσε η «Λύρα» στα γραφεία της, η Μελίνα ήρθε εκθαμβωτική, με τους δημοσιογράφους απέναντί της να την κοιτούν ερωτευμένοι, σχεδόν όσο κι εγώ.
Όταν ακούσατε πρώτη φορά τα «Παιδιά του Πειραιά»
ξέρατε ότι θα γινόταν διεθνές hit κ. Παπαστεφάνου;
Ο Πύρρος Σπυρομήλιος, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος έρωτας της Μελίνας και επιστήθιος φίλος του Χατζιδάκι, ήταν διευθυντής στο ΕΙΡ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας 1945-1970) και ήθελε να περνάμε οτιδήποτε τραγουδούσε η Μελίνα. Κάθε Πρωτοχρονιά, με το που έμπαινε ο νέος χρόνος, στην πρώτη πανηγυρική εκπομπή παίζαμε ως μπουναμά ένα ανέκδοτο τραγούδι του Μάνου.
Την Πρωτοχρονιά του 1960 παίξαμε τα «Παιδιά του Πειραιά». Η εντύπωση που μου έκανε −και όχι μόνο σ' εμένα− ήταν ότι επρόκειτο για ένα συγκλονιστικό τραγούδι. Υπέροχο τραγούδι, με μια υπέροχη Μελίνα, σε μια ταινία που δεν μου άρεσε καθόλου και δεν συγκρινόταν με τη «Στέλλα», που είναι μία από τις ταινίες της ζωής μου. Απορούσα γιατί οι ξένοι δεν ανακάλυψαν τη «Στέλλα».
Ο αξιωματικός του Ναυτικού Πύρρος Σπυρομήλιος με την Μελίνα Μερκούρη
Τα παιδιά τού Πειραιά (1960): Ακόμα και η Μις Πίγκυ τραγούδησε στο «Μάπετ σόου» τα «Παιδιά τού Πειραιά», παρέα με Ελληνογουρουνόπουλα, μέσα σε βροχή από σπασίματα. Εμένα όμως μεγαλύτερη εντύπωση μού έκαναν τα άψογα ελληνικά τής Τσάινα Φόρμπς των Pink Martini, σε μια από τις αμέτρητες διαφορετικές εκτελέσεις αυτής τής θρυλικής επιτυχίας.
Εγώ όμως πάντα προτιμώ να επιστρέφω στην αρχική εκτέλεση και στον δίσκο τής Fidelity που είχα τόσο πολύ αγαπήσει. Πρωτοχρονιά τού 1960 τον είχα πρωτακούσει στο κρατικό ραδιόφωνο, δώρο σ’ όλους εμάς τους ακροατές τού λεβέντη Γενικού διευθυντή τού ΕΙΡ Πύρρου Σπυρομήλιου.
Επί των ημερών του άρχισα κι εγώ να δουλεύω στο ΕΙΡ, κι ακόμα θυμάμαι την Old spice που μύριζαν οι διάδρομοι όταν ερχόταν στην Ρηγίλλης το πρωί. Έφυγε νωρίς και ξαφνικά, για μας που δεν το ξέραμε πως είχε την καρδιά του. Πρωταπριλιά του 1961, στα 50 του. Εκείνος το περίμενε. «Είμαι καπετάνιος και θέλω να ξέρω την αλήθεια» είχε πει στον γιατρό του, στο Λονδίνο. Εγώ ποτέ μου δεν τον ξέχασα, όπως και την Φραγκίσκη Καρόρη βέβαια και την Κίττυ Σολομού, από εκείνα τα πρώτα ωραία χρόνια.
Ας γυρίσουμε όμως στην Μελίνα και στα «Παιδιά τού Πειραιά». Με πλέι-μπακ από τον δίσκο, η Μελίνα Μερκούρη τραγουδά Μάνο Χατζιδάκι και «Τα παιδιά τού Πειραιά» στη γνωστή σκηνή από το «Ποτέ την Κυριακή» τού Jules Dassin. [4 Ιαν 2020]
1961 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά»: Η βράβευση αυτή του έδωσε παγκόσμια δημοσιότητα, την οποία ο Χατζιδάκις προσπάθησε να αποφύγει με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι του στερούσε τη δυνατότητα να διαμορφώσει ο ίδιος την σχέση του με τον ακροατή του. "Για μένα το Όσκαρ δεν αποτελεί στεφάνωμα μιας σταδιοδρομίας αλλά το αληθινό μου ξεκίνημα", ήταν η απάντηση-δήλωση του συνθέτη.
Στο βίντεο είναι η στιγμή της αναγγελίας της βραβεύσεις του Χατζιδάκι με το όσκαρ για το τραγούδι. Τα παιδιά του Πειραιά από την ταινια ποτέ την Κυριακή. Μάταια οι παρουσιαστές ψάχνουν να βρουν τον Χατζιδάκι στην αίθουσα απονομών.
Never on Sunday: Αυτή η ηχογράφηση της Μελίνας, έγινε στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν χαλούσαν κόσμο το «Ποτέ την Κυριακή» και τα «Παιδιά του Πειραιά». Είναι ένα δισκάκι των 45 στροφών που το έσωσα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από του χάρου τα δόντια. Όταν το 1967 στα υπόγεια της Ραδιοφωνίας στη Ρηγίλλης, ο υπάλληλος - δήμιος της Δισκοθήκης, έσπαγε με το σφυρί, τους απαγορευμένους δίσκους. Αυτό το μοναδικό και σπάνιο αντίτυπο το χάρισα στο «Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη» και έλαβα ευχαριστήρια επιστολή από την Μανουέλα Παυλίδου.
Χάρτινο το Φεγγαράκι: Στο δισκάκι της Fidelity του 1958 με το εξώφυλλο του Μίνου Αργυράκη, η Νάνα Μούσχουρη στις πρώτες μεγάλες της στιγμές, ερμηνεύει τέσσερα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, τα τρία σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Όμως ακόμα ο ποιητής δεν βάζει στην ετικέτα το όνομά του. Στο «Έλα πάρε μου τη λύπη» και το «Μαζί με σένα» υπογράφει ως Β. Καρδής και στο «Χάρτινο φεγγαράκι» απλά ως Ν. Αμοργιανός, προφανής αναφορά στη μία και μοναδική του συλλογή, την Αμοργό.
Ως Βασίλη Καρδή τον βρίσκουμε και σε δύο από τα πρώτα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, τη «Μυρτιά» και το «Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου». Ενώ για το «Είχα φυτέψει μια καρδιά» του Μίκη, ο Γκάτσος θα χρησιμοποιήσει και το ψευδώνυμο Γεωργίου. Σύντομα ωστόσο ο Νίκος Γκάτσος (1911-1992), θα καταλάβει πως δεν χρειάζεται να κρύβεται.
Ο στίχος του δημιουργεί Σχολή στο νέο ελληνικό τραγούδι που τότε διαμορφώνεται, κάποιοι θα τον αντιγράψουν και στο όνομά του η δισκογραφία θα αρχίσει να επενδύει. Το Χάρτινο φεγγαράκι είναι από τα πρώτα του τραγούδια. Ήδη είχε παιχθεί το 1948 από το Θέατρο Τέχνης, ο «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα σε δική του μνημειώδη απόδοση και ο Μάνος Χατζιδάκις είχε βάλει μουσική σε αρκετά τραγούδια του έργου.
Το Χάρτινο φεγγαράκι ήρθε λίγο αργότερα για μια άλλη παράσταση του Κουν, το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τένεσυ Γουίλιαμς. Εδώ, στο ρόλο της Μπλανς τραγούδησε η Μελίνα Μερκούρη το ρεφραίν, αλλά το τραγούδι συμπληρώθηκε εννέα χρόνια αργότερα, για το δίσκο που καθιέρωσε την Μούσχουρη. Το στιγμιότυπο από τη γαλλική τηλεόραση που θα δείτε τώρα εδώ, μαγνητοσκοπήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν Μελίνα και Χατζιδάκις χάρις στο «Ποτέ την Κυριακή», ήτανε πια διάσημοι.
Ο Γιώργος Παπαστεφάνου (1941-), είναι Έλληνας δημοσιογράφος,
στιχουργός και Συνθέτης μουσικής επένδυσης ταινιών.
Συνεχίζουμε το Βίντεο/αφιέρωμα στην Μελίνα
Το Μουσείο Ακρόπολης, αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή της Μελίνας Μερκούρη στην ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για την επανένωση των περίφημων γλυπτών του Παρθενώνα που είναι μοιρασμένα στην Αθήνα και το Λονδίνο, προχώρησε στη δημιουργία ενός βίντεο διάρκειας 23 λεπτών, στο οποίο καταγράφεται η σύληση του Παρθενώνα από τον Έλγιν και η διεθνής εκστρατεία της Μελίνας Μερκούρη.
Η ταινία χρησιμοποιεί αποσπάσματα από την παραγωγή του BBC "The Parthenon Marbles", 2004 και αρχειακό υλικό του Ιδρύματος "Μελίνα Μερκούρη".
Μουσείο Ακρόπολης 2017
«Μήδεια» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη
1976 - 1977 Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Προσωπικά - Παρουσίαση: Έλενα Κατρίτση: «Αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη»: «Μια ζωή χωρίς όρους και δίχως όρια». Η Μελίνα Μερκούρη, αγάπησε και αγωνίστηκε με πάθος, για όσους και για όσα πίστευε. Πήγαινε πάντα αντίθετα στο ρεύμα, εκεί όπου της υπαγόρευε η καρδιά της, με συνοδοιπόρο τον άνθρωπο που την πίστεψε και τη λάτρεψε όσο κανένας, τον μεγάλο σκηνοθέτη, Ζιλ Ντασέν. Ζούσε «χωρίς όρους και δίχως όρια», χωρίς φρένο στα «θέλω» της, χωρίς να φοβάται το κόστος. Ο μόνος της φόβος ήταν μήπως την ξεχάσουν. Φόβος, που δεν βγήκε ποτέ αληθινός.
Η ιστορία της ζωής της Μελίνας Μερκούρη αναβιώνει μέσα από αφηγήσεις και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό. Για το ξεκίνημά της στον κινηματογράφο και τη διεθνή καταξίωση, τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε ο Ζιλ Ντασέν στη ζωή και στη στροφή της στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, με επίκεντρο τον τεράστιο αγώνα που έδωσε διεθνώς εναντίον της Δικτατορίας στην Ελλάδα, τις κορυφαίες στιγμές της στην οθόνη και στο θεατρικό σανίδι, τους έρωτες, τα πάθη, τη λατρεία, την αποθέωση, αλλά και την αμφισβήτηση που εισέπραξε, μιλούν:
– Η συγγραφέας Άλκη Ζέη, που γνώρισε τη Μελίνα το 1953 στο Παρίσι κι έμεινε κοντά στην αγαπημένη της φίλη μέχρι το τέλος της ζωής της.
– Ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, ο οποίος περιγράφει την πρώτη τους συνάντηση όταν μίλησαν σε μία από τις μεγαλύτερες αντιδικτατορικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο.
Έφυγε «Για τον Μεγάλο Περίπατο» η συγγραφέας Άλκη Ζέη: Μια Ζωή σαν... Παραμύθι (αφιέρωμα)– Ο πρώην υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης, που στάθηκε κοντά της από το ξεκίνημα της πολιτικής καριέρας της.
– Φίλοι της, όπως ο δικηγόρος και πρόεδρος του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη», Χριστόφορος Αργυρόπουλος, ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φενέκ Μικελίδης και ο ηθοποιός Γιάννης Φέρτης, παρτενέρ της στο «Γλυκό πουλί της νιότης», που ανέβηκε δύο φορές στο θεατρικό σανίδι, με διαφορά 20 ετών και τεράστια επιτυχία.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ: ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ 6 Μαρτίου 1994
(MEGA) ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ & ΑΝΘΡΏΠΩΝ ΤΗΣ ΤΈΧΝΗΣ
ΤΟ ΥΣΤΑΤΟ ΧΑΙΡΕ 10/3/1994
Σχετικά θέματα:
- Το νοητικό σχήμα της επαναφοράς: Σταμάτα να λες τα Μάρμαρα του Παρθενώνα μετά από 200 χρόνια αρπαγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου