Ο Χορός της θεολογικής βροχής

...είχε μια έμφυτη χορευτικότητα και 

μια φυσική ρυθμικότητα στις κινήσεις 

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον καλό μου φίλο και αδελφό 

Φαίδωνα Χριστοδουλάκη με την ιδιαίτερη εμπειρική 

και θεολογική πένα του, για την συγκινητική εμπειρία του 

να την μοιραστεί μαζί μας, στην Aέναη επΑνάσταση.

Ο Χορός της θεολογικής βροχής

Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα

Μετρό Παρασκευή 24/10/2014 μ.Χ. Απόψε η διαδρομή μου στο μετρό που επιβεβαίωσε εκκωφαντικά το λαϊκό αξίωμα που λέει πως εδώ ειναι ο παράδεισος κι η κόλαση. (για την ακρίβεια...από δω ξεκινάνε...)

Αφού λοιπόν έπιασα εξουθενωμένος ένα κάθισμα, άρχισα να σκέφτομαι το τετραημεράκι μου μες στη γλύκα λες κι ήταν ενας μήνας διακοπές...

Ξαφνικά κι ενώ ξεφύλλιζα αδιάφορα μια πολύνεκρη μάχη του παρελθόντος, ανεβαίνει μια νεαρή κοπέλα, αφρικανικής καταγωγής, με υπέροχα ζωγραφιστά μάτια, καλοκάγαθα κι αθώα κι ένα μόνιμα χαμόγελο σχηματισμένο στο όμορφο πρόσωπο της. Είχε σπαστό μαλλί πιασμένο σε μια ογκώδη κοτσίδα και φορούσε κάτι χρυσαφί χρώματος φανταχτερά σκουλαρίκια που έκαναν μια εντυπωσιακή αντίθεση με τη σοκολατί νεανική της επιδερμίδα.

Πολύχρωμα ντυμένη σαν γαϊτανάκι, κρατούσε απ' το ένα χέρι σακούλες σουπερμάρκετ κι απ' το άλλο ένα ιδιαιτέρως ζωηρό κοριτσάκι που είχες την αίσθηση πως ήταν μικρογραφία της. Πανέμορφο στολίδι της μαύρης ηπείρου, σαν διαφήμιση της Unisef με χαμόγελο πλατύ και μόνιμο και ζωηρά, διερευνητικά ματάκια όμορφα πολύ σαν της μαμάς της. Ήταν ντυμένο κι αυτό χρωματιστά, με ένα κεφαλάκι γεμάτο κοτσιδάκια τυλιγμένα μεταξύ τους με ιδιαίτερη τέχνη.

Αυτό όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση, ήταν μια έμφυτη χορευτικότητα και μια φυσική ρυθμικότητα στις κινήσεις του παιδιού. Χόρευε ρυθμικά σχεδόν ασταμάτητα με κινήσεις συμμετρικές, βγαλμένες από έναν πολιτισμό και κόσμο, αναμφίβολα, απόλυτης εξωστρέφειας. Κάθε τόσο σταματούσε απότομα το χορό κι έλεγε σε άψογα ελληνικά με μια τραγουδιστή φωνούλα προς τους γύρω εκστασιασμένους επιβάτες: «γεια σου! Τι κάνεις;»

Παράξενο πολύ να ακούς τη λαλιά σου από χείλη άλλων πολιτισμών... παράξενο αλλά συνάμα και φυσικό λες και τα ελληνικά φτιάχτηκαν για όλα τα στόματα χωρίς διακρίσεις. Η μαμά του προσπαθούσε μάταια να το κάνει να σταματήσει και του λεγε ήπια και χαμηλόφωνα... «φρόνιμαα... να σαι καλό κορίτσι...εε;»... ενώ αυτό της έσκαγε ένα χαμόγελο colgate και ξαναγύριζε στο χορό...

Στην επόμενη στάση, από την ακριβώς πίσω πόρτα, ανέβηκε μια γυναίκα που μόνη η παρουσία της ήταν ικανή να διαλύσει σε δευτερόλεπτα το μαγικό σκηνικό... Έκατσε όρθια κοντά στην πόρτα η προσωποποίηση της δυστυχίας. Μια γυναικεία μορφή που χε πατήσει σίγουρα τα πενήντα όμως έδειχνε δραματικά μεγαλύτερη. Με ένα πρόσωπο που είχε σαν μάσκα κολλημένη την θλίψη, έντονα γερασμένο, με μαλλιά που 'χαν χάσει τη βαφή τους και πλέον είχαν σχεδόν ασπρίσει και ρούχα εμφανώς φθαρμένα αν και καθαρά. 

Όλα αυτά πρόδιδαν στα μάτια μου ένα πρόσωπο πολύ πρόσφατα νεόπτωχο και τα ελάχιστα κοσμήματα της ήταν μάλλον απομεινάρια ενός εύπορου παρελθόντος. Μιλούσε χαμηλόφωνα με μια μπάσα, σπασμένη φωνή κρατώντας ένα παλιάς τεχνολογίας κινητό, με κάποιον και το μόνο που μπόρεσα να ξεχωρίσω ήταν δυο φράσεις-χαστούκια... «δηλαδή δεν έχεις ούτε δέκα ευρώ;» ...και μετά... «και τι θα δώσω απόψε στα παιδιά να φάνε;» ...και σε λίγο... «άσε, άσε κατάλαβα... μπήκα μετρό θα τα πούμε άλλη στιγμή...».

Αφού έκλεισε το τηλέφωνο, άρχισε έναν βουβό θρήνο με μορφασμούς πολλούς, ενώ ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν σε δυο ριτιδιασμένα μάγουλα.

Το θέαμα με συγκλόνισε κι έμεινα να κοιτώ μ' ένα στόμα ανοιχτό τη γυναίκα σχεδόν αδιάκριτα, ενώ το ένα μου χέρι έψαχνε ασυναίσθητα στη τσάντα μου το πορτοφόλι...

Εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι που δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτε από τις τραγωδίες των μεγάλων, εμφανίστηκε μπροστά μου και μου λέει κι εμένα με τη τραγουδιστή φωνούλα της...«γειά σου τι κάνεις;» και τσουπ ξανά ρυθμικός χορός... 

Η μαμά της προσπαθούσε να τη πιάσει απ' το χεράκι να μην πέσει και προφανώς για να τη δελεάσει να σταματήσει, έβαλε το χέρι στη τσάντα της, κάτι να της δώσει. Σκύβοντας της λέει... «έλααα... κοίτα τι έχω να σου δώσω...» και ψάχνοντας της πέφτει μια εικονίτσα με έναν «Γλυκύ Ιησού» χαμογελαστό με χέρια ανοιχτά σαν αυτούς που βλέπει κανείς σε Εκκλησίες Καθολικών της Λατινικής Αμερικής.

Το κοριτσάκι μάζεψε γρήγορα από κάτω την εικονίτσα, τη φίλησε και συνέχισε το χορό, όλο ενθουσιασμό και πιο έντονα... επιδεικνύοντας τη σαν τρόπαιο στους γύρω που χαμογελούσαν και χαχάνιζαν.

Σηκώθηκα να κατέβω έχοντας στο χέρι λίγα χρήματα αλλά με το στρίμωγμα στη πόρτα σχεδόν παρασύρθηκα μακρια απ τη γυναίκα που έκλαιγε. Εκείνη την στιγμή, ενας νεαρός τυπάκος μουσάτος και με μαλλί κοκόρι και σκουλαρίκια, με ύφος αδιάφορο κι αστείο, έκανε κίνηση να κατέβει κολλητά με τη γυναίκα και σε δευτερόλεπτα της έβαλε στο χέρι ένα χαρτονόμισμα κι έφυγε σφαίρα.

Το μόνο που πρόλαβα να δω ενώ το τραίνο έφευγε, ήταν την γυναίκα να κοιτά με αγωνία έξω μπας και δει τον ευεργέτη της που δε πρόλαβε να ευχαριστήσει, και το παιδάκι της Αφρικής που κρατώντας την εικόνα τους χαμογελαστού Ιησού συνέχιζε να χορεύει...

Ο Θεός των εκπλήξεων μάλλον άκουσε τη προσευχή-χορό της αθώας ψυχής κι ευεργέτησε μιαν άλλη που είχε ανάγκη, ήταν η πρώτη σκέψη του θεολόγου... κι η δεύτερη... του κουρασμένου ταξιδιώτη της πόλης... ίσως να ταν και σύμπτωση.

...πολύ βροχή απόψε!

Φαίδων Χριστοδουλάκης 
ΜΑ. Θεολογίας 

Δείτε ακόμη από τον Φαίδωνα:

• Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη - Ανάμεσα σε πρόσωπα ηλιοκαμένα

• Δὸς ἡμῖν σήμερον... Πορτοκάλια - Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη

• Ο Χορός της θεολογικής βροχής - Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη

Ο Φαίδων Χριστοδουλάκης [Fedon-Panos Christodoulakis] γεννήθηκε στον Άγιο Δημήτριο (γνωστός και ως Μπραχάμι) τον Μάϊο του 1976 από πολύτεκνη οικογένεια. Υιός του Δημήτρη Χριστοδουλάκη και της Καίτης Κουρμούζη, με καταγωγή από τα Χανιά και το Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας.

Απόφοιτος του 2ου Γενικού Λυκείου Αγίου Δημητρίου το έτος 1994. Ακολούθησε σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1996 έως το 2001. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση ως φοιτητής στον πατριωτικό χώρο.

Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή μέχρι το 2007 οπότε και έγινε κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου.

Πρόεδρος του συλλόγου μεταπτυχιακών φοιτητών Θεολογικής Σχολής Αθηνών, προώθησε αρκετά ζητήματα κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων των συναδέλφων του.

Παράλληλα διετέλεσε πρόεδρος Θεολογικών συνεδρίων σε όλη την Ελλάδα και εργάσθηκε ως συντάκτης στο περιοδικό «Εκκλησία & Διπλωματία» και στον ιστοχώρο «RnN».

Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και αρθρογραφεί σε διάφορα διαδικτυακά μέσα.

Φαίδων Χριστοδουλάκης
MA Θεολογίας

Επικοινωνία:
fedonpanos1976@gmail.com

Καθηγητής εθνολαϊκού πολιτισμού και προπαγάνδας.
Εθνικόφρων εραστής με επίκεντρο την Μεγάλη Ιδέα.

by Sophia Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Διάλογοι στο FaceBook:

• Sophia Siglitiki Drekou 29 Νοεμβρίου 2014: Ο καλός μας αδελφός ο Φαίδωνας (Fedon-Panos Christodoulakis) παιδιά, «ξαναχτύπησε» με την γλαφυρή, θεολογική του πένα, μια ακόμη καθημερινή του εμπειρία στο μετρό. Κάθε φορά και καλύτερη. Τον ευχαριστούμε για τις βιωματικές σκέψεις, όπου η παρατηρητικότητά του εμπλουτίζει και τις δικές μας εμπειρίες.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Ο Θεός των εκπλήξεων μάλλον άκουσε τη προσευχή-χορό της αθώας ψυχής κι ευεργέτησε μιαν άλλη που είχε ανάγκη, ήταν η πρώτη σκέψη του θεολόγου... κι η δεύτερη... του κουρασμένου ταξιδιώτη της πόλης... ίσως να ταν και σύμπτωση πολύ βροχή απόψε! >>> Fedon-Panos πολύ βροχή.... το ομολογώ και εκείνη η βαριά σιωπή... που υγραίνει επίμονα τα σώματα μας ...χωρίς ποτέ να γίνει ευτυχώς... περισσότερο δυνατή... από την φλόγα της καρδιάς μας... που αναπέμπει... ευχετήρια προσευχή σε Εκείνον ...τον μέγα Προνοητή και δίκαιο ρυθμιστή της ζωή μας...όλων. 29 Νοεμβρίου στις 12:31 μ.μ.

Γιώτα Σταμπουλίδου: Σε ευχαριστω πολύ Σοφία που με δεχτηκες στην υπέροχη παρέα σου. καθε τι ωφέλιμο ειναι άξιο μελέτης για την πορεία μας, για να ξεκολλήσουμε από τα λάθος δεδομένα μας!!!! και παλι ευχαριστω. 29 Νοεμβρίου στις 12:36 μ.μ.

Pres Nota Nicolopoulou Katras: Υπέροχη και συγκινητική και με κρυμμένα μηνύματα αγαπητή μου Σοφία και ΦΑΙΔΩΝΑ!!!! Όταν κυττάξουμε γύρω μας και αφουγκραστούμε την ανάγκη του συνανθρώπου μας ανοίγοντας τις πύλες της ψυχής μας μπορούμε να δώσομε αγάπη και συμπόνια στο συνάνθρωπό μας!!! 29 Νοεμβρίου στις 12:44 μ.μ.

Θάλεια Ναρλή: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ,καλή και ευλογημένη μέρα να έχει όλος ο κόσμος.. με μια μεγάλη παρηγοριά για να αντέχει στον αγώνα του. 29 Νοεμβρίου στις 12:47 μ.μ. ·

Sophia Siglitiki Drekou: ιφιγένεια, τα γλαφυρά και στοχαστικά σχόλιά σου περίμενα... βρέχει πολύ παντού και οι φωτιές είναι πολλές... Καλημέρα! 29 Νοεμβρίου στις 12:48 μ.μ. ·

Sophia Siglitiki Drekou: Αγάπη κι εγώ σ' ευχαριστώ που ήρθες. Καλώς όρισες στην παρέα μας! ...και καλά Χριστούγεννα! 29 Νοεμβρίου στις 12:50 μ.μ.

Virginia Firiki (Βιργινία Μαυρίδου): Άσε τις στάλες της βροχής να ζωγραφίσουν στη καρδιά σου το χρώμα τ' ουρανού που πονά και περιμένει το φως του ήλιου..κι άσε τις να γίνουν ελπίδα και να δροσίσουν το κάψιμο του χρόνου που σε πονά...!!! Ευλογημένες στάλες βροχής ... !!! Ευλογημένος κι ο λόγος που ποτίζει στις στεγνές ψυχές μας!!!! Να περάσεις ένα όμορφο Σ/Κ Sophia μου ....!!!!! 29 Νοεμβρίου στις 1:17 μ.μ.

Fedon-Panos Christodoulakis: Δεν έχω λόγια... Σ' ευχαριστω πολύ άγγελε μου καθώς ευχαριστω πολύ και όλους τους καλούς φίλους που μπήκαν στο κόπο να το διαβάσουν... 29 Νοεμβρίου στις 1:28 μ.μ.

Aggeliki Zerva Lykoudi: Φαιδωνά μου YOU ARE THE B E S T 29 Νοεμβρίου στις 1:31 μ.μ.

Sophia Siglitiki Drekou: Φαίδωνά μας... πιστέ διαβάτη της θεολογικής περπατησιάς του Μετρό και των δρόμων της βροχής... κι εγώ σ'ευχαριστώ πολύ!! 29 Νοεμβρίου στις 1:31 μ.μ.

Sophia Siglitiki Drekou: Να σε χαιρόμαστε Φαίδωνά μας!!

Manitari Toubounou(Panos Kastanisios Bourdalas): "...Εκείνη την στιγμή, ενας νεαρός τυπάκος μουσάτος και με μαλλί κοκόρι και σκουλαρίκια, με ύφος αδιάφορο κι αστείο, έκανε κίνηση να κατέβει κολλητά με τη γυναίκα και σε δευτερόλεπτα της έβαλε στο χέρι ένα χαρτονόμισμα κι έφυγε σφαίρα..."!!! 29 Νοεμβρίου στις 3:27 μ.μ.

Merry Zeisopulu: Fedon-Panos μας γεμίζεις όμορφες εικόνες και υπέροχες σκέψεις !!! φωτίζεις την γκρίζα απόχρωση της πραγματικότητας, μας κάνεις να χαμογελάμε, συνέχισε !!! 29 Νοεμβρίου στις 11:52 μ.μ.

Merry Zeisopulu: Sophia, σ ευχαριστούμε για τα ωραία που μας επισημαίνεις κάθε φορά με τις αναρτήσεις σου !!! και σ ευχαριστώ που με βάζεις μέσα σ αυτά τα ωραία!!! 29 Νοεμβρίου στις 11:54 μ.μ.

Fedon-Panos Christodoulakis: Μαράκι μου σ ευχαριστω πάρα πολύ !!!! Ευχαριστίες από καρδιάς στον φύλακα άγγελό μου, τη Σοφία που επιμελήθηκε το κείμενο και το παρουσίασε υπέροχα!!!! 30 Νοεμβρίου στις 2:15 μ.μ.

Fedon-Panos Christodoulakis: Λατρεύω τη προσέγγιση της Ιφιγένειας....με καλύπτει πλήρως!!! 30 Νοεμβρίου στις 2:17 μ.μ.

Kos Panikos (Κοσμάς Νικολαΐδης): Τι τέλειος αυτός ο χορός της μικρής. .τι συγκίνηση κ έκπληξη άναψε κ στη δικιά μου ψυχή εκείνο το βράδυ που το διάβασα. Να 'στε καλά που το μεταδίδετε! Τέτοια βιώματα πρέπει να μετά-λαμπαδεύονται για να ανάβουν οι σβησμένες φλόγες των ψυχών. Και μην ξεχνάμε του Κυρίου τον λόγο: «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα».. 2 Δεκεμβρίου στις 2:10 μ.μ.

• Ο Fedon-Panos Christodoulakis κοινοποίησε τη φωτογραφία σας. 29 Νοεμβρίου 2014: Ευχαριστώ πολύ τη καλή μου Sophia Siglitiki Drekou, για την επιμέλεια και την υπέροχη παρουσίαση άλλης μιας ιστοριούλας του μετρό... Ως ελάχιστο αντίδωρο αγάπης σε όλους τους καλούς φίλους... Καλημέρες χαρούμενες!

Sophia Siglitiki Drekou: Φαίδωνά μου... σ' ευχαριστώ από καρδιάς!!! Άξια η πένα σου να αφυπνίζεις συνειδήσεις! 29 Νοεμβρίου 2014 στις 1:34 μ.μ.

Fedon-Panos Christodoulakis: Σοφία μου με τιμάς με την ποιότητά σου...το να τ' ακούει κανείς από σένα αυτό έχει ιδιαίτερη αξία!! Την αγάπη μου και χίλια ευχαριστω για την υπέροχη παρουσίαση!!! 29 Νοεμβρίου 2014 στις 1:36 μ.μ.

• Fedon-Panos Christodoulakis 7 Ιουνίου 2016: Μια παλιότερη μου "Ιστορία του Μετρό" επιμελημένη απ' την καλή μου Σοφία Ντρέκου Λόγω της ημέρας...(βροχή)