Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν φοβάσαι να εκτεθείς

της Σοφίας Ντρέκου

«Σημασία δεν έχει να αγαπάς και να αγαπιέσαι. 

Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν φοβάσαι να εκτεθείς 

απέναντι στους δικούς σου: να φανείς άθλιος, κακός, 

μικρός, πονεμένος, απελπισμένος, να ζητήσεις βοήθεια 

και να μην σε κρίνουν, ούτε να σε σιχαθούν. 

Να σε ανεχτούν και να στην δώσουν 

χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 

Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν είναι αγάπη. 

Είναι μια συμβατική σχέση αλληλοεξυπηρέτησης. 

Μακάρι να αξιωθούμε την δύναμη της συγχώρησης 

του αγίου Διονυσίου, την εγκράτεια και τον φωτισμό 

του προφήτη Δανιήλ, την δύναμη της πίστης 

και το θάρρος των τριών παίδων. »[1]

Η λατρεία του εαυτού μου!...

«Η πιο γνωστή φράση του Μεγάλου Κανόνα (του κορυφαίου ποιητικού έργου του αγίου Ανδρέα Κρήτης, που ψάλλεται το βράδυ της Τετάρτης την 5η εβδομάδα της Μεγ. Σαρακοστής) είναι: «αυτείδωλον εγενόμην» (=έκανα τον εαυτό μου είδωλο και τον λατρεύω).

«Αὐτείδωλον ἐγενόμην, τοῖς πάθεσι τὴν ψυχήν μου βλάπτων, Οικτίρμον·
ἀλλ' ἐν μετανοία μὲ παράλαβε, καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἀνακάλεσαι·
μὴ γένωμαι κτῆμα, μὴ βρῶμα τοῦ ἀλλοτρίου·
Σωτὴρ αὐτὸς μὲ οἴκτειρον.»[2]

Σε νέα ελληνικά: Έγινα είδωλο για τον εαυτό μου, βλάπτοντας την ψυχή μου με τα πάθη, Ελεήμον (Κύριε). Όμως, παράλαβέ με μετανοημένο και κάλεσέ με πίσω συνειδητοποιημένο, για να μη γίνω ιδιοκτησία και τροφή του ξένου (=του απέναντι, του διαβόλου). Εσύ, Σωτήρα, λυπήσου με.

«Ἐγὼ εἶμαι ποὺ εἶμαι ναυαγὸς εἰς τὴν ξηράν... Ἀλλὰ σὺ μὴν ἐμπιστεύσεις εἰς τὴν θάλασσαν, μὲ τὰ φελούκια ποὺ κάνουν νερά, μήτε εἰς τὰς γυναίκας... Ἀγάπες, ἐπέφερεν ἀποτόμως ἔξαφνα, ἀγάπες, θλιβερέ μου φίλε... Ὤ, μὴν ἔχεις πίστιν εἰς τὶς ἀγάπες ! Πίστευσέ με, ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ὡς κοινωνικὸν ζῶον ἔπρεπε ν᾿ ἀγαπᾷ τοὺς πάντας, ὅλον τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἔχει τὴν ἀνάγκην των καὶ δὲν ἠμπορεῖ μόνος νὰ ζήσει, μ᾿ ὅλα ταῦτα, κατ᾿ οὐσίαν, οὐδένα ἀγαπᾶ, εἰ μὴ μόνον τὸν ἑαυτόν του, τὸν ὁποῖον καὶ φθείρει ἀπὸ τὴν πολλὴν φιλαυτίαν... Δι᾿ αὐτὸ λέγει κι ἕνα τροπάρι τὴν Μεγάλην Σαρακοστὴν - ἐσὺ ξεύρεις ἀπ᾿ αὐτὰ - πῶς λέγει; ... - «Αὐτοείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι...».» [3]

Χωρίς την λαχτάρα του έρωτα, 

και την ήρεμη δύναμη της αγάπης, 

μόνο φλυαρείς...

Ο έρωτας και η γνώση, 

στο μέτρο του δυνατού,

μας ωθούν προς τα πάνω, 

στους ουρανούς.[4]

Παραπομπές:

Κεντρική Φωτογραφία: στον σταθμό αναχώρησης στην Αμερική από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο - Περισσότερα: Β' Παγκόσμιος

1. Απόσπασμα του π. Παντελεήμωνος Κρούσκου
2. Ἅγίου Ἀνδρέου Κρήτης, Μέγας Κανών, δ' ὠδή, τροπάριο 26ο
3. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Τα ρόδινα ακρογιάλια» 1908

4. πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

Περισσότερα: Αλ. Παπαδιαμάντης, Έρωτας

Δείτε:

• Πάνω από τα σύννεφα ο αέναος έρωτας...
• Τι είναι ο Μεγάλος Κανόνας, πότε ψάλλεται και γιατί ονομάστηκε έτσι.
• Αντέχω την παρουσία σου, όταν εσύ αγαπάς αυτό που είμαι...

Αρχείο
Sophia Drekou 17 Δεκεμβρίου 2014
Sophia Drekou 16 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:36 π.μ.