Ο Παπαδιαμάντης στη Δεξαμενή 1906 και ο Άγιος Ιωάννης,
σε Βυζαντινό Μωσαϊκό στον Ναό της Αγία Σοφίας, Κων/πολη.
Σχεδόν άγνωστο ποίημα του Παπαδιαμάντη
Στον Πρόδρομο τον Ασέληνον. Σπάνιο ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Οδοιπορικό στη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη: ένα μότο σε ένα ποίημα, η Αρχή.
«Ανακάλυψα ένα ποίημα του Κυράκου Χαραλαμπίδη στα Παπαδιαμαντικά Τετράδια. Τεύχος 2, Φθινόπωρο 1993. Χάρη στην ψηφιοποίηση και την ανάρτηση του υλικού, έστω και ελλιπώς, με απλό σκανάρισμα δηλαδή, γίνεται πλέον δυνατόν να έχουμε πρόσβαση και εμείς οι μελετητές του Α. Π. οι εκτός του ακαδημαϊκού χώρου όπου η πρόσβαση στις πηγές είναι ευκολότερη, σε νέο, ίσως πολύ χρήσιμο υλικό.
Στο μότο του ποιήματος, ένας στίχος από ένα σχεδόν άγνωστο ποίημα του Παπαδιαμάντη. Στον Πρόδρομο στον Ασέληνο. Το ποίημα βρίσκεται δημοσιευμένο με εξαιρετικά φιλολογικά σχόλια στο βιβλίο του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, «Μινύρισμα πτηνού χειμαζομένου» Εκδ. 1986, Καστανιώτης και σύμφωνα με τον συγγραφέα ήταν μέχρι τότε άγνωστο.
Ένα οδοιπορικό με φωτογραφίες και σημειώσεις, ένας λογοτεχνικός χάρτης αναμνήσεων, όπου παραδόξως συμμετέχει και το φυσικό τοπίο. Είναι σαρξ εκ της σαρκός αυτού του χάρτη. Στον Πρόδρομο στον Ασέληνο – στον Αη – Γιάννη τον Κρυφό αλλιώς στη Φόνισσα, πήγα.
Ολόκληρο το ποίημα του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Στον Πρόδρομον στον Ασέληνο
Πίσω στόν Ἀσέληνο, στό ρέμα
ὅπου σταλάζουν τά ὅρη γλυκασμόν
ὅπου σταλάζουν τά ὅρη γλυκασμόν
καί τό δάσος ὅλον φαίνεται ἔμψυχον
ἀπ' τό πλῆθος τῶν κοσσυφιῶν ὁπού λαλοῦν
Πάν’ ἂπ' τό(ν) Ἀσέληνο γιαλό,
στόν κατήφορο πού φέρνει κατά τήν ἄμμο
ἐκεῖ λάμπει τό μικρό, παλαιό Μοναστηράκι
μέ τήν ἐκκλησία τοῦ τήν ἁγιασμένη.
Ἐκεῖ ἡ χάρις τοῦ τιμίου Προδρόμου ἐπισκιάζει
τῆς Ἐλισάβετ καί τοῦ Ζαχαρίου ὁ βλαστός,
ὁπού ἐβλάστησε στό γῆρας καί τήν στείρωσιν,
ἐκεῖ ἀνθεῖ καί θάλλει κ’ εὐωδιάζει.
Ἀπό τοῦτο τό δάσος, γύρω γύρω
ἄγρια δέντρα, κι ἀρεοί καί θιλύκια,
ἐκεῖ εἶναι τό μυστηριῶδες Δασκαλειὸ
ποῦ ἀπὸ μέσ’ ἂπ' τήν κουφάλα μίας δρυός
ὡραία βρύσις παραδόξως βγαίνει.
Ἀπό τήν ἐρημία σου Ἅι μου Γιάννη
ποῦ ἤχησε τό πάλαι ἡ φωνή σό
θυμήσου μᾶς κ’ ἐμᾶς κ’ ἐμᾶς λυπήσου
ποῦ λυώνομε μέσα σέ μία ἐρημία
γεμάτη ἀπό πληθυσμόν ἀνθρώπινον.
Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη βλ. εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου