Η μετάνοια της ψυχής θα μας κρατήσει ζωντανούς ανάμεσα στους νεκρούς. Η μετάνοια, που αδιάκοπα η Εκκλησία μας την προβάλλει ως τον μοναδικό τρόπο της ορθής ζωής, αποκαθιστά την πνευματική υγεία και ενεργοποιεί τις πνευματικές αισθήσεις, ώστε αφενός να μυριζόμαστε τη χάρη του Θεού, της Παναγίας και των αγίων μας, αφετέρου να γινόμαστε κι εμείς ως φορείς του πνευματικού μύρου του αγίου Πνεύματος κυριολεκτικά ευωδία που θα ευχαριστεί Θεό και ανθρώπους.[1]
Ο Λαμπρός Απρίλιος
«Η εβδομάδα αυτή (Κουφή ή Βουβή Εβδομάδα) δεν είναι εβδομάδα πνευματικής αδράνειας και ανάπαυσης, αλλά μαζί με την προηγούμενη αποτελεί την κορύφωση του σαρακοστινού αγώνα.
- Τα νοήματα των ύμνων πρόκεινται στα εξής:
Ο Λαμπρός Απρίλιος, ο σταυρικός και αναστάσιμος, ο γλυκύς και ευφρόσυνος.
Ο ακούων τον Άδην στένοντα να βοά ότι κατελύθη η δύναμη του.
Ο Μεγαλοβδομαδιάτης, ο πάντερπνος και κατανυκτικός.
Ο μήνας των ευόσμων δακρύων απάνω στον Επιτάφιο της συντετριμμένης Άνοιξης.
Ο μήνας πού κρατά τα κλειδιά του παραδείσου.
Ο Ληστής πού μαγεύτηκε από τον πειρασμό και την ομορφιά του κόσμου και αναδιπλώθηκε ερυθρός και ταπεινωμένος από τα αίματα της μετάνοιας και της χαράς κάτω από τον Σταυρό, ζητώντας το μέγα έλεος.
Ο μήνας πού εκρήγνυται η μυστική χαρά και θεραπεύεται με μυστηριακή προσδοκία ο άγιος πλανταγμός, πού λέγεται χαρμολύπη.
Ανέτειλε το έαρ, δεύτε ευωχηθώμεν.
Ανέτειλε το έαρ, δεύτε συσταυρωθώμεν.
Ανέτειλε το έαρ, δεύτε συνεγερθώμεν.
Ω γλυκύ μου έαρ, ω γλυκύ Απρίλιε, του Ματωμένου Πρίγκηπα συνοδέ, του Νικητή του Θανάτου Προάγγελε!
Ο μήνας της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, του αγίου Ευτυχούς, του Αγίου Αντύπα, του αγίου Γρηγορίου, των αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, του μέγα ταξίαρχου των μαρτύρων Αγίου Γεωργίου, των αποστόλων Μάρκου και Ιακώβου, της νεομάρτυρος Αργυρής.
Ο μήνας του Λαζάρου, ο στολισμένος με βάγια και κόκκινη βαφή λαμπριάτικη, η μετανοϊκή χαρά του μεγάλου κανόνα, τα βράδυα τα μέγιστα της μεγαλοβδομάδας, η ανθηρή εαρινή συμφωνία του Πάσχα του μεγάλου και αιωνίου.
Ο μήνας του Σταυρού και του Τάφου. Του Θρήνου και της Πανήγυρης. Της κατάπαυσης και της Ζωής.
Ο αιώνιος έφηβος, ο αθάνατος νέος, ο αναστημένος και δοξασμένος και λαμπρός.»[2]
Ο Απρίλιος με τα λούλουδα ...στην Ελληνική λαογραφία
[3] Ο ελληνικός λαός αποκαλεί τον μήνα αυτόν και με τα ονόματα Απρίλης, Απρίλες, και Λαμπριάτης από την συμπτωματικά μεγάλη θρησκευτική εορτή που τελείται συνήθως το μήνα αυτό. Ο Απρίλιος και ο Μάιος θεωρούνται οι καθ' αυτού μήνες των λουλουδιών εξ ου και η ονομασία ► Διαβάστε την συνέχεια »
Πηγές:
1. Σοφία Ντρέκου για την Αέναη επΑνάσταση
2. π. Παντελεήμων Κρούσκος, Εφημέριος Ι. Μητρ. Καλύμνου εδώ.1. Σοφία Ντρέκου για την Αέναη επΑνάσταση
3. Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Μάρτιος και Απρίλιος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 463 (28 Φεβρουαρίου 2009) από εδώ
► Διαβάστε: Η γιορτή του σκληρού Απρίλη με τα λούλουδα
Δείτε ακόμη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου