Το φιλί του πάθους και του λάθους...
της Σοφίας Ντρέκου
Ένα φιλί γεμάτο προδοσία.
Νεκρική σιγή... μετά το φιλί
του σύγχρονου Ιούδα για αντίο.
Το φιλί του Ιούδα...
Ο Ιούδας προδίδει με φιλί, γιατί ποτέ δεν κατάλαβε τι σημαίνει αγάπη. Φιλάει προδοτικά γιατί ποτέ η καρδιά του δεν σαρκώθηκε στα χείλη του. Είχε μπερδέψει μέσα του, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι από εμάς, την αγάπη με την ανάγκη, τον πόθο με το πάθος και τον έρωτα με την συνδιαλλαγή.
Όταν φιλάς κοινωνάς την ζωή σου με την ζωή κάποιου άλλου που επέλεξες να ακολουθήσεις και να παραδοθείς δίχως κρατούμενα και βερεσέδια. Ο Ιούδας δεν μπορεί να το πράξει γιατί για εκείνον η αγάπη είναι ανάγκη. Η σχέση στόχος και η μαθητεία ρόλος. Όλα μετρήσιμα και υπολογίσιμα, δηλαδή άοσμα και νεκρά.
Τις περισσότερες φορές δεν αγαπάμε τον άλλο γι' αυτό που είναι, μα για εκείνο που εμείς θα θέλαμε να είναι. Γι' αυτό ο Ιούδας όταν νιώθει ότι δεν ικανοποιούνται οι εγωτικές επιδιώξεις και ναρκισσιστικές επιθυμίες του, προδίδει τον Χριστό με ένα φιλί. Έτσι για να θυμόμαστε ότι η προδοσία φιλάει «υπέροχα». Αχ και να ξέραμε πόσοι μας πρόδωσαν με ένα φιλί. Πόσοι την ώρα που μάς φιλούσαν μάς μισούσαν, και την ώρα που μάς αγκάλιαζαν μάς φυλάκιζαν.
«...οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας·»
Η προδοσία έρχεται σχεδόν πάντα από μέσα.
Από εκείνους που βρέθηκαν μαζί σου για λίγο.
Από ανάξιους που εμπιστεύθηκες.
Από ιούδες που σε πρόδωσαν
στις πιο εξομολογητικές σου ώρες.
Στις πιο ιερές και αγνές σου ώρες.
Στις πιο παρθενικά ανυπεράσπιστες.
Όταν η ψυχή και το κορμί ξεγυμνωνόταν
στην αλήθεια της αγάπης. Sophia Ntrekou.gr
♫♪ Λίγο πριν μετανιώσω, γράφω την απιστία του
γράφω την απουσία, την προδοσία, δυό φονικά ♫♪
Η προδοσία του εαυτού μας...
Τις περισσότερες φορές όταν αναφερόμαστε στην προδοσία, μιλάμε γι’ αυτά που έκαναν οι άλλοι σε εμάς. Σύντροφοι που μας απάτησαν, φίλοι που μας πλήγωσαν ή απέρριψαν, γονείς που δεν μας αγάπησαν όπως θα θέλαμε κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα όμως η πιο μεγάλη και σκληρή προδοσία που ραγίζει στην κυριολεξία την ύπαρξη μας, είναι η αυτή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Εάν αντέχεις βγάλε την κουκούλα του Δήμιου σου, και θα αντικρύσει το πρόσωπο σου. Εσύ είσαι ο πιο μεγάλος δολοφόνος της ζωής σου. Εσύ πέταξες τα δώρα του Θεού, τους ανθρώπους που σου έστειλε να συντροφεύσουν και θεραπεύσουν τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα τραύματα σου. Εσύ είσαι ο Ιούδας της ζωής σου.
Μην ψάχνεις τον Ιούδα στα πρόσωπα των άλλων, το φιλί εσύ το έχεις δώσει στο ίδιο σου τον εαυτό και έχεις ήδη κρεμαστεί στην συκή των ενοχών σου, διότι ποτέ δε μπόρεσες να πεις την αλήθεια, «Ναι εγώ με προδίδω...».
Ναι εγώ με προδίδω όταν από φόβο θάβω τα χαρίσματα που μου έδωσε ο Θεός.
Ναι εγώ με προδίδω όταν επιλέγω την συμβατικότητα που μυρίζει θάνατο και όχι την ζωή.
Ναι εγώ με προδίδω όταν δολοφονώ τους ανθρώπους που μου έστειλε ο Θεός να φέρουν το θαύμα στην ζωή μου.
Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν εκτιμώ αυτά που έχω, αλλά μονάχα όταν τα χάσω.
Ναι εγώ με προδίδω όταν μένω σε νεκρές σχέσεις, σε κύκλους που έκλεισαν, επειδή με ξεβολεύουν και με καλούν να πάρω την ζωή στα χέρια μου, μα εκείνα ανήλικα τρέμουν.
Ναι εγώ με προδίδω όταν ζω την ζωή των άλλων, όταν εξυπηρετώ τις δικές τους ανάγκες και απαιτήσεις, γιατί έτσι με έμαθαν, πως μόνο όταν ικανοποιώ τους άλλους υπάρχω.
Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν ακούω την καρδιά αλλά το νου μου, που έχει προγραμματιστεί να σκοτώνει ότι αληθινό νιώθω, ότι είναι δικό μου, κάθε επιθυμία και όνειρο μου.
Ναι εγώ με προδίδω όταν κάθε μέρα ανοίγω κι από ένα τάφο στο νεκροταφείο των στιγμών μου.
Ναι εγώ με προδίδω όταν και να παθαίνω φοβάμαι αλλά και να ζήσω τρομάζω.
Κύριε βοήθησε την απιστία και δειλία μου να ζήσω την ζωή που μου χάρισες.
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr
Σημειώσεις:
• «...οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας·»: Από την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, όπου αντί του Χερουβικού Ύμνου και του Κοινωνικού ψάλλεται ο ύμνος που λέμε πάντα πριν από τη Θεία Κοινωνία και στην Ακολουθία του Νιπτήρος την Μεγάλη Πέμπτη: Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ, σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ Μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ’ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.
• Σκέψεις: Σοφία Ντρέκου
• Το φιλί του Ιούδα - Η προδοσία του εαυτού μας: π. Λίβυος
Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
• Βίντεο από το YouTube της Google. Τραγούδι: «Στο παραλίγο της αντοχής» (Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα) του 1999. Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης. Μουσική: Πλούταρχος Ρεμπούτσικας. Ερμηνεία: Γλυκερία. Από το Μυθιστόρημα της Μάϊρα Παπαθανασοπούλου, Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα των Εκδόσεων Πατάκη, 1998.
★ Περισσότερες Νοητικές Περιπλανήσεις
Σχετικά:
► Επικήδειος μιας υδάτινης αγάπης [Σοφία Ντρέκου]
► Στον βυθό της υδάτινης αγκαλιάς [Σοφία Ντρέκου]
► Αέναος Έρωτας... [Σοφία Ντρέκου]
► Βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς... η βροχή στα πεζοδρόμια
Πως γράφτηκε το τραγούδι Στο παραλίγο της αντοχής
Ηλίας Κατσούλης (αφήγηση) Αυτοπαρουσίαση
Ο Ηλίας Κατσούλης αυτοπαρουσιάζεται στο Ράδιο Βερόνικα τον Ιούνιου του 2007. Το 8ο μέρος αφήγησης και ακολουθεί το τραγούδι «Στο παραλίγο της αντοχής» (Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα) σε στίχους δικούς του, μουσική Πλούταρχου Ρεμπούτσικα και ερμηνεία από την Γλυκερία.
Ο Ηλίας Κατσούλης αυτοπαρουσιάζεται στο Ράδιο Βερόνικα τον Ιούνιου του 2007. Το 8ο μέρος αφήγησης και ακολουθεί το τραγούδι «Στο παραλίγο της αντοχής» (Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα) σε στίχους δικούς του, μουσική Πλούταρχου Ρεμπούτσικα και ερμηνεία από την Γλυκερία.
Σχόλια FaceBook
- Antonis Antoniadis 7 Ιουλίου 2016: Παγκόσμια μέρα φιλιού σήμερα. Αλλά εμείς θα σταθούμε σε ένα άλλο φιλί.
Antonis Antoniadis: Θα διαφωνήσω ως στο ότι κλήθηκε. Γιατί έχουμε το ελεύθερο να πράξουμε όπως ο λογισμός ή καρδιά μας ορίζει. Είμαστε ελεύθεροι γιατί έτσι μας δημιούργησε Ο Θεός. Ο Θεός δεν επεμβαίνει. Μάλλον επεμβαίνει, αλλά με τέτοιο μοναδικό τρόπο να μη διαταραχθεί η ελευθερία μας. Δεν είναι εύκολη δηλαδή η επέμβαση Του, αν και το μπορεί στη στιγμή. Ο Ιούδας παρέδωσε Τον Χριστό γιατί δεν τον αγαπούσε. Αυτό Ο Χριστός το γνώριζε αλλά δεν τον απέφυγε γιατί ήξερε και ξέρει ότι ο άνθρωπος έχει την ελευθερία να επιλέξει.
Ο άγιος Παϊσιος κάποτε είχε μιλήσει σε κάποιους προσκυνητές και σαν θαύμα αποκάλυψε κάτι φοβερό για τον Ιούδα. Μιλώντας για τον εγωισμό, έδωσε ένα παράδειγμα με τον Ιούδα. Την στιγμή που τύλιξε το σχοινί για να πνιγεί, η πρόνοια Του Θεού έκανε το κλαρί του δέντρου να λυγίσει, έτσι ώστε να βάλει τα πόδια του στο έδαφος. Ο Ιούδας αντί να το ξανασκεφτεί, σήκωσε τα πόδια του την ύστατη στιγμή. Έχουμε την απόλυτη ελευθερία να διαλέξουμε. 7 Ιουλίου 2016 στις 10:25 π.μ.
Βαγγέλης Παπαδόπουλος: μα δεν διαφωνούμε Αντώνη μου, μα ήταν κλητός από το Θεό... απλά είχε την ευκαιρία να κινηθεί όπως ήθελε... και προφανώς επειδή ο Θεός ήξερε για αυτό και τον κάλεσε κοντά του. που διαφωνούμε? 7 Ιουλίου 2016 στις 10:47 π.μ.
Antonis Antoniadis: Κλήθηκε ως μαθητής. Όχι ως προδότης. 7 Ιουλίου 2016 στις 10:49 π.μ.
Βαγγέλης Παπαδόπουλος: σαφώς 7 Ιουλίου 2016 στις 10:49 π.μ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ: Συμφωνείτε διαφωνώντας. 8 Ιουλίου 2016 στις 9:26 π.μ.
Antonis Antoniadis: Χαχαχα, όχι άλλα να, κατάλαβα την διατύπωση αλλιώς. 8 Ιουλίου 2016 στις 11:43 π.μ.
Nicholas Michaloliakos/Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σήμερα από τον Ιεροκήρυκα τῆς Μητροπόλεως Κηφισίας ἀκουσα μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τοῦ Ιούδα. Δεν ἦταν Φιλάργυρος αφοῦ πέταξε τα αργύρια. Πίστευε τον Χριστό ως ἐπαναστάτη και ὂχι ὡς Θεό. (Ἣμαρτον παραδούς αἲμα αθώου δηλαδή τον θεωροῦσε ἂνθρωπο). Τον πρόδωσε γιατι διέψευσε τις προσδοκίες του να απελευθερώσει τον λαό του Ισραήλ από τους Ρωμαίους. Οπότε -αναρωτήθηκε - γιατί η Ἐκκλησία στιγματίζει τόσο πολύ τον Ιούδα...και απάντησε ο ἲδιος. Γιατί ὃλοι μας κρύβουμε μέσα μας ἓναν Ιούδα και κάποιαν στιγμή μπορεῖ να μπεῖ ο Σατανᾶς μέσα μας (το αναφέρει για τον Ιούδα ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἐνῶ και ο Ἰωάννης ἀναφέρει οτι ο Διάβολος ἐβαλε μεσα στην καρδιά τοῦ Ιούδα να προδώσει τον Χριστό). Δηλαδή για να αγρυπνούμε για τον κακό εαυτόν μας. Αυτή η ερμηνεία με καλύπτει περισσότερο. 28 Απριλίου 2016 στις 11:09 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου