Η Οδός του Έρωτα...

Η Οδός του Έρωτα

της Σοφίας Ντρέκου

Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. 

Κι όλα σε σένα θα 'ρθουν να τελειώσουν. 

Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου 

για κείνες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη.[1]

«Μαγική ομορφιά σε αυτούς τους στίχους ! Σου ξυπνούν αναστάσιμες νοσταλγίες και σε παρακινούν στην αναζήτηση της αιώνιας άφθαρτης ομορφιάς. Άνοιξη... Ή ζωή και η Ανάστασις! Το άγγιγμα του ήλιου στη φύση και η ανάσταση της. Το άγγιγμα του βλέμματος στο βλέμμα του αγνώστου περαστικού και η Ανάσταση της ελπίδας, της διάθεσης πως η ζωή έχει και την όμορφη πλευρά της. Άνοιξη μέσα από τον ήχο της καμπάνας που διαλαλεί το «Χριστός Ανέστη!» !!![2]

«Η αγάπη του Θεού δεν φαίνεται πουθενά αλλού τόσο καθαρά στην Γραφή, όσο στα λόγια: Εγώ είμαι Θεός ζηλωτής, Θεός ζηλότυπος, ζηλεύω, δεν θα λατρέψεις άλλον Θεό, δεν θα έχεις άλλες αγάπες. Ο Θεός θέτει τον εαυτό Του, στην θέση του πληγωμένου εραστή πού ζηλεύει και απαιτεί την αποκλειστικότητα!

Αλλά ο Θεός μας είναι απαθής, δεν Τον αγγίζουν ανθρώπινα πάθη και επιπόλαιοι ανθρωπομορφισμοί. Είναι και ανενδεής. Δεν έχει ανάγκη την αποκλειστική προσήλωση και αγάπη μας. Άρα αυτός ο ζήλος και η ζηλοτυπία σε ποιόν αναφέρεται και ποιόν αφορά; Τον ίδιο τον άνθρωπο! Λέγοντας ο Θεός πώς είναι ζηλιάρης για την αποκλειστικότητα της αγάπης μας, δεν εννοεί πώς μας έχει ανάγκη, αλλά πώς ο Ίδιος είναι η μοναδική μας ανάγκη! Θέτει σε μας οδό σωτηρίας, οδό τελείωσης, οδό έρωτα και δικαίωσης. 

Είναι αυτό πού λέει με άλλα λόγια ο Χριστός: Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Ούτε πάνω στον ουρανό, ούτε επί γης, ούτε στα καταχθόνια δεν υπάρχει δύναμη και εξουσία τέτοια πού μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Ένας είναι ο δρόμος και η θύρα: Ο Ων και Μοναδικός Θεός μας!»

Εγώ ήρθα στην γη ως Κριτήριο, για να δουν αυτοί πού δεν βλέπουν και αυτοί πού λένε ότι βλέπουν να παραμείνουν τυφλοί! Συγκλονιστικά λόγια του Χριστού! Άραγε βλέπουμε; Έχουμε το φως; Μήπως πιστεύουμε πώς είμαστε αυτόφωτοι και εκλεκτοί;

Στο αχανές σύμπαν και στην απειράριθμη των αιώνων ανθρωπότητα, δεν είμαστε παρά ένα σχόλιο στα περιθώρια, τόσο ασήμαντο και μικροσκοπικό! Και ταυτόχρονα ο καθένας από εμάς ένα αχανές σύμπαν! Τί φανταστικό θαύμα! Χωρίς τον Θεό ούτε είμαστε, ούτε μπορούμε να είμαστε ένα κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Δεν μας σώζουν ούτε μας δικαιώνουν κάτι ψευδοευλάβειες μικρές, ζηλωτισμοί και τήρηση εντολών.

Αυτά, αλλοίμονο είναι δεδομένα και χρέη των χριστιανών και πρέπει να πηγάζουν από μια καθαρή καρδιά και άπλετη αγάπη στον Θεό για να κρίνονται ως αυθεντικά! Όλα αυτά, τα μικρά και τα μεγάλα είναι δωρισμένα από τον Θεό. Χωρίς εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, είπε ο Χριστός. Κι όμως με λίγη θρησκευτικότητα και έναν επιτηδευμένο καθ' όλα τρόπο χριστιανικής ζωής, πιστεύουμε πώς έχουμε κερδίσει τα πάντα, ενώ δεν μας ανήκει τίποτα! Ο Χριστός είναι το φως πού φωτίζει κάθε άνθρωπο, αυτό πού έρχεται στον κόσμο και δίνει υπόσταση, ουσία, ζωή, έργα, πίστη και τάλαντα στον άνθρωπο. Αυτή η αυτοδικαίωση και η συνείδηση του αυτόφωτου δίκαιου ανθρώπου δεν είναι παρά μια ανταρσία, μια έκπτωση από την θεϊκή φωτοφορία. 

Και όταν έρθει η ώρα της κρίσης μας θα ακούσουμε: Ου πας ο λέγων Κύριε, Κύριε... Η καλλιέργεια της ταπεινής μας καρδιάς και της ταπεινότητας μας, η παράθεση των πάντων στον Θεό και Κύριο μας, θα μας δικαιώσει. Αυτοί είναι οι δίκαιοι της παραβολής πού αναρωτιούνται πότε έκαναν κάποιο καλό και πότε διακόνησαν τον Χριστό! Και θα μπούν στην βασιλεία, με την ταπείνωση του δούλου. Αυτή η συναίσθηση δίνει την χαρά και την μακαριότητα, από αυτήν ακριβώς την ζωή.»[3] 

Να φοβάσαι εκείνους που σου είπαν «σ' αγαπώ πολύ», 

γιατί πίσω από την λέξη αγάπη κρυβόταν η ανάγκη τους.

«Μην με εξαντλείς σε παρακαλώ στα λόγια και στις πράξεις μου. Είναι φτωχό το αλφάβητο που μου έδωσαν για να σου πω το πόσο σε αγαπώ. Είναι μικρά τα στήθη μου για να χωρέσουν αυτό που νιώθω. Μη με κρίνεις, δεν ξέρω να μιλάω, στο έρωτα και στον θάνατο πάντα τραυλίζω. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι οι μεγάλες αγάπες πάντα μιλούσαν την γλώσσα της σιωπής, γιατί ακριβώς δεν είχαν τίποτε να εξηγήσουν μα μονάχα να ζήσουν.» [4]

Ψάχνω ένα τόπο όπου οι άνθρωποι
δεν θα έχουν ονόματα. 

Ο ένας θα φωνάζει τον άλλον,
«αγάπη μου!!!»

Αν ηθοποιός σημαίνει φως,

τότε μουσικός σημαίνει ήχος

και άνθρωπος σημαίνει συναίσθημα.

Κι ο Steve Vai συγκεντρώνει στην καλλιτεχνική

μα και προσωπική του ταυτότητα 

σπάνιο συνδυασμό χαρακτηριστικών.[2]

♪♫ «For the Love of God» - Steve Vai ✬

Αναφορές:
1. Τάσος Λειβαδίτης
2. Σοφία Ντρέκου
3. π. Παντελεήμων Κρούσκος
4. π. Λίβυος (π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)

πηγή: Αέναη επΑνάσταση - www.sophia-ntrekou.gr  

Δείτε ακόμη:

• Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν φοβάσαι να εκτεθείς
• Πάνω από τα σύννεφα ο αέναος έρωτας...

9:39 Steve Vai: «For The Love Of God»

FaceBook

Σοφία Ντρέκου 14 Μαΐου στις 8:31 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου 18 Μαΐου 2015