Πώς να αναγνωρίσετε έναν χειριστικό άνθρωπο και πως να αντιμετωπίσετε την χειραγώγηση

Χειριστικοί άνθρωποι - χαρακτηριστικά και αντιμετώπιση

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)

Περιεχόμενα:

1. Πρόλογος
2. Εισαγωγή
3. Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο
4. Οι πιο κοινοί τρόποι χειραγώγησης.
5. Πως να αντιμετωπίσετε την χειραγώγηση

1. Πρόλογος

Το άτομο που δεν είναι διεκδικητικό στη ζωή του διατηρεί παθητική στάση και ενδέχεται να κατακλύζεται από άσχημα συναισθήματα όπως είναι τα εξής: ενοχές, κατάθλιψη, θυμός, αίσθηση ότι είναι αβοήθητος και δεν έχει τον έλεγχο στη ζωή του. Η ικανότητα του ατόμου να υπερασπίζεται τα ατομικά του δικαιώματα εκφράζοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα πιστεύω του τη στιγμή που τα νιώθει με ειλικρίνεια και με τον κατάλληλο τρόπο.

2. Εισαγωγή

Όλοι μας είναι πιθανόν να έχουμε υποστεί χειριστική συμπεριφορά στις σχέσεις μας είτε κοινωνικές, φιλικές, εργασιακές, συντροφικές, είτε γονικές. Υποκείμεθα ακόμη στους ψυχολογικούς νόμους, στο διάβα της πνευματικής και κοσμικής μας πορείας.

Η χειραγώγηση είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης. Τα άτομα που την δέχονται συνήθως δεν έχουν συνειδητή επίγνωση των κινήτρων πίσω από την συναισθηματική καταπίεση που δέχονται. Θεωρούν ότι με λογικά επιχειρήματα και με γνώμονα την ελπίδα και τις καλές προθέσεις θα αλλάξουν τον άλλο. Η προστασία του εαυτού μας και των άλλων από μια χειριστική συναισθηματική σχέση είναι πολύ σημαντική αφού τέτοιου είδους καταστάσεις μας εξουθενώνουν ψυχικά και μας δημιουργούν ανεξίτηλα τραύματα. Μάθετε να συνάπτεται υγιείς σχέσεις και όχι τοξικές. Πάρτε τις αποφάσεις της ζωής σας στα δικά σας χέρια, ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

Η καλύτερη και αγιότερη λύση και για τον «θύτη και για το «θύμα» είναι, αφού ερευνήσουμε και μελετήσουμε σε ποια κατηγορία ψυχολογικών προσωπικοτήτων ανήκουμε, την εκθέτουμε στον πνευματικό και δουλεύουμε μαζί του την θεραπεία μας. Αν δεν έχετε πνευματικό ή αν η σχέση σας μαζί του είναι χλιαρή, τότε απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.

Καλή ανάγνωση...[1]

2. Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο

«Η αυτοπροστασία από τα χειριστικά άτομα είναι άκρως σημαντική κυρίως στην συναισθηματική σχέση αφού είναι σε θέση να μας εξουθενώσουν ψυχικά.

Οι ενέργειες των χειριστικών ατόμων έχουν στόχο το αποκλειστικά προσωπικό τους όφελος και το επιτυγχάνουν μέσα από την χειραγώγηση και την παραπλάνηση του συνομιλητή τους.

Τα άτομα αυτά δεν εκφράζουν ποτέ στα «θύματα» τους τελικούς τους στόχους, τις πραγματικές τους σκέψεις και τις ιδέες τους.

Κρύβει λοιπόν τις μύχιες σκέψεις του από το θύμα και αρχίζει να επιδρά πάνω του σιγά σιγά με τεχνικές που αρχικά εμφανίζονται ως απλά αιτήματα που δεν δεσμεύουν και που δεν «μπορείς να πείς όχι».

Οι αιτήσεις σταδιακά αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο απαιτητικές με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το θύμα να βρεθεί εγκλωβισμένο σε πολύπλοκες καταστάσεις.

Τα χειριστικά άτομα επωφελούνται από την αγάπη των άλλων για ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν αισθάνονται ενοχές γι’ αυτό που κάνουν γιατί τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώ τους.

Όταν δημιουργούν μια σχέση χειρίζονται τον άλλον με μια ψεύτικη τρυφερότητα και αφού τον κατακτήσουν «τρέφονται» από αυτόν με έναν άπληστο τρόπο.

• Βρίσκουν τα αδύνατα σημεία των θυμάτων τους τα οποία βυθίζονται σε μια δίνη από την οποία δεν πρόκειται να βγούν χωρίς τραύματα.

Σε κάθε τους σχέση οι κανόνες και οι απαιτήσεις που επιβάλλουν με αυταρχικό τρόπο, πρέπει να ικανοποιούνται.

Τα σημάδια που βοηθούν να καταλάβουμε ότι έχουμε πέσει στον ιστό της αράχνης είναι η αίσθηση της ασφυξίας, η παρουσία συχνών επικρίσεων, τα υπονοούμενα, οι σαρκασμοί που έχουν ως απώτερο σκοπό να πλήξουν την αυτοεκτίμηση του άλλου έως την πλήρη αποδόμησή της.

Τα χειριστικά άτομα απολαμβάνουν την ταπείνωση των άλλων, δεν δέχονται αμφισβητήσεις και δεν δέχονται καμία κριτική.

Προτιμούν οι ίδιοι να επικρίνουν και να κατηγορούν παρά να μπούν ισότιμα σε μια ώριμη και ενήλικη σχέση με τον άλλον.

Οι χειριστικοί προσποιούνται ότι αγαπούν αλλά στην ουσία δεν νοιώθουν κανένα συναίσθημα, αντίθετα τείνουν να κακοποιούν ψυχολογικά: ο άλλος δεν είναι παρά η αντανάκλασή τους στον καθρέφτη.

• Πρόκειται για άτομα τα οποία με την σειρά τους έχουν υποστεί τραύματα, κακοποιήσεις, καταχρηστικές συμπεριφορές και συναισθήματα που παρουσιάστηκαν πολύ νωρίς στην ζωή τους και γι’ αυτό διαιωνίζουν το τραύμα, τραυματίζοντας με την σειρά τους.

3. Οι πιο κοινοί τρόποι χειραγώγησης.

Συναισθηματικός εκβιασμός και απειλές: Οι χειριστικοί χρησιμοποιούν συχνά τον συναισθηματικό αλλά και ηθικό εκβιασμό που αποτελεί μια ισχυρή μορφή χειραγώγησης στην οποία ένα κοντινό μας πρόσωπο απειλεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα να μας τιμωρήσει αν δεν κάνουμε ότι θέλει «Αν δεν συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο που θέλω, θα το πληρώσεις».

Στην περίπτωση που πιστέψουμε και ενδώσουμε στις απειλές του, διατρέχουμε τον κίνδυνο να του επιτρέψουμε να ελέγχει τις αποφάσεις μας και τις συμπεριφορές μας.

Αρκετές φορές επίσης ο εκβιασμός γίνεται με τέτοια δεξιοτεχνία που δεν γίνεται αντιληπτός σε συνειδητό επίπεδο. Σε βάθος χρόνου το θύμα έχει την εντύπωση ότι είναι φυλακισμένο σε μια σχέση που δεν αφήνει ελευθερία επιλογής αφού οποιαδήποτε κίνηση αξιολογείται και μεταφράζεται από το χειριστικό άτομο σε συνάρτηση του προσωπικού του όφελος.

Το φταίξιμο: η αιτία των προβλημάτων αποδίδεται πάντα στον άλλον και αν βρεθεί λύση, ο άλλος υπομένει διαφόρων ειδών απειλές που συνήθως συμβάλλουν στην διακοπή της σχέσης.

Ψέμματα και κολακεία: όταν σε μια δεδομένη στιγμή επαινούν και κολακεύουν με ασυνήθιστα υπερβολικό τρόπο, πιθανότατα να θέλουν να πάρουν κάτι από εσάς.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη διαφορά μεταξύ αγάπης και καλοσύνης.

Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα, η καλοσύνη είναι μια συμπεριφορά η οποία δεν συμπίπτει κατ’ ανάγκη με ένα πραγματικό συναίσθημα.

Υποτίμηση, δυσφήμιση: πρόκειται για μια συνεχή και σχολαστική διαδικασία με στόχο την υπονόμευση της αυτοεκτίμησης του άλλου για να καταλήξει να πιστέψει ότι πράγματι δεν αξίζει, ότι είναι «λίγος».

Παρεμβατικότητα: τα χειριστικά άτομα αναμειγνύονται στις επιλογές και στις αποφάσεις του άλλου χωρίς να υπολογίζουν την άποψη του.

Στρίμωγμα στη γωνία: είναι η τεχνική που κλείνει τον διάλογο τονίζοντας τις αντιφάσεις των επιχειρημάτων. Χειρίζονται τα επιχειρήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρηθεί ο άλλος ως άτομο ασυνάρτητο και σε σύγχυση.

Προκλητή εξάρτηση: περιλαμβάνει και την οικονομική και την συναισθηματική εξάρτηση. Ο χειριστικός υπογραμμίζοντας τα λάθη και τις αδυναμίες του συντρόφου επιτυγχάνει την αποδυνάμωση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας του.

Αν νομίζετε ότι αντιμετωπίζετε μια από αυτές τις συμπεριφορές τότε αρχίστε να σκέφτεστε ότι έχετε να κάνετε με ένα χειριστικό άτομο.»[2]

Δείτε: Ναρκισσισμός, η διαφορά μεταξύ του «είναι» και του «φαίνεσθαι»

4. Πως να αντιμετωπίσετε την χειραγώγηση

1. Κατανοήστε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και παρατηρήστε τις πράξεις του χειριστικού ατόμου με υπομονή. Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις.

2. Μην προσπαθείτε να αλλάξετε τον χειριστικό άνθρωπο αλλά τον εαυτό σας. Το να προσπαθείτε να αλλάξετε τον άνθρωπο που έχετε απέναντι σας είναι μάταιο. Μη ξεχνάτε ότι η χειριστικότητα εμφανίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και προϋποθέτει την ύπαρξη ενός θύματος, το οποίο είστε εσείς. Μην σπαταλήσετε λοιπόν την ενέργεια σας προσπαθώντας να αλλάξετε το χειριστικό άτομο αλλά αλλάξτε την δυναμική της σχέσης και τον εαυτό σας.

3. Αξιολογήστε την σχέση. Αναρωτηθείτε αν αξίζει αυτή η σχέση και πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

4. Βάλετε τα όρια σας και πείτε ΟΧΙ. Καμία σχέση δεν λειτουργεί χωρίς οριοθέτηση. Βάλτε λοιπόν τα δικά σας όρια, αυξήστε τις αντιστάσεις σας και μην φοβηθείτε να πείτε ΟΧΙ. Με αυτό τον τρόπο δείχνετε ότι σέβεστε τον εαυτό σας και τις ανάγκες του.
Πείτε το δυνατά: Ο-Χ-Ι

5. Διαφωνήστε και υπερασπιστείτε την άποψη σας. Μην διστάσετε να διαφωνήσετε και μην δεχτείτε την κακοπροαίρετη κριτική. Οι χειριστικοί άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο με το να υποτιμούν και να δυσφημούν. Είναι στο χέρι σας να σπάσετε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

6. Δεν φταίτε για όλα. Το χειριστικό άτομο έχει …ταλέντο στο να σας κάνει να νιώθετε ενοχές. Προσπαθήστε να μην νιώθετε τύψεις και ενοχές για καταστάσεις που δεν ευθύνεστε και αναγνωρίστε το γεγονός ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθη αλλά κανένας δεν έχει δικαίωμα να το εκμεταλλεύεται.

7. Ζητήστε την βοήθεια κάποιου ειδικού. Η προσπάθεια να απαλλαγεί κάποιος από αυτή την τοξική συμπεριφορά είναι δύσκολη και έχει εμπόδια. Η βοήθεια ενός ειδικού χρειάζεται ώστε να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από βιώματα, τραύματα και συναισθήματα ενοχής του παρελθόντος.

Η προστασία του εαυτού μας και των άλλων από μια χειριστική συναισθηματική σχέση είναι πολύ σημαντική αφού τέτοιου είδους καταστάσεις μας εξουθενώνουν ψυχικά και μας δημιουργούν ανεξίτηλα τραύματα.[3]

4. Από το «Measure for measure» του Shakespeare

Κ.Π. Καβάφης (Ατελών ποιημάτων)

ΔΟΥΞ: Εάν σε χάσω, θέλω χάσει τι,

όπερ ζητούσι να φυλάξωσιν

άφρονες μόνον. Είσ’ αδύνατος

πνοή (η δούλη των ελαφροτέρων

μεταβολών της ατμοσφαίρας) ήτις

την κατοικίαν εν η διαμένεις

ως τύραννος ανηλεώς μαστίζεις.

ΚΛAΥΔΙΟΣ: Aλλ’ όμως ν’ αποθάνη τις! και να

υπάγη εις το άγνωστον, να κείται

εν τη ψυχρά αναισθησία, και

να σήπεται, και να μεταβληθή

εις άμορφον πηλόν η ζώσα φύσις!

Το πνεύμα να παραδοθή εις ρεύμα

πύρινον, ή εις ύλην παγετώδη,

σκληράν· ή εις ανέμους αοράτους

να σπρώχνεται και να ταλαιπωρήται

υπό τυφλής, αεικινήτου βίας,

ολόγυρα της κρεμασμένης σφαίρας,

ή, των χειρίστων χείριστον, να γίνη —

ως φαντασία αχαλίνωτος

και ύποπτος εικάζει κάποτε —

σκιά τυραννουμένη, γοερώς

θρηνούσα! Ω, την φρίκην υπερβαίνει!

Η επιπονωτέρα ύπαρξις

και η μυσαρωτέρα, ην πικραίνουν 

γήρας, πενία, φυλακή, και νόσος,

είναι φαιδρός παράδεισος προς όσα

από τον θάνατον φοβούμεθα.[4]

Η προστασία του Εγώ από το αιμοβόρο Εγώ

Οδύνη και θλίψη πλημμυρίζεις στη σκέψη ότι έννοιες όπως «χειριστικός άνθρωπος», «συναισθηματική κακοποίηση», «τοξικές σχέσεις» και άλλες άγνωστες και ασύμβατες με τη φύση του ανθρώπου όπως τον έπλασε η φύση ιδιότητες, έφτασαν στη σημερινή παρακμάζουσα κοινωνία του τεχνοκρατικού μοντέλου και της υποκουλτούρας του τίποτα, όπως μας την έδωσε η αθεϊστική θεωρία του υλισμού, να αποτελούν τη βάση οικοδόμησης των ανθρώπινων σχέσεων, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Οδηγώντας τον άνθρωπο σε μια σχιζοφρένεια, από τη μια να ανυψώνει τείχη απροσπέλαστα για την προστασία του Εγώ του από το αιμοβόρο Εγώ του συνανθρώπου και από την άλλη να θεωρούμε απαραίτητο όρο επιβίωσης του συναισθηματισμού και της ύπαρξης μας, την παρουσία ενός πνευματικού όσο αφορά τις ορθόδοξες κοινωνίες, ενός ψυχολόγου όσο αφορά τις κοινωνίες του δυτικού μοντέλου.

Γιατί ξεφύγαμε από τη φύση μας, ξεφύγαμε από το δρόμο της Αγάπης του Θεού και κάναμε τοτέμ την ύλη και τη ματαιότητα που μέσα από το κυνήγι της πηγάζει, σαν τέρας αυτοκαταστροφής.

• Χτίσαμε ένα πανύψηλο και απόρθητο κάστρο μέσα στο οποίο ασφαλίσαμε το ακριβό μας Εγώ.

Ταμπουρωθήκαμε μέσα σ αυτό και μάθαμε να πολεμάμε λυσσαλέα το εκ της φύσεως και της Αγάπης του Θεού Εμείς, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι ο πόλεμος αυτός είναι καθαρά εμφυλιακός πόλεμος με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όχι τον τωρινό, ξεπεσμένο μας εαυτό. Αυτόν που γέννησε η μάνα φύση και ευλόγησε ο Δημιουργός.

Έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, εις σάρκαν μια.

Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση με το θείον.

Αυτή την καταγωγή και ότι αξίες από αυτήν απορρέουν, ο άνθρωπος τα ξέχασε, ή τον έκανε η ματαιοδοξία να τα ξεχάσει.

Γιατί αυτή η σχέση, που στηρίζεται στο Εμείς και όχι στο Εγώ, ούτε φυσικά στο Μαζί αφού κι αυτό προϋποθέτει την αυτόνομη ύπαρξη δυο ξεχωριστών Εγώ, ενυπάρχει όχι μόνο στην ατομική διαπροσωπική σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και στις ευρύτερες σχέσεις μεταξύ των κοινωνιών.

Με την προσωπική σχέση σαν υποσύνολο, μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, των ιδίων ιδιοτήτων.

Και αυτή η αρμονία στη σχέση μας με τη φύση και το θείο χάλασε, ανατράπηκε, από την ώρα που ορθώσαμε γύρω μας τα κάστρα του Εγώ, αφήνοντας το εκ φύσεως εμπορευόμενο Εμείς(και όχι Μαζί), στο ρόλο του εχθρού και έξω από τα τείχη της αιώνιας ματαιοδοξίας.

Και όλα ξεκινούν από ένα βασικό κακό.

Ποτέ μας δεν αγαπήσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό όσο θα έπρεπε, στην αληθινή του φύση.

Και όταν δεν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου σε αυτό που είναι, ΠΩΣ να σου περισσέψει αγάπη για να δώσεις, για να μοιράσεις;

Αν μπορούσες να το κάνεις, αντάλλαγμα δεν θα ζήταγες, αφού αυτό το δόσιμο, θα ήταν και η δική σου απόλυτη ικανοποίηση και ευτυχία.

Λέξεις και έννοιες άγνωστες έως εχθρικές βέβαια με το σήμερα των ανθρώπων, σκέψεις βγαλμένες θάλεγες υπό την επίρροια παραισθησιογόνων ουσιών, τόσο ξένη φαντάζει η επιστροφή στην ουσία των πραγμάτων, εκεί που η φύση, το θείο και ο άνθρωπος είναι ένα.

Οπότε ας αλλάξουμε πλευρό και ας συνεχίσομε εφησυχασμένοι ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα μας συμβεί, να εξοπλιζόμαστε με ολοένα και πιο καταστροφικά όπλα και έννοιες εναντίον του ανθρώπου που καραδοκεί έξω από το απόρθητο πια Εγώ.[5]

Παραπομπές:
1, 5. Σοφία Ντρέκου [bio] για την Αέναη επΑνάσταση » www.sophia-ntrekou.gr
2. Dott.ssa Μαρία Λιακάκου, Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Ρώμης «La Sapienza», πηγή, και σχόλια εδώ: ifigeneia-georgiadou-math.blogspot.com Σ. Ντρέκου, Ιφ. Γεωργιάδου.
3. Μάχη Παπαναστασίου - thinkover.gr
4. Κ.Π. Καβάφης - Ποιήματα - Αποκηρυγμένα [από το Measure for Measure του Shakespeare] Ίκαρος, 1983.
5. Σοφία Ντρέκου - αέναη επΑνάσταση 11 Οκτωβρίου 2015 στις 12:31 π.μ. 

Πηγή: sophia-ntrekou.gr

Περισσότερα Θέματα: Ψυχοθεραπευτικά, Κ.Π. Καβάφης

Διάλογοι στο FaceBook

FACEBOOK group|Sophia.Drekou Σχόλια: Nik Vythoulkas: Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη διαφορά μεταξύ αγάπης και καλωσύνης. Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα, η καλωσύνη είναι μια συμπεριφορά η οποία δεν συμπίπτει κατ’ ανάγκη με ένα πραγματικό συναίσθημα. ! Καλό μεσημέρι Ιφιγένεια, υπέροχη ανάρτηση ...σε ευχαριστούμε ! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:19 μ.μ.

Δημήτρης Μετσοβιτης: δλδ, μετά από όλα αυτά ο εχθρός του ανθρώπου ειναι ο κακός άνθρωπος?? Ιφιγένεια, τι ειναι το κάλο και το κακό??...
μήπως ένα εφεύρημα των ανθρώπων για χειραγωγικους λόγους??
μήπως ο άνθρωπος και κάθε πλάσμα του δημιουργού
δεν κινδυνεύει στη ζωή του από τίποτα??
μήπως η θεία πρόνοια μας δίνει στη ζωή μας
εκ γενετής την ηθική ως προσωπική μας προίκα??
και γιατί ο Θεός να επιτρέπει στους ""κακούς"" να υπάρχουν??
μήπως αυτό το ""ΑΔΗ έξοδο "" οφείλετε στην εκπαίδευση
και την υπακοή των υπηκόων στην πυραμίδα
του εξουσιασμου του ανθρώπου από τον άνθρωπο??
ειναι αυτό, από Θεού ?? η εκ που πονηρού??
ειναι εχθρός του ανθρώπου ο θάνατος της ζωής μας,
ή, ο φόβος του ανθρώπου για τον θάνατο???
και η αγάπη, ο Χριστός, ο Θεός τι ειναι ??
ειναι η ηθική που μας την σκότωσε η εκπαίδευση της "Σκύλας και της Χάρυβδις",
δλδ ο κανόνας καλό/κακό?? εγώ, αυτά τα λέω για να σας κάλω κοντά Του,
σας προσκαλώ και σας προκαλώ, για τον νόμο του θεού την αρμονία της αγάπης του.
ΥΓ η Μαρία Λιακάκου, Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Ρώμης "La Sapienza" ειναι μια επαγγελματιας, και ο Θεός ειναι ο αγαθός πατέρας μας δεν ειναι το τέρας που η επιστήμη και ο μεθοδισμός θέλουν να σκοτώσουν χ...α... 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 3:06 μ.μ.

Areti Mauropoulou: Χειριστικές σχέσεις τοξικές σχέσεις θα έλεγα... εκτός από τοξικά απόβλητα κ τοξικές τροφές εχουμε κ τοξικές σχέσεις πολύ ωραίο θεμα ανέσυρες ιφιγένεια ...με πρόλαβες!! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:40 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Gorgia καλημέρα γλυκιά και χαμογελαστή μου φίλη...μία σειρά παρατηρήσεων που προβληματίζουν και θέτουν καθημερινά διλήμματα σε όλους μας. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:47 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα,>>> Nik καίρια και σημαντική η παρατήρηση σου ...η αγάπη αναπτύσσεται μέσα στην επιμονή και την διάρκεια της εκδήλωσης των συμπαθητικών συναισθημάτων μας και αυτό αργά η γρήγορα -κάτι που εξαρτάται από τον βαθμό ανάπτυξης των προσωπικών του αντιστάσεων- κάποια στιγμή γίνεται αντιληπτό και άμεσα αποδεκτό από τον άλλο .Η αντιδράσεις όμως ποικίλουν και οι συνέπειες της αγάπης μας μας εκθέτουν πολλές φορές σε μεγάλους κινδύνους μερικούς από αυτούς πιστεύω ότι τους περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια στην λεπτομερειακή ερευνητική εργασία της η κλινική ψυχολόγος κ. Μαρία Λιακάκου. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:55 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: ο εχθρός του ανθρώπου ειναι ο κακός άνθρωπος?? >>> Δημήτρης αυτή πιστεύω ότι είναι μία ακραία ψυχροπολεμική τεχνική που αν την ακολουθήσουμε οδηγούμαστε σε ενέργειες περισσότερο επικίνδυνες από αυτές που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Η διάγνωση μίας προβληματικής συμπεριφοράς μέσα από τα συμπτώματα της μας δίνει την δυνατότητα πιστεύω να ερμηνεύσουμε τα αντιφατικά και επιθετικά συναισθήματα που στην αρχή κυριεύουν τον ψυχισμό μας όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία παθολογική συμπεριφορά .Βέβαια εσύ ως γιατρός θα αντιτάξεις τον ισχυρισμό ότι η συμπεριφορά του άλλου αντανακλά τις δικές μας ιδιαιτερότητες, ελλείψεις και αδυναμίες και εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:02 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: την υπακοή των υπηκόων στην πυραμίδα του εξουσιασμού του ανθρώπου από τον άνθρωπο??>>> Δημητρης εδώ με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη μαζί σου...η εκ -ουσία ως συμπεριφορά εκθέτει και αδικεί τις ανθρώπινες σχέσεις με την διαδικασία υποβίβασης και την άμεση λειτουργία εκ-άρτησης του ενός από τις επί- βουλές του άλλου. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:05 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: γιατί ο Θεός να επιτρέπει στους ""κακούς"" να υπάρχουν??>>> Δημητρης εδώ θα μου επιτρέψεις να κάνω χρήση της βοήθειας ενός σημαντικού θεολόγου <<<Τα κτίσματα είναι πράγματι ελεύθερα ως ΕΚΤΟΣ της θείας ουσίας, αν και κατά την ύπαρξη συνεχώς και αδιάκοπα είναι εξαρτημένα από την θεία θέληση και ενέργεια.

Ένα εκ των δημιουργημάτων ελεύθερο και του Θεού
κατά βούληση ανεξάρτητο είναι ο ΣΑΤΑΝΑΣ
δεν είναι εικόνα κάποιου αρχέτυπου της θείας ουσία
ούτε κατά την ουσία κακός. (Ειρηναίος Έλεγχος Δ', ΧLΙ,1)

Είναι κακός και κακοποιός όπως και οι κακοί άνθρωποι
κατά την θέληση και κατά την ενέργεια μόνο.

Η παντοδυναμία του Θεού λοιπόν
με την ίδια βούληση και ενέργεια δεν επεκτείνεται
επί της ελευθερίας των λογικών όντων.

Η θεία παντοδυναμία επί του κόσμου,
όπως όλαι αι θείαι προς τον κόσμο σχέσεις,
δεν είναι της θείας ουσίας.

Επομένως δεν μειούται η θεία παντοδυναμία
εκ του γεγονότος ότι το κακό θα καταστραφεί
τελικώς μόνο κατά την γενική Ανάσταση.

Προς το παρόν γίνονται πολλά άδικα και άτοπα
παρά την θέληση του Θεού.

Ο Θεός καταπολεμεί το κακό, όχι με την βία
και την αφαίρεση της ελευθερίας των όντων,
αλλά ως μακρόθυμος με την αγάπη και την δικαιοσύνη
χωρίς να πάθει η ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ, αλλά και χωρίς
να μειώνεται η του κακού ελευθερία και πραγματικότητα.

Την στιγμή που η ελευθερία του κακού θα αρθεί
τότε αυτόματα θα γινότανε αίτιος του κακού ο Θεός.

Ο αναστέλλων την ελευθερία του πονηρού πρέπει
ή να καταργήσει το κακό
ή να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη της ύπαρξης του. >>> 

«ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ» ΙΩΑΝΝΟΥ Σ.ΡΩΜΑΝΙΔΗ, εκδ. 1955
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:10 μ.μ. ·

ιφιγένεια γεωργιάδου: τα λέω για να σας κάλω κοντά Του, σας προσκαλώ και σας προκαλώ, για τον νόμο του θεού την αρμονία της αγάπης του >>> Δημητρης η αρμονική συμβίωση όπου πετυχαίνεις την αλληλοαποδοχή και κατανόηση με θυσιαστική προσφορά και οικειοθελή εγκατάλειψη της προσωπικής άποψης είναι η σκληρή ασκητική στην καθημερινή παλαίστρα των ισχυρών δυναμικών της αναμέτρησης με την επιθετική άδικη και πολλές φορές ιδιαίτερα επιβαρυντική ακόμα και για την σωματική μας ακεραιότητα (ειδικά εμείς οι γυναίκες)συμπεριφορά των ανθρώπων του περιβάλλοντος .Η μελέτη που ανέλαβα της ευθύνη της παρουσίασης της στην ομάδα πιστεύω ότι στέκεται διερευνητικά και περιγραφικά εντοπίζοντας συμπτώματα και αποφεύγοντας -εδώ ομολογώ να πώ ότι υπάρχει ένα ερευνητικό έλλειμμα -τις αναφορές σε τεχνικές και ιδιαίτερους τρόπους αντιμετώπισης παρόμοιων περιστατικών οπότε δικαιολογώ απόλυτα την αντίδρασή σου. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:24 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: τι ειναι το κάλο και το κακό?? ....μήπως ένα εφεύρημα των ανθρώπων για χειραγωγικούς λόγους?? >>> Δημητρης η λογική του διπολισμού δυσκολεύει τον τρόπο ανάπτυξης των συλλογισμών μου που γνωρίζεις με πόση πολυπλοκότητα αναπτύσσονται. Οπότε δηλώνω αναρμόδια να απαντήσω γιατί το αγνοώ σαν τακτική επαφής και επικοινωνίας με τους άλλους. Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε εν δυνάμει λειτουργικοί αρκεί να ενεργοποιήσουμε όπως πολύ ωραία έχεις αναφέρει <<<η θεία πρόνοια μας δίνει στη ζωή μας εκ γενετής την ηθική ως προσωπική μας προίκα>>> το περιεχόμενο της συνείδησης μας όπου ο Μεγαλοδύναμος Θεός έχει καταγράψει τον Θείο Νόμο Του κατά τον Άγιο Νεκτάριο. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:32 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Areti ένα θέμα τόσο απαιτητικό και καίριο για τις ανθρώπινες σχέσεις παραμένει ανοικτό σε πολλές δημοσιεύσεις. Θα χαρώ πολύ να παρουσιάσεις και άλλα στοιχεία γιατί αν κρίνω από τα κενά που εντόπισε ο Δημητρης το θέμα πρέπει να μας απασχολήσει επισταμένως και εγώ δηλώνω αναρμόδια λόγω ειδικότητας. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:37 μ.μ.

Areti Mauropoulou: Το θέμα ανάγεται στην ψυχοπαθολογία... κλινικά πρόκειται για ψυχικά διαταραγμένες προσωπικότητες. Είναι μία μορφή διαταραχής όπως και να το κάνουμε.. Υπάρχουν κακοί άνθρωποι ή απλώς κακές πράξεις;

Ο φιλόσοφος Σωκράτης, αιώνες πριν, υποστήριζε με σθένος πως κανείς άνθρωπος δεν είναι κακός συνειδητά.

Πως οι κακοί άνθρωποι οφείλουν τη συμπεριφορά τους στην άγνοια του καλού. Η άποψη μου είναι ότι σε αυτό το θέμα ο χειριστικός άνθρωπος χρήζει ψυχολογικής βοήθειας και οχι πνευματικό. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:45 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Mια μικρή διόρθωση. Ο Σωκράτης επισημαίνει ότι οι άνθρωποι κάνουν πράξεις που χαρακτηρίζονται ως κακές διότι αγνοούν τις συνέπειες τους.
Αυτό διαφοροποιεί θεμελιακά το σχήμα από το άλλο που αποδίδει άγνοια μια τελικής αξιολόγησης (καλό). Διότι εκκρεμεί το τι ειναι καλό. Και εδώ ο Σωκράτης γνωρίζοντας τον κίνδυνο ενός αυθαίρετου ορισμού που ανοίγει το δρόμο προς μια χειραγώγηση μάλλον το αποφεύγει. Όμως ακόμα και αν φαίνεται ότι αποφεύγει στην πραγματικότητα το σχήμα είναι ευρύτερο και ολοκληρωμένο.

Η θέση του Λυγερού ότι Θεός είναι η νοημοσύνη της ανθρωπότητας ευθυγραμμίζεται πλήρως μ αυτό το νοητικό σχήμα και παρακάμπτει οποιαδήποτε συγκεκριμένη αναφορά οποιουδήποτε λειτουργεί ως γνώστης της Θεϊκής βούλησης. Διότι όσο λιγότερο κοντά είσαι στην νοημοσύνη της ανθρωπότητας τόσο μακρύτερα είσαι από τον Θεό και συνεπώς οι πεποιθήσεις σου για τον θεό αγγίζουν περισσότερο το δικό σου γνωστικό πεδίο παρά του Θεού.

Έτσι εξελίσσεται και εμπλουτίζεται συνεχώς αλλά και αναθεωρείται το τι ειναι καλό... καθώς αυξάνεται και προχωράει η συνολική νοημοσύνη της ανθρωπότητας.

Αυτό κάνει τον Θεό να φαίνεται όλο και πιο "ικανός" όλο και ποιο παντοδύναμος. Απλοϊκά θα λέγαμε ότι ο θαυμασμός μας για το θεό είναι ενισχυμένος καθώς περάσαμε από τον πηλό του Αδάμ στα νουκλεϊκά οξέα και το θαύμα της μεταγραφής του DNA. Όμως το DNA ήταν ήδη εκεί ακόμα και στον ανθρωπομορφικό μοντέλο του Αδάμ. Εμείς το ανα-καλύψαμε.

Γι' αυτό ο Θεός είναι ήδη λογικό να ορίζεται ως αξίωμα και όχι ως θεώρημα ως ικανότερος των ανθρώπων ως απλοϊκή σχηματική προβολή της ατέρμονης ικανότητας τους να εξελίσσουν συνεχώς οι ίδιοι οι άνθρωποι τη συνολική νοημοσύνη της ανθρωπότητας.

Την ομορφιά θα την σώσει η νοημοσύνη.
Ο Θεός. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:46 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Areti Mauropoulou, Η φωτιά της αγάπης Του, ειναι το καθαρτήριο της ζωής μας, αν δεν πιστεύουμε στην αγάπη Του, τότε δεν Τον ακολουθούμε, και βαδίζουμε στο ψυχρό σκοτ/ΑΔΗ του φόβου, γιατί ο φόβος έχει όπλο άμυνας του την κακία, και το μίσος, και την υποψία, ακόμα και τον φόνο, αν δεν αγαπήσουμε άφοβα τον φοβισμένο άνθρωπο, σαν τον ίδιο μας τον εαυτό, τότε θα αιωρείται "Eν δυνάμει" ο φόβος σαν μια επιδημία εκ της οποίας θα νοσήσουμε πολύ σύντομα και εμείς, οι αυτοαποκαλούμενοι εκλεκτοί της αγάπης Του και κριτές "των κακών", αφού Εκείνος ως "Ο Κριτής όλων" δεν τιμωρεί ούτε, και κατακρίνει κανένα, ούτε, και τον πονηρό διάβολο, αλλά παρέχει χρόνο μετανοίας, και πάντα η αγάπη Του συγχωρεί όλους ανεξαιρέτως, (δλδ ο θετικός χώρος, +χώρος, το σύνολον της δημιουργίας του Θεού, αυτό ειναι η συγχώρηση) ο επιστημοφανεις μεθοδισμός, του γνωστού φαντάσματος του Προκρούστη (φορμαλισμός, τυπολατρία) που ακούει στο όνομα της επιστήμης της ψυχολογίας, πρέπει πρώτα να ψυχολογήσει το σύστημα, που παράγει αυτά τα θύματα του φόβου, αλλιώς εχουμε ένα συγκαλυμμένο φαρισαϊσμό, που διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον < από τη φράση του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (23.24) "οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες"

Συμπέρασμα: η έλλειψη παιδείας, δημιουργεί το φαινόμενο, σε άλλους ποιο έντονο και σε άλλους ηπιότερο, ο πνευματικός ειναι παιδαγωγός, και το έργο του ευλογημένο, το μυστήριο της θείας εξομολόγησης, αναντικατάστατο, για τον πιστό Χριστιανό, και ο μεθοδισμός άχρηστος (δλδ ο Αντίχριστος), μόνο η αγάπη της διδασκαλίας και η δύναμη της συγχώρησης, όλων προς όλους ενώνουν την κοινωνία σε μια Ορθόδοξη Αδιαίρετη Εκκλησία Χριστού.

ΥΓ: ''Η αυτοπροστασία από τα χειριστικά άτομα είναι άκρως σημαντική κυρίως στην
συναισθηματική σχέση αφού είναι σε θέση να μας εξουθενώσουν ψυχικά." αυτό από μόνο του δεν ειναι χειριστικό, της διασποράς του φόβου?? που η θεία διδασκαλία Του έχει παρόμοια ρήση?? Μόνον την Αγάπη δίδαξε ο Κύριος μας, και μόνον την Αγάπη. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 3:02 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Το να πεις ότι κάποιος κάνει κάτι κακό διότι έχει άγνοια του καλού μεταθέτει το πρόβλημα στο τι είναι καλό. Τότε χρειάζεται η αναγωγή σε ένα δόγμα.
Το δόγμα από μόνο του δεν είναι από μόνο του λανθασμένο. Διότι μπορεί να είναι ακόμα και μια απλοϊκή εκδοχή, αποκρυστάλλωση δηλαδή μιας διεργασίας νοητικής που αφορά τη νοημοσύνη αλλά δεν φαίνεται εξαρχής, να την περιέχει. 

Εντούτοις η επισήμανση ότι κάποιος σφάλει διότι δεν έχει επίγνωση των συνεπειών των πράξεων του παραπέμπει απ' ευθείας σε "μηχανισμό". 

Δηλαδή απ' ευθείας στη νοημοσύνη. Πως κάποιος χωρίς νοημοσύνη θα δει τις συνέπειες των πράξεων του αν δεν μπορεί να δει διακλαδώσεις την αλληλεξάρτηση των πραγμάτων και τη χαοτική αλληλουχία τους;

Ο ορισμός του Σωκράτη είναι ο επιτυχέστερος διότι συλλαμβάνει την ύπαρξη του μηχανισμού ενώ είναι αδύνατον ενδεχομένως και στον ίδιο να συλλάβει την συνολική του λεπτομερή εικόνα.

Προσδιορίζει όμως την ύπαρξή του με ακρίβεια στην ολότητα του ενώ φαίνεται ότι δεν γνωρίζει πως λειτουργεί καθέκαστα μιας και αυτό είναι προοδευτικά δουλειά όλης της νοημοσύνης της ανθρωπότητας !

Θα έδινα αυτό το παράδειγμα για να δείτε ότι το σχήμα ειναι λειτουργικό και αναπαράγεται ακόμα και μέσα σε ένα φαινομενικό "δόγμα" όταν αυτό εμπεριέχει νοημοσύνη.

Max Planck προς Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή: «Εσείς, κύριε Καραθεοδωρή, μας επιστήσατε την προσοχή στο διπλό ρόλο που ενυπάρχει στη Θεωρία Μεταβολών, η οποία κατευθύνει την προσοχή μας από το δύσκολο ξεκαθάρισμα των μεμονωμένων περιπτώσεων στην εύκολα εποπτευομένη ολότητα. Όπου μια πληθώρα μεμονωμένων προτάσεων συμπεριλαμβάνονται σε μια απλή πρόταση και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι όχι μόνο ο άνθρωπος προτιμά αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο θεώρησης αλλά και η φύση. Εύχομαι ορισμένοι από τους καρπούς της επιστημονικής σας δουλειάς να κοσμούν τα ακαδημαϊκά πεπραγμένα μας». 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 3:06 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: από το δύσκολο ξεκαθάρισμα των μεμονωμένων περιπτώσεων στην εύκολα εποπτευμένη ολότητα. >>> Dimitris αναζητώντας τους εγγενείς μηχανισμούς και νόμους που προσιδιάζουν στις νοητικές λειτουργίες σε αναφορά με την υπερβάλλουσα λειτουργία του πλαισίου αναφοράς. Οπότε στην περίπτωση των κοινωνικών συμβάσεων εάν θεωρήσουμε την κανονικότητα των συμβατά αναγνωρίσιμων κοινωνικών συμπεριφορών η παθολογική απόκλιση μετατρέπεται αυτόματα σε μετασχηματιστική αρρυθμία εύκολα αναγνωρίσιμη από τους γενικούς ρυθμούς ένταξης της. Με αυτή την προβολή δοκιμάζεται στο θεωρητικό μοντέλο η ικανότητα προσαρμογής του σε επιμέρους υπαρκτά και αναγνωρίσιμα γεγονότα .Στα Μαθηματικά κάθε απόκλιση από τα αναμενόμενα μετρήσιμα αποτελέσματα σηματοδοτεί την αναγκαιότητα προσαρμογής με την εφαρμογή και ανάπτυξη νέων μεταβλητών προς απορρόφηση μέσω μίας ικανοποιητικής ερμηνείας των νέων δεδομένων. Οπότε η τοποθέτηση του Δημητρης <<<μόνο η αγάπη της διδασκαλίας, και η δύναμη της συγχώρησης, όλων προς όλους ενώνουν την κοινωνία σε μια Ορθόδοξη Αδιαίρετη Εκκλησία Χριστού >>> έχει νόημα και ιδιαίτερη βαρύτητα διότι δίνει το ουσιαστικό περιεχόμενο ενός μοντέλου κοινωνικής αναφοράς με δυναμική εποπτευμένης ολότητας. Αν τώρα στην εξειδικευμένη περίπτωση η ευλογία του πνευματικού χρειάζεται την στήριξη ενός ψυχιάτρου όπως αναφέρει η Areti αυτό πιστεύω ότι περιλαμβάνεται σε έναν πολύ ειδικό μηχανισμό ψυχολογικής παρέμβασης με τον εκκλησιαστικό όρο διάκριση κάτι που γνωρίζω ότι συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 4:05 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: η Αρετή λέει:
"ο χειριστικός άνθρωπος χρήζει
ψυχολογικής βοήθειας και οχι πνευματικό"
εσύ Ιφιγένεια λες:
"Αν τώρα στην εξειδικευμένη περίπτωση
η ευλογία του πνευματικού
χρειάζεται την στήριξη ενός ψυχιάτρου
όπως αναφέρει η Αρετή"
ειναι η ίδια επιστήμη η ψυχιατρική
και η ψυχολογία??
Για μένα το θέμα ψυχή ειναι
ο ίδιος ο Θεός, και ο πνευματικός
και ο θεολόγος διακονούν τον Θεό,
ενώ η επιστήμη τον ψάχνει ακόμα,
και δεν έχει τα εργαλεία ακόμα,
να τον προσδιορίσει
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 4:13 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: και ακόμα λες:
"δυναμική εποπτευμένης ολότητας",
όχι λέω εγώ, αλλά λέω αυτό
"δυναμική συμμετοχικής ολότητας"
ο ελεύθερος άνθρωπος απλά συνειδητά συμμετέχει
δεν εποπτεύεται,
δεν ειναι αντικείμενο παρατήρησης
ούτε ο Θεός ούτε το κατ' εικόνα του θεού
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 4:22 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Aν ο Ντα Βίντσι Δημήτρη στην προσπάθεια του "να πετάξει" έφτιαχνε έναν πύραυλο της ΝΑΣΑ τότε απ' ευθείας θα θεωρείτο θεός. Αν ένα απ' αυτά τα πρωτότυπα κατέρρεε τότε θα θεωρείτο στην εποχή του μη επαρκής αφενός αλλά και ακατανόητα επίμονα ματαιόδοξος ως προς τον στόχο που είχε θέσει. Στο κάτω κάτω και γιατί να πετάξει θα διερωτούνταν στην εποχή του.

Αν εξαλείψουμε την απόσταση του χρόνου τι θα μας έκανε να πιστεύουμε ότι για έναν μηχανικό της ΝΑΣΑ ο Ντα Βίντσι δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στην αλυσίδα των γεγονότων;

Το "ακόμα" που θέσατε Δημήτρη έχει μια πρακτική χρήση βεβαίως μα η διαδικασία δεν πρέπει να σταματήσει ούτε και να σαμποτάρεται από μια ανίερη αντιπαράθεση επιστήμης θρησκείας η οποία συνήθως έχει κοινωνικές καταβολές και σκοπιμότητες.

Διότι τα βήματα που ολοκληρώνει η επιστήμη να σταθεροποιούν και να υλοποιούν το θεϊκό έργο σε μια πραγματική βεβαιότητα είναι εκπληκτικό διότι διαστημόπλοιο ο Θεός δεν έφτιαξε ενώ αυτό λόγω των "δοσμένων" νόμων μπορούσε να φτιαχτεί.

Ο θεός δημιουργός των πάντων ? Μα διαστημόπλοιο δεν έφτιαξε. 

Το έφτιαξε ! κατά την νοημοσύνη της ανθρωπότητας.

Η ίδια η νοημοσύνη που καλείται να νοηματοδοτεί και να ορίζει το μηχανισμό της αγάπης.

Έρχεται πιο αργά από την πίστη η επιστήμη μα υπάρχει λόγος. Το θέλουμε για να είμαστε βέβαιοι ότι το κάνει σωστά. Η πίστη δεν είναι αντίπαλος ίσα ίσα μπορεί να λειτουργεί και ως καταλύτης. Όχι όμως πάντα. Διότι η κοινωνία δρα ως παραμορφωτικό πρίσμα για τις έννοιες. Και σ αυτή την αδρανειακή συμπεριφορά της κοινωνίας (που ακολουθεί με διαφορά φάσης) η πίστη είναι ποιο ευάλωτος στόχος από την επιστήμη διότι έχει μεγαλύτερη πρόσβαση και η μη νοημοσύνη στις παρυφές της.

Επιστήμη και Θεός βρίσκονται στον ίδιο άξονα με ένα κενο ανάμεσα τους που όταν το επισημαίνει η κοινωνία προκαλεί θόρυβο αλλά όταν το γεμίζει η νοημοσύνη πιστοποιεί την ύπαρξη της προυπάρχουσας δυνατότητας.

Κατ' αυτό τον τρόπο η ψυχιατρική οφείλει να προχωρά και ας σφάλει στην "εποχή του Ντα Βίντσι". Αυτό δεν θα πρέπει να θεωρείται αποτυχία της ως προς την ύπαρξή της ούτε εχθρός μιας λειτουργικής ιεροτελεστίας που αναμένει την ολοκλήρωσή της. Διότι ξέρουμε ότι:

1) Η επιτυχία μιας μεθόδου ιεροτελεστικής κρίνεται από τους συμμετέχοντες ως επι το πλείστον και κατά κανόνα ως επιτυχής. (πχ εξορκισμός)

2) Σε διάφορες περιπτώσεις εξωτερικοί παρατηρητές κατανόησαν ότι οι συμμετέχοντες διαμορφώθηκαν κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποδεχτούν ως ευεργετική την ιεροτελεστική ενέργεια.(αυτομαστίγωμα - Παπική εκκλησία Μεσαίωνας)

3) Σε άλλες περιπτώσεις η Ιεροτελεστία είχε σαν στόχο να δημιουργήσει το πρόβλημα το οποίο κατόπιν θα έλυνε αποκρύπτοντας τον πραγματικό κοινωνικό στόχο (Ηδονή/ορισμός προβλήματος-κλειτοριδεκτομή/ανδρική πολυγαμία/λύση- αύξηση Ισλαμικού πληθυσμού -στόχος)

Επιστήμη και πίστη κινούνται παράλληλα ενώ υπάρχει και ευεργετική επίδραση της πίστης ακόμα και ως αυτοτελή λέξη επι της επιστήμης όταν αντιμετωπίζει τα όρια του ρεαλιστικού πίσω από του οποίου τον όψιμο ορίζοντα κρύβεται το ουτοπικό που εξέπεσε λόγω νοημοσύνης από το αδιανόητο που θα εκπέσει λόγω πίστης από το ουτοπικό στο εφαρμόσιμο μέσα από την πράξη του επιστήμονα που έχει πίστη για να γίνει η επόμενη πραγματικότητα ακόμα και των άπιστων.(εδώ η έννοια πίστη εμπεριέχει την ευρύτερη της έννοια και όχι απαραίτητα τη θρησκευτική). 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 6:02 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Από Δημήτρης, για τον Dimitris
Όταν το εργαλείο που έχεις ανά χείρας σου
δεν ειναι το κατάλληλο και δεδομένο
δεν ανοίγεις ποτε ένα ωρολόγιο χειρός
με ένα τσεκούρι......
Αν γνωρίζεις εσύ το όργανο που λέγεται ψυχή ,
στο μέγεθος του,
το αντικειμενικό του βάρος,
την Κατασκευαστική του δομή,
τότε να επέμβεις
και να ρυθμίσεις την λειτουργία του,
κατά τρόπον αρεστό και σύννομο,
όμως εγώ θα σου πω πως η ψυχή δεν ειναι
ούτε φθαρτή
ούτε θνητή
τα άλλα παραδείγματα με τα ΔΙΑστημόπλοια,
το ντα βιντσι,
κλπ,
αφορούν κατασκευές φθίνουσες
και ιδέες θνήσκουσες,
οι ασκητές δεν ταξιδεύουν με τα ΔΙΑστημόπλοια,
άλλα ούτε και οι πνευματικοί άνθρωποι
η τεχνολογία δεν ειναι ο σκοπός της ζωής ,
αυτό ειναι ειδωλολατρεία της φθαρτής πεπερασμένης ύλης
η ψυχή και το φρόνημα,
δεν έχουν φρόνιμα,
ειναι παντού στο σύμπαν
και συνδέουν τον άνθρωπο με το στιγμιαίο και με το άπειρο, μεγέθη που δεν προσμετρούνται, άλλα ούτε και η ψυχή, ...ούτε και ο θεός. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 6:58 μ.μ.

Areti Mauropoulou: Πιστευω οτι αε αυτες τις περιπτωσεις επιβαλεται η συνεργασια της εκκλησιας κ της επιστημης. Καλησπερα σας!! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:03 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Κατανοώ την οπτική γωνία από την οποία το εξετάζεις.
Και η προειδοποίηση σου για το βάρος ενός σφάλματος με τη διάκριση διασημοπλοίου- ψυχή του ανθρώπου ως προς την μέθοδο παρέμβασης είναι λογική και εξετάζεται ήδη επιστημονικά από έναν κλάδο που αναλύει αυτά τα δεδομένα (Βιοηθική) όσο και αυτή μπορεί να κινηθεί ανεξάρτητα από το "θόρυβο" της κοινωνίας.

Το παράδειγμα που έδωσα με το διαστημόπλοιο ήταν καθαρά για να δείξω το μηχανισμό. Η αντίθετη γλώσσα γνωρίζεις άλλωστε ότι είναι εξαιρετικά σκληρή και αντιμετωπίζει με οξύ ρεαλισμό οτιδήποτε αφορά την ψυχή και το φρόνημα που βλέπουμε ότι διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό στα διάφορα γεωγραφικά πλάτη ακόμα και ως προς τον ορισμό τους. Όχι μόνο το περιεχόμενο τους.

Οι Ινδοί νοηματοδοτούν για παράδειγμα το σύμπαν ως "Στολίδι" ενώ οι Έλληνες ως "τάξη". Άρα αυτό που λέει ο ένας δεν είναι απαραίτητα το ίδιο μ' αυτό που ακούει ο άλλος. Τότε μπορούν να διαφωνούν ενώ δεν μιλάνε για το ίδιο θέμα. Οπότε το θέμα της ψυχής και πάλι έχει ένα θέμα. Όπως το φρόνημα όπως και η ηθική όπως και όλες οι έννοιες.

Παρόλα αυτά δεν είμαι υπέρ καμίας σκληρής γραμμής ούτε από τη μια ούτε από την άλλη πλευρά.

Νομίζω ότι αμφίπλευρα παίζουν το ρόλο τους. Ακόμα και όταν μάχονται καμιά φορά.
Το δικό μας γνωστικό πεδίο κάποιες φορές εμπλουτίστηκε και από τα συμπεράσματα που βγήκαν από τα πεδία των συγκρούσεων.

Απλά τώρα νομίζω ότι το γνωστικό πεδίο ειναι εξαιρετικά εμπλουτισμένο και από τις δυο πλευρές για εποικοδομητική σύνθεση. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:07 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Άντε να βάλουμε πόδι να απαλλοτριώσουμε
τους πιστούς της εκκλησίας του Χριστού
καλά με τους ζώντες ο διάβολος νομίζει
ότι θα αρπάξει τις ψυχές τους ,
άλλα πες του πολλά χαιρετίσματα
αυτουνού του τεχνοκράτη
του αξιολύπητου,
Αρετή μου,
ότι η εκκλησιά μας έχει
και τις ψυχές των κεκοιμημένων,
χαχαχα
για μισές δουλείες ψάχνεται
ο αθεόφοβος ,
αποτυχημένος και πάλι
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:15 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Δημήτρη ! δεκτή η προειδοποίηση αλλά θυμήσου ότι Βαραββά εφώναξαν οι ορίζοντες τον νόμο. Όχι τον υπεράνω τον ρεαλιστικό, τον Ρωμαϊκό δηλαδή. Αυτοί έπλεναν τα χέρια τους διότι το εξέταζαν εντελώς πολιτικά. Αυτοί που δεν ήθελαν να απαλλοτριωθεί η θρησκευτική τάξη των φαρισαίων.Οι ορίζοντες τον νόμο περί ψυχής.
Θα έχαναν λοιπόν από τον Χριστό τις ψυχές τους ? αν τους ρωτούσαμε τολμώ να νομίζω ότι ξέρω τι θα απαντούσαν στην ερώτηση αυτή. Διότι η απάντηση αυτή ευκόλως ορίζεται.

Αλλα και πιο πριν. Οι Αθηναίοι κατήγοροι του Σωκράτη προειδοποίησαν οτι σπέρνει στην πόλη "καινά δαιμόνια".
Νομίζω όμως ότι θα συμφωνήσεις ότι όποιος έχει κατανοήσει τον Ιησού είτε τον Σωκράτη δεν έχει εύκολα διαθέσιμη την ψυχή του ως οικόπεδο προς απαλλοτρίωση.
Αντιθέτως. Υποστηριχτές του Ιησού που δεν τον κατανόησαν εγκλημάτησαν ιστορικά και το γνωρίζουμε.
Κοντά στο νου... και η ψυχή Δημήτρη.

Νομίζω ! αν δεν έχω καταληφθεί από του πανπόνηρου τα τεχνάσματα.
Μα μου άρεσε μια φράση που διάβασα κάποτε.
Όπου ο θεός κτίζει μια εκκλησία δίπλα ο διάβολος χτίζει ένα παρεκκλήσι.
Τον πονηρό  23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:30 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό
πρόγραμμα σκοπιμότητας??
πες μου Ιφιγένεια

Το αντικείμενο του ΠΜΣ της Βιοηθικής
είναι η διεπιστημονική προσέγγιση των ηθικών ζητημάτων
που προκύπτουν από,
ή σχετίζονται με,
τις Επιστήμες της Ζωής,
τις Iατρικές εφαρμογές τους
και τις κοινωνικές
και περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους.
Βασίζεται στην συνθετική αξιοποίηση της έρευνας
που διεξάγεται
στην φιλοσοφία,
στις ανθρωπιστικές
και κοινωνικές επιστήμες,
στις επιστήμες της ζωής
και την βιο-τεχνολογία.
..........
Από Δημήτρης, για τον Dimitris
και με λατρευτική σεμνότητα στον Κύριο μου
και θεό μου 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:33 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Είχα τη χαρά κάποτε στο Πανεπιστήμιο να συνομιλήσω με έναν εξαιρετικό άνθρωπο τον πατέρα Μεταλληνό ο οποίος δεν απέρριπτε αλλά διεύρυνε τους ορίζοντες της βιοηθικής και γι' αυτό άλλωστε είχε κληθεί να μας κάνει διάλεξη.

Έλεγε χαρακτηριστικά για τον Παπαδιαμάντη ότι αν με γενετική μηχανική διορθώναμε το DNA του τότε θα τον κάναμε 1.97 προφανώς θα επιτυγχάναμε να μην είναι "φυματικός" και τότε αυτός θα προτιμούσε να παίζει μπάσκετ από το να μένει πολύ χρόνο σπίτι του και να γράφει τα αριστουργήματα του.

Έθετε λοιπόν το προφανές ερώτημα. Μας έφερε σε δύσκολη θέση.
Τι όμορφη θέση αυτή η δύσκολη !

Λες να ήθελε να μας εφαρμόσει χειριστική σκοπιμότητα ?
Θα το σκεφτώ ! με κολάζεις...

Την καλησπέρα μου Δημήτρη και ευχαριστώ για τον διάλογο.
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:39 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: τα περί επιστήμης
και ψυχής άπιαστα πουλιά
και έρημος άνυδρη
και στείρα γη
η σαηεντολογία
για τον Dimitris
για να το πάμε έως
το τέλος αυτό το έργο
23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:40 μ.μ.

Dimitris Marinakos: Δημήτρη αν εγώ ξέρω ότι δεν είμαι της σαηεντολογίας θα σε δω να φτάνεις μόνος σου στο τέλος ενός έργου που μπορεί εσύ να το βλέπεις να αναπαράγεται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία αλλά εγώ δεν έχω καμιά σχέση.

Αν το εννοείς γενικότερα θα σου πω ότι δεν έχω την παραμικρή γνώση σαηεντολογίας οπότε δεν μπορώ να πάρω θέση αν ότι είπα εφάπτεται αυτής. Μιλάω κατά πως σκέφτομαι. Καθαρά και χωρίς σκοπιμότητα σε διαβεβαιώ. Την καλησπέρα μου ! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 7:44 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: "δυναμική εποπτευμένης ολότητας"", >>> Δημητρης σε αναφορά την Εκκλησιαστική δομή όπου ο ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Ιησούς Χριστός και η ιεραρχία έχει νομίζω μία αναφορά στον Επίσκοπο. Συμφωνώ μαζί σου όλοι είμαστε αδέλφια απέναντι στον Κύριο.<<<ειναι η ίδια επιστήμη η ψυχιατρική και η ψυχολογία?? >>> Όχι, υπάρχει μία διαβάθμιση της σοβαρότητας των περιστατικών ...η ψυχολογία λειτουργεί πρωτοβάθμια και συμβουλευτικά περισσότερο η ψυχιατρική χρησιμοποιεί φαρμακολογία...<<<Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό

πρόγραμμα σκοπιμότητας?? >>> Αντιδιαστέλλεται με την λειτουργικότητα η μή των επί μέρους ερευνητικών προσπαθειών και την ενοποιητική συγκρότηση των συμβαλλομένων απόψεων. Είναι πράγματι δυσδιάκριτα τα όρια των διαφοροποιημένων με τα συμβατά δεδομένα και η επεξεργασία είναι αντικείμενο υψηλού επιπέδου αλγορίθμων και προγραμματισμού... 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8:08 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: συνδέουν τον άνθρωπο με το στιγμιαίο και με το άπειρο, μεγέθη που δεν προσμετρούνται , άλλα ούτε και η ψυχή, ...ούτε και ο θεός>>> Δημητρης με έχει εντυπωσιάσει ο Κύριος μας σε πολλά σημεία των Ευαγγελίων όπως το αι τρίχες της κεφαλής σας ηρίθμηνται η με όποιο μέτρο μετρήσεται με το ίδιο μετρηθήσεται η εκπληκτική αριθμητική ισορροπία της αντιμισθίας των εργατών της πρωϊνής και της απογευματινής ώρας με το ίδιο ποσό ...ο μετρικός κώδικάς μετατρέπεται και αντιπαραβάλλεται με την σχετικότητα των εκφραστικών αναγκών των περιστασιακών συνθηκών όπου πραγματώνεται η συγκεκριμένη λειτουργία.Αυτή η ίδια η έννοια του απείρου αποκτά νόημα και περιεχόμενο ως τμηματική προσέγγιση και επιμέρους κλάση του διαστήματος (ο,1) στο θεώρημα του Cantor της μορφοκλασματικής ανάλυσης. 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8:23 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Ιφιγένεια,
μέσα στην αδελφότητα των Χριστιανών
της εκκλησιάς μας ο Κύριος μας ειναι μόνο ένας
και εμείς μεταξύ μας ίσοι αδελφοί,
ο εγκαρΔΙΟς λόγος που μας ενώνει
ειναι ένας
απλός
και κατανοητός,
δεν χωρούν οι ΔΙΑκρισεις
και οι ΔΙΑφορες στην αδελφότητα μας ,
πόσο μάλλον οι υψηλού επιπέδου αλγόριθμοι
και προγραμματισμοι,
στα στούντιο (σπουδαστήρια)
και τα ιν βιτρω εργαστήρια
εκεί υπάρχει η τάξης
και ο προγραμματισμος
στην αδελφότητα των Χριστιανών
επικρατεί μόνο η άναρχη αγάπη Του,
όπως και ο ίδιος ο άναρχος
δημιουργός μας 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8:32 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω αγαπημένοι μου φίλοι από τα βάθη της καρδιάς μου για την συμμετοχή σας στην δημοσίευση και το ειλικρινές ενδιαφέρον σας για να διεξαχθεί ένας διάλογος τόσο βαθύς και ερευνητικός !!! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8:40 μ.μ.

Aglaia Mandravelis: Ποιός ορίζει Ιφιγένεια την λέξη ''κακός'' ή ''καλός''? Ο χειριστικός άνθρωπος κυκλοφορεί ανάμεσα μας, ίσως είναι και μέσα μας, άλλοτε τον καταπιέζουμε και τον κρατάμε καλά κρυμμένο και άλλοτε του παρέχουμε λίγη ή πολύ ελευθερία για δράση,ανάλογα με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας και κυρίως ανάλογα με την προσωπική και κοινωνική ''κουλτούρα'' που κουβαλάμε. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:23 π.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Αυτά ειναι τα λογικά παράδοξα(που άλλοτε είναι μετρήσιμο και άλλοτε υπεραριθμήσιμο) του απείρου , αυτό το μέγεθος του δυναμοσυνόλου ήταν μεγαλύτερο από το μέγεθος του Α. Αυτό το αποτέλεσμα σύντομα έγινε γνωστό σαν το Θεώρημα του Cantor .Ας το ονομάσουμε το σύνολο \ (X \), και θα δηλώνουν τη δύναμη που με \ (\ mathcal {P} (X) \):
\ [X = \ {a, b, c, d, e, f, \ ldots \} \] και \ [\ begin {eqnarray *} \ mathcal {P} (X) & = & \ {\, \ { α \}, \ {b \}, \ {a, b \}, \ {c \}, \ {a, c \}, \\ & & \, \, \, \, \ {b, c \ }, \ {a, b, c \}, \ {d \}, \ {a, d \} \ ldots \} \ end {eqnarray *} \] 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:47 π.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Τοπολογία μορφοκλασματικά μοντέλα". ΕΕΦ 28/8/11. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 9:35 π.μ. 

1:52:34

ιφιγένεια γεωργιάδου: Η μεγάλη αλλαγή φάσης όσον αφορά στη μαθηματική αντίληψη του απείρου, έγινε με τη ριζοσπαστικά προσέγγιση του Cantor. Πριν, το άπειρο ήταν ουσιαστικά ένα όριο, μια τελεολογία δίχως οντολογία. Ενώ ο Cantor του έδωσε την πραγματική του διάσταση εξηγώντας ότι το άπειρο υπάρχει αλλά και ότι υπάρχουν άπειρα άπειρα. Με τη μέθοδο που φέρει τώρα το όνομά του, απέδειξε ότι το σύνολο των πραγματικών αριθμών είναι ουσιαστικά μεγαλύτερο από το σύνολο των φυσικών αριθμών και δεν είναι απαριθμήσιμο. Ο Ευκλείδειος χώρος είναι πολυπλοκότερος σε σχέση με το φυσικό χώρο διότι επιτρέπει περισσότερες ιδιότητες διότι ενσωματώνουν το άπειρο σε όλες τις εκφράσεις του και όχι με περιορισμένο τρόπο. Σε αυτή τη νέα φάση το άπειρο είναι μια δημιουργική οντότητα και όχι μόνο ένα όριο. Η ύπαρξη του επηρεάζει τη θεωρία των συνόλων, την τοπολογία αλλά ακόμα και τη θεωρία των αποδείξεων. Έτσι το άπειρο από άτοπο και παράδοξο έγινε ουσιαστικό και δημιουργικό. N.Lygeros Από την ανακάλυψη του απείρου στις αποκαλύψεις του απείρου. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 9:56 π.μ.

Από την ανακάλυψη του απείρου στις αποκαλύψεις του απείρου

ιφιγένεια γεωργιάδου: ανάλογα με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας >>> Aglaia μέγιστο και ανυπέρβλητο χάρισμα στον άνθρωπο η ελευθερία της βούλησης από το Δημιουργό τον θέτει ανά πάσα στιγμή ενώπιον των ευθυνών των αποφάσεων και των συμπεριφορών του απέναντι στους άλλλους. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 10:03 π.μ. ΕΚΗΒΟΛΟΣ - SOCIAL MEDIA - LIBRARY

Σοφία Ντρέκου Εξαιρετικό... το ετοιμάζω κι εγώ!!! Ευχαριστούμε εκλεκτή ανάρτηση και ωφέλιμη!! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:02 μ.μ.

Mazlimi Maria: Εύστοχη ανάλυση ...την δανείζομαι ! 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 3:05 μ.μ.

Ειρήνη Τσάτσου: Σε αρκετές περιπτώσεις χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε κάθημερινά (π.χ. μέσα στην οικογένεια) τέτοιου είδους συμπεριφοράς διατηρώντας τη σχέση μας με το χειριστικό άτομο. Χρήσιμο είναι να διαβάσουμε κι αυτό: Πώς να Αντιμετωπίσετε τους Χειριστικούς Ανθρώπους στη Ζωή Σας - 23 Σεπτεμβρίου 2014 στις 6:32 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Ειρήνη, πολύ σωστά το επισημαίνεις διότι έτσι ακριβώς είναι. Σ'ευχαριστούμε πολύ!!! 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:42 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Πολύ μ'αρέσει αυτή η ανάρτηση ιφιγένεια. «Τα χειριστικά άτομα επωφελούνται από την αγάπη των άλλων για ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν αισθάνονται ενοχές γι’ αυτό που κάνουν γιατί τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώ τους.» Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο: 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:43 μ.μ. 

Δέσποινα Ράπτη: Προσωπικά είμαι πεπεισμένη ότι κινδυνεύει η ψυχική ισορροπία εκείνου που αντιμετωπίζει χειριστική συμπεριφορά, αν δεν το αντιληφθεί εγκαίρως και δεν αντιδράσει. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:08 μ.μ. 

Σοφία Ντρέκου: Δέσποινα και οι άλλοι/ες, όποιος θέλει εδώ σχόλια και θα τα ανεβάσουμε και στο ιστολογιο. (Σοφία Ντρέκου 24 Σεπτεμβρίου 2014) 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:16 μ.μ.

Ειρήνη Τσάτσου: Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η ψυχική ισορροπία κινδυνεύει από παντού όταν δεν είναι στέρεη και, αντιθέτως, είναι επιφανειακή. Αν επιτύχουμε αυτογνωσία και ψυχική γαλήνη μέσω αναγνώρισης και αποδοχής των ελαττωμάτων μας δύσκολα θα κλονιστούμε. Ο χειριστικός άνθρωπος μελετά τις αδυναμίες σου και κατόπιν ρίχνει τα βέλη του εκεί. Θα έλεγα ότι μπορεί να σε ωθήσει μέσω κατάλληλων μηχανισμών σε αυτοεξέλιξη και απαλλαγή από τόσο των αδυναμιών σου όσο και του καταστροφικού εγωισμού σου. Χρειάζεται δύναμη ψυχική και πνευματική από όπου μπορεί ο καθένας να την αντλήσει ώστε να επιτύχουμε να κάνουμε τον φαινομενικό εχθρό μας σε ουσιαστικό σύμμαχό μας. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8:48 μ.μ. 

• Σοφία Ντρέκου 24 Σεπτεμβρίου 2014

Πολύ μ'αρέσει αυτή η ανάρτηση ιφιγένεια. «Τα χειριστικά άτομα επωφελούνται από την αγάπη των άλλων για ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν αισθάνονται ενοχές γι’ αυτό που κάνουν γιατί τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώ τους.» Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο! Dott.ssa Μαρία Λιακάκου, Κλινική Ψυχολόγος, Πανεπιστήμιο Ρώμης «La Sapienza» Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο!

ιφιγένεια γεωργιάδου: τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώ τους.»>>> Sophia γλυκιά μου και αγαπημένη τι άλλο μας απομένει από το να ερευνάμε να ερμηνεύουμε αναγνωριστικά την ιδιοπάθεια και να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Μεγαλοδύναμος αντοχές και δυνάμεις να αξιοποιούμε αποτελεσματικά τις δικές του δωρεές στην ενίσχυση και αν γίνεται με την χάρη Του στην αποκατάσταση της ιδιαίτερης συμπεριφοράς σε ανεκτά κοινωνική και εξελίξιμη προς το καλύτερο συμπεριφορά... 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 12:55 μ.μ.

Virginia Firiki: Διάβασα προσεκτικά τη συγκεκριμένη ανάρτηση, καθώς και τα σχόλια που την ακολούθησαν...! Ταπεινά, η δική μου άποψη ταυτίζεται με της Ιφιγένειας...! Προσευχή στον Μεγαλοδύναμο, να φωτίζει κι αυτούς κι εμάς...να παραμένουμε σταθεροί στα πιστεύω και τις αξίες μας! 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:03 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Virginia σε ευχαριστώ πολύ για την ευγενική παρουσία σου εδώ και για την μελέτη ενός απαιτητικού κειμένου όσο και για την υπομονή σου να μελετήσεις τον ιδιαίτερο διάλογο με πολύ καλούς φίλους επιστήμονες που ακολουθεί... Το πιστεύω και το έχω λειτουργήσει στην πράξη ...η λύση της αποκοπής και της απομάκρυνσης ίσως στην αρχή να φαντάζει σαν μιά κάποια λύση που στην εξέλιξη έχει θλιβερές παρενέργειες στον ψυχισμό μας τον ενοχικό και άγονο απ' την μικρή ίσως ευκαιρία και αφορμή που μας δίνει ο Κύριος μας να ανοίξουμε μία δροσερή πηγή αγάπης και παρηγοριάς στον άνυδρο και ψυχρό κόσμο μας. 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:12 μ.μ.

• groups|Sophia.Drekou: «Θέματα Oρθοδόξου Θεολογίας, Επιστήμης και Λογοτεχνίας» σχόλια... 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 1:50 μ.μ.

Eleni Vasilopoulou: πολύ ωραίο άρθρο !!! Απλό και κατανοητό, στοχεύει στο να συνειδητοποιήσει ο καθένας, αρρωστημένες σχέσεις ¨ αγάπης¨ 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:54 μ.μ.

Χρήστος Τσελεπίδης: ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ! 24 Σεπτεμβρίου 2014 στις 2:55 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: αρρωστημένες σχέσεις ''αγάπης'' Eleni, εύστοχη η τοποθέτηση των εισαγωγικών σε σχέσεις αμφίβολου υπαρξιακού περιεχομένου που λαμβάνουν λειτουργική θέση στην ζωή μας στο όνομα της αγάπης... 25 Σεπτεμβρίου 2014 στις 11:37 π.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Χρήστος, πράγματι με εντυπωσίασε η επάρκεια των περιγραφικών χαρακτηριστικών σχεσιακών παθολογικών φαινομένων που λειτουργούν διαλυτικά στις προσπάθειες μας για σύναψη και ανάπτυξη φυσιολογικών σχέσεων. 25 Σεπτεμβρίου 2014 στις 11:40 π.μ. 

• Ιφιγένεια Γεωργιάδου 21 Ιουλίου 2014

ιφιγένεια γεωργιάδου: πατερας παναγιωτης απίστευτες προεκτάσεις ψυχολογικών επιβαρύνσεων και τραυματικών επικαλύψεων των ήδη βεβαρυμμένων ψυχολογιών των ανθρώπων που εμπλέκονται σε εξουσιαστικές και παραλυτικά κυριαρχικές σχέσεις ...· 5 χρόνια

Fani Asta: Tι φοβερό κείμενο είναι αυτό..Ακόμα χτυπάει η καρδιά μου που το διάβασα και ίδρωσα..Και έξω στη ζωή και εδώ με το γραπτό λόγο ,παντού βρίσκονται....Και στο σχόλιό σας κυρία Ιφιγένεια ακριβέστατη είσαστε... Σας ευχαριστούμε..· 5 χρόνια


ιφιγένεια γεωργιάδου: Fani δίκιο έχεις ...επικίνδυνα επικαλυπτικοί με μανδύα τρυφερής προστατευτικότητας και ατμόσφαιρα ασφυκτικής επικινδυνότητας για την ελευθερία της προσωπικής θέλησης και της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ του ατόμου...· 5 χρόνια

Fani Asta: Είμαι παθούσα κυρία Ιφιγένεια και το καταλαβαίνω μέχρι το μεδούλι... Κάνατε την τέλεια περιγραφή.· 5 χρόνια

Aglaia Mandravelis: Τέλεια περιγραφή, το κοινοποιώ .· 5 χρόνια

ιφιγένεια γεωργιάδου: Aglaia εξαιρετική η ανάλυση της ψυχολόγου Μαρία Λιακάκου, Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Ρώμης "La Sapienza" στηριγμένη από όσο καταλαβαίνω σε παρατηρήσεις σύγχρονων κοινωνικών συμπεριφορών που διακρίνονται από αυτή την πολυδιάστατη ασαφή ιδιαιτερότητα.· 5 χρόνια

Aglaia Mandravelis: Ακριβώς όπως τον περιγράφει η κα Λιακάκου είναι ο χειριστικός άνθρωπος. Έχουμε τόσους πολλούς γύρω μας, βέβαια φταίμε και εμείς που τους επιτρέπουμε να μας χειρίζονται.· 5 χρόνια

Τετα Κομνηνου: ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! ΕΥΓΕ!ΠΑΡΟΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟΥΛΑΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ...ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΙ.....ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ Η ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ.....· 5 χρόνια

ιφιγένεια γεωργιάδου: Τετα σωστή η επισήμανση σου... στην μελέτη της η κ. Μαρία Λιακάκου, Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Ρώμης "La Sapienza" πετυχαίνει να παρουσιάσει την αλληλοεπίδραση των προσωπικοτήτων μέσα από ένα πλήθος ιδιωμάτων που υπάρχουν με πολύπλοκες μορφές μέσα στον ψυχισμό μας.· 5 χρόνια

Zachariou Christos: Αχ πως ήρθε αυτό τώρα. Ένας νεαρός κα ιφιγένεια γεωργιάδου που ως φαίνεται έπεσε θύμα μου έλεγε στον πόνο του: - Χριστό για όλα κάνουν νόμους γιατί δεν κάνουν και ένα νόμο να δικάζει αυτούς που μας λένε ότι μας αγαπάνε με σκοπό να μας εκμεταλλευτούν στο τέλος?''· 5 χρόνια

Athanasia Nata: Καλησπέρα.....Ιφιγένεια.....Καλή εβδομάδα...να...έχουμε....· 5 χρόνια

ιφιγένεια γεωργιάδου: Athanasia, καλή και ευλογημένη εβδομάδα με υγεία, χαρά και πολλά δροσερά μπάνια!!!· 5 χρόνια

ιφιγένεια γεωργιάδου: Christos μεγάλη πίκρα και καϋμός που δύσκολα ξεπερνιέται η αγάπη να αποδεικνύεται στεγνή εκμετάλλευση και υπολογισμός!!!· 5 χρόνια

Δημητρης Ροδης! Εξαιρετικό θεμα... δεν έχω λόγια για την ανάλυση, αλλά και για την επιλογή σου καλή μου φίλη..!!· 5 χρόνια

ιφιγένεια γεωργιάδου: Δημητρης είναι αλήθεια ότι μένουμε άφωνοι σε μία τόσο άβολη συνθήκη παρανόησης των ανθρώπινων σχέσεων...· 5 χρόνια

Nota Nicolopoulou Katras: Ιφιγένεια, το ανωτέρω άρθρο διαλευκάνει και δίνει guidelines ώστε τα άτομα να αναγνωρίσουν τα χαρακτηριστικά των ατόμων που ειναι χειριστική και ιδιοτελή! Συνήθως τέτοιου είδους άτομα δεν αλλάζουν. Επομένως το άτομο που δέχεται την προσβλητική συμπεριφορά, θα πρέπει να βρει το σθένος να απομακρυνθεί απο το χειριστικό άτομο. Και για αυτό πρέπει να υπαρχει ένα network υποστήριξης ώστε να εχει αίσιο τέλος.!· 5 χρόνια

Θάλεια Ναρλή: Καταπληκτική ανάλυση, σύντομη και εύστοχη, σας το κλέβω...:)· 5 χρόνια

Διάλογοι στο FaceBook

Αέναη επΑνάσταση 6 Ιουνίου 2015
Σοφία Ντρέκου 6 Ιουνίου 2015
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 6 Ιουνίου 2015
Παρθένα Τσοκτουρίδου 6 Ιουνίου
Αέναη επΑνάσταση 9 Οκτωβρίου 2015 στις 7:56 μ.μ.

«Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο: Σοφία Ντρέκου, Ιφιγένεια Γεωργιάδου»