The Waverley Cemetery of Sydney, New South Wales, Australia
Κοιμητήριο (Νεκροταφείο) στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας.
του Σίδνεϋ και την θάλασσα ακριβώς από κάτω να σκίζει
τους βράχους βρίσκεται η τοποθεσία του νεκροταφείου
του Waverley από το 1877. Εκεί βρίσκονται τάφοι πολλών
προσωπικοτήτων της Αυστραλίας, από λογοτέχνες μέχρι
στρατιωτικούς καθώς έχουν πραγματοποιηθεί και γυρίσματα
για το Baywatch αλλά και την ταινία «Τim». Athens Voice
Πάντα με γοήτευε ο περίπατος στα Κοιμητήρια και δη τα επαρχιακά. Μια βόλτα στα Κοιμητήρια δίνει την αίσθηση της αθανασίας. Να ξεπερνάς την επιφανειακή «ανατριχίλα» στην ιδέα του θανάτου και των τάφων, είναι κι αυτός ένας τρόπος να νιώσεις πιο κοντά στην αιωνιότητα και να έχεις μνήμη θανάτου.
Θάνατος= Άκρα ταπείνωσης, θεϊκή ευεργεσία,
παιδαγωγία, φιλοσοφία, πέρασμα στην Αιωνιότητα...
Άκου τι λέει ο Σολομώντας, που γνώρισε τα παρόντα πράγματα· «έχτισα», λέει, «για τον εαυτό μου σπίτια, φύτεψα κήπους και παραδείσους, αμπελώνες και πισίνες με νερά, απέκτησα χρυσό και άργυρο, όρισα να μου τραγουδούν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, απέκτησα πρόβατα και βόδια» (Εκκλ. 2, 4-8). Πραγματικά κανένας δεν έκαμε τόσο τρυφηλή ζωή, κανένας δεν υπήρξε τόσο ένδοξος, κανένας τόσο σοφός, κανένας τόσο άρχοντας, κανένας δεν είδε τα πράγματα να συμβαίνουν τόσο πολύ όπως τα ήθελε αυτός. Τι λοιπόν; Τίποτε από αυτά δεν ωφελήθηκε· αλλά τι λέει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1, 2).[3]
Χθες, 29 Μαΐου - Pedro Mateo
Ήτανε χθες η μέρα της γιορτής σου.
Χθες, Ψυχοσάββατο
Τελευταίο φεγγάρι της άνοιξης.
Είχα σαστίσει, κάπως ανήσυχος
Σε σκεφτόμουν αποκομμένο
Στην ανοιχτή λευκότητα του χαμόγελου
Στην ειλικρίνεια του γλαυκού βλέμματός σου.
Άκουσα τη φωνή σου στο πλάι μου όπως παλιά
Σ’ εκείνα τα χρόνια της εφηβείας
Κάτω από την πελώρια πατρογονική χαρουπιά.
Θυμήθηκα τη μυρουδιά από χώμα και μύγδαλα
Κολλημένη στα χέρια και στο σώμα.
Έκαιγε ο ήλιος, το τζιτζίκι δεν σταματούσε
«…Αύριο τη νύχτα που θά' χει φεγγάρι»
Ένιωθα την πνοή από τα λόγια σου.
Έπρεπε να φύγεις ξανά
Για να κανονίσεις το πότισμα.
Μέσα από χωράφια που αναπαύονταν
Καθώς τα διέσχιζες μόνος, έφυγες.
Ύστερα τίποτα, το ακίνητο τίποτα
Τέλη Μαΐου
Σχεδόν ο αιώνας στο τέλος…
Ήτανε χθες η μέρα της γιορτής σου,
Αναμνήσεις μονάχα μού μένουν.[1]
Το ποίημα «Τα Οστά Ομιλούν» του μοναχού Ευθυμίου Γρηγοριάτη, αναφέρεται στη στιγμή που, αν ξεσκεπάζαμε μια πλάκα ενός ευπρεπέστατου τάφου και βρισκόταν μέσα κάποιος μέσα που να μπορούσε να μας μιλήσει, η πρώτη λέξη που θα έλεγε θα ήταν « ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ » και θα συνέχιζε...
«Τα Οστά Ομιλούν» - Ευγένιος Ιερομόναχος
Άνθρωπε στάσου δυο λεπτά και πρόσεξε και μένα
θα σου μιλήσω συμβουλές πού είναι καλές για σένα.
Με βλέπεις κόκκαλο γυμνό, μα δίχως φαντασία
και λες δεν ήμουν τίποτα δεν δίνεις σημασία.
Μα κάποτε στα χρόνια μου είχα κι εγώ το κάλλος
και βάδιζα περήφανος σαν φουσκωμένος γάλος.
Κι είχα κι εγώ τη δόξα μου, σοφία τού Σωκράτη,
του Ηρακλή τη δύναμη, φήμη πολύ στα Κράτη.
Είχα μαλλιά μεταξωτά και μάγουλα σαν μήλο
και φρύδια πού δεν βρίσκονταν σαν τής ελιάς το φύλλο.
Είχα καρδιά τού λέοντος και μπράτσα σιδερένια,
ακούραστα τα πόδια μου και στήθη μαρμαρένια.
Είχα τη γλώσσα τ' αηδονιού, μάτια μεγάλα μαύρα
και μερικοί μού λέγανε όλα μαζί πού ταύρα.
Γι' αυτό χαιρόμουνα πολύ πώς ήμουν γης ο φάρος
και με το νου λογάριαζα πώς δεν υπάρχει χάρος.
Μα πότε δεν κατάλαβα περάσανε τα χρόνια
και φύγανε τα νιάτα μου σαν τού σπιτιού τα χιόνια.
Το γλέντι κι όλες οι χαρές περνάνε στον αέρα
κι όλη η ζωή μου φάνηκε σά νάτανε μια μέρα.
Σαν ἔνοιωσα γεράματα θυμᾶμαι τὰ παλιά μου,
μοῦ φάνηκε παράξενο π᾿ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου.
Το φῶς από τα μάτια μου μικραίνει, λιγοστεύει
κι ὁ νους μου πώς ἐγήρασα ακόμη δεν πιστεύει.
Τα πόδια μου αδυνάτισαν, τα χέρια δεν κινούνται
τα δόντια μου χαλάσανε κι αυτά παραπονούνται.
Κατάλαβα τον θάνατο, σε λίγο τελειώνω
και τότε βάζω μια φωνή με κλάματα και πόνο.
Ποιος μάγος φέρνει τη ζωή και ποιο γιατρό να πάρω
και ποιος μπορεί και δύναται πού να νικά το χάρο;
Θὰ τοῦ χαρίσω κτήματα καὶ λίρες ὅσες θέλει
ἀρκεῖ τοῦ χάρου τὸ σπαθὶ νὰ σπάσῃ καὶ τὰ βέλη.
Κανεὶς δὲν μ᾿ ἀποκρίθηκε κανεὶς δὲν μοὖπε ξέρει
νὰ μοῦ γλυτώσῃ τὴ ζωὴ καὶ νειᾶτα νὰ μοῦ φέρη.
Λοιπὸν μιὰ μέρα τ᾿ Ἀπριλιοῦ χωρὶς νὰ περιμένω
κάποιος χτυπᾶ τὴν πόρτα μου μὲ τρόπο ἀγριεμένο.
Ἦταν ψηλὸς κατάμαυρος. Φωνάζω. Τί νὰ κάνω;
Καὶ μὲ φωνὴ ποὺ τρόμαζε, μοῦ λέει σήκ᾿ ἀπάνω.
Μοῦ ξέσχισε τὰ σπλάχνα μου καὶ πῆρε τὴν ψυχή μου
κι ἀμέσως πᾶν τὰ πλούτη μου μαζὶ μὲ τὴν στολήν μου.
Καὶ τώρα τὰ χωράφια ποῦ πᾶν καὶ τὰ παλάτια;
Τὰ ρόδινα τὰ μάγουλα, ἡ γλῶσσα καὶ τὰ μάτια;
Σκουλήκια φάγαν τὸ κορμί, τὴν ὀμορφιά, τὸ σῶμα,
ἀφοῦ μὲ λάσπη γίναμε, γενῆκαν πάλιν χῶμα.
Οἱ φίλοι καὶ οἱ συγγενεῖς δὲν θέλω νὰ μὲ κλαῖνε,
θέλω κερὶ μνημόσυνο «Συγχώρησε» νὰ λένε.
Ὅπως μὲ βλέπεις ἄνθρωπε καὶ σὺ θὰ καταντήσης,
γι᾿ αὐτὸ στὴν πρόσκαιρη ζωὴ μὴ λὲς νὰ καζαντήσῃς.
Ὅταν γηράσω νὰ μὴ λὲς θὰ κάνω καλωσύνες,
τότε θὰ πάω στὴν Ἐκκλησιὰ πολλὲς ἐλεημοσύνες.
Ὁ χάρος εἶναι λαίμαργος, δὲν ἔχει προθεσμία,
δὲν ἔχει φίλους γιὰ χαρές, ἐξαίρεση καμία.
Παίρνει τὶς μάνες τῶν παιδιῶν, λεβέντες ποὺ γλεντᾶνε
ἀπὸ τὴν κούνια τὰ μωρά, κοπέλλες ποὺ πετᾶνε.
Νὰ σκέπτεσαι τὸν θάνατο ἑπτὰ φορὲς τὴν ὥρα,
ὑπῆρχαν κι ἄλλοι στὴ ζωὴ μὰ δὲν ὑπάρχουν τώρα.
Σὲ κάθε βῆμα πρόσεξε τοῦ Σατανᾶ τὸ βρόχι
μὴν ἀδικήσῃς ὀρφανούς, γυναῖκες χῆρες ὄχι.
Πιστὰ τοὺς νόμους φύλαγε χωρὶς καμμιὰ προσθήκη
τὰς ἐντολὰς τοῦ Μωϋσῆ, τὴ Νέα Διαθήκη.
Νὰ μὴν δουλεύῃς Κυριακὴ καὶ ἑορτὲς Ἁγίων
νἄχῃς ἀμόλυντη ψυχὴ καὶ καθαρὸν τὸν βίον.
Νὰ μὴν κυττάζῃς πονηρά, μὴ βλασφημᾶς τὰ θεῖα,
νὰ δίδῃς περιφρόνηση τοῦ σατανᾶ τὴν βία.
Τής μέρας τ' αμαρτήματα και πριν ο Ήλιος δύσει
με κάθε τρόπο τού Θεού νὰ τἄχῃς ὅλα σβήσει.
Ελεημοσύνη, προσευχή, αγάπη και νηστεία
αυτὰ θα σώσουν την ψυχή, μη λες πώς είν' αστεία.
Αγάπα τον πλησίον σου, κακό ποτέ μη κάνῃς
γιατί αργά ή γρήγορα θα σβήσῃς θὰ πεθάνῃς.
Καὶ τώρα αναγνῶστα μου τί σκέπτεσαι νὰ κάνῃς;
τὰ λόγια ποὺ σοῦ μίλησα στὸ νοῦ σου νὰ τὰ βάνῃς·
γιατὶ αὐτοῦ ποὺ εἶσαι ἤμουνα κι ἐδῶ ποὺ εἶμαι θἄρθῃς.
Λειβαδίτη: Τι παράξενο, αλήθεια! Οι άνθρωποι κουβεντιάζουν μόνο
για όσα τους είναι απόμακρα και ξένα. Τ' άλλα, αυτά που τους καίνε,
μην αφήνοντας τους τις νύχτες να κοιμηθούν τα ζει καθένας μονάχος,
μέσα στη σιωπή. Συχνά η σιωπή είναι πιο ηχηρή από τα λόγια.
Άλλες φορές όμως κρύβει αυτά που θα θέλαμε να πούμε
και άλλες τα ξεσκεπάζει, καθώς για να επικοινωνήσουμε
πρέπει να μάθουμε να μιλάμε και να μπορούμε να ακούμε.
Και πεθαίνοντας τα παίρνει μαζί του στον τάφο. Γι' αυτό
κι οι νεκροί είναι αμίλητοι. Γιατί ζουν την πιο δική τους ζωή!
Παραπομπές:
2. «Τα Οστά Ομιλούν» Ιερομόναχος Ευγένιος εκ Κρήτης 1996. Sophia Drekou 19 Οκτωβρίου 2015 Ματαιότης Osta Omiloun » group: Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία, facebook.com/
3. Απόσπασμα από το βιβλίο «Πνευματικά Μαργαριτάρια Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Δεκέμβριος 2015, σελ. 224.
Πηγή: Sophia-Ntrekou.gr
Dead Can Dance - Cantara
28.11.1988 @ Vredenburg, Utrecht
(The Serpent's Egg Tour)
Re editado en Lima, Perú
Video: Anastasis of Dead Can Dance [full album]
Dead Can Dance. Album: Anastasis Year: 2012
1. Children of the Sun 2. Anabasis 3. Agape
4. Amnesia 5. Kiko 28:02 6. Opium 36:04
7. Return of the She-King 41:51
8. All in Good Time Band
facebook
Aggelos Aslanidis 2 Μαρτίου 2019: Ήταν το 2001, που πήγα να επισκεφθώ, τους Έλληνες της Αρμενίας και της Γεωργίας. Στην Αρμενία πήγαμε στα χωριά Γιαγκτάν και Ματέν της περιοχής Στεπανοβάν και Αλαβερτί, αντίστοιχα. Και στα δύο χωριά μα πρότειναν να δούμε τα Ταφεία και την Εγκλεσίαν. Στο Γιακτάν οι κομμουνιστές είχαν κάνει την Εκκλησία Αχυρώνα και σχεδόν ήταν Κατεστραμμένη η οροφή. Έμαθα αργότερα ότι την επισκευάσανε και την φέρανε στην ίδια κατάσταση.
Aggelos Aslanidis 2 Μαρτίου 2019: Ήταν το 2001, που πήγα να επισκεφθώ, τους Έλληνες της Αρμενίας και της Γεωργίας. Στην Αρμενία πήγαμε στα χωριά Γιαγκτάν και Ματέν της περιοχής Στεπανοβάν και Αλαβερτί, αντίστοιχα. Και στα δύο χωριά μα πρότειναν να δούμε τα Ταφεία και την Εγκλεσίαν. Στο Γιακτάν οι κομμουνιστές είχαν κάνει την Εκκλησία Αχυρώνα και σχεδόν ήταν Κατεστραμμένη η οροφή. Έμαθα αργότερα ότι την επισκευάσανε και την φέρανε στην ίδια κατάσταση.
Βρήκαμε και μια τυφλή μόνη της να κάθεται σ' ένα παγκάκι απέναντι από τα νεκροταφεία! –
Έλα, της είπα, Θεία να πέρω 'σε μετ' εμέν σην Ελλάδαν! ουλ έφυγαν απ' αδάκες! - Απόθεν ήστουν, ασην πρεσβείαν; όχι, της είπα, όμως, εγώ εφτάγω τα χαρτίας αν εσύ θελτς και πέρω 'σε μετ' εμέν. - Και μερ, να πάω εκές κανέναν 'κ' έχω Ελέπς τα ταφία μουν αδάκα έθαψα τον γιο μ' αναμένω να πάω ευρήκα τον. Βούρκωσα μ' άφησε άφωνο για τις 24ωρες επισκέψεις της στους τάφους
Στο χωριό Ματέν ο πλούτος ήταν εμφανής Μετανάστες από την Αργυρούπολη του Πόντου ήτα αυτοί που ανακάλυψαν το μετάλλευμα στο Αλαβερντί και ήταν οι ιδιοκτήτες των Ορυχείων πρι το προλεταριάτο. Ο πλούτος φαινόταν από τα μεγάλα σπίτια και τα πολυτελή νεκροταφεία καλλιμάρμαρα και περιποιημένα Λες και κάθε νύκτα είχαν δεξίωση οι νεκροί. Όλοι είχαν τις φωτογραφίες τους πάνω στους Τάφους τους, με όνομα και επώνυμό καθώς και ένα μικρό Σταυρό για του Χριστιανούς. Όλα είναι Ελληνικά ονόματα, λες και ήταν συγγενείς με το χωριό μας! Βρήκαμε και μια μικρή εκκλησία μέσα σ' αυτό, μας είπαν ότι ήταν αφιερωμένη και είναι ακριβώς πάνω από τον τάφο της νεκρής.
Ακριβώς δίπλα από τους τάφους ήταν η κυρίως εκκλησία του χωριού. Ζήτησα να την δω. Μπήκαμε μέσα και το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν... Κάποια δίποδα ζώα την είχαν μετατρέψει σε καμπαρέ και χαρτοπαικτική λέσχη.
Το Άγιο Βήμα (Άβδημα) σε εστιατόριο, τον κυρίως Ναό σε Λέσχη διασκέδασης και τον Γυναικωνίτη σε Άντρο Ακολασίας... Γι' αυτό κάθε περίπατός στα Νεκροταφεία Σοφία δεν είναι ευχάριστη πολλές έχουν πόνο Πολύ πόνο...·
Sophia Drekou 19 Οκτωβρίου 2015 Ματαιότης Οστά Ομιλούν.
Έλα, της είπα, Θεία να πέρω 'σε μετ' εμέν σην Ελλάδαν! ουλ έφυγαν απ' αδάκες! - Απόθεν ήστουν, ασην πρεσβείαν; όχι, της είπα, όμως, εγώ εφτάγω τα χαρτίας αν εσύ θελτς και πέρω 'σε μετ' εμέν. - Και μερ, να πάω εκές κανέναν 'κ' έχω Ελέπς τα ταφία μουν αδάκα έθαψα τον γιο μ' αναμένω να πάω ευρήκα τον. Βούρκωσα μ' άφησε άφωνο για τις 24ωρες επισκέψεις της στους τάφους
Στο χωριό Ματέν ο πλούτος ήταν εμφανής Μετανάστες από την Αργυρούπολη του Πόντου ήτα αυτοί που ανακάλυψαν το μετάλλευμα στο Αλαβερντί και ήταν οι ιδιοκτήτες των Ορυχείων πρι το προλεταριάτο. Ο πλούτος φαινόταν από τα μεγάλα σπίτια και τα πολυτελή νεκροταφεία καλλιμάρμαρα και περιποιημένα Λες και κάθε νύκτα είχαν δεξίωση οι νεκροί. Όλοι είχαν τις φωτογραφίες τους πάνω στους Τάφους τους, με όνομα και επώνυμό καθώς και ένα μικρό Σταυρό για του Χριστιανούς. Όλα είναι Ελληνικά ονόματα, λες και ήταν συγγενείς με το χωριό μας! Βρήκαμε και μια μικρή εκκλησία μέσα σ' αυτό, μας είπαν ότι ήταν αφιερωμένη και είναι ακριβώς πάνω από τον τάφο της νεκρής.
Ακριβώς δίπλα από τους τάφους ήταν η κυρίως εκκλησία του χωριού. Ζήτησα να την δω. Μπήκαμε μέσα και το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν... Κάποια δίποδα ζώα την είχαν μετατρέψει σε καμπαρέ και χαρτοπαικτική λέσχη.
Το Άγιο Βήμα (Άβδημα) σε εστιατόριο, τον κυρίως Ναό σε Λέσχη διασκέδασης και τον Γυναικωνίτη σε Άντρο Ακολασίας... Γι' αυτό κάθε περίπατός στα Νεκροταφεία Σοφία δεν είναι ευχάριστη πολλές έχουν πόνο Πολύ πόνο...·
Despina Eleftheriadou18 Φεβρουαρίου 2017: ΑΛΗΘΕΙΑ !!! ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΜΕΣΑ!!! ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΡΧΩΝΤΑΙ !!! ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΤΑΦΟΥΣ ΦΡΟΝΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΣΕ ΤΑΦΟΥΣ ΕΓΚΑΤΕΛΗΜΕΝΟΥΣ ΑΦΡΟΝΤΙΣΤΟΥΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ !!! ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΤΑΦΟΥΣ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΝΕΑΡΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ, ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ, ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΟ ΤΟΥΣ !!! ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΦΗΝΩΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΥΛΙΞΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΝΙΑΖΩΝΤΑΣ !!! ΔΙΠΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΑ <ΧΡΟΝΙΑ> ΤΟΥΣ... ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ !!! ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ??? ΤΙ ΑΦΗΣΑΝ ΠΙΣΩ ??? ΤΙ ΠΗΡΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ !!!
ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΒΡΕΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΦΟ ΠΟΛΥ ΛΙΤΟ !!!!! ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΡΑΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΒΡΑΧΑΚΙΑ, ΣΤΗ ΓΗ ΧΩΡΙΣ ΜΑΡΜΑΡΑ ΛΙΓΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΨΗΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΕΥΚΟΣ ΤΟΝ ΣΤΟΛΙΖΕ !!! ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΟ !!! <ΑΠΟ ΤΟ ΤΩΡΑ, ΣΤΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ> <ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ> ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ 2 ΓΡΑΜΜΕΣ !!! ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ !!! Ο ΤΑΦΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ !!! ΤΟΣΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕ 2 ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΕΣ !!! ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ !!! 20 Φεβρουαρίου στις 11:16 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: κ. Despina Eleftheriadou, μαθητεία συγκίνησης η εμπειρία σας. Ευχαριστώ που την μοιραστήκατε μαζί μας. Αιωνία η μνήμη των κεκοιμημένων † 🌿 28 Φεβρουαρίου στις 7:44 π.μ.
ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΒΡΕΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΦΟ ΠΟΛΥ ΛΙΤΟ !!!!! ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΡΑΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΒΡΑΧΑΚΙΑ, ΣΤΗ ΓΗ ΧΩΡΙΣ ΜΑΡΜΑΡΑ ΛΙΓΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΨΗΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΕΥΚΟΣ ΤΟΝ ΣΤΟΛΙΖΕ !!! ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΟ !!! <ΑΠΟ ΤΟ ΤΩΡΑ, ΣΤΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ> <ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ> ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ 2 ΓΡΑΜΜΕΣ !!! ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ !!! Ο ΤΑΦΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ !!! ΤΟΣΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕ 2 ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΕΣ !!! ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ !!! 20 Φεβρουαρίου στις 11:16 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: κ. Despina Eleftheriadou, μαθητεία συγκίνησης η εμπειρία σας. Ευχαριστώ που την μοιραστήκατε μαζί μας. Αιωνία η μνήμη των κεκοιμημένων † 🌿 28 Φεβρουαρίου στις 7:44 π.μ.
Sophia Drekou 19 Οκτωβρίου 2015 Ματαιότης Οστά Ομιλούν.
Valeria Raikou Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία, Πολιτισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου