Η ζωή στην Εντατική και τα Λόγια του αποχαιρετισμού

της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)

φωτογραφία: Γλυπτό «Στο παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» του Σλοβάκου Martin Hudáček που απεικονίζει, σύμφωνα πάντα με τον γλύπτη, μια γυναίκα που θρηνεί την έκτρωση της και το αγέννητο παιδί της σε νηπιακή ηλικία να την παρηγορεί, αγγίζοντας την απαλά στο κεφάλι και να της προσφέρει συγχώρεση.

Ενότητες:

• Η ζωή στην Εντατική (ένα συγκλονιστικό βιβλίο για μια μαμά και το μωρό της) Βιβλιοπαρουσίαση με άρθρο και γράμμα.
• Λόγια αποχαιρετισμού της συγγραφέως του βιβλίου «Η ζωή στην Εντατική» Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
• Βίντεο: Η έκτρωση στην εφηβεία από τον γυναικολόγο εφήβων κ. Παν. Χριστόπουλο.
• Αμβλώσεις και φτώχεια by George Philalethe

Θέλω να προκαλέσω όσους ευθύνονται για

την σύγχρονη γενοκτονία των εκτρώσεων

Μητροπ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος Ιωάννου

Πρίν ἀρκετά χρόνια μετά ἀπό μιά μεγάλη γιορτή ἕνα νέο ζευγάρι μέ κάλεσαν στό σπίτι τους γιά καφέ. Τό ζευγάρι εἶχε τότε δυό παιδιά. ► Διαβάστε την συνέχεια εδώ 

Η ζωή στην Εντατική 

ένα συγκλονιστικό βιβλίο 

για μια μαμά και το μωρό της

Βλασία Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη

Υποστηρίζοντας ένα «κακό παιδί»

Βιώνουμε, χωρίς αμφιβολία, εποχές γενικότερης παρακμής και κοινωνικής σήψης, που μας αναστατώνουν και μας προβληματίζουν. Δεν περνά ούτε μία βδομάδα χωρίς να προστεθεί ένα επαχθές έγκλημα στην καθημερινή ειδησιογραφία και μάλιστα έγκλημα που αφορά άστοχη συμπεριφορά ενηλίκων απέναντι σε παιδιά. Φταίει η οικονομική κρίση, φταίει η γενικότερη κοινωνική παρακμή, φταίει τελικά η εκτροπή και η ανοησία μας; Δύσκολο να απαντήσεις. Σε κάθε περίπτωση καταθέτω τον προβληματισμό μου, όχι μόνο για τα τεκταινόμενα αλλά, κυρίως, για την γενικότερη απάθεια της κοινωνίας.

Ευτυχώς όμως που υπάρχει και οι άλλη όψη του νομίσματος. Αυτή της κοινωνικής προσφοράς, της ανάδειξης και διατήρησης των αξιών, της έμπρακτης διδαχής στάσεων ζωής. Της διαφοροποίησης γενικά από την πεπατημένη που προτείνει ο κόσμος της διαφθοράς. Της ηρωικής αντίστασης στη λαίλαπα των καιρών!

Η φίλη και συνάδελφος εκπαιδευτικός Βλασία, με την οποία είχα τη μεγάλη τύχη να γνωριστώ και να συνεργαστώ, κάνει τη δική της κατάθεση ψυχής με το βιβλίο της «Η ζωή στην Εντατική», όπου σε μια αυτοβιογραφική περιγραφή επτά μηνών της ζωής της, εξιστορεί την προσωπική και οικογενειακή της περιπέτεια με την κορούλα της Μαρία. Το χαμένο της παιδί, που ωστόσο έγινε φωτεινός οδοδείχτης στη ζωή της και στάθηκε αφορμή για να θέσει υψηλότερους πνευματικούς στόχους.

Η σύγχρονη Ψυχολογία μας δίνει την παρακάτω περιγραφή για την ανθρώπινη συμπεριφορά μπροστά στο θάνατο: σε μια κηδεία προσφιλούς προσώπου, μέσα στο γενικότερο κλίμα της θλίψης που ασφαλώς μας διακατέχει για την οριστική απώλεια ενός ανθρώπου του αγαπήσαμε, υπάρχει ενδόμυχα μέσα μας και μια μικρή χαρά. Σε κάποια βαθιά πτυχή της ψυχής μας χαιρόμαστε, γιατί δεν είμαστε εμείς ο νεκρός, αλλά κάποιος άλλος. Εμείς για κάποιο διάστημα ακόμα, μικρό ή μεγαλύτερο, θα απολαμβάνουμε το φως του ήλιου, όπως πανέμορφα τόνιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, περιγράφοντας την ζωή.

Όμως, ο παραπάνω κανόνας έχει μια θλιβερή εξαίρεση: τη μάνα!

Η μάνα, όταν είναι παρισταμένη σε κηδεία παιδιού της, δεν έχει ούτε αυτήν την ενδόμυχη χαρά που περιγράψαμε παραπάνω. Για τη μάνα τα πάντα είναι σκοτεινά κι άραχλα την συγκεκριμένη στιγμή. Θα ήταν η μόνη που ευχαρίστως θ’ άλλαζε τη θέση της μ' αυτήν του παιδιού της, αν αυτό μπορούσε να γίνει. Η μάνα (η όποια μάνα) είδε κάποτε το παιδί να αποσπάται μέσα απ’ το ίδιο της το σώμα. Πάντα το θεωρεί σπλάχνο απ’ τα σπλάχνα της, κομμάτι από το είναι της, φυσική προέκταση του εαυτού της στο μέλλον.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, η απώλεια του παιδιού είναι τραγικό πλήγμα για μια μητέρα. Η ίδια βλέπει ουσιαστικά και μια δική της αυτοαναίρεση κι εξαφάνιση μέσα στο χρόνο. Ο απόγονος αποτελεί ασφαλώς τη βιολογική συνέχεια του καθενός γονέα στο μέλλον. Και εδώ έρχεται η περίφημη διαφοροποίηση από την πεπατημένη οδό, την οποία προανέφερα.

Αν σε μια υποψήφια μάνα πούνε κατά τον προγεννητικό έλεγχο ότι κυοφορεί ένα ελαττωματικό παιδί, τότε τι κάνει; Μα με ελαφρά την καρδία αποφασίζει για έκτρωση! Γίνεται δηλαδή, σύμφωνα με την χριστιανική αντίληψη, εκούσιος δολοφόνος του παιδιού της. Και το φρικτότερο όλων βρίσκει την κοινωνία σύμφωνη, καθώς ένα προβληματικό παιδί δυσκολεύει ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο. Ένας σύγχρονος δηλαδή Καιάδας, που χρησιμοποιεί την πανάρχαια μέθοδο της εξαφάνισης για να επιλύσει το πρόβλημα. Για να φτάσουμε στις ακραίες αντιλήψεις της εποχής μας, που σωστά στηλιτεύει η συγγραφέας, ότι το κυοφορούμενο παιδί, ιδιαίτερα στην αρχή της εγκυμοσύνης, είναι «ζελές».

Λησμονούν όμως, ότι πέρα των ορθών χριστιανικών επιταγών, ακόμα και ο πατέρας της επιστημονικής ιατρικής Ιπποκράτης, στον περίφημο όρκο του, αποτρέπει κάθε μελλοντικό γιατρό από το να κάνει έκτρωση!

Ενάντια σε όλα τα παραπάνω η Βλασία δεν θέλησε να διακόψει την εγκυμοσύνη της, παρά το ότι είχε σοβαρές πιθανότητες να γεννήσει ένα προβληματικό παιδί. Και το γέννησε! Η κορούλα της, που με πολλή θέρμη της έδωσε το όνομα της Παναγίας και την ονόμασε Μαρία, γεννήθηκε με συγγενείς ανωμαλίες στον εγκέφαλο που υπόσχονταν ένα ζοφερό μέλλον.

Εδώ αρχίζει και η περιπέτεια της μάνας, που δεν μπόρεσε να δει και να χαρεί το παιδί της, παρά μόνο στο αυστηρό επισκεπτήριο της Εντατικής, μέσα από τη θερμοκοιτίδα προστασίας των νεογνών! Πολλά δάκρυα, πολύς πόνος, η αγωνία στο έπακρο, τα αισθήματα ανάμικτα, καθώς τις κάπως καλές μέρες διαδέχονταν οι «μαύρες». Άκρως συγκινητική η περιγραφή της μάνας για την προσπάθειά της να ταΐσει το μωρό της. Αν η Μαρία φάει μόνη της, δε θ’ αργήσει να βγει απ’ τη μηχανική υποστήριξη και θα την πάρουμε σπίτι…

Φρούδες ελπίδες, φρούδα όνειρα! Η Μαρία δεν κατάφερε επτά μήνες να βγει από την περιδίνηση του θανάτου, που παράσερνε ολόκληρη την οικογένεια. Τι κι αν η μάνα με τον πατέρα έκαναν όνειρα, για σπίτι ειδικά διαμορφωμένο για την ανάπηρη Μαρία! Τι κι αν τα δυο αδερφάκια, που μόνο μια φορά είδαν την αδερφούλα ζωντανή όταν τους επιτράπηκε η είσοδος στην Εντατική, περίμεναν τη Μαρία για να παίξουν… Η αδυσώπητη φυσική επιλογή ήταν αμείλικτη.

Συγκλονιστική η περιγραφή της επιθανάτιας αναλαμπής της Μαρίας, λίγο πριν το ταξίδι της στους ουρανούς. Η τραγική μητέρα τη φωτογράφισε για στερνή φορά. Εξίσου συγκλονιστική και η υπόσχεση στην ετοιμοθάνατη Μαρία για αντάμωση στον Παράδεισο! Με δεδομένο ότι το παιδί είχε κατακτήσει την αιωνιότητα, η μητέρα υπόσχεται ότι θα βελτιώνεται διαρκώς ηθικά, για να μπορέσει να το ανταμώσει! Μεγαλείο ψυχής αντάξιο αρχαίας τραγωδίας!

Μεγάλος ο πόνος της μάνας για την κοινωνική αναλγησία, που ξεκινούσε δυστυχώς απ’ το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. «Μα αφού έχετε δυο υγιέστατα παιδιά, γιατί σκάτε γι’ αυτό» της έλεγαν. Το έβλεπαν σαν «κακό παιδί», δηλαδή σαν παιδί που ξεφεύγει από αυτό που οι ίδιοι καθόρισαν ως φυσιολογικό! Η μάνα με πόνο καταγγέλλει ότι το μωρό της φιλοξενούταν όπου υπήρχε άδεια θερμοκοιτίδα, μιας και όλοι το είχαν ξεγραμμένο. Μόνο η ίδια έλπιζε και πίστευε! Μα και όταν το μωρό της τελικά έφυγε, δεν καταλήφθηκε από την οργή της θεοδικίας. Δεν τα έβαλε με τον Θεό, κατά τη λαϊκή έκφραση! Αντίθετα είδε στη Μαρία την ευκαιρία της δικής της αυτοβελτίωσης και δοκιμασίας. Το δικό της κοίταγμα στο φως του ουρανού.

Εμένα προσωπικά το βιβλίο με άγγιξε. Κάνοντας μια δική μου κατάθεση ψυχής, που την κάνω σπάνια, αναφέρω ότι κι εγώ ένα παιδί της θερμοκοιτίδας και της Εντατικής ήμουν, που η επιμονή της μητέρας μου με έσωσε και έκανε τη φυσική επιλογή να λειτουργήσει θετικά! Μπορώ να κατανοήσω τον ανθρώπινο πόνο καλύτερα ίσως από άλλους. Γι’ αυτό απευθύνω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στη συγγραφέα, που χάρισε με τον τρόπο της τις πολύτιμες εμπειρίες της και σε άλλους. Γιατί, κακά τα ψέματα, σε πολλές των περιπτώσεων σφραγισμένοι σαν στρείδια ο καθένας στον δικό του μικρόκοσμο, αγνοούμε τη δυστυχία που μας περιβάλλει!

Το βιβλίο είναι ένας πνευματικός θησαυρός! Προτείνει! Ανοίγει δρόμους! Ανατρέπει το «αυτονόητο» της κοινωνίας, που ο Θεός να το κάνει τέτοιο. Μα πάνω απ’ όλα προάγει τη χριστιανική αγάπη, όχι της υποκρισίας αλλά την αληθινή! Αυτήν της θυσίας! Η ανάγνωση του βιβλίου αυτού λειτουργεί κι ως μηχανισμός κάθαρσης, παρόμοιος με αυτόν της αρχαίας τραγωδία! Η συγγραφέας μάλιστα, σε μια ακόμα κίνηση αγάπης, διαθέτει τα έσοδα του βιβλίου για ενίσχυση παιδιών που έχουν πραγματικά ανάγκη! Ένας ακόμα λόγος απόκτησής του!

Γιώργης Καλογεράκης, Συγγραφέας – Δάσκαλος Ειδικής Αγωγής

Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο - είτε είστε βιβλιοπώλης, είτε απλός αναγνώστης - τηλεφωνώντας στο 6974 946534 και στο email της vlassiamich@yahoo.gr.

Η ζωή ενός γονέα παιδιού με αναπηρία - Κατάθεση ψυχής μιας μητέρας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ»

Η συγκλονιστική εισήγηση της κυρίας Ειρήνης Κλάδου, που εκπροσωπούσε τον σύλλογο γονέων παιδιών με αυτισμό και η οποία είπε μεταξύ άλλων: ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Λέει η Συγγραφέας σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, στο Κεφάλαιό της ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, κοιτώντας μια φωτογραφία της κόρης της…

Ανθρώπινη ματαιοδοξία, απεικονίσεις όμορφων στιγμών που αναπολούμε καθώς γερνάμε θέλοντας να ξεγελάσουμε το φθαρτό της ύπαρξής μας και να αφήσουμε ένα μόνιμο αποτύπωμά μας κληρονομιά στους μεταγενέστερους. Το ποιο σημαντικό όμως είναι το αποτύπωμα που αφήσουμε στην ψυχή των άλλων με τα λόγια και τα έργα μας.
Και πιο κάτω τονίζει:

Αν ο Κύριος επέλεξε αυτός να είναι ο δρόμος για τη δική μου τελείωση [=τελειοποίηση], πως θα μπορούσα να μην τον ακολουθήσω;;;;

Λόγια αποχαιρετισμού 

Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη 

Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
7 Σεπτεμβρίου 2016, 11:00 πμ 

mail: vlassiamich@yahoo.gr

Τα Λόγια Καρδιάς αποχαιρετούν τους αναγνώστες τους, με πολλές ευχαριστίες για την συνοδοιπορία αυτού του τετραετούς ταξιδιού αφύπνισης, μέσα από τις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας Ρέθεμνος. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα και τα κατά πρόσωπο λόγια εκτίμησης, που μου απευθύνατε, υπήρξαν για μένα η πιο μεγάλη ανταμοιβή για τον πνευματικό κόπο που κατέβαλα, αλλά και για την κατάθεση ψυχής που ενίοτε επιδιδόμουν.

Ένας κύκλος ολοκληρώνεται, ίσως, συν Θεώ ανοίξει κάποιος άλλος. Τα ανήσυχα πνεύματα δεν αναπαύονται εύκολα. Οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά με γοργό ρυθμό και πάντα θα δίνουν ερέθισμα για έντονους προβληματισμούς, αλλά η ροή αυτή είναι σπειροειδής. Τα γεγονότα επαναλαμβάνονται κι οδηγούν σε ίδιες καταστάσεις. Συνεπώς θα ανακύκλωνα κι εγώ τα ίδια λόγια. Θερμές ευχαριστίες οφείλω και στην οικογένεια Καραγιαννάκη για την εποικοδομητική συνεργασία μας. Η μεγάλη απήχηση που έχει η εβδομαδιαία εφημερίδα τους στις καρδιές των Ρεθεμνιωτών τις τελευταίες δύο δεκαετίες, συνέβαλε στο να κερδίσω κι εγώ ένα μερίδιο αυτής της εκτίμησης.

Εύχομαι ολόψυχα η Χάρη του Θεού πάντα να συντροφεύει όλους σας και να έχετε σταθερό προσανατολισμό προς την Ουράνια Βασιλεία, για να τροφοδοτήστε με αποθέματα αντοχής και απαντοχής στις καθημερινές αντιξοότητες και τη σκληρή βιοπάλη. Να μην ξεχνάτε πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει γύρω μας, αν πρώτα δεν αλλάξουμε εμείς μέσα μας, αν δεν υποτάξουμε τα δικά μας πάθη, αν δεν μετανοήσουμε για τις δικές μας αμαρτίες. Καμία σχέση δεν μπορεί να αποκατασταθεί με τους συνανθρώπους μας, αν εμείς δεν έχουμε μέσα μας γαλήνη και μακροθυμία. Να δείχνετε καθημερινά την αγάπη σας στους οικείους σας, γιατί η επίγεια ζωή είναι σύντομη κι ενίοτε αποκόπτεται αιφνιδίως. Να βρίσκεστε συνεχώς δίπλα στα παιδιά σας και να τα διδάσκετε με το καλό σας παράδειγμα.

Τέλος, εύχομαι να έχετε πάντα αναμμένη τη φλόγα της πίστης στην καρδιά σας και να εναποθέτετε τις ελπίδες σας στον Πάνσοφο Θεό, που παραχωρεί δοκιμασίες, πάντα με σκοπό την αγιοποίησή μας. Κι, αν τύχει παρατηρώντας όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, αναφωνείτε σαν τον Βάρναλη...

Πῶς θὰ σωθοῦμε ἀπ' τὴν «ἐλευθερία»

τῆς σκλαβιᾶς μας κι ἀπὸ τὸν «ὑπὲρ πατρίδος»

τῶν προδοτῶν; Καὶ πότε ἀπ' τοὺς θεοὺς

τῶν ἀθέων καὶ τῶν ἀνθρωποφάγων; 

...να θυμόσαστε πως η Πίστη στον Θεό είναι το αντίδοτο στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνει η Ελλάδα κι οποίες είναι απόρροια του ηθικού ξεπεσμού, που έχει περιέλθει ο λαός της. «Μόνο Χριστός και ψυχή σας χρειάζονται» έλεγε στους εξαθλιωμένους Έλληνες ο Κοσμάς ο Αιτωλός, για να τους κινητοποιήσει στον αγώνα κατά των αλλόθρησκων κατακτητών. Χριστός και ψυχή χρειάζονται και στον σημερινό αγώνα, και με όπλο την προσευχή, να είμαστε βέβαιοι πως ο Θεός θα οικονομήσει λύσεις για όλα.

vlassiamich@yahoo.gr

ΒΙΝΤΕΟ: Η έκτρωση στην εφηβεία. Παρουσιάζονται στοιχεία για τη σεξουαλική ζωή των εφήβων και τις εκτρώσεις στην εφηβεία από τον γυναικολόγο εφήβων Παναγιώτη Χριστόπουλο, στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη.

Οπωσδήποτε διαβάστε και κοινοποιήστε: Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια! και Επιστολή σε γονιό, που η έφηβη κόρη του είναι έγκυος.

Αμβλώσεις και φτώχεια

George Philalethe: "«Οφείλουν όμως παράλληλα [σ.σ.: οι Ορθόδοξοι]να ενθυμούνται διαρκώς ότι μια ηθικώς συνεπής στάση απέναντι στην έκτρωση συνεπάγεται ταυτόχρονα και μια αμέριστη φροντίδα για τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, πεινασμένων, ανεκπαίδευτων και ανεπιθύμητων παιδιών, τα οποία έρχονται στον κόσμο χωρίς καμιά διασφάλιση για αξιοπρεπή ζωή» («Ο ορθόδοξος γάμος», μτφ. εκδ. Ακρίτας, σελ. 170)."· 3 Ιουνίου 2017

Αμβλώσεις και φτώχεια By George Philalethe

Ένα από τα πιο πολυσυζητούμενα θέματα σε ορισμένους χριστιανικούς κύκλους, σε έντυπα θρησκευτικών αδελφοτήτων κ.ά. είναι οι αμβλώσεις- η ηθελημένη διακοπή μιας κύησης. Σε αντίθεση με άλλα ζητήματα που θέτουν παρόμοιοι κύκλοι και ανεξάρτητα από τα συμφραζόμενα ή πιθανές συμπαραδηλώσεις, το συγκεκριμένο θέμα είναι πράγματι καθ’ εαυτό ιδιαιτέρως σοβαρό και τίθεται από την εκκλησιαστική παράδοση σε ενιαία κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο προκύπτει από την κορυφαία Πατερική γραμματεία(λ.χ. 2ος κανόνας Μ. Βασιλείου) ή το λεγόμενο εκκλησιαστικό Κανονικό Δίκαιο(λ.χ. 91ος Κανόνας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου).

Η διαφοροποίηση που μπορεί να υπάρξει (πρώιμο ή προχωρημένο στάδιο κύησης- «εκμεμορφωμένο» ή Social soup kitchen in Athens «ανεξεικόνιστο» έμβρυο) δεν επηρεάζει το γεγονός ότι θεωρείται η άμβλωση ως ηθελημένη διακοπή ανθρώπινης ζωής, δηλαδή κάτι εφάμιλλο του φόνου. Αυτή η θέση εδράζεται σε μια άλλη θεμελιώδη εκκλησιαστική θέση, ότι η ζωή ξεκινάει με την μορφοποίηση του ζυγωτού, δηλαδή κατά την αρχή της κυοφορίας.

Έκπληξη προκαλεί βέβαια το γεγονός ότι, αν και η αποστέρηση του δίκαιου μισθού του εργάτη θεωρείται ως πράξη εφάμιλλη (ή χειρότερη)του φόνου από τις Οικουμενικές Συνόδους και μεγάλους Πατέρες, αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τους εν λόγω ιεροκήρυκες και ρέκτες της Ορθοδοξίας.

Δεν είναι βέβαια μόνο αυτό που δεν απασχολεί τους ίδιους, αλλά και αυτό που αναφέρει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάπου: «ου το τεκνογονείν, αλλά το τεκνοτροφείν ποιεί τους γονέας». Ο αείμνηστος πρεσβύτερος Ιωάννης Μέγιεντορφ, σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους συγγραφείς του 20ου αιώνα, γράφει τα εξής:

«Οφείλουν όμως παράλληλα [σ.σ.: οι Ορθόδοξοι] να ενθυμούνται διαρκώς ότι μια ηθικώς συνεπής στάση απέναντι στην έκτρωση συνεπάγεται ταυτόχρονα και μια αμέριστη φροντίδα για τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, πεινασμένων, ανεκπαίδευτων και ανεπιθύμητων παιδιών, τα οποία έρχονται στον κόσμο χωρίς καμιά διασφάλιση για αξιοπρεπή ζωή» («Ο ορθόδοξος γάμος», μτφ. εκδ. Ακρίτας, σελ. 170).

Αυτές τις σκέψεις έρχεται να ενισχύσει μια παγκόσμια και μεγάλης κλίμακας μελέτη του ιατρικού περιοδικού Lancet η οποία σχολιάζεται από το ξενόγλωσσο χριστιανικό περιοδικό “Relevant” πρόσφατα(25/05/2016). Κύρια ευρήματα της μελέτης σύμφωνα με το άρθρο αυτό είναι τα εξής:

α) «Οι νόμοι κατά της άμβλωσης δεν φαίνεται να ελαττώνουν τους αριθμούς των αμβλώσεων»: δηλαδή, οι χώρες στις οποίες είναι εκτός νόμου οι αμβλώσεις δεν παρουσιάζουν χαμηλότερα(ούτε υψηλότερα) ποσοστά σε αυτές, εφόσον, παρά τους νομικούς περιορισμούς, οι εγκυμοσύνες τερματίζονταν από τις ενδιαφερόμενες γυναίκες,

β) «Το χρήμα παίζει ένα μεγάλο ρόλο στα ποσοστά των αμβλώσεων»: στις χώρες του λεγόμενου ανεπτυγμένου κόσμου, τα ποσοστά τους μειώθηκαν κατά τα τελευταία 15 χρόνια από 25 σε 14 ανά χίλιες γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του “Relevant”, «κοιτάζοντας το χάσμα μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, είναι σαφές ότι ένας από τους κύριους συντελεστές των αμβλώσεων είναι η έλλειψη χρημάτων. Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς γιατί: αυτή πιθανότατα έχει ως συνέπεια τη μειωμένη πρόσβαση σε μέσα αντισύλληψης, τη φτωχή ή ανύπαρκτη εκπαίδευση, την έλλειψη υλικών μέσων ανατροφής του παιδιού και πολλά άλλα συνεπακόλουθα».

Το άρθρο αυτό καταλήγει με τη διαπίστωση ότι «ένα από τα καθαρότερα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή τη μελέτη είναι ότι οι αμβλώσεις, σε πολλά επίπεδα, είναι θέμα φτώχειας». Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι και κάποιοι αστοχριστιανοί θα μπορέσουν κάποτε να αναπροσαρμόσουν τις απόψεις τους, αν αλήθεια ενδιαφέρονται για τις νέες ζωές.

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr

Ένα άρθρο που πρέπει να προσέξουμε αγαπητοί μου αναγνώστες 

είναι το άρθρο του συνεργάτη μας και αγαπητού μας θεολόγου του 

κ. Θεόδωρου Ρηγινιώτη «Σεξ στην εφηβεία (με σχόλια και διαλόγους)».

Περισσότερα Θέματα: Έκτρωση και Αμβλώσεις

► Αμβλώσεις, φτώχεια, βιασμοί. Ημέρα του αγέννητου παιδιού η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα