Αγία Άννα: Μητέρα της Θεοτόκου
και Γιαγιά του Χριστού
Εργασία της Σοφίας Ντρέκου
Στον εορταστικό κύκλο τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας
η Αγία Άννα έχει μία ιδιαίτερα τιμητική θέση.
Τρεις φορές το χρόνο εορτάζεται η μνήμη της:
α) Στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον θεοπροπάτορα Ιωακείμ, την επομένη των γενεθλίων τής Θεοτόκου, για να τιμηθούν οι γεννήτορες τής Υπεραγίας Μητρός του Κυρίου,
β) Στις 9 Δεκεμβρίου εορτάζεται «η παρ' ελπίδα σύλληψις», τής Αγίας Άννας, και
γ) Στις 25 Ιουλίου εορτάζεται η οσία κοίμησής της. Άξιο σημειώσης είναι ότι στο Άγιον Όρος, το περιβόλι της Παναγίας, η Αγία Άννα έχει ξεχωριστή θέση τιμής και αποκαλείται «η Γιαγιά».
Η εορτή της σύλληψης εν μήτρα της Αγίας Άννας, έχει άμεση
σχέση με την γέννηση της Παναγίας. Και η Παναγία έχει άμεση
σχέση με την Γέννηση τού Χριστού. 🌲 Καλά Χριστούγεννα 🎄
Η Αγία Άννα, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, ήταν η μητέρα της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού Χριστού. Το εξελληνισμένο όνομα Άννα προέρχεται από το εβραϊκό Χάνα που σημαίνει «εύνοια, χάρη». Το όνομα της Αγίας Άννας καθώς και του συζύγου της Ιωακείμ αναφέρονται μόνο σε απόκρυφα ευαγγέλια όπως για παράδειγμα το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου.
Σύμφωνα με τις αντίστοιχες πηγές, η Αγία Άννα, η μητέρα της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού Χριστού, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.
Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Βηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Βηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.
Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς.
Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.
Περικαλλή ναό προς τιμήν της αγίας Άννας, έκτισε στην Κωνσταντινούπολη περί το 550 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Λείψανο της Αγίας υπάρχει στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας Άννας, στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννης Κατερίνης, καθώς και αλλού.
Η σύλληψη της Αγίας Άννας γιορτάζεται από την Ορθόδοξη
Εκκλησία στις 9 Δεκεμβρίου και η κοίμησή της στις 25 Ιουλίου.
Συνεπώς Ιακώβ και Ηλί είναι ομομήτριοι αδερφοί ελκόμενοι από Δαυίδ, δια Σολομώντος ο πρώτος και δια Νάθαν ο δεύτερος. Όταν λοιπόν ο Ηλί ετελεύτησε άτεκνος ο πρώτος αδερφός Ιακώβ "ανέστησε σπέρμα" του πρώτου, γεννόντας υιόν νομικόν Ηλί κατά Δευτερονόμιον Π.Δ. Η πρώτη εκδοχή που υιοθετεί το άρθρο θέλει κόρες Ματθάν Μαρία, Σοβή και Άννα και εγγονές αντίστοιχα Σαλώμη, Ελισάβετ Θεοτόκο Μαρία, ενώ η δεύτερη εκδοχή προσθέτει και τον Ιακώβ αδερφό αυτών, ερμηνεύοντας την γενεολογία Ιησού εκ του Ιωσήφ που κατά τα ανωτέρω συνιστά εξάδερφο Μαρίας.
Οι 2 εκδοχές δεν αλληλοαναιρούνται παρά συμπληρώνονται. Σε ότι αφορά την δηλωμένη ιερατική ιδιότητα του Ματθάν που προκύπτει έμμεσα και από Λουκά Α' στ. 6, που σημαίνει ότι πέρα από καταγωγή από Δαυίδ φυλής Ιούδα είχε και καταγωγή εκ φυλής Λευί (από κει και οι Ααρών Μωυσής), πιθανώς από την μητέρα του.
Στον εορταστικό κύκλο τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας
η Αγία Άννα έχει μία ιδιαίτερα τιμητική θέση.
Τρεις φορές το χρόνο εορτάζεται η μνήμη της:
α) Στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον θεοπροπάτορα Ιωακείμ, την επομένη των γενεθλίων τής Θεοτόκου, για να τιμηθούν οι γεννήτορες τής Υπεραγίας Μητρός του Κυρίου,
β) Στις 9 Δεκεμβρίου εορτάζεται «η παρ' ελπίδα σύλληψις», τής Αγίας Άννας, και
γ) Στις 25 Ιουλίου εορτάζεται η οσία κοίμησής της. Άξιον σημειώσεως είναι ότι στο Άγιον Όρος, το περιβόλι, όπως λέγεται, τής Παναγίας έχει και η Αγία Άννα μία ξεχωριστή θέση τιμής. (εδώ)
β) Στις 9 Δεκεμβρίου εορτάζεται «η παρ' ελπίδα σύλληψις», τής Αγίας Άννας, και
γ) Στις 25 Ιουλίου εορτάζεται η οσία κοίμησής της. Άξιον σημειώσεως είναι ότι στο Άγιον Όρος, το περιβόλι, όπως λέγεται, τής Παναγίας έχει και η Αγία Άννα μία ξεχωριστή θέση τιμής. (εδώ)
Η εορτή της σύλληψης εν μήτρα της Αγίας Άννης, έχει άμεση σχέση με την γέννηση της Παναγίας. Και η Παναγία έχει άμεση σχέση με την γέννηση τού Χριστού. Κάθε γέννηση είναι ήττα τού θανάτου και νίκη τής ζωής επί τού θανάτου. Η γέννηση τού Χριστού είναι η οριστική νίκη τής ζωής επί τού θανάτου. Ας μη ξεχνάμε ότι στην φάτνη έχουμε μια γέννηση πού δεν θα καταλήξει οριστικά στον θάνατο άλλα θα καταλήξει στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Από το Χριστός γεννάται στο Χριστός Ανέστη! Από την μήτρα στο κενό ζωφόρο μνήμα!
9 Σεπτεμβρίου Μνήμη των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης: Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική, παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου (βλ. εδώ), για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους.
Οι ευτυχέστεροι γονείς μέσα στην ιστορία του κόσμου είναι οι γονείς της Θεοτόκου. Είναι ο Ιωακείμ και η Άννα. Τους εξυμνεί η Εκκλησία σαν τους πιο ευτυχισμένους γεννήτορες:
Οι ευτυχέστεροι γονείς μέσα στην ιστορία του κόσμου είναι οι γονείς της Θεοτόκου. Είναι ο Ιωακείμ και η Άννα. Τους εξυμνεί η Εκκλησία σαν τους πιο ευτυχισμένους γεννήτορες:
«Ω μακαρία δυάς· υμείς πάντων των γεννητόρων υπερεπηδήθητε, ότι την της κτίσεως πάσης υπερέχουσαν εβλαστήσατε» (δοξαστικό εσπερ. 9ης Σεπτ ).
Δηλ. Ω ευτυχισμένο ζευγάρι· εσείς ξεπεράσατε όλους τους γονείς επειδή γεννήσατε αυτήν που είναι ανώτερη από όλη τη κτίση.
Ο Άγιος Ιωακείμ ο δίκαιος
Ο Άγιος Ιωακείμ ο δίκαιος, είναι ο πατέρας της Θεοτόκου Μαρίας. Το όνομά του δε μας γνωστοποιείται μέσω της Καινής Διαθήκης, αλλά μέσω του Πρωτευεγγελίου του Ιακώβου [ΘΗΕ, Αθήνα, 1962-1968., τ. 6, σελ. 1091], ενώ τα περισσότερα στοιχεία που γνωρίζουμε γι αυτόν στηρίζονται σε απόκρυφα κείμενα. Η μνήμη εορτάζεται στις 9 Σεπτεμεβρίου των Αγίων δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, μία ημέρα μετά το γενέθλιο της Θεοτόκου καθώς και στις 25 Ιουλίου, κατά την κοίμηση της Αγίας Άννας.
Σύμφωνα τώρα με τα απόκρυφα κείμενα, ο Ιωακείμ ήταν πλούσιος ευγενής, υιός του Ελιακείμ, από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Ήταν έκπτωτος θρόνου και διέμενε στην περιοχή της Ιουδαίας, αλλά κυρίως στην Ιερουσαλήμ. Νυμφεύτηκε την Αγία Άννα, επίσης από τη φυλή του Ιούδα. Ο ίδιος εκοιμήθη ειρηνικώς σε ηλικία 92 ετών, 8 έτη μετά τα Εισόδια της Θεοτόκου, ενώ η Αγία Άννα 11 μήνες αργότερα σε ηλικία 83 ετών. Τη Θεοτόκο την απέκτησαν θαυματουργικώς σε ηλικία 80 και 70 ετών αντίστοιχα. (Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.)
Σύζυγος της Άννας, πατέρας της Παναγίας και προπάτορας του Χριστού, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, που διασώθηκε στα λεγόμενα απόκρυφα ευαγγέλια, όπως στο πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Από τα ευαγγέλια της Καινής διαθήκης δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ζωή του. Η χριστιανική εκκλησία τον τιμά κάθε χρόνο στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τη σύζυγό του Άννα. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Ιωακείμ και Άννα.
Απολυτίκιο: Η Δυάς η αγία και Θεοτίμητος, Ιωακείμ και η Άννα ως του Θεού αγχιστείς, ανυμνείσθωσαν φαιδρώς ασμάτων κάλλεσιν ούτοι γαρ έτεκον ημίν, την τεκούσαν υπέρ νουν, τον άσαρκον βροτωθέντα, εις σωτηρίαν του κόσμου, μεθ’ ης πρεσβεύουσι σωθήναι ημάς.
Αγία Άννα, η Γιαγιά του Χριστού
Η Κοίμησή της 25 Ιουλίου
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τρεις φορές την Αγία Άννα κατά τη διάρκεια του εορταστικού κύκλου: Στις 9 Δεκεμβρίου τη Σύλληψή της, στις 25 Ιουλίου την Κοίμησή της και στις 9 Σεπτεμβρίου σύναξη των δικαίων γονέων, μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ. Η Δυτική Θεολογία τιμά την Αγία Άννα στις 26 Ιουλίου.
Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι οι γονείς της Παναγίας. Την απόχτησαν σε μεγάλη ηλικία, μετά από πολλή προσευχή. Είναι γνωστή η ιστορία τους. Όταν η Παναγία έγινε τριών ετών, οι γονείς της την πήγαν στο Ναό των Ιεροσολύμων και την παρέδωσαν στην προστασία του ιερέα και συγγενή τους αγίου Ζαχαρία, που αργότερα έγινε ο πατέρας του αγ. Ιωάννη του Προδρόμου. Έτσι η Παναγία έμεινε στο ναό μέχρι 15 ετών, όπου έγινε ο Ευαγγελισμός και έμεινε έγκυος στο Χριστό (χωρίς κρίνο – ο κρίνος είναι μύθος, δεν αναφέρεται στο ευαγγέλιο).
Οι γονείς της, που ήταν ηλικιωμένοι όταν γεννήθηκε, δε ζούσαν όταν έγινε ο Ευαγγελισμός. Άρα η αγία Άννα είναι η γιαγιά του Χριστού. Ιωακείμ και Άννα θεωρούνται προστάτες άγιοι των ζευγαριών που δε μπορούν να κάνουν παιδιά. Λείψανο της αγίας υπάρχει στο Άγιο Όρος, στο μικρό μοναστηράκι (σκήτη) που υπάρχει εκεί προς τιμήν της. [Άγιοι και πανηγύρια του Ιούλη]
Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα
(9 Σεπτεμβρίου) είναι το απαθέστερο Ζευγάρι
Άγιος Παΐσιος: «Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό. Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.»
- Γέροντα, πέστε μας για την Άγια Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες.
» Διαβάστε την συνέχεια εδώ »- Γέροντα, πέστε μας για την Άγια Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες.
Η θαυματουργή βυζαντινή εικόνα της
Αγίας Άννας από την Μονή Μπίστριτσα
Την εικόνα της Αγίας Άννας την δώρησε ο Μανουήλ Β' Παλαιολόγος (1350 - 1425) και η σύζυγός του Άννα στον ηγεμόνα Αλέξανδρο τον Αγαθό, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία του υιού τους, Ανδρόνικου στην Μολδαβία. Η εικόνα έχει κάνει πολλά θαύματα.
Η εικόνα της Αγίας Άννας γλύτωσε τον ηγεμόνα Πέτρου Ράρες από τα χέρια των Τούρκων και τον θάνατο. Τον ηγεμόνα τον πρόδωσαν και όπως διαβάζουμε στου Χρονικό του Γκριγκόρε Ουρέκε, κρύφτηκε στην Μονή Μπίστριτσα. Ήταν 17 Σεπτεμβρίου 1538.
Η εικόνα της Αγίας Άννας γλύτωσε τον ηγεμόνα Πέτρου Ράρες από τα χέρια των Τούρκων και τον θάνατο. Τον ηγεμόνα τον πρόδωσαν και όπως διαβάζουμε στου Χρονικό του Γκριγκόρε Ουρέκε, κρύφτηκε στην Μονή Μπίστριτσα. Ήταν 17 Σεπτεμβρίου 1538.
Το ξημέρωμα της επομένης ημέρας πήρε θάρρος από τον Θεό και κατάφερε να αποδράσει από μια απόμερη πορτίτσα, ντυμένος με χωριάτικα ρούχα, περνώντας ανάμεσα στους Τούρκους. Με την βοήθεια της Αγίας Άννας δεν μπορούσαν να τον δουν!
Μετά από τρία χρόνια, δηλαδή το 1541, ο Πέτρου Ράρες γίνεται ξανά ηγεμόνας της Μολδαβίας και εκπληρώνει την υπόσχεσή του προς την Αγία Άννα.
Ένα άλλο θαύμα που καταγράφηκε το 1853 αναφέρει πως ο ηγούμενος της Μπνής Πανγκαράτσι, Βαρνάβας, ήταν πολύ άρρωστος και ζήτησε από τους μοναχούς να τον πάνε στην Μονή Μπίστρτσα μπροστά στην εικόνα της Αγίας Άννας. Το θαύμα έγινε και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο ηγούμενος Βαρνάβας δώρησε το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο το οποίο φαίνεται μέχρι σήμερα. (εδώ)
Η γιαγιά μας, η Αγία Άννα 25 Ιουλίου
Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ
Μέσα στην κάψα τού Ιουλίου, ανάμεσα στα πολλά πανηγύρια πού δροσίζουν και αγιάζουν το χωροχρόνο τού Έλληνα, ξεχωρίζει εκείνο τής Αγίας Άννας. Στις 25 τού Αλωνάρη η Εκκλησία τιμά την Κοίμηση τής Θεοπρομήτορος Αγίας Άννας. Τής πανσέβαστης Μητέρας τής Θεοτόκου, Γιαγιάς τού Χριστού αλλά και δικής μας Γιαγιάς, αφού με το άγιο Βάπτισμα αξιωθήκαμε να γίνουμε χάριτι αδελφοί τού Χριστού και συγκληρονόμοι τής κληρονομίας τού Πατρός.
Είναι αλήθεια πώς, σέ αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τον Προφήτη Ηλία, την Αγία Παρασκευή και τον Άγιο Παντελεήμονα, πού γιορτάζουν τον ίδιο καιρό, ελάχιστοι ναοί είν’ αφιερωμένοι στην Αγία Άννα. Βέβαια, στην Κωνσταντινούπολη ο άγιος Βασιλέας Ιουστινιανός έχτισε το 550 λαμπρό ναό αφιερωμένο στη Θεοπρομήτορα, πού σήμερα δεν υφίσταται πιά. Έναν υπέροχο προσκυνηματικό ναό στο όνομά της συνάντησα στον Άγιο Τύχωνα Λεμεσού στην Κύπρο, σύγχρονο αριστούργημα παλαιάς κυπριακής αρχιτεκτονικής, στολίδι τού τόπου. Ένα μεγάλο προσκύνημα τής Αγίας Άννας βρισκόταν στο Βόρι τής μαρτυρικής Μητροπόλεως Προικοννήσου.
Τα θαύματα πολλά, και μάλιστα οι θεραπείες νευρολογικών και ψυχικών (και όχι μόνο!) νοσημάτων. Υπήρχε συνήθεια να πηγαίνουν τούς αρρώστους στο ναό, να διανυκτερεύουν εκεί επί ένα σαρανταήμερο με καθημερινή Θεία Λειτουργία, Αγιασμό και Παράκληση, με αυστηρή νηστεία (αλαδία), εξομολόγηση και διαρκή προσευχή στη «Γιαγιάκα». Συμμετείχε όλη η οικογένεια τού ασθενούς. Συνήθως πριν ολοκληρωθή τό σαρανταήμερο το θαύμα γινόταν. Αν όχι, πράγμα σπάνιο, ξεκινούσαν αμέσως δεύτερο, το οποίο ποτέ δε χρειάσθηκε να τελειώσει. Κι αν ο ασθενής δεν είχε συγγενείς, τον αναλάμβαναν εκ περιτροπής οι οικογένειες τού χωριού. Κάθε μέρα μια οικογένεια έμενε στο ναό τής Αγίας Άννας, ενήστευε αυστηρά, λειτουργόταν, προσευχόταν, συμπαραστεκόταν πνευματικά και υλικά στον ικέτη τού θαύματος.
Κι όταν τελείωνε η ρότα, πάλι από την αρχή! Αυτή είναι η πνευματική αρχοντιά των Ρωμηών! Θυσιαστική συμπαράσταση πού έφερνε το θαύμα! Γιατί, «αν δεν ακούσει τη Γιαγιάκα Του ο Χριστός, ποιόν θ’ ακούσει;», όπως έλεγαν ευλαβικά οι νησιώτες τής Αλώνης. «-Οι γιαγιάδες έχουν αδυναμία στα εγγόνια, και τα εγγόνια στις γιαγιάδες τους»! Τετραγωνική ανθρώπινη λογική!…
Σήμερα η θαυματουργή εικόνα τής Αγίας Άννης τού Βοριού (Θαύματα τῆς Ἁγίας Ἄννας στὸ Βόρι Προικονήσου) βρίσκεται στη Λήμνο, ενώ μεγάλως τιμάται και στο Αίγιο, όπου βρήκαν καταφύγιο άλλοι Βοριώτες καί Μαρμαρινοί πρόσφυγες. Στο Περιβόλι τής Θυγατέρας της, στο Άγιον Όρος, υπάρχει η περίφημη Σκήτη τής Αγίας Άννης καί η Μικρή Σκήτη τής Αγίας Άννης ή Μικρά Αγία Άννα, όπου τιμάται άξια η Θεοπρομήτωρ και πολλοί Αγιαννανίτες και Μικραγιαννανίτες Άγιοι τής κρατούν ήδη συντροφιά στη Βασιλεία των Ουρανών. Όμως τής χρωστάμε περισσότερους ναούς, περισσότερα σεβάσματα! Δεν είναι μια τυχαία Αγία! Είναι η Μητέρα τής Παν-Αγίας!
Το όνομα Άννα, εβραϊκό ασφαλώς, σημαίνει: «Θεία Χάρις». Και πράγματι, η αγιασμένη εκείνη γυναίκα, πού ως τα γεράματά της είχε μείνει άτεκνη, όπερ εσήμαινε ότι εθεωρείτο αυτόματα από το λαό της ως άμοιρη Χάριτος, αφού … δεν επρόκειτο έτσι να γεννηθή από τη φύτρα της ο αναμενόμενος Μεσσίας (!), επισκιάστηκε τελικώς πλουσιοπάροχα από τη Θεία Χάρη, κι αυτή, και ο πανσέβαστος σύζυγός της Ιωακείμ, κι αξιώθηκε σέ προχωρημένη ηλικία να συλλάβει και να γεννήσει Εκείνην πού μάς έφερε την Πηγή τής Χάριτος, τον Υιό και Λόγο τού Θεού, και μάς Τον χάρισε τέλειο Άνθρωπο και τέλειο Θεό ταυτόχρονα, για να μάς δώσει την άφεση, τη λύτρωση, τη σωτηρία, τη χαρά, τον αγιασμό, την αιώνια ζωή και τη θέωση!
Έτσι φάνηκε εκ των υστέρων περίτρανα πώς άξια κ’ υπεράξια είχε λάβει η κόρη το όνομα Άννα – Θεία Χάρις, όπως παλαιότερα και η συνώνυμη και ομόλογή της μητέρα τού αγίου Σαμουήλ, τού Προφήτου και Ιερέως και Κριτού, πού με ιερό ενθουσιασμό είχε εξυμνήσει σέ σειρά λαμπρών ομιλιών του ο θείος Χρυσόστομος! Κι έτσι έμειναν με τη στενοψυχιά και τη φαρμακογλωσσιά τους όσοι την ωνείδιζαν μια ζωή ως στείρα και στερημένη τής θείας ευλογίας!
Καταγόταν η Αγία Άννα από τη φυλή τού Λευΐ και ήταν κόρη τού ιερέως Ματθάν και τής συζύγου του Μαρίας. Είχε ακόμη δυό αδελφές: τη Μαρία και τη Σοβή. Κ’ οι δύο τους παντρεύτηκαν στη Βηθλεέμ κι εγέννησαν, η μέν Μαρία τη Σαλώμη τη μαία, η δε Σοβή την Ελισάβετ, τη μητέρα τού Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η Άννα παντρεύτηκε στη Γαλιλαία τον Ιωακείμ, δίκαιο και θεοφοβούμενο άνδρα, από τον οποίο, μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, ύστερα από πολλές και θερμές προσευχές και υποσχέσεις στο Θεό, εγέννησε την πάναγνη Μαρία, τη Θεοτόκο.
Έτσι η Παναγία μας ήταν πρωτεξαδέλφη τής Ελισάβετ και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, κατά το ανθρώπινο, δευτεροξάδελφος τού Αγίου Ιωάννου τού Βαπτιστού. Βέβαια λεπτομέρειες για την Αγία Άννα, για τον Άγιο Ιωακείμ, για την ατεκνία τους, για τον πόθο τους, για την προσευχή τους πού εισάκουσε τελικά, μετά από χρόνια ο Θεός και για τη γέννηση τής Θεοτόκου, δεν υπάρχουν στις θείες Γραφές. Όλα τα καθέκαστα μας τα διασώζει η Ιερά Παράδοσις τής Εκκλησίας μας, πού τά αρύεται από ένα βιβλίο τού Β' μ.Χ. αιώνος καλούμενο «Πρωτευαγγέλιο τού Ιακώβου».
Πρόκειται ασφαλώς για ένα ψευδεπίγραφο βιβλίο, απόκρυφο, χωρίς κανονικό κύρος, πού όμως συμβαίνει να περιέχει και πολλά υγιή στοιχεία τής πρωτοχριστιανικής προφορικής παραδόσεως, τα οποία η Εκκλησία, μετά από γερό «κοσκίνισμα», αποδέχεται καί τιμά. Στήν περίφημη Μονή τής Χώρας στην Κωνσταντινούπολη (Καριέ Τζαμί Μουζεσί σήμερα γιά τούς ευγενείς κρατούντες), σώζονται στον εσωνάρθηκα αριστουργηματικής τέχνης ψηφιδωτά πού εικονίζουν την άρνηση των δώρων τού άτεκνου Ιωακείμ, τη φυγή τού Ιωακειμ στην έρημο, την προσευχή και τον «Ευαγγελισμό» τής Άννης, τη συνάντηση και εναγκαλισμό των δύο Θεοπατόρων, τή Γέννηση και την «κολακεία» τής Θεοτόκου, την αφιέρωσή Της στο Ναό (Εισόδια) κ.λπ.
«Οὐχ ὥσπερ Εὔα σύ τίκτεις ἐν λύπαις
χαράν γάρ ἔνδον Ἄννα κοιλίας φέρεις»
εικ.: «Η Ευλόγησις της Θεοτόκου υπό των Ααρωνιτών Ιερέων» Ψηφιδωτό του
Εσωνάρθηκα της Ι.Μ. Χώρας του Αχωρήτου Κωνσταντινουπόλεως 1315 - 1321
Η Αγία Άννα, αφού απογαλάκτισε την παναγία Θυγατέρα της, την αφιέρωσε στο Ναό τού Θεού σέ ηλικία τριών μόλις χρόνων, ως τάμα και δώρο στο Θεό πού τής Την χάρισε, κι από τότε οι δρόμοι τους χώρισαν. Η Άννα με τον Ιωακείμ ησύχασαν τα υπόλοιπα χρόνια τής ζωής τους, πού δεν ήταν πολλά, αφοσιωμένοι ολόψυχα στη λατρεία τού Θεού, στην προσευχή, τη νηστεία και τίς ελεημοσύνες, μέχρι την ώρα πού εξόφλησαν το κοινό ανθρώπινο χρέος κι αναπαύθηκαν στη Βασιλεία τού Θεού.
Η Μαρία, μέσα στα Άγια των Αγίων, εστόλιζε τον εαυτό της με κάθε αρετή και καλοσύνη, καθοδηγούμενη από το Πνεύμα το Άγιο και τούς ιερείς τού Θεού, τρεφόμενη με ουράνιο άρτο υπό Αγγέλου, μελετώντας τίς Θείες Γραφές, προσευχόμενη ασταμάτητα και αναβαίνουσα από δόξα σέ δόξα, από έλλαμψη σέ έλλαμψη καί από θεωρία σέ θεωρία και βίωση των Θείων, ετοιμαζόμενη γιά τόν μοναδικό προορισμό πού ο Θεός είχε σχεδιάσει γι’ Αυτήν, την «προεκλεχθείσα εκ πασών τών γενεών», χωρίς Εκείνη να ξέρει ακόμη τίποτε, μέχρι την ώρα τού Ευαγγελισμού πού ο Παμμέγιστος Γαβριήλ Tής αποκάλυψε την προαιώνια βουλή τού Κυρίου.
Στίς 25 Ιουλίου, λοιπόν, τιμούμε τήν Κοίμηση τής Αγίας Μητέρας τής Μητέρας τού Θεού. Καί η ηδύμολπη μούσα τής Εκκλησίας μάς προτρέπει: «Προφητικώς συνέλθωμεν πάντες, τού αξίως υμνήσαι τής προγόνου Χριστού τήν παναγίαν μετάστασιν. Σήμερον γάρ εκ τής προσκαίρου μεταστάσα ζωής, εν τοίς επουρανίοις μετά χαράς τήν πορείαν ποιουμένη αγάλλεται• καί ως ούσα Μήτηρ τής οντως αληθούς Θεοτόκου, κραυγάζει πιστώς• Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, ότι έτεκον τήν τούτου Μητέρα εν τή γή. Γένοιτο ούν μεθ’ ημών, ο τούτους δοξάσας ως ηυδόκησε».
Ελάτε, λέει, να συγκεντρωθούμε όλοι, όπως σέ τέτοιες περιπτώσεις συνήθιζαν νά τό ζητούν από τό λαό τού Θεού οι Προφήτες, για να υμνήσωμε επάξια την παναγία κοίμηση τής προγόνου τού Χριστού, τής μάμμης Του. Γιατί σήμερα έφυγε από τούτη την πρόσκαιρη ζωή και με πολλή χαρά καί αγαλλίαση πορεύεται στα επουράνια, ανεβαίνει στην αιώνια Βασιλεία. Και ως Μητέρα πού είναι τής πράγματι και αληθινότατα Θεοτόκου, κραυγάζει με πίστη: -Μέσ’ απ’ τα βάθη τής ψυχής μου δοξάζω τον Κύριο, γιατί μ’ αξίωσε νά γεννήσω εδώ κάτω στη γη τη Μητέρα Του κατά την ανθρωπότητα. Άς είναι λοιπόν μαζί μας ο Κύριος, πού, κατά τήν ευδοκία Του, δόξασε την Άννα και τον Ιωακείμ, τούς μακαρίους γονείς, και την Παναγία Μαρία, την αξιομακάριστη και πανάμωμη Θυγατέρα.
Ένας όμορφος ύμνος τού Εσπερινού, ο πρώτος τών Αποστίχων, λέει: «Χαίροις η νοητή χελιδών, έαρ τής χάριτος ημίν η γνωρίσασα, αμέμπτως εν σωφροσύνη βιωσαμένη καλώς, και τής παρθενίας τό κειμήλιον σεμνώς ωδινήσασα, Θεοτόκον τήν άμωμον». Νά χαίρεσαι, Άννα, εσύ η νοητή χελιδόνα πού μάς φανέρωσες τήν άνοιξη τής Χάριτος. Γιατί, αφού έζησες αψεγάδιαστα, μέ τιμή καί σωφροσύνη, εκοιλοπόνεσες κι εγέννησες μέ κάθε σεμνότητα τήν άμωμη Θυγατέρα σου, τή Θεοτόκο Μαρία, πού είναι τό ατίμητο τεφαρίκι τής παρθενίας.
Είσαι η τίμια Αμνάδα πού εκυοφόρησες Εκείνην πού εγέννησε δίχως σπορά ανδρική τον Αμνό και Λόγο τού Θεού, Εκείνον πού πήρε πάνω Του και συγχωρεί τίς αμαρτίες όλου τού κόσμου. Να χαίρεσαι, Άννα, Γιαγιά τού Κυρίου μας και τώρα πού ο ίδιος σε πήρε από τη γη στον ουρανό, παρακάλα Τον να δώσει στις ψυχές μας το μεγάλο Του έλεος!
Βέβαια, όποιο ιερό και άγιο πρόσωπό κι άν τιμούμε οι Ορθόδοξοι, στο τέλος-τέλος ο ύμνος μας, η τιμή μας, η δοξολογία μας, η ευχαριστία μας, απευθύνεται σε Κείνον πού είναι πάνω απ’ όλους και πίσω από κάθε καλό καί άγιο, δηλ. τόν Χριστό. Αυτός είναι η πηγή τής Χάριτος, τής αγιότητος, τής σωτηρίας, τής ζωής! Αύτός είναι τό «κεφάλαιον» κάθε γιορτής μας. Έτσι, το πρώτο τροπάριο των Αίνων οδηγεί τήν ανύμνησή μας στό Θεανθρώπινο πρόσωπο τού Δεσπότου μας, λέγοντας: «Μνήμην τελούντες αισίαν, Σέ ανυμνούμεν Χριστέ, τον παραδόξως Άνναν εκ ζωής τής προσκαίρου πρός τήν άληκτον δόξαν μεταστήσαντα νύν, ως Μητέρα υπάρχουσαν τής Σέ τεκούσης ασπόρως, υπερφυώς, Θεοτόκου καί Παρθένου Μητρός». Καθώς επιτελούμε τη χαρούμενη μνήμη τής Άννας, Εσένα, Χριστέ μας, ανυμνούμε. Εσένα πού κατά τρόπο παράδοξο την πήρες σήμερα από την πρόσκαιρη ζωή καί την οδήγησες στην ατέλειωτη δόξα τής Βασιλείας Σου, γιατί στάθηκε Μητέρα τής Παρθένου Μητέρας Σου, τής Θεοτόκου.
Εκείνης πού Σ' εγέννησε χωρίς σπέρμα ανδρός, πέρα και έξω από τα συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση. Ο Χριστός, λοιπόν, είναι το τέλος τής προσευχής και τού ύμνου μας, το τέρμα κι ο σκοπός τους. Εκείνος είναι πού μας δίδει ως δώρο την προσευχή: «Ο διδούς ευχήν τω ευχομένω». Αυτός είναι ο «λόγος», η πεμπτουσία, η εντελέχεια κι ο σκοπός τής πνευματικής ζωής, τής ζωής τής Εκκλησίας. Πάντα εξ Αυτού, δι’ Αυτού, προς Αυτόν και δι’ Αυτόν. Και η Παναγία Μητέρα Του, και οι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα λοιπόν. Αλλά επίσης και ο ύμνος μας, και η γιορτή μας, και η προσευχή μας!
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και το δεύτερο τροπάριο των Αίνων: «Μνήμην αγίαν τελούντες τών Προπατόρων Χριστού Ιωακείμ και Άννης, των σεπτών και αμέμπτων, δοξάζομεν απαύστως τον Λυτρωτήν και Οικτήρμονα Κύριο, τον μεταστήσαντα τούτους προς την ζωήν την αγήρω και ανώλεθρον». Ας μη βιάζονται οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί να μας κατηγορήσουν ότι τάχα εμείς οι Ορθόδοξοι πίσω από τα πρόσωπα των Αγίων κάπου, κάπως κρύβουμε ή και χάνουμε τον Χριστό.
Όχι!… Μακριά από μάς μια τέτοια πλάνη! Αντιθέτως! Στη διδασκαλία μας, στο δόγμα μας, στη λατρεία μας, στην καθημερινή μας ευσέβεια, ο Χριστός ο ίδιος ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε το κέντρο, ο άξονας, η βάση, το θεμέλιο, ο στόχος. Γύρω απ’ Αυτόν και σαν στεφάνι τής δόξης Του τοποθετούμε όλους τούς άλλους. Και τη Θεοτόκο, και τούς Θεοπάτορες, και τον Πρόδρομο, και τούς Αποστόλους, και τούς Προφήτες, και τούς Μάρτυρες, και τούς Πατέρες και τούς Οσίους και όλους τούς Αγίους και Δικαίους. Εκείνος είναι το Φως. Οι άλλοι όλοι φωτίζονται απ’ Αυτόν και το δικό Του Φως εξακτινώνουν καί καθρεφτίζουν. Εκείνος είναι η Ζωή.
Οι άλλοι όλοι παίρνουν απ’ Εκείνον ζωή και τη δική Του ζωή μεταγγίζουν. Εκείνος είναι η Χάρις. Οι άλλοι όλοι παίρνουν από τη δική Του χάρη και την ακτινοβολούν και σέ μάς. Εκείνος είναι ο Ένας, ο «πάντων επέκεινα». Ο ανώνυμος και απειρώνυμος. Ο υπερύμνητος και ο μόνος προσκυνητός. Ο Θεός και Υπέρθεος. Γιατί η λέξη «Θεός» είναι πολύ μικρή και στενή για να χωρέσει αυτό πού πραγματικά είναι ο Θεός. Όλοι οι άλλοι σεβαστοί, ευλαβούμενοι κι επιπόθητοι, για Εκείνον και εξ αιτίας τής σχέσης τους με Εκείνον.
Και σύμφωνα με το βαθμό τής οικειότητός τους προς Εκείνον. Γι’ αυτό και Πρώτη, Πρώτη μετά τον Ένα, τιμάται και προσκυνείται η Θεοτόκος Μητέρα Του. Μετά την Παναγία, τη νοητή Σελήνη, ακολουθούν ένα-ένα όλα τα άστρα, κατά σειρά λαμπρότητος καί φωτεινότητος και περιβάλλουν το νοητό Ήλιο τής Δικαιοσύνης. Ανάμεσά τους, ολόφωτα, ολόχαρα, μεγαλοδόξαστα, η Άννα η σεμνή και ο πολυσέβαστος Ιωακείμ. Η Γιαγιά μας κι ο Παππούς μας! Πού όπως εύκολα από τον τελευταίο αυτόν ύμνο (και όχι μόνο) μπορούμε να εικάσουμε, αρχικά γιορταζόντουσαν και τον μήνα Ιούλιο μαζί, όπως και στις 9 τού Σεπτέμβρη, στη Σύναξη.
Άννα, Άννα, χαριτωμένη Μάννα τής Ανάσσης μας!… Άννα, Άννα, μυρωμένη ανάσα τής Θείας Χάριτος!… Άννα, Άννα, Μάμμη τού Χριστού, «Γιαγιάκα» τού ξεριζωμένου ποιμνίου μου!… Άννα, Άννα, κλέος τού πάλαι και τού νέου Ισραήλ, «Μακαρία η κοιλία Σου, η βαστάσασα αληθώς την το Φως τού Κόσμου ένδον εν κοιλία βαστάσασαν»!… Άννα, Άννα, διά των αγίων προς τον Παντάνακτα ευχών Σου, τη στείρα μου ψυχή αξίωσε νά καρπογονήσει, καν εν γήρα μου, καρπό μετανοίας θεόδεκτο!
Κοινοποιήστε και Κάντε like στη σελίδα εδώ
Van Gel Span: Στην ιστοσελίδα Αέναη Επανάσταση, αναφέρεται στο άρθρο η μια εκδοχή καταγωγής της Άννας που παρότι δεν αναλύεται επακριβώς στο κατά Λουκάν και κατά Ματθαίον προσιδιάζει ωστόσο στις αφηγήσεις τους.
Στο κατά Λουκάν Γ' στ. 23-38, αναλύεται η γενεαλογία του Ιωσήφ Μνήστωρος (γιατί όπως εξηγείται παρακάτω ήταν συγγενής της Παρθένου Μαρίας), με πατέρα τον Ηλί και παππού τον Ματθάν, που έλκει την καταγωγή του από τον Προφητάνακτα Δαυίδ της φυλής Ιούδα.
Την φαινομενική αντίθεση με την αφήγηση Ματθαίου Α' 1 -6, όπου ο Ιωσήφ είναι υιός Ιακώβ, πάλι του Ματθάν από τον Δαυίδ δια του Σολομώντα επιχειρεί να επιλύσει ο πρωτοχριστιανικός Ρωμαίος ιστορικός Σέξτος Ιούλιος Αφρικανός που αναφέρει ότι από τον Ματθάν και την προμήτωρα Μαρία (η λεγόμενη Σειντανάγια στα αραβικά) γεννήθηκε ο πατέρας Ιωσήφ μνήστωρος Ιακώβ, αλλά μετά θάνατον Ματθάν, η Μαρία έλαβε σύζυγο τον Ματθάτ εκ του Δαυίδ δια του Νάθαν και εγέννησε Ηλί.
Συνεπώς Ιακώβ και Ηλί είναι ομομήτριοι αδερφοί ελκόμενοι από Δαυίδ, δια Σολομώντος ο πρώτος και δια Νάθαν ο δεύτερος. Όταν λοιπόν ο Ηλί ετελεύτησε άτεκνος ο πρώτος αδερφός Ιακώβ «ανέστησε σπέρμα» του πρώτου, γεννόντας υιόν νομικόν Ηλί κατά Δευτερονόμιον Π.Δ.
Η πρώτη εκδοχή που υιοθετεί το άρθρο θέλει κόρες Ματθάν Μαρία, Σοβή και Άννα και εγγονές αντίστοιχα Σαλώμη, Ελισάβετ Θεοτόκο Μαρία, ενώ η δεύτερη εκδοχή προσθέτει και τον Ιακώβ αδερφό αυτών, ερμηνεύοντας την γενεολογία Ιησού εκ του Ιωσήφ που κατά τα ανωτέρω συνιστά εξάδερφο Μαρίας.
Οι 2 εκδοχές δεν αλληλοαναιρούνται παρά συμπληρώνονται. Σε ότι αφορά την δηλωμένη ιερατική ιδιότητα του Ματθάν που προκύπτει έμμεσα και από Λουκά Α' στ. 6, που σημαίνει ότι πέρα από καταγωγή από Δαυίδ φυλής Ιούδα είχε και καταγωγή εκ φυλής Λευί (από κει και οι Ααρών Μωυσής), πιθανώς από την μητέρα του.
Ως πηγές μου η μία είναι σύγχρονη το βιβλίο «Η Ιερά Μονή Σειντανάγιας στα Ιεροσόλυμα» Ζαχαρία Ραπτόπουλου Θεολόγου Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Λεμεσού και η άλλη αρχαία το αναγιγνωσκόμενο κατά τον Όρθρο άλλωτε, συναξάρι Νικηφόρου Κάλλιστου Ξανθόπουλου (1256-1335), όπως το απέδωσαν στην νεοελληνική οι εκδόσεις Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου. 8 Δεκ 2020 Αέναη επΑνάσταση - Sophia Ntrekou Facebook
Πηγή: Sophia-Ntrekou.gr
Οι Χαιρετισμοί της Γιαγιάς
%20%CE%A3%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg "Αγία Θεοπρομήτωρ Άννα (19ος αἰ.) Σκήτη Αγίας Άννης")
Αγία Θεοπρομήτωρ Άννα (19ος αἰ.) Σκήτη Αγίας Άννης
Σημειώνουμε ότι στο Άγιο Όρος η Αγία Άννα αποκαλείται «η Γιαγιά».
Εικοσιτέσσαρες κατ’ αλφάβητον Οίκοι (=στροφές)
εις την Αγίαν Θεοπρομήτορα και Πανένδοξον Άνναν
Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
"Ν": Ο σύγχρονος αυτός όσιος υμνογράφος (που αμέτρητους αγίους τίμησε με τα υπέροχα υμνογραφικά του έργα) είχε ιδιαίτερο λόγο να τιμά την αγία Άννα, μητέρα της Θεοτόκου, μια και ανήκε στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, γι' αυτό και έφερε το όνομα/χαρακτηρισμό «Μικραγιαναννίτης».
Κοντάκιον - Ήχος πλ.δ´. Τη Υπερμάχω.
Τη του Σωτήρος ευκλεεί Προγόνω άσωμεν
τη πεπλησμένη δωρεών του θείου Πνεύματος
κατά χρέος εγκωμίων άσματα θεία·
ως τεκούσα γαρ Παρθένον την Πανάχραντον
αναβλύζει καθ’ εκάστην χάριν άφθονον
τοις κραυγάζουσι· Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
ΟΙ ΟΙΚΟΙ
Άγγελος ουρανόθεν, καταπτάς της Παρθένου, μηνύει σοι την σύλληψιν Άννα, ήν τεκούσα εξ Ιωακείμ, την ευκαρπίαν εκφαίνεις της χάριτος· διό σου την λαμπρότητα, θαυμάζοντες βοώμεν ούτω·
Χαίρε, δι’ ής η χάρις δωρείται·
χαίρε, δι’ ής η πλάνη σοβείται.
Χαίρε, της εν νόμω λατρείας εκτύπωμα·
χαίρε, της μελλούσης ευκλείας προκήρυγμα.
Χαίρε, ύψος αγαπήσεως του Θεού των οικτιρμών·
χαίρε, βάθος καθαρότητος και παντοίων αρετών.
Χαίρε, ότι εν γήρα την Παρθένον βλαστάνεις·
χαίρε, ότι πλουσίως θείαν χάριν πηγάζεις.
Χαίρε, αυγή μελλούσης λαμπρότητος·
χαίρε, ακτίς της θείας χρηστότητος.
Χαίρε, δι’ ής ατεκνία νεκρούται·
χαίρε, δι’ ής ευφορία δηλούται.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Βλέπουσα η Προμήτωρ, εαυτήν εν στειρώσει, εβόησε τω πάντων Δεσπότη· λύσον Αδωναΐ Σαβαώθ, της ατεκνίας μου τα δεσμά δέομαι· και συλλαβούσα τέτοκεν, την τεκούσαν ώ εκβοώμεν·
Αλληλούϊα.
Γνώσιν άνωθεν σχούσα, Άννα Θεοπρομήτορ, εν γήρατι τεκείν θεία νεύσει, έχαιρες χαράν την αληθή, ως της χαράς την αιτίαν κυήσασα· διό της αθυμίας μου, το νέφος λύσον του βοάν σοι·
Χαίρε, η λύσις της αθυμίας·
χαίρε, η βρύσις της θυμηδίας.
Χαίρε, ατεκνίας φυγούσα το όνειδος·
χαίρε, παρθενίας τεκούσα το στέλεχος.
Χαίρε, θεϊκών προστάξεων πλήρωμα περιφανές·
χαίρε, ίνδαλμα της χάριτος θείον και θεοειδές.
Χαίρε, ότι εκφαίνεις την σωτήριον χάριν·
χαίρε, ότι εκτρέπεις απαιδίας την ζάλην.
Χαίρε, Θεώ αμέμπτως λατρεύουσα·
χαίρε, σεμνώς εν γήρατι τέξασα.
Χαίρε, Θεού θεοφόρε Προμήτορ·
χαίρε, ημών αληθής αντιλήπτωρ.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Δόξαν Θεού υμνούσα, Άννα Θεοπρομήτορ, συν τω Ιωακείμ τω συνεύνω, προσήγαγες τω θείω ναώ, τριετίζουσαν Παρθένον την Αχραντον, οία προσηύξω πρότερον, βοώσα πιστώς τω Κυρίω·
Αλληλούϊα.
Εντολαίς του Κυρίου, και τοίς τύποις του νόμου, ρυθμίζουσα την σήν πολιτείαν, θεράπαινα ώφθης του Θεού, και εναρέτων πράξεων υπόδειγμα, ω Αννα παμμακάριστε· διό σε τιμώντες βοώμεν·
Χαίρε, Θεού τον νόμον πληρούσα·
χαίρε, ημίν τα κρείττω τυπούσα.
Χαίρε, απαρχή της ημών αναπλάσεως·
χαίρε, θησαυρέ εσομένης ελλάμψεως.
Χαίρε, κλήμα ευφορώτατον των εν νόμω εντολών·
χαίρε, σκήνωμα πολύτιμον ουρανίων δωρεών.
Χαίρε, ότι εδέξω θείαν επαγγελίαν·
χαίρε, ότι προάγεις την Παρθένον Μαρίαν.
Χαίρε, εικών της εν νόμω πίστεως·
χαίρε, λαμπάς εντολών της χάριτος.
Χαίρε, πολλών χαρισμάτων πλημμύρα·
χαίρε, Θεού ενταλμάτων κινύρα.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Ζήσασα θεοφρόνως, Άννα Θεοπρομήτορ, ως μήτηρ της Μητρός του Σωτήρος, μετέστης προς τας άνω μονάς, και της εκ σου προελθούσης Θεόπαιδος, εκ δεξιών παρέστηκας, εκβοώσα τω σω εγγόνω·
Αλληλούϊα.
Ήρθης προς θείαν δόξαν, μεταστάσα του κόσμου, και της υπερκοσμίου χορείας, ηξιώθης Άννα θαυμαστώς, και τοις εν γη άσματικώς τιμώσί σε, χάριν παρέχεις άφθονον· ένθεν άπαντές σοι βοώμεν·
Χαίρε, φωτός του θείου δοχείον·
χαίρε, χαράς αλήκτου ταμείον.
Χαίρε, Τρισηλίου λαμπρότητος μέτοχος·
χαίρε, ζωηρρύτου φαιδρότητος έμπλεως.
Χαίρε, ότι απεκύησας την Μητέρα του Θεού·
χαίρε, ότι εγαλούχησας την τροφόν του Ποιητού.
Χαίρε, η μεταστάσα προς την άληκτον δόξαν·
χαίρε, η επαρθείσα προς την άλυτον χώραν.
Χαίρε, Θεού ορώσα την έλλαμψιν·
χαίρε, εχθρού νεκρούσα την έπαρσιν.
Χαίρε, πηγή ψυχοτρόφων ναμάτων·
χαίρε, πολλών παροχεύς ιαμάτων.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Θείων απαυγασμάτων, προϊόντων απαύστως, πηγής εκ Τριφαούς απορρήτως, οία Προμήτωρ του Λυτρωτού, πληρουμένη Άννα αειμακάριστε, λύσον παθών την ζόφωσιν, των ευλαβώς Θεώ βοώντων·
Αλληλούϊα.
Ίσχυσας εν τω γήρα, θεία επαγγελία, τεκείν την Θεοτόκον Μαρίαν, λυθείσα στειρώσεως δεσμών, ως εν σοί του Σαβαώθ ευδοκήσαντος· ένθεν χαράς επλήρωσας, τους εκβοώντάς σου τοιαύτα·
Χαίρε, χαράς την πηγήν τεκούσα·
χαίρε, ζωής αλήκτου τυχούσα.
Χαίρε, θεοφρόνων γυναίων αγλάϊσμα·
χαίρε, θεοσδότων χαρίτων θησαύρισμα.
Χαίρε, στήλη θεοτύπωτος σωφροσύνης αληθούς·
χαίρε, οίκος θείου Πνεύματος δια βίου ευαγούς.
Χαίρε, ότι κυΐσκεις του Θεού την καθέδραν·
χαίρε, ότι εκλύεις του εχθρού την ενέδραν.
Χαίρε, ψυχών αγίων ωράϊσμα·
χαίρε, παθών ποικίλων ιάτειρα.
Χαίρε, εχθρού καταργούσα το κράτος·
χαίρε, πιστοίς θείον νέμουσα θάρρος.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Κυήσασα την Παρθένον, και φυγούσα εν γήρα, στειρώσεως το όνειδος Άννα, χάριν είληφας παρά Θεού, ταίς στείραις διδόναι τέκνα εκάστοτε, πιστώς προσερχομέναις σοι, και ευλαβώς Θεώ βοώσαις·
Αλληλούϊα.
Λήξιν προς ουρανίαν, ως μετέστης εν δόξη, πλουσία μετοχή εθεώθης, και τώ ξύλω Άννα της ζωής, αποκατέστης απαύστως πρεσβεύουσα, χάριν δούναι και έλεος, τοίς ευλαβώς σοι εκβοώσι·
Χαίρε, η μήτηρ Μητρός Κυρίου·
χαίρε, η πτώσις εχθρού δολίου.
Χαίρε, των Δικαίων σεπτόν ακροθίνιον·
χαίρε, των Αγίων απάντων κειμήλιον.
Χαίρε, όρος ότι έτεκες το περίοπτον Θεού·
χαίρε, μήτηρ ότι γέγονας της Μητρός του Ποιητού.
Χαίρε, η γεωργούσα παρθενίας την χώραν·
χαίρε, η δρεπομένη την αΐδιον δόξαν.
Χαίρε, παθών οδύνας η παύουσα·
χαίρε, ψυχών τον ζόφον σκεδάζουσα.
Χαίρε, σεπτή μυροθήκη του νόμου·
χαίρε, Θεού η Προμήτωρ του Λόγου.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Μέγιστον έσχες κλέος, Άννα Θεοπρομήτορ, τεκούσα του Θεού την Μητέρα· διό μεγίστων εκ συμφορών, απαλλάττεις τους σοί προστρέχοντας, και προς ζωήν ανώλεθρον, κατευθύνεις τους εκβοώντας·
Αλληλούϊα.
Νόμου του Μωϋσέως, τα εντάλματα Άννα, πληρούσα ευθυτάτη καρδία, το πλήρωμα εν σοί προτυποίς, της του Ευαγγελίου θείας χάριτος, και διεγείρεις άπαντας, εκβοάν σοι εν ευφροσύνη·
Χαίρε, σελήνη παμφαεστάτη·
χαίρε, λυχνία τηλαυγεστάτη.
Χαίρε, λαμπρυνθείσα του νόμου ταις πράξεσι·
χαίρε, δοξασθείσα ταις άνωθεν χάρισι.
Χαίρε, τέμενος θεότευκτον επιπνοίας θεϊκής·
χαίρε, όργανον θεόλβιον ενεργείας μυστικής.
Χαίρε, ότι παρέχεις τέκνα ταις στειρευούσαις·
χαίρε, ότι βλυστάνεις χάριν ταις απορούσαις.
Χαίρε, Θεού η μάμμη η ένδοξος·
χαίρε, ημών προστάτις η ένθεος.
Χαίρε, πιστών χαρμονή μακαρία·
χαίρε, πασών γυναικών πανολβία.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Ξένον έσχηκας τόκον, εν τω γήρατι Άννα, τεκούσα του Θεού την Μητέρα, και ξένων ηξίωσας τιμών, των ανθρώπων το γένος τη κυήσει σου· διό σοι εποφείλομεν, χάριτας οι πόθω βοώντες·
Αλληλούϊα.
Όλη λελαμπρυσμένη, αρετών αγλαΐαις, μετέστης προς ζωήν την αγήρω, και τοις εν γη κατέλιπες σεμνή, ως ιατρείον το σώμά σου άσυλον, εξ ού τον θείον πόδα σου, πλουτούντες πιστώς σοι βοώμεν·
Χαίρε, η λύσις της απαιδίας·
χαίρε, η παύσις της ατεκνίας.
Χαίρε, των μητέρων το θείον εντρύφημα·
χαίρε, των δογμάτων των τύπων εκπλήρωμα.
Χαίρε, πλούτος θείας χάριτος και χρηστότητος πολλής·
χαίρε, άγιον θησαύρισμα συμπαθείας θεϊκής.
Χαίρε, ότι θαυμάτων ενεργείς τας δυνάμεις·
χαίρε, ότι δαιμόνων καταργείς παρατάξεις.
Χαίρε, Χριστόν κινούσα προς έλεος·
χαίρε, εχθρών απίστων ο έλεγχος.
Χαίρε, Θεού ευσπλαγχνίας πλημμύρα·
χαίρε, εχθρού καθαιρέτις τελεία.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Προφητών θεολήπτων, και Δικαίων απάντων, υπέρκεισαι Κυρίου Προμήτορ· ότι την τεκούσαν μετά σαρκός, τον υπερούσιον Λόγον εκύησας· μεθ’ ών απαύστως πρέσβευε, σώζεσθαι τους Θεώ βοώντας·
Αλληλούϊα.
Ρεύματα ασεβείας, εξηράνθησαν Άννα, τεκούσης σου Θεού ευδοκία, την τεκούσαν εν ύλη βροτών, την πηγήν της αιωνίου χρηστότητος, Χριστόν τον υπεράγαθον· διό σοι πάντες εκβοώμεν·
Χαίρε, το ρείθρον της ευφροσύνης·
χαίρε, ο λύχνος της σωφροσύνης.
Χαίρε, της απάτης ξηράνασα ρεύματα·
χαίρε, της σοφίας εκχέασα χεύματα.
Χαίρε, φως η διαυγάζουσα εντολών των του Θεού·
χαίρε, νύκτα η σκεδάζουσα των σκανδάλων του εχθρού.
Χαίρε, ότι ιάσαι χαλεπάς ασθενείας·
χαίρε, ότι βλυστάνεις γλυκασμόν αφθαρσίας.
Χαίρε, Θεού ελαία κατάκαρπος·
χαίρε, ηθών αγίων κυπάρισσος.
Χαίρε, σεμνή αγλαόκαρπος ρίζα·
χαίρε, ημών θυμηδίας αιτία.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Σώζε πάσης ανάγκης, και μανίας και βλάβης, ταις σαις προς τον Σωτήρα πρεσβείαις, τους πίστει τώ σεπτώ σου ναώ, προσιόντας και αιτούντας εκάστοτε, Άννα την σην αντίληψιν, και ευλαβώς Θεώ βοώντας·
Αλληλούϊα.
Την παρούσαν σου ποίμνην, την θερμώς προσκειμένην, τη ση Θεοπρομήτορ πρεσβεία, σκέπε εκ πάσης επιβουλής, και μανίας του δεινού κοσμοκράτορος, και δίδου ταύτη ένδοξε, την σην ειρήνην εκβοώση·
Χαίρε, το τείχος των ευσεβούντων·
χαίρε, η πτώσις των ανομούντων.
Χαίρε, των εν πόνοις κειμένων η λύτρωσις·
χαίρε, των εν νόσοις τελούντων η ίασις.
Χαίρε, όμμα το παρήγορον τεθλιμμένων καρδιών·
χαίρε, όνομα σωτήριον των εν θλίψεσι ψυχών.
Χαίρε, Θεοπρομήτορ Άννα δεδοξασμένη·
χαίρε, η φαινομένη τοις πιστώς αιτουμένοις.
Χαίρε, Αγίων εν μέσω λάμπουσα·
χαίρε, χαρίτων φέγγος αστράπτουσα.
Χαίρε, Χριστού καθορώσα το κάλλος·
χαίρε, εχθρού εκνευρούσα το κράτος.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Ύμνοις σου την αγίαν, μετάστασιν τιμώμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον Σωτήρα, τον από γης σε και της φθοράς, προς αφθαρσίαν λαμπρώς μεταστήσαντα, ω πρέσβευε δεόμεθα, Άννα υπέρ των εκβοώντων·
Αλληλούϊα.
Φλέγει η ενοικούσα, και αεί προϊούσα, σεμνή εκ της σεπτής σου Εικόνος, χάρις η όντως ζωοποιός, των ακαθάρτων πνευμάτων τάς φάλαγγας, θεραπείαν και λύτρωσιν, παρέχουσα τοις εκβοώσι·
Χαίρε, πασχόντων η θεραπεία·
χαίρε, της ποίμνης σου προστασία.
Χαίρε, στειρεύουσης νηδύος η λύτρωσις·
χαίρε, αθυμούσης καρδίας η ίασις.
Χαίρε, ότι λύεις πάντοτε ατεκνίας τα δεσμά·
χαίρε, ότι παύεις θλίψεων και στειρώσεως δεινά.
Χαίρε, η χορηγούσα τέκνα τοις ατεκνούσι·
χαίρε, η ενδιδούσα ίαμα τοις νοσούσι.
Χαίρε, πιστών μητέρων το καύχημα·
χαίρε, σεμνών γυναίων το στήριγμα.
Χαίρε, λαού ευσεβούς ευφροσύνη·
χαίρε, ημών μυστική χαρμοσύνη.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Χαίρει η καυχωμένη, τη κλήσει σου τη αγία, η Σκήτη η παρούσα θεόφρον, και τη οξεία σου αρωγή, ρυομένη παντοίων περιστάσεων, κηρύττει σου τα θαύματα, Αννα τω Κυρίω βοώσα·
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες εν αινέσει, των σων προτερημάτων, τον πλούτον και την άφθονον χάριν, βοώμεν σοι Άννα εκ ψυχής· μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα, τους πόθω σε γεραίροντας, και εκτενώς σοι εκβοώντας·
Χαίρε, ο πλούτος των πτωχευόντων·
χαίρε, η σκέπη των Μοναζόντων.
Χαίρε, της παρούσης σου Σκήτης προσφύγιον·
χαίρε, Μοναστών αρραγές καταφύγιον.
Χαίρε, Άννα θεοδόξαστε των Δικαίων χαρμονή·
χαίρε, πάντων των τιμώντων σε θερμοτάτη αρωγή.
Χαίρε, η λυτρουμένη ημάς πάσης ανάγκης·
χαίρε, η ενεργούσα ιαμάτων δυνάμεις.
Χαίρε, δι’ ής παθών ιαθήσομαι·
χαίρε, δι’ ής φωτός πληρωθήσομαι.
Χαίρε, χαρά της παρούσης σου Σκήτης·
χαίρε, καμού έφορός τε και ρύστις.
Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών.
Ω Προμήτορ Κυρίου, θεοδόξαστε Άννα, ημών καταφυγή εν ανάγκαις (εκ γ´.)· προσδέχου τας δεήσεις ημών, και αίτει ημίν φώς θείον και έλεος· θερμώς γαρ σοι προστρέχομεν, και τη Τριάδι εκβοώμεν·
Αλληλούϊα.
Κοντάκιον. Ήχος πλ.δ´. Τη Υπερμάχω.
Τη του Σωτήρος ευκλεεί Προγόνω άσωμεν
τη πεπλησμένη δωρεών του θείου Πνεύματος
κατά χρέος εγκωμίων άσματα θεία·
ως τεκούσα γαρ Παρθένον την Πανάχραντον
αναβλύζει καθ’ εκάστην χάριν άφθονον
τοις κραυγάζουσι· Χαίροις, Άννα θεόκλητε.
Δίστιχον.
Άννα χαριτώνυμε χάριν μοι δίδου
Γερασίμω χαίρε σοι αναβοώντι.
Σχετικά Θέματα:
