φωτογραφία από την Ανάσταση του Χριστού στην Άνδρο το 2015
Πανούσης: «Επέλεξα να κάνω και τις δυο φορές
θρησκευτικό γάμο γιατί δεν μ αρέσει ο πολιτικός.
Θα ήθελα να ανάβω κεράκια σε εκκλησίες,
αλλά είμαι κομπλεξικός γιατί μεγάλωσα
«Από τη στιγμή που πληρώνεις ΟΤΕ, ΔΕΗ και νοίκι,
είσαι μέσα στο σύστημα. Δεν είμαι εκτός συστήματος»
Δεκέμβριος 2014 Τζίμης Πανούσης
Για τον σπάνιας Ευφυίας Τζίμη Πανούση ή Τζιμάκο
Είναι κάποιοι άνθρωποι, πού ακόμα και στα 65 τους,
τούς φωνάζουν με το υποκοριστικό του πιτσιρικά.
Παράσημο μιας αέναης παιδικότητας, σε εποχές
πού η σοβαροφάνεια πυροβολεί ό,τι κινείται.
«Με του μπουζουκιού το σκάφος
πλέω την Αχερουσία,
πάω να βρω τους πεθαμένους
να μου δείξουν την ουσία» Τ. Πανούσης
Καλό Ταξίδι ποιητή της ανατροπής και του χιούμορ.
Κάγκελα έπεσαν κι ήταν τα τελευταία σου.
Καλό Παράδεισο στην Ελευθερία του Ουρανού
κι ας μην πίστευες κάποτε σε αυτήν †
Το Λαμπατέρ της ψυχής σου ας βρει ανάπαυση.
Καλό παιχνίδι στον παράδεισο Τζιμάκο!
Το Λαμπατέρ της ψυχής σου ας βρει ανάπαυση.
Καλό παιχνίδι στον παράδεισο Τζιμάκο!
πηγή αφιερώματος: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
«Τίποτα δεν κερδίζεις ή τίποτα δεν χάνεις.
Μια πάλη γίνεται. Την αθανασία µόνο
έχω κερδίσει µε τα παιδιά µου.
Αυτό είναι µια ανακούφιση, γιατί η προσμονή
του θανάτου είναι αυτό που µε απασχολεί,
αλλά πάντα µε χιούμορ.» Τζίμης Πανούσης
Ο Τζίμης Πανούσης αγαπητός τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του και είχε πολλές δικαστικές διαμάχες με ανθρώπους που είχε βάλει στο... στόχαστρο του.
Ο 64χρονος Τζίμης Πανούσης υπέστη (13 Ιανουαρίου 2018) νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου καρδιακό επεισόδιο και λίγη ώρα μετά μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Έγιναν προσπάθειες ανάνηψης του, αλλά δεν ανταποκρινόταν. Και λίγη ώρα μετά έχασε την μάχη.
Στις 2 Δεκεμβρίου 2017, ο Τζίμης Πανούσης υπέστη καρδιακό επεισόδιο, ύστερα από κρίση κολπικής μαρμαρυγής, και «κατέρρευσε» στην σκηνή κατά τη διάρκεια της παράστασης του στο «Κύτταρο Live Club». Τότε είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο «Ελπίς».
Συγκινητικά ήταν όσα εκτυλίχθηκαν στο μαγαζί, την ώρα που ο Τζίμης Πανούσης μεταφέρονταν με φορείο στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Ο γνωστός καλλιτέχνης ήταν ξαπλωμένος στο φορείο, ενώ ο κόσμος δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να τον χειροκροτεί, μέχρι να βγει έξω.
O Τζίμης Πανούσης γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή- στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Είχε έναν γιο και μία κόρη.
Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ' όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα «Χαρούμενη Κουδουνίστρα» όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο.
Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1970 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από τον Τζίμη Πανούση. Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο «Skylab» στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το «Disco Tsoutsouni». Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λιγότερο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995 τελικά «κόπηκε», ωστόσο στιγμιότυπά της έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λιγότερο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995 τελικά «κόπηκε», ωστόσο στιγμιότυπά της έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του.
Το 2011 παρουσίαζε καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σατιρίζοντας πολιτικά γεγονότα με τον τίτλο «Δούρειος ήχος», με εναρκτήρια ατάκα «Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες ήλθεν η ώραν σας» - «Αβάντι πόμολο !» (με μουσική υπόκρουση το «Αβάντι Πόπολο»).
Έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Το 1996 κυκλοφόρησε το Υγιεινή Διαστροφή (εκδ. Opera), για τα 20 χρόνια της παρουσίας του, που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α.
Περιφέρεια: στήθους 324 μέσης 98 γοφών 106
Ύψος 1.74 και βάρος 96 και
Γεννήθηκε: Στην Αθήνα το 1954 στους Αμπελόκηπους
Φιλοδοξίες: Να γίνω ένας σωστός άνθρωπος
Τί με ξετρελαίνει; Το αχαλίνωτο sex
Τί με απωθεί; Ο καπιταλισμός
Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες: Λούϊς Μπονιουέλ, Μπιλ Κλίντον
Γιατί είμαι αυτός που είμαι: Διότι έχω στραβιά μύτη και είμαι παχύς
Αγαπημένα μου σπορ: Ρακέτες, Μπάσκετ, Τηλεόραση
Η γυναίκα των ονείρων μου: Η γυναίκα των ονείρων μου
Κρυφή μου λαχτάρα: Η επανάσταση
Έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Το 1996 κυκλοφόρησε το Υγιεινή Διαστροφή (εκδ. Opera), για τα 20 χρόνια της παρουσίας του, που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α.
Η αυτοβιογραφία του όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο του «Υγιεινή Διαστροφή» υπαγορεύει τα εξής στοιχεία:Όνομα: Τζίμης Πανούσης
Περιφέρεια: στήθους 324 μέσης 98 γοφών 106
Ύψος 1.74 και βάρος 96 και
Γεννήθηκε: Στην Αθήνα το 1954 στους Αμπελόκηπους
Φιλοδοξίες: Να γίνω ένας σωστός άνθρωπος
Τί με ξετρελαίνει; Το αχαλίνωτο sex
Τί με απωθεί; Ο καπιταλισμός
Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες: Λούϊς Μπονιουέλ, Μπιλ Κλίντον
Γιατί είμαι αυτός που είμαι: Διότι έχω στραβιά μύτη και είμαι παχύς
Αγαπημένα μου σπορ: Ρακέτες, Μπάσκετ, Τηλεόραση
Η γυναίκα των ονείρων μου: Η γυναίκα των ονείρων μου
Κρυφή μου λαχτάρα: Η επανάσταση
«Αν σας πει κάποιος ότι ανήκει
στην αριστερά, ρωτήστε τον:
στην αριστερά, ρωτήστε τον:
Αριστερά Μπαίνοντας
ή αριστερά βγαίνοντας;»
Η Θαυμαστή ΜΕΤΑΝΟΙΑ του Τζίμη (Δημητρίου)
Τζίμης Πανούσης Τραγουδιστής
και κωμικός (Πολιτική και Εξουσία)
Θαυμαστή η ΜΕΤΑΝΟΙΑ του Τζίμη (Δημητρίου) κι αυτό είναι το Θεάρεστο. Κέρδισε Παράδεισο. Ευφυής, ανατρεπτικός. πνευματώδης προσωπικότητα και μετάνοια και εξομολόγηση στα τέλη του. Από τις πιό συγκλονιστικές, απρόσμενες ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΕΣ. Ο Θεός να τον αναπαύσει στις Αγκάλες Του!
Είναι γνωστό πως ο Τζίμης Πανούσης, που έχει σπίτι στις Μένητες (Άνδρου), έχει μακρά προσωπική σχέση με τον πατέρα Ευδόκιμο. Η απόσταση μικρή Μένητες-Φάλικα. Και η απόσταση αυτή έγινε μικρότερη από την προσωπικότητα του Ευδόκιμου, που πάντα ανοικτός προς όλους δεν κοιτά τις συμβάσεις, αλλά την ουσία των πραγμάτων. Ίσως γι' αυτό ο καλλιτέχνης Τζίμης Πανούσης απόκτησε μέσω του Ευδόκιμου μια σταθερή αναφορά με την ορθόδοξη παράδοση. Είχε πνευματικό τον π. Ευδόκιμο της μονής Παναχράντου στην Άνδρο!
Δεν είναι λοιπόν παράξενο πως την Δεύτερα του Πάσχα, ο Τζίμης, βρέθηκε στο μοναστήρι με την οικογένεια του, συνέφαγε με τον γέροντα και συζήτησαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τα της ζωής.
Ο Τζίμης Πανούσης και ο π. Ευδόκιμος συζητούν τα περί της ζωής
Φίλος αναγνώστης που βρέθηκε μαζί τους μας έστειλε δύο φωτογραφικά στιγμιότυπα από την συνάντηση τους και τα δημοσιεύουμε ως μια ακόμα απόδειξη της μοναδικής προσωπικότητας του Ευδόκιμου που θέλγει όλους όσους τον γνωρίζουν.
φώτο: ο π. Ευδόκιμος με την αδελφότητα της Μονής
και ο Τζίμης με την κορούλα του Φωτεινή.
Βίντεο 2:35 Ο Τζίμης Πανούσης και η σχέση του με την Εκκλησία
Τζιμάκο μου ακριβέ
Manousos Mpourmas
Τζίμη μου τον Αμβρόσιο
και που θα τον αφήσεις,
οι μπάτσοι που θα κόβουνε
τώρα χρυσέ μου κλήσεις;
Η καυτερή η γλώσσα σου
ποιόν θα ψοφάει τώρα,
το μπλε το σφυροδρέπανο
ποιος θα βαράει τώρα;
Που 'σουν βλαστάρι του μπερντέ,
του Στάλιν τσαρλατάνος
και των «αρνιών» της Χώρας μας
ο πιο πιστός τσοπάνος!
Όφου !!! Τζιμάκο μου ακριβέ
και που θα μας αφήσεις;
Τι Άγιους Πέτρους, μοναχούς,
τώρα θε να τσαντίσεις!
Που η καρδιά σε πρόδωσε
και σ' έστειλε στο χώμα
κι έχασε η κουλτούρα μας
μονάκριβο της «Χρώμα»!
Καλό ταξίδι «Σύντροφε«,
«Σκιές» να μην πειράζεις,
με του Νταλάρα τα άσματα,
να μην τους νταλγκαδιάζεις.
Τον Άσημο χαιρέτα μου,
τον Νίκο τον Ξυλούρη,
το Μητροπάνο που κρυφά,
σ άρεσε βρε «Χαμούρη».
Καλό σου καταβόδιο
Τζιμάκο μου γκαρντάση,
το χώμα να ναι ελαφρύ
άπου θα σε σκεπάσει
Βίντεο 1:59 π. Ευδόκιμος: Ο Τζίμης Πανούσης ήταν ένας
καλός άνθρωπος χωρίς να έχει διδαχτεί την θρησκεία
Η επιστολή παραίτησης του Τζίμη Πανούση,
από την Εθνική Τράπεζα.
Έπαιρνε 10.683 δρχ το μήνα, ποσό «υπέρογκο» και
υποσχέθηκε ότι θα ξαναπροσληφθεί με ρουσφέτι...
Τη δεκαετία του ‘80 ο Τζίμης Πανούσης ανάμεσα στις άλλες δουλειές που έκανε για να επιβιώσει, εργάστηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα. Η θέση του Τραπεζικού υπαλλήλου θεωρούνταν προνομιούχα και προσοδοφόρα, ωστόσο η δουλειά αυτή δεν ταίριαζε στον ανατρεπτικό «Τζιμάκο». Το περιβάλλον της Τράπεζας τον έπνιγε και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα παραιτήθηκε, στέλνοντας στη Διεύθυνση, μια επιστολή «μνημείο ειρωνείας».
Μέσα σε λίγες γραμμές, ο Πανούσης σατίρισε το τραπεζικό σύστημα και σχεδόν όλη την κοινωνία της εποχής. Τα ρουσφέτια, οι προσλήψεις με αδιαφανείς διαδικασίες στο Δημόσιο και οι σκληρές πολιτικές κόντρες, μπήκαν στο μικροσκόπιο του Πανούση και περιγράφηκαν με τρόπο καυστικό. Η «Πανούσια» επιστολή του συντάχθηκε στον πληθυντικό αριθμό, για να σατιρίσει τη σοβαροφάνεια των συναδέλφων του.
Από τις πρώτες κιόλας γραμμές ξεκαθάρισε ότι αν και «ταλαντούχος ηθοποιός, αρνείται να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο του υπαλλήλου, στη μεγάλη φίλη του ελληνικού λαού, Εθνική Τράπεζα». Δεν έμεινε όμως μόνο στην Εθνική Τράπεζα. Στοχοποίησε όλο το τραπεζικό σύστημα αναφέροντας ότι, πρόκειται για «μια καλοστημένη παράσταση των μεγαλοκεφαλαιούχων μετόχων πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού», στην οποία, αν και «προνομιούχος είχε το ρόλο κομπάρσου».
Ο Πανούσης έπαιρνε 10.683 δρχ το μήνα, ποσό που το χαρακτήρισε ειρωνικά στην επιστολή του «υπέρογκο» και συνέχισε δηλώνοντας «στενοχωρημένος που θα έπαυε στο εξής να «συμφωνεί με εκατοντάδες όμορφους αριθμούς επί 8 ώρες ημερησίως». Στον επίλογο της επιστολής, απείλησε ότι θα επιστρέψει στην Τράπεζα, όποτε όμως αυτός θελήσει και «κατόπιν βεβαίως αδιάβλητου διαγωνισμού», καθώς όπως τόνισε ο πατέρας του ήταν «βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας».
Στο τέλος, αφού αρνήθηκε κατηγορηματικά να «μείνει μισθωτός σκλάβος» δεν παρέλειψε να δώσει και συγχαρητήρια στον εαυτό του γράφοντας «μπράβο ρε μάγκα», για την απόφασή του να απαρνηθεί τα δημοσιοϋπαλληλικά του καθήκοντα. Το σύντομο πέρασμά του από το Δημόσιο υπήρξε αρκετό, ώστε έκτοτε οι τράπεζες να αποτελούν ένα από τα αγαπημένα του αντικείμενα προς σάτιρα.
Διαβάστε την αυθεντική επιστολή παραίτησης του Πανούση
Την επιστολή παραίτησης υπέγραψε ο Πανούσης «μετά σεβασμού»...
Φασπίντερ και ξερό ψωμί - 1986
Στίχοι: Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Τρίζουν τα κόκαλα του Μακρυγιάννη
του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι
κάτι ροκάδες του κερατά.
Πόσο θ’ αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα videoclip
σαν τα κοράκια σου χιμάνε όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π...
Ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για τον Τζίμη Πανούση (1988)
Όταν ο Μάνος Χατζιδάκις μίλησε στον «Δούρειο Ήχο» και τον Τζίμη Πανούση το '88. Ακούστε το απόσμασμα από την ραδιοφωνική εκπομπή «Δούρειος Ήχος και Ακραία Επικοινωνιακά Φαινόμενα» που έκανε ο ίδιος ο Τζίμης Πανούσης.
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε μιλήσει στον Τζίμη Πανούση στον αέρα και τη ραδιοφωνική εκπομπή «Δούρειος Ήχος και Ακραία Επικοινωνιακά Φαινόμενα» το 1988, μία εκπομπή που έκανε ο Τζίμης Πανούσης από το Μάη του 1988 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2002. Στο παρακάτω απόσπασμα μπορείτε να ακούσετε τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη να παρουσιάζει τις τότε επερχόμενες εμφανίσεις του Τζίμη Πανούση στο ΜΕΤΡΟ και τις παραστάσεις με τίτλο «Δουλειές του Κεφαλιού».
Ο Χατζιδάκις αναφερόμενος στα λόγια του Πανούση, τα χαρακτηρίζει «πανέξυπνα» και «εμβληματικά», ενώ όση ώρα ο Χατζιδάκις διαβάζει τα λόγια του Πανούση εκείνος πότε σχολιάζει χαμηλόφωνα, πότε τον ευχαριστεί για τα λόγια του με εμφανή θαυμασμό ενώ είναι εμφανής η συγκίνησή του όταν ο Χατζιδάκις στο τέλος λέει:
«Ομολογώ πως κανένα ανεγγελόμενο θέαμα ή ακρόαμα δεν μου δημιούργησε τη διάθεση να τρέξω να το παρακολουθήσω, όσο αυτό του χαρισματικού Τζίμη Πανούση».
*Η φωτογραφία του βίντεο, είναι τραβηγμένη στο σπίτι του Χατζιδάκι το 1987. Από αριστερά: Νίκος Χουλιάρας, Έλλη Κελεμένδρη, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Σωτήρης Κακίσης, Μάνος Χατζιδάκις και όρθιος ο Τζίμης Πανούσης.
Βίντεο: Ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για τον Τζίμη Πανούση (1988)
Βίντεο Tzimis Panousis Κάγκελα παντού - 1986 Στίχοι-Μουσική: Τζίμης Πανούσης. Το video clip από τον ομώνυμο δίσκο και πρώτο κάτω από το όνομα του Τζίμη Πανούση (μετά τις μουσικές ταξιαρχίες). Η ποδοσφαιρική ενδεκάδα στο εξώφυλλο του δίσκου τονίζει ότι ο Τζιμάκος είναι μια ομάδα από μόνος του. Το «κάγκελα παντού» είναι το πρώτο βίντεο-κλιπ εταιρικής παραγωγής στην Ελλάδα από την ΕΜΙ και έγινε κατόπιν παραγγελίας του Διονύση Σαββόπουλου για να παιχτεί στην εκπομπή του: «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι». Κόπηκε από τον ίδιο τον Σαββόπουλο, λόγω του «προκλητικού περιεχομένου».
Μαθαίνοντας το γεγονός ο Μάνος Χατζιδάκις, το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα του Σείριου στο ΖΟΟΜ της Πλάκας. Μετά από αυτό, το βίντεο προβλήθηκε τελικά, στη αποκριάτικη εκπομπή. Στίχοι: Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού / και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού / Βούλγαροι, Βούλγαροι, χανούμισσες βαζέλες / όλο το έθνος προσκυνάει σώβρακα και φανέλες / Είμαστε η αδικημένη γενιά του εξήντα / δίχως κατοχή και πείνα χωρίς ρετσίνα.
Neoellinas: Έλληνας νεοέλληνας
ένα τραγούδι άσμα ασμάτων (1993)
Μουσική, Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
ένα τραγούδι άσμα ασμάτων (1993)
Μουσική, Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
Δεν μπορώ να φανταστώ ένα καλλιτεχνικό κείμενο το οποίο να σκιαγραφεί πιο εύστοχα την προσωπικότητα του νεοέλληνα.
Ο Τζίμης Πανούσης είναι από τους ανθρώπους που είχαν κατανοήσει σε βάθος τα θέματα της σύγχρονης Ελλάδας και έβρισκε πάντα ευφάνταστους τρόπους να τα κατακρίνει.
Ο νεοέλληνας έγινε σήμα κατατεθέν του καλλιτέχνη και έκανε με τον τρόπο του πολλούς από εμάς να κοιταχτούμε στον καθρέπτη.
Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ στους στίχους του άσματος είναι η ικανότητα του Πανούση να παρουσιάζει και να δένει τέλεια τις αντιφάσεις του σύγχρονου Έλληνα.
Ο στίχος θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος, μ’ αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος, τα λέει όλα.
Ο νεοέλληνας είναι μια μπερδεμένη ύπαρξη η οποία προσπαθεί με απελπισμένο τρόπο να ορίσει την ταυτότητα του. Του αρέσουν οι Αμερικανιές και η ποπ κουλτούρα, αλλά παράλληλα, θα ταυτιστεί και με στίχους Ελλήνων τραγουδοποιών. Αυτή η σύγχυση είναι παράγωγο μιας πραγματικότητας βασισμένης σε παντελή έλλειψη ιδανικών, πνευματικής διαύγειας και κατανόησης ιστορικών στοιχείων.
Ο Πανούσης τα έζησε αυτά στο πετσί του από νεαρή ηλικία καθώς πριν διαλέξει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι είχε περάσει από διάφορα πόστα στα οποία οι βασικές πτυχές του νεοέλληνα φαινόντουσαν σε όλο τους το μεγαλείο.
Τη δεκαετία του '80 μάλιστα, μετά από μια περίοδο 2,5 χρόνων ως υπάλληλος στην εθνική τράπεζα, έθεσε την παραίτησή του με ιδιαίτερα σατυρικό τρόπο.
Ο Πανούσης αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας κι αυτό γιατί θεωρώ πως η ανάγκη ύπαρξης καλλιτεχνών οι οποίοι κρίνουν τις παθογένειες μας με θρασύτητα είναι επιτακτική.
Δεν μπορώ να πω πως πάντα συμφωνούσα με τις απόψεις του. Γενικότερα είμαι της γνώμης πως κάθε κριτική πρέπει να ακολουθείται από μια εναλλακτική πρόταση και δεν ξέρω κατά πόσο ο Πανούσης ενστερνιζόταν κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία ή απλά χρησιμοποιούσε την κριτική ως μέσο έμπνευσης για τις δημιουργίες του.
Όπως και να έχει θα λείψει πολύ και θα χαιρόμουν εάν περισσότερος κόσμος επηρεαστεί από την τεχνοτροπία του και δημιουργήσει παρόμοιες δουλειές.
Ο νεοέλληνας δεν πρόκειται να κοιταχτεί στον καθρέπτη από μόνος του.
Έχω πει επανειλημμένα ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι σκεπτόμενοι Έλληνες, είναι να αποδεχτούν την ευθύνη της σκέψης και να μην φοβούνται να κατακρίνουν τις νεοελληνικές συμπεριφορές απ’ όπου κι αν προέρχονται. Ο Πανούσης μας έδειξε ένα μέρος του τρόπου. Καλό θα ήταν να μην τον αγνοήσουμε. Ρηξικέλευθος
Η τελευταία του συνέντευξη το Νοέμβριο του 2017
Το Reader.gr αποχαιρετά τον μοναδικό Τζίμη Πανούση με μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της ζωής του, όταν το Νοέμβριο του 2017 τον συναντήσαμε στο σπίτι του στο Ψυχικό, με αφορμή την έναρξη της παράστασης «Όλοι οι χαζοί μπορούμε».
Για την παράσταση: «Όλοι οι χαζοί μπορούμε»
Δύσκολη μετάβαση από την αρχαία κωμωδία στο σύγχρονο δράμα. Βοηθάει όμως η χαζομάρα μας που κάθε μέρα γίνεται πιο μεγάλη και ανίκητη, γιατί όσο πιο έξυπνα γίνονται τα κινητά που κρατάμε στα χέρια μας τόσο πιο ηλίθιοι γινόμαστε εμείς. Μου αρέσει αυτή η αθωότητα, είναι το μόνο που με ξεκουράζει. Τώρα ψάχνομαι να βρω μια παρέα από μπίμπο κοπέλες, ώστε να μην κάνουμε σοβαρές αναλύσεις και συζητήσεις που βγάζουν μιζέρια. Θέλω λοιπόν λίγο να ξεχαστούμε με τα αρχέγονα: σεξ, drugs και ροκ εν τρολ. Τρολάρουμε και μαστουρωνόμαστε έτσι κι αλλιώς από τα διάφορα που η αριστερή μας κυβέρνηση θα τα κάνει και νόμιμα και λέμε πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός από του μπάτσου και του βουλευτή, ενώ παράλληλα, όπως λέω και στην παράσταση είμαι θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, όπως όλοι.
Βίντεο 1:55:53 Ολόκληρη η Μουσικοθεατρική Παράσταση
«Όλοι οι Χαζοί Μπορούμε» στο Κύτταρο το 2017
Για τη σεξουαλική παρενόχληση
Στεναχωριέμαι γιατί υπάρχει μια «μουνοκρατορία», δηλαδή έχουν βγει όλες οι γυναίκες και καταγγέλλουν και δεν το κάνουμε κι εμείς τα αγοράκια που κυρίως από gay εργοδότες έχουμε τραβήξει τα πάνδεινα. Εγώ στα νιάτα μου όταν ξεκίναγα τη δουλειά, ήμουν καθημερινά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής με στρίμωχνε στα παρασκήνια. Μετά αυτό κορυφώθηκε από γηραιότερες κυρίες, από θρησκευτικούς λειτουργούς, όταν σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη και πήγαινα συχνά στο Άγιος Όρος, όπου σχεδόν με βιάσανε και πρέπει να πω ότι όλο αυτό με έχει σημαδέψει. Να σου πω -και το λέω για πρώτη φορά, να θυμηθώ να το πω και στη γυναίκα μου- όταν ήμουν στην Ε' Δημοτικού, έπαιζα με κάποιους φίλους και με ερωτεύτηκε η αδελφή των φίλων μου. Ήταν πολύ άσχημη με πολύ ωραίο σώμα όμως, η οποία μου έκανε απίστευτο bullying. Και τώρα καταλαβαίνω πολλά πράγματα για εμένα, ευτυχώς που το θυμήθηκα.
Μετά λοιπόν τον Κέβιν Σπέισι και τη Βάνα Μπάρμπα, έτσι και εγώ και ποιος ξέρει πώς θα ήταν η διεθνής μου καριέρα αν δεν είχα δεχτεί αυτό το bullying. Αυτό σε βοηθάει να δεις τα όριά σου, εσείς οι γυναίκες το καταλαβαίνετε καλύτερα, αλλά επειδή κι εγώ έχω μια έντονη θηλυκή πλευρά, χωρίς να είμαι gay, δηλαδή είμαι ομοφυλόφιλος που έγινα λεσβία οπότε μου αρέσουν οι γυναίκες, είναι λίγο περίπλοκο. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι κοινωνικό θέμα. Δεν είναι καθόλου έτσι, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει με το σώμα του και δεν χρειάζεται να πάρει την έγκριση κανενός. Με τρελαίνει όταν άνθρωποι που έχουν αμφισβητήσει το σώμα τους και τη σεξουαλικότητά τους και κάνουν τέτοια επανάσταση με τον εαυτό τους, να θέλουν την έγκριση του μπάτσου, του υπουργού και του παπά. Τα μικροαστιλίκια αυτά τα σιχαίνομαι.
Για τα όσα μπορούμε ή δεν μπορούμε ως «χαζοί»
Νομίζω ότι είμαστε υπερβολικά χαζοί, και δεν το λέω για κακό. Μην ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο μεγάλους πνευματικούς ηγέτες του πλανήτη είναι ο Βούδας ο οποίος ήταν ηλίθιος. Δηλαδή η ηλιθιότητα με την διάνοια και την ευφυΐα έχουν μια πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει. Δεν το θεωρώ κακό, ίσα-ίσα, θα ήθελα να είμαι κι εγώ πιο χαζός. Το λέω και στο πρόγραμμα «ήγγικεν η βασιλεία των ουραγών». Αυτό ζούμε τώρα, απασχολούν τη ζωή μας πρόσωπα που σε άλλη περίπτωση δεν θα τους έδινες καμιά σημασία.
Ο Καμμένος, ο Τσίπρας, ο Παππάς, είναι άτομα πολύ χαμηλού επιπέδου και αυτό με στεναχωρεί περισσότερο από όλα. Μας απασχολούν με το ζόρι, γιατί ό,τι και αν ανοίξεις θα δεις μπροστά σου αυτά τα γελοία άτομα τα οποία είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Παράδειγμα τα αγγλικά που μιλάει ο Τσίπρας και δεν είναι αστείο, παρόλο που το λέω ως αστείο στην παράσταση. Όταν έχει το θράσος ένας αγράμματος άνθρωπος να λέει αυτές τις αρλούμπες στα αγγλικά και να εκθέτει έναν ολόκληρο λαό, ανεξάρτητα αν τον έχεις ψηφίσει ή όχι, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας μου βγαίνει στο εξωτερικό και με εκθέτει, όπως στη συνάντηση του Ντόναλντ του Αμερικάνου και του δικού μας του Γκούφη, αυτό τον κάνει επικίνδυνο άτομο και ικανό για όλα. Από τη στιγμή που μας εκθέτει και δεν καταλαβαίνει τι τον ρωτάνε και τι απαντάει, είναι ικανός να κάνει ακόμα και πόλεμο και να μας μπλέξει άσχημα. Όταν έχει βγάλει το ένα παιδί του Ερνέστο και το άλλο Φοίβο-Παυλή, δεν θα δεχθεί bullying το παιδάκι αυτό; Χίλιες φορές τα πολιτικά τζάκια και «τζάνκια» από αυτούς. Έχουν τέτοια δίψα για την καρέκλα που έχουν γαντζωθεί και κάνουν τα πάντα για να κάτσουν έστω και μια μέρα παραπάνω. Είναι τραγικό και επικίνδυνο και θα ζήσουμε άσχημα πράγματα.
Για τους δικούς του haters
Νομίζω πως έχω, όπως όλοι αν μιλάς με τον τρόπο που μιλάω, αλλά γεννήθηκα έτσι. Εγώ βλέπω όλα τα μέλη του σώματος το ίδιο, στο σπίτι κυκλοφορώ γυμνός, δεν φορτίζω κάπως το θέμα, επομένως χάνει τη χυδαιότητά του, για παράδειγμα το ημίγυμνο είναι χυδαιότερο του γυμνού, στο κάτω-κάτω, το γυμνό - για αυτούς που πιστεύουν - το έχει φτιάξει ο Θεός.
Για την πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρο
Στην αρχή μού φαινόντουσαν βλακείες τα περί μαγείας της Επιδαύρου και συνεχίζω να λέω ότι μια παράσταση όταν είναι καλή όπου και να παίξει, καλή θα βγει. Ωστόσο, στην πρόβα τζενεράλε που παίξαμε όλο το έργο χωρίς θεατές, απέναντι στα βράχια, εκεί μπορώ να πω ότι έφαγα μια σφαλιάρα μεταφυσική. Βέβαια αυτή η μαγεία, όπως λένε οι παλαιότεροι, τώρα δεν υπάρχει γιατί την έχει απορροφήσει ο Νταλάρας, σε μια τραγωδία του Κιμούλη που έκανε το Χορό μόνος του. Που να αντέξει και η Επίδαυρος, όσο μαγεία και να έχει;
Για τις δικαστικές διαμάχες του και τη σάτιρα
Εντάξει, αυτά είναι μέσα στη δουλειά μας. Οι άλλοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν κοστούμια, αμπιγιέζ, εγώ έχω δικηγόρους! Δεν μπορώ να προσέχω, όταν πρέπει να αυτολογοκριθώ τόσο μου βγαίνει πείσμα. Η σάτιρα εναι εμμονική και κυρίως το ίδιο το πρόσωπο την προκαλεί, όταν δεν έχει χιούμορ, όταν δεν καταλαβαίνει. Αν δεν έχεις χιούμορ δεν είσαι καλλιτέχνης. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να δέχεσαι την κριτική, από τη στιγμή που φύσει και θέσει μπορείς να απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να μεσολαβούν νόμοι και δικαστήρια αυτό είναι γελοίο. Αυτά γίνονται για λόγους φτηνιάρικους και οικονομικούς. Μπαίνουν άλλα στη μέση, όπως η τσιγκουνιά και η έλλειψη χιούμορ. Η σάτιρα δεν έχει όρια, μιλάει για όλους, όλοι είναι ισότιμοι, οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι, οι κίτρινοι. Όλοι στη σάτιρα αντιμετωπίζονται το ίδιο, γιατί είναι αντιρατσιστική και τα όριά της, αυστηρά, τα βάζει το κοινό, ούτε δικαστήρια, ούτε τα νοσοκομεία, γιατί αυτά πάνε μαζί.
Για τις καταχρήσεις
Η Ελλάδα είναι «κανναβοχώρα» είναι η χώρα του ποτέ, του μποτέ, του πλυσίματος, του μαύρου χρήματος. Έχουμε μια μεγάλη παράδοση στα coffee shops του Άμστερνταμ κλπ., οι πρώτες ποιότητες είναι από τον Πύργο, την Καλαμάτα, όπως γίνεται και με το λάδι μας. Έχουμε το καλύτερο λάδι που το τυποποιούν οι Σουηδοί και οι Ισπανοί και το παρουσιάζουν για δικό τους. Έτσι και με την κάνναβη. Ο Τσίπρας και ο Παππάς από ό,τι τους θυμάμαι από το Πανεπιστήμιο, έτρεχαν για τον αντιαπαγορευτικό νόμο, για τη νομιμοποίηση και τώρα συζητάμε για ιατρικά και παραμύθια. Φυσικά δεν το συζητάμε, η φαρμακευτική κάνναβη πρέπει να είναι ελεύθερη.
Εγώ είμαι εναντίον όλων των απαγορεύσεων, δεν πρέπει να υπάρχουν, ούτε καν η καταστολή. Όσο απαγορεύεις τις ουσίες τις γιγαντώνεις. Δεν υπάρχει χειρότερη εξάρτηση από το τσιγάρο και το αλκοόλ, τα οποία καταστρέφουν καθημερινά κόσμο και είναι νόμιμα.
Νομίζω ότι και τα ναρκωτικά πρέπει να είναι νόμιμα, αλλά είμαι ενάντια στη φούντα γιατί έχω δει πολλούς φίλους μου να καταστρέφονται από αυτή και όχι από την πρέζα. Από την πρέζα έχω δει και φίλους που έχουν περάσει τα 70 και είναι μια χαρά, γιατί η ηρωίνη σού διώχνει το άγχος, είναι αγχολυτικό, ήταν φάρμακο της Μπάγερ και κυκλοφορούσε ελεύθερο στα φαρμακεία. Η φούντα είναι διαφορετικό, σε καταστρέφει, στο δικό μας χώρο βλέπω μουσικούς να παίζουν μαστουρωμένοι και νομίζουν ότι παίζουν καλά ενώ παίζουν χάλια.
Για «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούγλαρη
Δεν μπορώ να δω την ταινία, είναι από τις λίγες που βαριέμαι από το τρέιλερ. Δεν μου αρέσει αυτό που παρουσιάζει, ότι δεν γίνεται Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα. Δηλαδή ο Έλληνας αν είναι φασίστας δεν πρέπει να τον σκοτώσουμε; Αυτά τα αγωνιστικά, ότι δεν υπάρχει αριστερά δεν τα μπορώ. Εκείνοι που έκαναν το τελευταίο σημείωμα, ο Ναπολέων Σουκατζίδης κλπ., ήταν κομμουνιστές βαρβάτοι. Πέθαιναν και έλεγαν «Ζήτω το ΚΚΕ», ούτε καν «Ζήτω η Ελλάς». Ήταν κομμουνιστές όπως είμαι κι εγώ. Δεν μπορείς στην ταινία να μη λες ότι ήταν κομμουνιστές. Για αυτό λέω και στο πρόγραμμα ότι «περιμένουμε την επόμενη ταινία του Βούλγαρη όπου θα την κάνει για το Ολοκαύτωμα και δεν θα πρωταγωνιστούν Εβραίοι, αλλά Εσκιμώοι». Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν κομμουνιστές και ό,τι έκαναν το έκαναν για τον παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι γιατί ήταν πατριώτες. Οι πατριώτες, αυτοί που εμφανίζονται ως Έλληνες πατριώτες, ήταν δωσίλογοι και μαυραγορίτες που με τις κουκούλες έδειχναν τους άλλους και κυβερνούν μέχρι σήμερα. Πρέπει να λες τα πράγματα με το όνομά τους, για το βρώμικο ρόλο του ΚΚΕ, τα πάντα.
Θα μπω και εγώ στο κινηματογραφικό παιχνίδι και θα κάνω έναν «φαντασιακό Βελουχιώτη» για να μάθουν τα νέα τα παιδιά ότι δεν είναι έτσι, ότι δεν είναι μπανάλ να είσαι Αριστερός. Δεν είναι μόνο μια ευαισθησία ηθική, γιατί εγώ έτσι ξεχωρίζω τον Αριστερό, όταν έχει ηθική. Όμως και ένας Δεξιός μπορεί να είναι ηθικός και να μην είναι λαμόγιο, αλλά το βασικό χαρακτηριστικό ενός Αριστερού είναι η αυτοκριτική. Αν ακούσεις αυτοκριτική από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και όλους αυτούς τους απατεώνες να μου τρυπήσεις τη μύτη. Είμαστε η μοναδική χώρα παγκόσμια που δεν έχουμε τιμωρήσει τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών. Εγώ είμαι αναρχοαυτόφωτος και κομμουνιστής χωρίς το «κο».
Για την επιτυχία
Την επιτυχία που έχω από τότε που ξεκίνησα, πριν 40 χρόνια, τη συνηθίζεις γρήγορα και δεν υπάρχει μετά, δεν μου προξενεί χαρά αν και κανονικά θα έπρεπε να πέταγα. Δεν μου λέει τίποτα και συμβαίνει γενικότερα, δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα. Η επιτυχία συνηθίζεται. Όταν ετοιμάζω κάτι είναι σαν να πεθαίνω, πηγαίνω στις πρόβες και πριν τις παραστάσεις είμαι χάλια, ωστόσο αν δεν έχεις αυτή την τελειομανία, δεν κάνεις καλή δουλειά.
Φθείρομαι σωματικά και ψυχολογικά και όταν φεύγει το άγχος και η ένταση εμφανίζονται τα προβλήματα. Από την άλλη, η επιτυχία σε φέρνει σε μια ισορροπία, όχι ότι σου δίνει χαρά, ενώ αν έρθει και μια αποτυχία, που θα έρθει, θα σε ρίξει στα τάρταρα. Αλλά για να βγει κάτι καλό πρέπει προηγουμένως να βυθιστώ, γίνομαι πολύ χάλια. Για εμένα, η διαδρομή από τα παρασκήνια μέχρι τη σκηνή είναι η κόλαση. Όμως όταν βγαίνεις στη σκηνή και παίρνεις την αγάπη του κόσμου, ισορροπείς.
Για τον «Τζιμάκο»
Μου αρέσει. Μπορεί να είμαι αχάριστος, να μη χαίρομαι με όσα έχω επιτύχει, να είμαι στις μαύρες μου - όπως όταν έχασα τον αδερφό μου που ήταν μικρότερος και συγκλονίστηκα - αλλά όταν είμαι πολύ χάλια, θα βγω εδώ στην Κηφισίας, θα κάνω μια βόλτα, θα σταματήσουν τα αυτοκίνητα, θα μου κορνάρουν, θα με αγκαλιάσουν και θα ανακουφιστώ. Η αγάπη του κόσμου είναι ό,τι καλύτερο έχει αυτή η δουλειά. Ακόμα και έναν καραγκιόζη ή κάποιον που δεν σε σέβεται την ώρα που τρως και θέλει φωτογραφία, εγώ τους αγαπάω όλους γιατί είναι αυτοί που μου δίνουν δύναμη και κουράγιο.
Για τις συνεντεύξεις
Τελευταία λόγω των προσωπικών μου προβλημάτων, έχω γίνει πιο απολογητικός. Δεν είναι ωραίο. Αν το έβλεπα σε έναν συνάδελφο δεν θα μου άρεσε. Ωστόσο δεν μπορώ να κρυφτώ και να πω ψέματα, θα μιλήσω όπως αισθάνομαι. Μέχρι πριν λίγο καιρό έπαιζα ρόλο, πολλές συνεντεύξεις - και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις - τις έχω φτιάξει μόνος μου. Έπαιζα ρόλο, παρουσιάζοντας ένα τρολάρισμα, κάτι ψεύτικο και όταν παίζεις με την εικόνα σου είναι πολύ ωραίο.
Για τα επόμενα σχέδιά του
Από Δεκέμβριο, μετά το Κύτταρο, έχουμε κλείσει παραστάσεις σε Κύπρο, Κρήτη, Γιάννενα, Κέρκυρα, και εξωτερικό όπως Βρυξέλλες, Αγγλία κλπ. Μετά αυτό που θέλω να κάνω είναι ένας φαντασιακός Βελουχιώτης, για την περίοδο του Εμφυλίου που με έχει κουράσει. Πρέπει να πω ότι έχουμε ζήσει καταστάσεις με την οικογένειά μου, που τα κρύβουμε δεν τα λέμε. Για παράδειγμα, εμείς που ήμασταν Αριστεροί και ο γείτονάς μας Δεξιός, άδειαζε τους βόθρους στο σπίτι μας, ο πατέρας μου δεν έπαιρνε άδεια ούτε για μηχανάκι μέχρι και το ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο νόμισμα που έπιασα στα χέρια μου ήταν τα βουλγάρικα λέβα, γιατί οι αντάρτες στο βουνό είχαν λέβα. Γεωγραφία έμαθα από τον αντάρτη τον θείο που ήταν στη φυλακή με τον Φλωράκη.
Θέλω να κάνω το «Βάρκιζα Τέλος», να τελειώσει αυτή η μεγάλη προδοσία και στην πυρά, αντί για τα όπλα, γιατί λαός οπλισμένος ποτέ νικημένος, να πετάξουμε τα κινητά!
Στεναχωριέμαι γιατί υπάρχει μια «μουνοκρατορία», δηλαδή έχουν βγει όλες οι γυναίκες και καταγγέλλουν και δεν το κάνουμε κι εμείς τα αγοράκια που κυρίως από gay εργοδότες έχουμε τραβήξει τα πάνδεινα. Εγώ στα νιάτα μου όταν ξεκίναγα τη δουλειά, ήμουν καθημερινά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής με στρίμωχνε στα παρασκήνια. Μετά αυτό κορυφώθηκε από γηραιότερες κυρίες, από θρησκευτικούς λειτουργούς, όταν σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη και πήγαινα συχνά στο Άγιος Όρος, όπου σχεδόν με βιάσανε και πρέπει να πω ότι όλο αυτό με έχει σημαδέψει. Να σου πω -και το λέω για πρώτη φορά, να θυμηθώ να το πω και στη γυναίκα μου- όταν ήμουν στην Ε' Δημοτικού, έπαιζα με κάποιους φίλους και με ερωτεύτηκε η αδελφή των φίλων μου. Ήταν πολύ άσχημη με πολύ ωραίο σώμα όμως, η οποία μου έκανε απίστευτο bullying. Και τώρα καταλαβαίνω πολλά πράγματα για εμένα, ευτυχώς που το θυμήθηκα.
Μετά λοιπόν τον Κέβιν Σπέισι και τη Βάνα Μπάρμπα, έτσι και εγώ και ποιος ξέρει πώς θα ήταν η διεθνής μου καριέρα αν δεν είχα δεχτεί αυτό το bullying. Αυτό σε βοηθάει να δεις τα όριά σου, εσείς οι γυναίκες το καταλαβαίνετε καλύτερα, αλλά επειδή κι εγώ έχω μια έντονη θηλυκή πλευρά, χωρίς να είμαι gay, δηλαδή είμαι ομοφυλόφιλος που έγινα λεσβία οπότε μου αρέσουν οι γυναίκες, είναι λίγο περίπλοκο. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι κοινωνικό θέμα. Δεν είναι καθόλου έτσι, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει με το σώμα του και δεν χρειάζεται να πάρει την έγκριση κανενός. Με τρελαίνει όταν άνθρωποι που έχουν αμφισβητήσει το σώμα τους και τη σεξουαλικότητά τους και κάνουν τέτοια επανάσταση με τον εαυτό τους, να θέλουν την έγκριση του μπάτσου, του υπουργού και του παπά. Τα μικροαστιλίκια αυτά τα σιχαίνομαι.
Για τα όσα μπορούμε ή δεν μπορούμε ως «χαζοί»
Νομίζω ότι είμαστε υπερβολικά χαζοί, και δεν το λέω για κακό. Μην ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο μεγάλους πνευματικούς ηγέτες του πλανήτη είναι ο Βούδας ο οποίος ήταν ηλίθιος. Δηλαδή η ηλιθιότητα με την διάνοια και την ευφυΐα έχουν μια πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει. Δεν το θεωρώ κακό, ίσα-ίσα, θα ήθελα να είμαι κι εγώ πιο χαζός. Το λέω και στο πρόγραμμα «ήγγικεν η βασιλεία των ουραγών». Αυτό ζούμε τώρα, απασχολούν τη ζωή μας πρόσωπα που σε άλλη περίπτωση δεν θα τους έδινες καμιά σημασία.
Ο Καμμένος, ο Τσίπρας, ο Παππάς, είναι άτομα πολύ χαμηλού επιπέδου και αυτό με στεναχωρεί περισσότερο από όλα. Μας απασχολούν με το ζόρι, γιατί ό,τι και αν ανοίξεις θα δεις μπροστά σου αυτά τα γελοία άτομα τα οποία είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Παράδειγμα τα αγγλικά που μιλάει ο Τσίπρας και δεν είναι αστείο, παρόλο που το λέω ως αστείο στην παράσταση. Όταν έχει το θράσος ένας αγράμματος άνθρωπος να λέει αυτές τις αρλούμπες στα αγγλικά και να εκθέτει έναν ολόκληρο λαό, ανεξάρτητα αν τον έχεις ψηφίσει ή όχι, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας μου βγαίνει στο εξωτερικό και με εκθέτει, όπως στη συνάντηση του Ντόναλντ του Αμερικάνου και του δικού μας του Γκούφη, αυτό τον κάνει επικίνδυνο άτομο και ικανό για όλα. Από τη στιγμή που μας εκθέτει και δεν καταλαβαίνει τι τον ρωτάνε και τι απαντάει, είναι ικανός να κάνει ακόμα και πόλεμο και να μας μπλέξει άσχημα. Όταν έχει βγάλει το ένα παιδί του Ερνέστο και το άλλο Φοίβο-Παυλή, δεν θα δεχθεί bullying το παιδάκι αυτό; Χίλιες φορές τα πολιτικά τζάκια και «τζάνκια» από αυτούς. Έχουν τέτοια δίψα για την καρέκλα που έχουν γαντζωθεί και κάνουν τα πάντα για να κάτσουν έστω και μια μέρα παραπάνω. Είναι τραγικό και επικίνδυνο και θα ζήσουμε άσχημα πράγματα.
Για τους δικούς του haters
Νομίζω πως έχω, όπως όλοι αν μιλάς με τον τρόπο που μιλάω, αλλά γεννήθηκα έτσι. Εγώ βλέπω όλα τα μέλη του σώματος το ίδιο, στο σπίτι κυκλοφορώ γυμνός, δεν φορτίζω κάπως το θέμα, επομένως χάνει τη χυδαιότητά του, για παράδειγμα το ημίγυμνο είναι χυδαιότερο του γυμνού, στο κάτω-κάτω, το γυμνό - για αυτούς που πιστεύουν - το έχει φτιάξει ο Θεός.
Για την πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρο
Στην αρχή μού φαινόντουσαν βλακείες τα περί μαγείας της Επιδαύρου και συνεχίζω να λέω ότι μια παράσταση όταν είναι καλή όπου και να παίξει, καλή θα βγει. Ωστόσο, στην πρόβα τζενεράλε που παίξαμε όλο το έργο χωρίς θεατές, απέναντι στα βράχια, εκεί μπορώ να πω ότι έφαγα μια σφαλιάρα μεταφυσική. Βέβαια αυτή η μαγεία, όπως λένε οι παλαιότεροι, τώρα δεν υπάρχει γιατί την έχει απορροφήσει ο Νταλάρας, σε μια τραγωδία του Κιμούλη που έκανε το Χορό μόνος του. Που να αντέξει και η Επίδαυρος, όσο μαγεία και να έχει;
Για τις δικαστικές διαμάχες του και τη σάτιρα
Εντάξει, αυτά είναι μέσα στη δουλειά μας. Οι άλλοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν κοστούμια, αμπιγιέζ, εγώ έχω δικηγόρους! Δεν μπορώ να προσέχω, όταν πρέπει να αυτολογοκριθώ τόσο μου βγαίνει πείσμα. Η σάτιρα εναι εμμονική και κυρίως το ίδιο το πρόσωπο την προκαλεί, όταν δεν έχει χιούμορ, όταν δεν καταλαβαίνει. Αν δεν έχεις χιούμορ δεν είσαι καλλιτέχνης. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να δέχεσαι την κριτική, από τη στιγμή που φύσει και θέσει μπορείς να απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να μεσολαβούν νόμοι και δικαστήρια αυτό είναι γελοίο. Αυτά γίνονται για λόγους φτηνιάρικους και οικονομικούς. Μπαίνουν άλλα στη μέση, όπως η τσιγκουνιά και η έλλειψη χιούμορ. Η σάτιρα δεν έχει όρια, μιλάει για όλους, όλοι είναι ισότιμοι, οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι, οι κίτρινοι. Όλοι στη σάτιρα αντιμετωπίζονται το ίδιο, γιατί είναι αντιρατσιστική και τα όριά της, αυστηρά, τα βάζει το κοινό, ούτε δικαστήρια, ούτε τα νοσοκομεία, γιατί αυτά πάνε μαζί.
Για τις καταχρήσεις
Η Ελλάδα είναι «κανναβοχώρα» είναι η χώρα του ποτέ, του μποτέ, του πλυσίματος, του μαύρου χρήματος. Έχουμε μια μεγάλη παράδοση στα coffee shops του Άμστερνταμ κλπ., οι πρώτες ποιότητες είναι από τον Πύργο, την Καλαμάτα, όπως γίνεται και με το λάδι μας. Έχουμε το καλύτερο λάδι που το τυποποιούν οι Σουηδοί και οι Ισπανοί και το παρουσιάζουν για δικό τους. Έτσι και με την κάνναβη. Ο Τσίπρας και ο Παππάς από ό,τι τους θυμάμαι από το Πανεπιστήμιο, έτρεχαν για τον αντιαπαγορευτικό νόμο, για τη νομιμοποίηση και τώρα συζητάμε για ιατρικά και παραμύθια. Φυσικά δεν το συζητάμε, η φαρμακευτική κάνναβη πρέπει να είναι ελεύθερη.
Εγώ είμαι εναντίον όλων των απαγορεύσεων, δεν πρέπει να υπάρχουν, ούτε καν η καταστολή. Όσο απαγορεύεις τις ουσίες τις γιγαντώνεις. Δεν υπάρχει χειρότερη εξάρτηση από το τσιγάρο και το αλκοόλ, τα οποία καταστρέφουν καθημερινά κόσμο και είναι νόμιμα.
Νομίζω ότι και τα ναρκωτικά πρέπει να είναι νόμιμα, αλλά είμαι ενάντια στη φούντα γιατί έχω δει πολλούς φίλους μου να καταστρέφονται από αυτή και όχι από την πρέζα. Από την πρέζα έχω δει και φίλους που έχουν περάσει τα 70 και είναι μια χαρά, γιατί η ηρωίνη σού διώχνει το άγχος, είναι αγχολυτικό, ήταν φάρμακο της Μπάγερ και κυκλοφορούσε ελεύθερο στα φαρμακεία. Η φούντα είναι διαφορετικό, σε καταστρέφει, στο δικό μας χώρο βλέπω μουσικούς να παίζουν μαστουρωμένοι και νομίζουν ότι παίζουν καλά ενώ παίζουν χάλια.
Για «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούγλαρη
Δεν μπορώ να δω την ταινία, είναι από τις λίγες που βαριέμαι από το τρέιλερ. Δεν μου αρέσει αυτό που παρουσιάζει, ότι δεν γίνεται Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα. Δηλαδή ο Έλληνας αν είναι φασίστας δεν πρέπει να τον σκοτώσουμε; Αυτά τα αγωνιστικά, ότι δεν υπάρχει αριστερά δεν τα μπορώ. Εκείνοι που έκαναν το τελευταίο σημείωμα, ο Ναπολέων Σουκατζίδης κλπ., ήταν κομμουνιστές βαρβάτοι. Πέθαιναν και έλεγαν «Ζήτω το ΚΚΕ», ούτε καν «Ζήτω η Ελλάς». Ήταν κομμουνιστές όπως είμαι κι εγώ. Δεν μπορείς στην ταινία να μη λες ότι ήταν κομμουνιστές. Για αυτό λέω και στο πρόγραμμα ότι «περιμένουμε την επόμενη ταινία του Βούλγαρη όπου θα την κάνει για το Ολοκαύτωμα και δεν θα πρωταγωνιστούν Εβραίοι, αλλά Εσκιμώοι». Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν κομμουνιστές και ό,τι έκαναν το έκαναν για τον παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι γιατί ήταν πατριώτες. Οι πατριώτες, αυτοί που εμφανίζονται ως Έλληνες πατριώτες, ήταν δωσίλογοι και μαυραγορίτες που με τις κουκούλες έδειχναν τους άλλους και κυβερνούν μέχρι σήμερα. Πρέπει να λες τα πράγματα με το όνομά τους, για το βρώμικο ρόλο του ΚΚΕ, τα πάντα.
Θα μπω και εγώ στο κινηματογραφικό παιχνίδι και θα κάνω έναν «φαντασιακό Βελουχιώτη» για να μάθουν τα νέα τα παιδιά ότι δεν είναι έτσι, ότι δεν είναι μπανάλ να είσαι Αριστερός. Δεν είναι μόνο μια ευαισθησία ηθική, γιατί εγώ έτσι ξεχωρίζω τον Αριστερό, όταν έχει ηθική. Όμως και ένας Δεξιός μπορεί να είναι ηθικός και να μην είναι λαμόγιο, αλλά το βασικό χαρακτηριστικό ενός Αριστερού είναι η αυτοκριτική. Αν ακούσεις αυτοκριτική από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και όλους αυτούς τους απατεώνες να μου τρυπήσεις τη μύτη. Είμαστε η μοναδική χώρα παγκόσμια που δεν έχουμε τιμωρήσει τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών. Εγώ είμαι αναρχοαυτόφωτος και κομμουνιστής χωρίς το «κο».
Για την επιτυχία
Την επιτυχία που έχω από τότε που ξεκίνησα, πριν 40 χρόνια, τη συνηθίζεις γρήγορα και δεν υπάρχει μετά, δεν μου προξενεί χαρά αν και κανονικά θα έπρεπε να πέταγα. Δεν μου λέει τίποτα και συμβαίνει γενικότερα, δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα. Η επιτυχία συνηθίζεται. Όταν ετοιμάζω κάτι είναι σαν να πεθαίνω, πηγαίνω στις πρόβες και πριν τις παραστάσεις είμαι χάλια, ωστόσο αν δεν έχεις αυτή την τελειομανία, δεν κάνεις καλή δουλειά.
Φθείρομαι σωματικά και ψυχολογικά και όταν φεύγει το άγχος και η ένταση εμφανίζονται τα προβλήματα. Από την άλλη, η επιτυχία σε φέρνει σε μια ισορροπία, όχι ότι σου δίνει χαρά, ενώ αν έρθει και μια αποτυχία, που θα έρθει, θα σε ρίξει στα τάρταρα. Αλλά για να βγει κάτι καλό πρέπει προηγουμένως να βυθιστώ, γίνομαι πολύ χάλια. Για εμένα, η διαδρομή από τα παρασκήνια μέχρι τη σκηνή είναι η κόλαση. Όμως όταν βγαίνεις στη σκηνή και παίρνεις την αγάπη του κόσμου, ισορροπείς.
Για τον «Τζιμάκο»
Μου αρέσει. Μπορεί να είμαι αχάριστος, να μη χαίρομαι με όσα έχω επιτύχει, να είμαι στις μαύρες μου - όπως όταν έχασα τον αδερφό μου που ήταν μικρότερος και συγκλονίστηκα - αλλά όταν είμαι πολύ χάλια, θα βγω εδώ στην Κηφισίας, θα κάνω μια βόλτα, θα σταματήσουν τα αυτοκίνητα, θα μου κορνάρουν, θα με αγκαλιάσουν και θα ανακουφιστώ. Η αγάπη του κόσμου είναι ό,τι καλύτερο έχει αυτή η δουλειά. Ακόμα και έναν καραγκιόζη ή κάποιον που δεν σε σέβεται την ώρα που τρως και θέλει φωτογραφία, εγώ τους αγαπάω όλους γιατί είναι αυτοί που μου δίνουν δύναμη και κουράγιο.
Για τις συνεντεύξεις
Τελευταία λόγω των προσωπικών μου προβλημάτων, έχω γίνει πιο απολογητικός. Δεν είναι ωραίο. Αν το έβλεπα σε έναν συνάδελφο δεν θα μου άρεσε. Ωστόσο δεν μπορώ να κρυφτώ και να πω ψέματα, θα μιλήσω όπως αισθάνομαι. Μέχρι πριν λίγο καιρό έπαιζα ρόλο, πολλές συνεντεύξεις - και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις - τις έχω φτιάξει μόνος μου. Έπαιζα ρόλο, παρουσιάζοντας ένα τρολάρισμα, κάτι ψεύτικο και όταν παίζεις με την εικόνα σου είναι πολύ ωραίο.
Για τα επόμενα σχέδιά του
Από Δεκέμβριο, μετά το Κύτταρο, έχουμε κλείσει παραστάσεις σε Κύπρο, Κρήτη, Γιάννενα, Κέρκυρα, και εξωτερικό όπως Βρυξέλλες, Αγγλία κλπ. Μετά αυτό που θέλω να κάνω είναι ένας φαντασιακός Βελουχιώτης, για την περίοδο του Εμφυλίου που με έχει κουράσει. Πρέπει να πω ότι έχουμε ζήσει καταστάσεις με την οικογένειά μου, που τα κρύβουμε δεν τα λέμε. Για παράδειγμα, εμείς που ήμασταν Αριστεροί και ο γείτονάς μας Δεξιός, άδειαζε τους βόθρους στο σπίτι μας, ο πατέρας μου δεν έπαιρνε άδεια ούτε για μηχανάκι μέχρι και το ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο νόμισμα που έπιασα στα χέρια μου ήταν τα βουλγάρικα λέβα, γιατί οι αντάρτες στο βουνό είχαν λέβα. Γεωγραφία έμαθα από τον αντάρτη τον θείο που ήταν στη φυλακή με τον Φλωράκη.
Θέλω να κάνω το «Βάρκιζα Τέλος», να τελειώσει αυτή η μεγάλη προδοσία και στην πυρά, αντί για τα όπλα, γιατί λαός οπλισμένος ποτέ νικημένος, να πετάξουμε τα κινητά!
Αμοντάριστη η τελευταία συνέντευξη
του Τζίμη Πανούση στο Reader.gr
Η Κηδεία του Τζίμη Πανούση 17-1-2018
Στο κοιμητήριο της Νέας Μάκρης τελέστηκε η κηδεία του αγαπημένου Τζίμη Πανούση. Στο τελευταίο αντίο ήταν πλήθος κόσμου από τον χώρο του πολιτισμού, αλλά και της πολιτικής. Συγγενείς, φίλοι, καλλιτέχνες, πολιτικοί, αποχαιρέτισαν τον Τζίμη Πανούση. Μεταξύ εκείνων που έδωσαν το παρόν ήταν ο συνθέτης Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Βασίλης Λέκκας και άλλοι. Από τον χώρο της πολιτικής παραβρέθηκαν ο Μανώλης Γλέζος, αλλά και ο Βασίλης Κικίλιας. Στεφάνια απέστειλαν ο πρόεδρος της Βουλής, η ΑΕΚ, το Εθνικό Θέατρο και πολλοί άλλοι. Ξεχωριστή σημασία είχε το στεφάνι που έστειλε προς τιμή του Τζιμάκου το Κύτταρο το θρυλικό live μαγαζί όπου ο Πανούσης και οι Μουσικές Ταξιαρχές γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Ο επικήδειος του Μανώλη Γλέζου στην κηδεία του Τζίμη Πανούση
Ο Τζίμης Πανούσης αφήνει πίσω του τη σύζυγό του, τα δυο παιδιά τους και τους χιλιάδες θαυμαστές του, οι οποίοι δεν έπαψαν να γράφουν για τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη στο διαδίκτυο. Στίχους, φράσεις, όλα εκείνα που τους έκαναν να ταυτιστούν μαζί του.
ΕΙΠΑΝ για τον Τζίμη Πανούση:
Από το φιλικό μας ιστολόγιο: ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
► Παρακαλώ, διαβάστε: Μεγάλο αφιέρωμα στο Τζίμη Πανούση με άφθονο υλικό (μεταξύ των άλλων και την τελευταία του συνέντευξη, ευγενική αλλά και «αιρετική», όπως τον έχουμε συνηθίσει, ίσως όμως και τραγικά αληθινή) και έμφαση στη σχέση του με Ορθόδοξες Ιερές Μονές. Από εκεί η φώτο με τον π. Ευδόκιμο από την περίφημη Μονή Παναχράντου της Άνδρου.
Επίσης:
- Η σχέση του Τζίμη Πανούση με την Εκκλησία: "Είμαι εξομολόγος του κοινού μου" Αρκετά διαφωτιστικό άρθρο που συνοψίζει το θέμα.
- Ο Τζίμης Πανούσης (1954-2018) διαβάζει τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη... (εκεί και αρκετά links σχετικά με το θέμα της αθεΐας και της πνευματικής αναζήτησης, που παρακαλώ - αν θέλετε - να τα λάβετε υπόψιν)
Η τελευταία λέξη στη σχέση του Πανούση με την Εκκλησία, που υπαινισσόμαστε στον τίτλο, είναι η χριστιανική κηδεία του, όπως βλέπουμε εδώ. Προφανώς δεν είχε ζητήσει πολιτική κηδεία, ούτε οι δικοί του επέλεξαν κάτι τέτοιο, παρόλο που έχει γίνει "της μοδός" τα τελευταία χρόνια για τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως άθεους, ιδίως αριστερούς, όπως ο ίδιος ο Πανούσης θεωρούσε τον εαυτό του (αριστερό δηλαδή), καθώς βλέπουμε στο αφιέρωμα.
Τέλος, για να μη νομίζουν κάποιοι ότι όσο ζούσε ο μακαρίτης τον μισούσαμε, επειδή συμπεριφερόταν με επιδεικτική ασέβεια προς την Εκκλησία, και "τώρα που πέθανε" γράφουμε καλά λόγια και θέλουμε να τον «παρουσιάσουμε σαν δικό μας», είμαστε στην ευχάριστη θέση να παραθέσουμε κάτι που γράφαμε το 2010, σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις του ιστολογίου μας, ένα άρθρο για το Νικόλα τον Άσιμο:
Σαλότητες για λόγους κοινωνικής κριτικής έχουν εμφανιστεί σε αρκετά πρόσωπα, από την αρχαιότητα ακόμα (βλ. π.χ. το Διογένη και γενικά τους κυνικούς φιλοσόφους), στο δυτικοευρωπαϊκό Μεσαίωνα το έκανε αυτό ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Σέξπιρ βάζει τον Άμλετ να το παίζει τρελός, για ν' ανακαλύψει το δολοφόνο του πατέρα του (αλλά έμμεσα περνάει το μήνυμα της απελευθέρωσης μέσω της απόρριψης της συμβατικής λογικής), ενώ στα νεότερα χρόνια αρνήθηκαν τους κανόνες της συμβατικής λογικής οι σουρεαλιστές και οι ντανταϊστές, ενώ κάποιοι ξεχώρισαν ακριβώς γι' αυτό το στυλ, όπως ο Σαλβατόρ Νταλί.
Αυτούς (πλην του αγ. Φραγκίσκου) τους χαρακτηρίζω "κοσμικούς σαλούς", διότι "κόσμος" = η εκτός χριστιανισμού περιοχή της κοινωνίας. Είναι τα ξαδέρφια των "διά Χριστόν σαλών" και ως τέτοια τα τιμώ και αναγνωρίζω τη μεγάλη αξία της επιλογής τους για την αφύπνιση της κοινωνίας. Ο Νικόλας Α., ο Έτσι, είναι ένας απ' αυτούς.
Στις μέρες μας, σαλότητες κάνουν κι άλλοι, όπως ο Τζίμης Πανούσης, ο Θέμος Αναστασιάδης, ακόμα και οι Α.Μ.Α.Ν. (νυν "Ράδιο Αρβύλα"). Άξιος ο μισθός τους - βέβαια ο Νικόλας πέθανε κιόλας βαδίζοντας αυτό το δρόμο, και τούτο γιατί στο τέλος έγινε ένα με αυτό το δρόμο (...).
Προσωπικά εύχομαι να μην πεθάνουν κι άλλοι. Οι παραπάνω που αναφέρω, παρότι μερικές φορές εμφανίζονται ως βλάσφημοι (τον Πανούση βασικά εννοώ), και δυστυχώς με αυτό τον τρόπο μάλλον απομακρύνονται από το Θεό (Του κλείνουν την καρδιά τους), στην πραγματικότητα ο εχθρός που πολεμάνε είναι η υποκρισία.
Επιδιώκοντας την αυθεντικότητα, την ελευθερία και την ειλικρίνεια, ζητούν πράγματα που τα ζητούν και οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Ίσως δεν το ξέρουν οι ίδιοι, ίσως δε θα ήθελαν να τους το πει κανείς, αλλά τα αιτήματά τους είναι σοφά & πολύ χριστιανικά (να και μία εκπληκτική ανάλυση του "Μπαγάσα" από το θεολόγο Παν. Φραγκάκο). Και έχουμε αγίους που το κάνουν αυτό ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Κατά τούτο οι κοσμικοί σαλοί είναι & λίγο "διά Χριστόν σαλοί", χωρίς να το ξέρουν. Στέκονται στην αφετηρία. Ανάλογα με τις συνθήκες και με τη διάθεση της καρδιάς τους μπορεί να κάνουν το βήμα...
(...) Πέρα από συμβατικότητες, θεσμούς, τυποποιημένες "ηθικές αξίες" κ.τ.λ., υπάρχει ο πιο αντισυμβατικός όλων, ο Θεός: αντί να συντρίψει τους αμαρτωλούς, γίνεται φτωχός κι αδύναμος άνθρωπος και κάθεται να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου, για να σώσει κι αυτούς (τους συγχωρεί μάλιστα καρφωμένος στο σταυρό απ' αυτούς). Ναι, είναι ο πιο αντισυμβατικός όλων, ο Θεός: αντί να σου λύσει τα προβλήματα μια και καλή, αφού "μας αγαπάει όλους", σ' έχει και βασανίζεσαι και περιμένει να Του ζητήσεις βοήθεια, για να σου δώσει δύναμη ν' αντέξεις το πρόβλημα, χωρίς να το εξαφανίσει! Επειδή αντέχοντας αυτό το πρόβλημα γίνεσαι άγιος, κι Αυτός αυτό θέλει, να γίνεις άγιος, όχι ανθρωπάκι... Αφήνει το κακό να υπάρχει στον κόσμο, για να σώσει και τους κακούς, τους εγκληματίες, τους εκμεταλλευτές (αρκεί να μετανοήσουν), και μόνο έχει ανοιχτή την πόρτα και καλεί τα θύματα να περάσουν, να τα εφοδιάσει με τη θεία Χάρη Του, που τα κάνει ν' αντέχουν τα πάντα, όπως κι Εκείνος τα άντεξε ως άνθρωπος! Πράγματι, αυτός ο Θεός είναι τρελός - πάντως δεν έχει την τυπική λογική & την τυπική ηθική. Πιο αντισυμβατικός δε γίνεται! Κι όποιος το αντέξει!...
Ευχόμαστε συγχώρεση και ανάπαυση στις αυλές του Κυρίου όλων των αδελφών μας, και εκείνων που κατονομάζονται σ' αυτό το post και όλων των άλλων, πιστών και "απίστων".
Αμήν.
Δόξα τω Θεώ.
Τέλος, για να μη νομίζουν κάποιοι ότι όσο ζούσε ο μακαρίτης τον μισούσαμε, επειδή συμπεριφερόταν με επιδεικτική ασέβεια προς την Εκκλησία, και "τώρα που πέθανε" γράφουμε καλά λόγια και θέλουμε να τον «παρουσιάσουμε σαν δικό μας», είμαστε στην ευχάριστη θέση να παραθέσουμε κάτι που γράφαμε το 2010, σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις του ιστολογίου μας, ένα άρθρο για το Νικόλα τον Άσιμο:
Σαλότητες για λόγους κοινωνικής κριτικής έχουν εμφανιστεί σε αρκετά πρόσωπα, από την αρχαιότητα ακόμα (βλ. π.χ. το Διογένη και γενικά τους κυνικούς φιλοσόφους), στο δυτικοευρωπαϊκό Μεσαίωνα το έκανε αυτό ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Σέξπιρ βάζει τον Άμλετ να το παίζει τρελός, για ν' ανακαλύψει το δολοφόνο του πατέρα του (αλλά έμμεσα περνάει το μήνυμα της απελευθέρωσης μέσω της απόρριψης της συμβατικής λογικής), ενώ στα νεότερα χρόνια αρνήθηκαν τους κανόνες της συμβατικής λογικής οι σουρεαλιστές και οι ντανταϊστές, ενώ κάποιοι ξεχώρισαν ακριβώς γι' αυτό το στυλ, όπως ο Σαλβατόρ Νταλί.
Αυτούς (πλην του αγ. Φραγκίσκου) τους χαρακτηρίζω "κοσμικούς σαλούς", διότι "κόσμος" = η εκτός χριστιανισμού περιοχή της κοινωνίας. Είναι τα ξαδέρφια των "διά Χριστόν σαλών" και ως τέτοια τα τιμώ και αναγνωρίζω τη μεγάλη αξία της επιλογής τους για την αφύπνιση της κοινωνίας. Ο Νικόλας Α., ο Έτσι, είναι ένας απ' αυτούς.
Στις μέρες μας, σαλότητες κάνουν κι άλλοι, όπως ο Τζίμης Πανούσης, ο Θέμος Αναστασιάδης, ακόμα και οι Α.Μ.Α.Ν. (νυν "Ράδιο Αρβύλα"). Άξιος ο μισθός τους - βέβαια ο Νικόλας πέθανε κιόλας βαδίζοντας αυτό το δρόμο, και τούτο γιατί στο τέλος έγινε ένα με αυτό το δρόμο (...).
Προσωπικά εύχομαι να μην πεθάνουν κι άλλοι. Οι παραπάνω που αναφέρω, παρότι μερικές φορές εμφανίζονται ως βλάσφημοι (τον Πανούση βασικά εννοώ), και δυστυχώς με αυτό τον τρόπο μάλλον απομακρύνονται από το Θεό (Του κλείνουν την καρδιά τους), στην πραγματικότητα ο εχθρός που πολεμάνε είναι η υποκρισία.
Επιδιώκοντας την αυθεντικότητα, την ελευθερία και την ειλικρίνεια, ζητούν πράγματα που τα ζητούν και οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Ίσως δεν το ξέρουν οι ίδιοι, ίσως δε θα ήθελαν να τους το πει κανείς, αλλά τα αιτήματά τους είναι σοφά & πολύ χριστιανικά (να και μία εκπληκτική ανάλυση του "Μπαγάσα" από το θεολόγο Παν. Φραγκάκο). Και έχουμε αγίους που το κάνουν αυτό ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Κατά τούτο οι κοσμικοί σαλοί είναι & λίγο "διά Χριστόν σαλοί", χωρίς να το ξέρουν. Στέκονται στην αφετηρία. Ανάλογα με τις συνθήκες και με τη διάθεση της καρδιάς τους μπορεί να κάνουν το βήμα...
(...) Πέρα από συμβατικότητες, θεσμούς, τυποποιημένες "ηθικές αξίες" κ.τ.λ., υπάρχει ο πιο αντισυμβατικός όλων, ο Θεός: αντί να συντρίψει τους αμαρτωλούς, γίνεται φτωχός κι αδύναμος άνθρωπος και κάθεται να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου, για να σώσει κι αυτούς (τους συγχωρεί μάλιστα καρφωμένος στο σταυρό απ' αυτούς). Ναι, είναι ο πιο αντισυμβατικός όλων, ο Θεός: αντί να σου λύσει τα προβλήματα μια και καλή, αφού "μας αγαπάει όλους", σ' έχει και βασανίζεσαι και περιμένει να Του ζητήσεις βοήθεια, για να σου δώσει δύναμη ν' αντέξεις το πρόβλημα, χωρίς να το εξαφανίσει! Επειδή αντέχοντας αυτό το πρόβλημα γίνεσαι άγιος, κι Αυτός αυτό θέλει, να γίνεις άγιος, όχι ανθρωπάκι... Αφήνει το κακό να υπάρχει στον κόσμο, για να σώσει και τους κακούς, τους εγκληματίες, τους εκμεταλλευτές (αρκεί να μετανοήσουν), και μόνο έχει ανοιχτή την πόρτα και καλεί τα θύματα να περάσουν, να τα εφοδιάσει με τη θεία Χάρη Του, που τα κάνει ν' αντέχουν τα πάντα, όπως κι Εκείνος τα άντεξε ως άνθρωπος! Πράγματι, αυτός ο Θεός είναι τρελός - πάντως δεν έχει την τυπική λογική & την τυπική ηθική. Πιο αντισυμβατικός δε γίνεται! Κι όποιος το αντέξει!...
Ευχόμαστε συγχώρεση και ανάπαυση στις αυλές του Κυρίου όλων των αδελφών μας, και εκείνων που κατονομάζονται σ' αυτό το post και όλων των άλλων, πιστών και "απίστων".
Αμήν.
Δόξα τω Θεώ.
► Panteleimon Krouskos: Με την εκδημία του Τζίμη Πανούση αποκαλύφθηκε ότι είχε και αυτός μια πνευματική ανησυχία και οντότητα. Ω έκπληξη για εμάς τους περισσότερους που θρησκεύουμε ανοιχτά. Το τεράστιο στοίχημα αγαπητοί, είναι να αναγνωρίζουμε ή να υποψιαζόμαστε ότι πίσω από τον καθένα μας υπάρχει πνευματική οντότητα και αξία όταν ακόμα είναι αυτός εν ζωή και στην πιο προκλητική του στάση ακόμα. Ιδιαίτερα στους ευφυείς ανθρώπους, οι οποίοι γνωρίζουν πως να καμουφλάρονται από τους πολλούς. Ο Τζίμης Πανούσης είπε το εξής ταπεινό: Επέλεξα να κάνω και τις δυο φορές θρησκευτικό γάμο γιατί δεν μ αρέσει ο πολιτικός. Θα ήθελα να ανάβω κεράκια σε εκκλησίες, αλλά είμαι κομπλεξικός γιατί μεγάλωσα σε αρνητικό με την εκκλησία περιβάλλον. Ποιος έχει το θάρρος να εκφράζεται έτσι; Οι περισσότεροι ότι τους τυραννάει σαν κόμπλεξ το βαφτίζουν αρετή και ανωτερότητα.
Μας φάγανε οι δήθεν, οι πολιτισμένοι και τα χτικιά,
μα «κουράγιο πατριώτες» εμείς
«δεν πέσαμε στην φάκα είμαστε φρικιά».
«Μας τη φέραν οι βάρβαροι μας φλομώσαν στο ψέμα,
μας τρελάναν στα πέναλτι και δεν έχουμε τέρμα».
«Μα κουράγιο πατριώτες, είμαστε εφτάψυχοι».
Πάντως φεύγοντας εκείνος, έκλεισε ένα μέγα κεφάλαιο. Από δω και μπρος δεν βγαίνουν πια ιδιαίτεροι άνθρωποι στον χώρο που υπηρέτησε. Μόνο εργοστασιακά μοντέλα μαζικής παραγωγής. 15 Ιανουαρίου 2018 στις 10:47 π.μ.
► Christina Chiou: Το αστείρευτο μοναδικό εναλλακτικό χιούμορ καυστικής σάτιρας και διαμαρτυρίας του κατεστημένου δεν είναι κάτι που θα ενοχλούσε με την παραφωνία των στίχων και της μουσικής από τα τραγούδια του την αρμονία και μελωδία της μουσικής των Αγγέλων! Το Σόου μπορεί να τέλειωσε αλλά όχι το χειροκρότημα! Οι χαρισματικοί άνθρωποι μας δείχνουν πάντα με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο ότι αν δεν γίνεται ν' αλλάξει κάτι μπορούμε να το απαλύνουμε! Μέσα από τη σάτιρα ο Τζίμης ξάφνιαζε και ξόρκιζε το κακό παίρνοντάς το ανώδυνο ώστε να μπορούμε να το αντέχουμε! Εξάλλου η ζωή είναι ένα τεράστιο τσίρκο! ...Καλό Ταξίδι Τζιμακο! 14 Ιανουαρίου στις 6:50 μ.μ.
► Γωγώ Ατζολετάκη: Πάει κι ο Τζιμάκος !!! Κάτι τέτοιες ώρες παγιώνεται μέσα μου η πεποίθηση πως πρέπει να ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΜΕ το πέρασμά μας απ' αυτή τη ζωή κάθε μέρα, κάθε στιγμή... Με κάθε μας ενέργεια... με κάθε μας πράξη αγάπης... με κάθε μας καλό λόγο. Με κάθε κίνηση που ξεφεύγει από τον εγωιστικό μικρόκοσμό μας. Γιατί δεν ξέρουμε ποιο δευτερόλεπτο θα εμφανιστεί ο Μαύρος Καβαλάρης !!! 14 Ιανουαρίου στις 2:56 π.μ.
Ο Τζίμης Πανούσης μόλις τρεις μήνες πριν «φύγει» από τη ζωή.
«Το κοινό μας διαρκώς ανανεώνεται, προστίθενται «νέα μέλη» και φεύγουν και «παλαιότερα» εις άλλον κόσμο. Αλλά δεν τους χάνουμε αυτούς. Αυτοί μας δίνουν δύναμη και μας κρατάνε. Τι είμαστε; Σκουλήκια είμαστε, λίπασμα για τις ντομάτες. Δεν έχουμε και σε μεγάλη υπόληψη το είδος το δικό μας, το ανθρώπινο. Είμαι υπερβολικός στον λόγο, αλλά λέω πάντα αλήθεια. Πολεμάω το θάνατο καθημερινά από τότε που γεννήθηκα και αυτός ο αγώνας είναι ένα πινγκ πονγκ, κάνουμε πρόβες θανάτου στον ύπνο μας».
Βίντεο: Θα πάρω σιδερόβεργα Παναγιά μου,
βρε θα πάρω σιδερόβεργα, μολότοφ κι αλυσίδες
και θα τα κάνω βίδες. Ηχητικό απόσπασμα από το τραγούδι
"Π.Χ." του Τζίμη Πανούση από το δίσκο "Κάγκελα Παντού".
Πληροφορίες:
ΑΠΕ ΜΠΕ και wikipedia.org
«Εν Άνδρω» 03 Μαΐου 2016.
Φωτογραφίες: www.google.gr
Βίντεο: www.YouTube Τζίμης Πανούσης
www.tzimakospanousis.gr
πηγή αφιερώματος: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
Συνέντευξη στο RockOverdose.gr που έδωσε στο περιοδικό το 2015.
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ / ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ / ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ
video: (ANT1, 09-12-2015) ο Τζίμης
Πανούσης στο The 2Night Show
Τα προβατάκια - 1987 Στίχοι, Μουσική: Τζίμης Πανούσης. Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια / άντε με ντουντούκες και πανό / θέλουνε να διώξουνε τις στάνες του θανάτου / θέλουν περισσότερο σανό / Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια / θέλουνε ν’ αλλάξουνε βοσκό / έξω ο Αμερικάνος καουμπόη / ζήτω ο μοντέρνος Γκορμπατσώφ.
Κι εγώ απ’ το πεζοδρόμιο να παρακολουθώ / μίζερο τσοπανόσκυλο περιθωριακό / μα σαν πλακώσουν λύκοι, τα πρόβατα σκορπίζουνε / και πάλι σαν μαλάκας θα καθαρίσω εγώ
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια / άντε με ροκάνες και κασκόλ / έχουν στα λαρύγγια τους φωτοβολίδες / και χαροπαλεύουν για ένα γκολ.
Ναγκασάκι - 1984 Στίχοι, Μουσική: Τζίμης Πανούσης. Ηλιοβασιλέματα στους υπονόμους / σκοπιές με ευζώνους σε καρτ ποστάλ / Θαμμένοι παρέα μ’ ατομικά κεφαλάκια / από πυραύλους Πέρσιν και Κρουζ / Κι ο συγκάτοικος μου ακόμα γουστάρει / μόνο πυραύλους σοσιαλιστικούς / Zεις πρωτοπόρο Ναγκασάκι / σε κάθε δρόμο, κάθε σοκάκι Ναγκασάκι
Επική «συνέντευξη» απευθείας από τον Άδη Κορνηλίου Καστοριάδη στον Τζιμάκο Πανούση: Σύγχρονοί «Νεκρικοί Διάλογοι». Σάτιρα, ιστορία, βαθιά ουσία και νοήματα ξεκάθαρα δυστυχώς όμως απόλυτα ξένα για τον μέσο Νεοέλληνα.
Μονοπάτι Φωτός 17 Δεκεμβρίου 2014: Κανελόριζα: Το τραγούδι είναι γνωστό σε διάφορες παραλλαγές, εκτός από τη Μικρά Ασία τραγουδιέται σχεδόν όμοια και στη Θράκη. Το συναντάμε επίσης στην Κρήτη με διαφορετικούς στίχους. Καρσιλαμάς σε εννιάσημο και επτάσημο ρυθμό που εναλλάσσονται. Τραγούδι με προέλευση από την επαρχία Λυδίας στα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Ο ρυθμός του κομματιού στον πρώτο στίχο κάθε στροφής είναι 9/8 (2-3-2-2), ενώ στο δεύτερο στίχο αλλάζει και γίνεται 7/8 (3-4), χορεύεται στα βήματα του «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΟΥ» και κινείται μελωδικά σε δρόμο Σαμπά. Το τραγούδι υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές. Το συναντάμε και στη Θράκη αλλά και στην Κρήτη με διαφορετικό όμως στίχο. Εδώ το ακούμε από τον ταλαντούχο Τζίμη Πανούση.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι:
3 σχόλια:
Kαλό Παράδεισο Τζιμάκο!
Εξαιρετικό αφιέρωμα, κατά τη γνώμη μου.
Βέβαια και εδώ χρειάζεται προσοχή: να μην τον "αγιοποιήσουμε" κιόλας τον συγχωρεμένο. Ο Θεός ξέρει, εμείς ευχόμεθα.
Σημαντικό, κατά τη γνώμη μου: κηδεύτηκε χριστιανικά, όπως βλέπω εδώ, αν καταλαβαίνω σωστά: http://www.iefimerida.gr/news/389894/sygkinisi-stin-kideia-toy-tzimi-panoysi-kallitehnes-kai-politikoi-eipan-teleytaio-antio. Δεν του έγινε "πολιτική κηδεία" και τα τοιαύτα.
Ενδιαφέρον επίσης (εμένα δηλαδή με συγκλόνισε) αυτό που γράφει παραπάνω ο π. Παντελ. Κρούσκος: Ο Τζίμης Πανούσης είπε το εξής ταπεινό: Επέλεξα να κάνω και τις δυο φορές θρησκευτικό γάμο γιατί δεν μ' αρέσει ο πολιτικός. Θα ήθελα να ανάβω κεράκια σε εκκλησίες, αλλά είμαι κομπλεξικός γιατί μεγάλωσα σε αρνητικό με την εκκλησία περιβάλλον.
Ο Κύριος να τον αναπαύσει. Αυτό μόνο.
Με αγάπη Χριστού
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Σας ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σας σχόλια κ. Ρηγινιώτη.
Φυσικά και δεν αγιοποιούμε κανέναν παρά μόνο χαιρόμαστε
με εγκάρδιες ευχές για την απρόσμενη κατ' εμέ μεταστροφή του
εφόσον και κηδεύτηκε χριστιανικά όπως βλέπετε και στα βίντεο
της κηδείας του και είχε πνευματικό τον π. Ευδόκιμο.
Τελεύτηκε με Μετάνοια και χαρμοσύνως το «βροντοφωνάζουμε»
αφού και οι Άγγελοι στον Ουρανό χαροποιούνται
συνχαιρόμεθα κι εμείς μαζί τους.
Ο Θεός να τον Αναπαύσει.
Δημοσίευση σχολίου