Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης
Αθήνα 1952 - † Άγιον Όρος 1 Ιουνίου 2014
Ο μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Έζησε στο Άγιον Όρος περίπου 35 χρόνια. Ασχολήθηκε με την αγιογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει εκδώσει 62 βιβλία κι έχει γράψει περισσότερα από χίλια άρθρα.
Έργα του έχουν μεταφρασθεί σε άλλες γλώσσες κι έχουν βραβευθεί. Έχει σειρά ομιλιών, κατόπιν προσκλήσεων μητροπόλεων, Πανεπιστημιών και συλλόγων, στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος ως εισηγητής σε 80 συνέδρια.
Έχει διατελέσει αρχιγραμματεύς της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους. Υπήρξε από εικοσαετίας αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού «Πρωτάτον» και μέλος επιφανών συλλόγων. Ήταν Γέροντας από 25ετίας της Καλύβης Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος - Κουτλουμουσίου, της οποίας διετέλεσε Δικαίος. Θεωρήθηκε ο πολυγραφότερος σύγχρονος Αγιορείτης.
«Στο λυκόφως της δεύτερης χιλιετίας και στο λυκαυγές της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας ο άνθρωπος παραμένει ταραγμένος, συγχυσμένος και φοβισμένος, αρνούμενος να εγκαταλειφθεί στα χέρια του Θεού, για την ανακαίνιση και μεταμόρφωσή του. Κλείνεται στον ατομισμό του και, παρά τις κάποιες κινήσεις του προς έξοδο από το εγώ του, παραμένει δέσμιος της αμαρτίας και των δαιμονικών πλεκτανών. Μερικές φορές φαίνεται επιτυχής η πολεμική του διαβόλου, με τον παρασυρμό πολλών σε πολλά. Για την Εκκλησία δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Η χάρη και η πείρα της θεραπεύει, παρηγορεί, ανασταίνει και μεταμορφώνει τους μετανοούντες, αρκεί να το θελήσουν και ηρωικά ν' αγωνισθούν και να συνεργασθούν με τη θεία Χάρη. Αρκετοί παλαιότεροι και νεώτεροι Αγιορείτες, ανακαινισμένοι και μεταμορφωμένοι, μετά μακρά υπομονετική άσκηση, μας πιστοποιούν το εφικτό του αγώνος παθοκτονίας προς ελευθερία.» (Από το βιβλίο «Άγιον Όρος Και Κόσμος». Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2003)
Αφιέρωμα στον μακαριστό Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2016 στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ι. Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ιερομόναχος Χρυσόστομος Αγιορείτης, Υποτακτικός του Γέροντος και συντόνισε ο Διευθυντής Προγράμματος του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία».
Όπως είπε στην έναρξη της εκδήλωσης, αναφερόμενος στον μακαριστό Γέροντα: «Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για ανθρώπους που το μέγεθός τους, ο πνευματικός πλούτος τους, η προσφορά τους, αγγίζουν όλη την οικουμένη.». Ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην συνεργασία που είχε καθιερώσει ο Γέροντας Μωυσής με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της «Πειραϊκής Εκκλησίας».
Το λόγο πήρε αμέσως μετά ο Ιερομόναχος Χρυσόστομος Αγιορείτης, υποτακτικός του Γέροντα για 20 χρόνια, μέχρι και την κοίμηση του. Σκιαγραφώντας αυτήν την μεγάλη μορφή, σημείωσε ότι ήταν ένας άνθρωπος που εκδαπάνησε τη ζωή του στην σπορά του λόγου του Θεού και ζούσε έναν συνεχή Γολγοθά.
Ο Γέροντας Μωυσής γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Στα νεανικά του χρόνια διακρίθηκε για την φιλομάθεια του και την μεγάλη του αγάπη στα βιβλία. Σε ηλικία 20 ετών κατατάχθηκε στον στρατό και υπηρέτησε ως Λοχίας Πυροβολικού. Ο νους του όμως και η καρδιά του ήταν στον κόσμο της Αθωνικής Πολιτείας. Η συναναστροφή του με πολλούς Αγιορείτες Πατέρες στο Μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα, της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, αλλά και ο ένθεος πόθος του για την μοναχική ζωή, θα τον βοηθήσουν να γίνει μοναχός.
«Πηγαίνοντας για το Άγιον Όρος πήγαινα με το δέος των παιδικών μου οραμάτων. Η νεανική μου φαντασία είχε πολλές φορές διαβεί καλντερίμια, κόρδες, τέμπλα ιερών ναών, σκάλες καμπαναριών, στασίδια που τρίζανε, κι είχα ασπασθεί γεροντικά χέρια, πολλές μα πολλές φορές στ' άχρωμα νεανικά όνειρά μου. Όμως παρόλα αυτά πρέπει να πω πως δεν είχα αποφασίσει από μικρός να μονάσω. Ήθελα όμως πολύ να ιερωθώ. Γι' αυτό και το παρατσούκλι μου στο Δημοτικό ήταν «πάτερ». Δεν ήταν λίγες οι λειτουργίες που είχα «ιερουργήσει» μικρός στην αυλή μας ή λίγοι οι επιτάφιοι και τα κηρύγματα πάνω σ' ένα σκαμνί ή οι καταγραφές σε τετράδια ατέλειωτα των επισκέψεών μου σε μονές, ναούς, παρεκκλήσια, εικόνες και πατέρες. Τι αθώα χρόνια! Ωραία. (Αγιορείτικο μεσονυκτικό, Εκδόσεις Αρμός, Οκτώβριος 2005)
Και η αφήγηση του π. Χρυσοστόμου συνεχίζει:
«Το 1974 εισέρχεται ως δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, στην οποία θα μείνει για μία δεκαετία. Προσευχή, Ναός και μελέτη θα γίνουν η καθημερινή του βιωτή. Εκεί στην Σιμωνόπετρα επιδεινώνεται η ασθένεια του στο ήπαρ. Υπομένει τον Σταυρό του και ανεβαίνει τον προσωπικό του Γολγοθά. Ώρες ατελείωτες πόνου και δοκιμασίας.»
Το 1985, με την ευχή του Γέροντα Αιμιλιανού, καθηγουμένου τότε της Μονής, εγκαθίσταται στην Ιερά Κουτλουμουσιανή Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στην Καλύβη του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Η υγεία του Γέροντα συνεχώς και με γρήγορο ρυθμό επιδεινώνεται.
«Το 1974 εισέρχεται ως δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, στην οποία θα μείνει για μία δεκαετία. Προσευχή, Ναός και μελέτη θα γίνουν η καθημερινή του βιωτή. Εκεί στην Σιμωνόπετρα επιδεινώνεται η ασθένεια του στο ήπαρ. Υπομένει τον Σταυρό του και ανεβαίνει τον προσωπικό του Γολγοθά. Ώρες ατελείωτες πόνου και δοκιμασίας.»
Το 1985, με την ευχή του Γέροντα Αιμιλιανού, καθηγουμένου τότε της Μονής, εγκαθίσταται στην Ιερά Κουτλουμουσιανή Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στην Καλύβη του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Η υγεία του Γέροντα συνεχώς και με γρήγορο ρυθμό επιδεινώνεται.
Το 1997 υποβάλλεται σε μεταμόσχευση ήπατος. Τα νοσοκομεία θα γίνουν το δεύτερο σπίτι του. Ως μοναχός υπήρξε φιλακόλουθος και ακριβής. Τα χαρίσματα του πολλά. Επί ώρες στο γραφείο του συνεχώς έγραφε για την Εκκλησία, για τον πονεμένο άνθρωπο, για το Άγιον Όρος.
Συνέγραψε 62 βιβλία.
Τα τηλεφωνήματα καθημερινά άπειρα. Συνεχώς απαντάει σε επιστολές από όλο τον κόσμο. Προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων και όσον είναι δυνατόν να δώσει λύση στα προβλήματα τους.
«Περιέρχεται πόλεις και χωριά, για την διάδοση του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας. Αν και το σώμα του ήταν ασθενικό, το φρόνημα του ήταν ακμαίο. Παραμένει απλός, προσιτός, εγκάρδιος, αληθινός. Οι ακολουθίες ήταν η αγαπημένη του ανάπαυση. Η Καλύβη δεν είχε συγκεκριμένο ωράριο για τους επισκέπτες, προκειμένου να μπορεί να τους δέχεται όλες τις ώρες, καθ᾽ όλη την διάρκεια της ημέρας. Άνθρωπος ελεύθερος, που δεν πίεζε και δεν ανάγκαζε ποτέ.»
Τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του, η υγεία του χειροτερεύει και ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, τα περνά συνεχώς στα νοσοκομεία. Το Νοέμβριο του 2013 θα εξέλθει για τελευταία φορά από το αγαπημένο του Άγιον Όρος.
Τα τηλεφωνήματα καθημερινά άπειρα. Συνεχώς απαντάει σε επιστολές από όλο τον κόσμο. Προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων και όσον είναι δυνατόν να δώσει λύση στα προβλήματα τους.
«Περιέρχεται πόλεις και χωριά, για την διάδοση του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας. Αν και το σώμα του ήταν ασθενικό, το φρόνημα του ήταν ακμαίο. Παραμένει απλός, προσιτός, εγκάρδιος, αληθινός. Οι ακολουθίες ήταν η αγαπημένη του ανάπαυση. Η Καλύβη δεν είχε συγκεκριμένο ωράριο για τους επισκέπτες, προκειμένου να μπορεί να τους δέχεται όλες τις ώρες, καθ᾽ όλη την διάρκεια της ημέρας. Άνθρωπος ελεύθερος, που δεν πίεζε και δεν ανάγκαζε ποτέ.»
Τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του, η υγεία του χειροτερεύει και ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, τα περνά συνεχώς στα νοσοκομεία. Το Νοέμβριο του 2013 θα εξέλθει για τελευταία φορά από το αγαπημένο του Άγιον Όρος.
«Είναι δυνατή η μοναξιά ν’ αρρωστήσει και να εξουθενώσει τον άνθρωπο. Μα η αγάπη είναι πιο κραταιή, να γιάνει και ν’ αναστήσει τον κόσμο όλο. Η ακατανίκητη ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία πρέπει να διοχετευθεί σωστά. Πρώτα-πρώτα πρέπει να πιάσουμε κάποτε κουβέντα με αυτόν τον άγνωστο εαυτό μας. Κουβέντα ειλικρινή, τίμια, θαρρετή. Να βρούμε στα βάθη μας την κριμένη αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Κουβέντα πρόσωπο προς πρόσωπο, δίχως προσωπείο, με τον ένα, μόνο, ...Διαβάστε περισσότερα »
Ξημερώματα Κυριακής 1ης Ιουνίου 2014, των Αγίων Πατέρων, ο σεβάσμιος Γέροντας Μωυσής θα αφήσει την τελευταία του πνοή, στο Επισκοπείο της Καστοριάς, όπου τον φιλοξενούσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ. Κάπου εκεί ολοκληρώθηκε σε κλίμα συγκίνησης και σιωπής, η ομιλία του π. Χρυσοστόμου, για τον Γέροντα του.
Μετά το πέρας της ομιλίας, προβλήθηκε video (βλ. παρακάτω). Περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, και αποσπάσματα από ομιλίες του μακαριστού Γέροντα για την πνευματική ζωή.
Μετά το πέρας της ομιλίας, προβλήθηκε video (βλ. παρακάτω). Περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, και αποσπάσματα από ομιλίες του μακαριστού Γέροντα για την πνευματική ζωή.
Άρθρα του αγίου Γέροντος Μωυσή:
Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας
(Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†))
Ο κόσμος αυτός που ζούμε είναι όλο πόνους, πίκρες, θλίψεις, απογοητεύσεις, στενοχώριες, δοκιμασίες και δυσκολίες. Όπου να σταθείς, ό,τι ν’ αντικρύσεις, και ό,τι ν’ ακούσεις θα ’χει σχέση με την αμαρτία, την αδικία και τον θάνατο. Φαίνεται σαν να έχει νικήσει τον κόσμο η πονηρία και το κακό, σαν να κυριαρχεί κι εξουσιάζει ο δαίμονας, σαν ν’ απομακρύνθηκε ο Θεός, να κουράσθηκε, να βαρέθηκε τα συνεχή λάθη μας. Ο αόρατος Θεός σαν να στέκει πολύ μακρυά ως βουβός και κουφός.
Όμως, αγαπητοί μου, δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί να φαίνεται ότι νίκησε η κακία και υποδούλωσε τους πάντες, να φαίνεται ότι απουσιάζει ο Θεός και ότι κρύβεται, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιστέκονται στο κακό, ούτε είναι λίγοι αυτοί που βρήκαν μέσα τους τον Θεό ή ακόμη μέσα στον πόνο, στη δυστυχία και στον κατατρεγμό.
Ορισμένοι εύκολα σκανδαλίζονται από τη μη άμεση επέμβαση του Θεού στη ζωή τους, ότι δεν τους ακούει, δεν τους προσέχει, δεν απαντά στα καυτά ερωτήματα που τους πνίγουν. Ο Θεός όμως που επιβλέπει τα δέντρα, τα φυτά, τα άνθη, τα στρουθία, τα ζώα, τα ζωύφια κι έχει μετρημένες τις τρίχες της κεφαλής μας, λέτε να μην ενδιαφέρεται για τα παιδιά του; Η παρουσία του μπορεί να είναι αόρατη, σιωπηλή, διακριτική, ευγενική, νηφάλια, και σιγαλή. Να μιλά στις καρδιές, να δίνει υπομονή, ελπίδα, χάρη και χαρά. Να μην αφήνει τη δαιμονοκίνητη απελπισία να κυριεύσει την ψυχή και να την καταταλαιπωρήσει πρόωρα.
Έχουμε ένα Θεό απρόσμενο, όλο εκπλήξεις και κρυμμένα θαύματα. Να έρχεται την τελευταία στιγμή, εκεί που καθόλου δεν τον περιμένεις, εκεί που όλα έχουν σβήσει κι έχουν χαθεί. Μακάριοι όσοι υπομένουν, ελπίζουν, προσεύχονται, ακόμη και όταν δεν λαμβάνουν το ποθούμενο. Ευλογημένοι όσοι ειρηνικά και ατάραχα αποδέχονται το θέλημα του Κυρίου, ακόμη και τον φοβερό θάνατο. Πιστεύω πως αυτοί είναι οι πιο προνομιούχοι στην αγκαλιά του Θεού. Το πιο μεγάλο θαύμα είναι η δυνατή αίσθηση της παρουσίας του Θεού στην καρδιά του πιστού, όταν δεν υπάρχει κανένα φως από πουθενά.
Είναι γεγονός και μεγάλη αλήθεια πως ο πόνος με τα πλοκάμια του έχει αγκαλιάσει σφιχτά όλους τους ανθρώπους της γης. Κανένας δεν μπορεί να του ξεφύγει. Γιατί τόσος πολύς και αβάσταχτος πόνος; Γιατί να βασανίζονται αθώα παιδάκια και ανήμποροι γέροι, που στη ζωή τους δεν πείραξαν ούτε μυρμήγκι και η ζωή τους όλη ήταν γεμάτη καλωσύνη, θυσία και προσφορά; Γιατί να μην παρεμβαίνει άμεσα ο Θεός; Γιατί να παρακολουθεί από μακρυά τα τεχνουργήματα της κακίας; Γιατί να μην έχουμε μια δυναμική παρουσία του Θεού; Να διαλύσει έγκαιρα τις ραδιουργίες των πονηρών, τα τεχνάσματα των δαιμόνων, τις καταστροφικές φυσικές εκτροπές; Γιατί να μη βλέπουμε τον Θεό και απλά να τον αφουγκραζόμαστε ή να τον υποψιαζόμαστε; Δυσκολοαπάντητα ερωτήματα.
Η ανθρώπινη λογική αντιδρά κάποτε βίαια στη θεϊκή αυτή στάση και δεν γίνεται κατανοητή και ανεκτή. Ο Θεός όμως δεν κινείται με τη δική μας κοντόθωρη λογική και συμφέρουσα προοπτική. Η αορασία, η απουσία, σιωπή και ησυχία του Θεού ενοχλεί υπερβολικά τους ανυπόμονους, που απαιτούν μια άμεση λύση, δίχως άσκοπες, καθώς λέγουν, καθυστερήσεις. Η ανθρώπινη αυτή απαίτηση έχει εγωισμό, ατομισμό, ανυπομονησία, φιλαυτία, αυθάδεια, ασέβεια, ανυπακοή, υστεροβουλία, ιδιοτέλεια, νοσηρότητα, αναίδεια.
Αν ο άνθρωπος, αδελφοί μου, φθάσει με τη χάρη του Θεού να μην απαιτεί τίποτε, να μην προσδοκά τίποτε, να μην τον φοβίζει η θανατηφόρα ασθένεια, είναι όντως μακάριος, αληθινό και αγαπητό τέκνο του Θεού. Αυτή η αταραξία, η αφοβία, η εγκατάλειψη στον Θεό είναι πρόγευση του παραδείσου. Ο άνθρωπος, που ξεγελάσθηκε, πικράθηκε, πόνεσε, απογοητεύθηκε και στέκει και χαίρει στα παθήματά του μαζί με τον Απόστολο Παύλο, κι ενδυναμώνεται στην ασθένεια και χαίρεται στα δεσμά του, έχει τη μεγάλη παραμυθία, τη μοναδική παρηγορία του πανσθενουργού Αγίου Πνεύματος, του γλυκύτατου Παρακλήτου, που τα πάντα χορηγεί αέναα.
Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, “Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας”. Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Αγρίνιο 2011, σελ. 15.
ένα κλικ στις φωτογραφίες
Βίντεο: Η ταφή του γέροντος Μωυσή στο Κυριακό της
Σκήτης Κουτλουμουσίου Άγιον Όρος 2 Ιουνίου 2014.
1:14:50 Η παρουσία του Θεού στη
ζωή μας μιλά ο Μωυσής Αγιορείτης
Από το Άγιον Όρος στον Ουρανό
1:51:03 Ομιλία Γ. Μωϋσή Αγιορείτη
Μωϋσής Αγιορείτης -
Οι χριστιανοί σήμερα
Μωϋσής Αγιορείτης Περί
Ταπείνωσης και Υπερηφανείας
ο π. Χρυσόστομος μιλά
για τον Γέροντα Μωυσή
