Αέναη επΑνάσταση: Ν. Λυγερός: Από τον Άγιο Νικόλαο στον Άγιο Βασίλειο - Δίχως Άγιους ποια θα ήταν τα παραδείγματα των ανθρώπων; (video)

Διάλεξη Ν. Λυγερού: Από τον Άγιο Νικόλαο στον Άγιο Βασίλειο. Takadum, Αγίου Μηνά 1, Θεσσαλονίκη

Δίχως Άγιους ποια θα ήταν τα παραδείγματα των ανθρώπων; Ποιο θα ήταν το όραμα της εξέλιξής τους αν η αγιοσύνη ήταν απαγορευμένη; Πώς θα ήξεραν τι σημαίνει να κάνουν το καλό; Αν έφταναν οι παπάδες θα το ξέραμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε τους Άγιους.

Έτσι όσοι απαγορεύουν την ύπαρξή τους και τη δράση τους διαπράττουν ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, μια πράξη βαρβαρότητας που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Αν απαγορεύεις την εξαίρεση δημιουργείς δόγμα και δεν είσαι πια πιστός αλλά θρήσκος. Άλλο πίστη κι άλλο θρησκεία. Μόνο οι πιστοί βοηθούν τους αθώους.

Οι θρήσκοι είναι απλώς μια άλλη επανάληψη των Φαρισαίων και των Γραμματέων, τίποτα περισσότερο. Αλλά δεν πρέπει να σ’ ενοχλεί αφού δεν πρόκειται να εισβάλλουν στο Βασίλειο των Ουρανών. Θέλουν την εξουσία της γης, αδιαφορούν για το κλέος του ουρανού. Είναι γήινα προϊόντα, εκφυλισμός φωτός. Ίδιες σκιές που τροφοδοτούν τη λήθη δίχως να επηρεάζουν επί της ουσίας την αλήθεια. Έτσι η αμισεία έχει νόημα για να σωθεί ο κόσμος των αθώων.

• Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Από τον Άγιο Νικόλαο στον Άγιο Βασίλειο». Takadum, Αγίου Μηνά 1, Θεσσαλονίκη. Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016, ώρα: 18.00 Αφίσα

...και οι φωτογραφίες της διάλεξης

Η παράδοση των Χριστουγέννων

Στην αρχή δεν ήξεραν για αυτήν την παράδοση των Χριστουγέννων και δεν είχαν συνδυάσει τη γιορτή του Αγίου Νικολάου και εκείνην του Αγίου Βασίλη.

Τώρα όμως είχαν μάθει ότι υπήρχε μια γέφυρα δώρων που δημιουργούσε μία γέφυρα μεταξύ τους. Έτσι κάθε ημέρα περίμεναν ένα δώρο χωρίς καν να το ζητήσουν. Ήταν η χαρά της ψυχής. Είχαν συνεννοηθεί μαζί του σαν την αλεπού με τον Μικρό Πρίγκηπα. Πού να τολμήσει να κάνει μια εξαίρεση! Αυτό χαροποιούσε ακόμα περισσότερο τις ψυχές τους, γιατί ήταν δεδομένος σαν τον ήλιο της επόμενης ημέρας. Το ήθελε η παράδοση, το ήθελε κι αυτός. Έτσι δεν ήταν ανάγκη να το ζητήσουν. Είχαν μόνο τη χαρά της απόλαυσης και της αξιοποίησης.

Ζούσαν κάθε ημέρα την έννοια της πολυκυκλικότητας και αυτό τις έφερνε πιο κοντά στη βαθύτητα. Είχαν μάλιστα το δικαίωμα παρέμβασης. Έτσι, ανάλογα με τη χαρά που τους προκαλούσε, μπορούσαν να ζητήσουν κάτι που τις άγγιζε περισσότερο.

Στο κάτω κάτω της γραφής δεν υπήρχε κανένας περιορισμός για τις χάρες. Αυτό ήταν το καλό με την τεράστια ψυχή. Τις ένιωθε γιατί ήταν και μέσα τους. Δεν είχαν τα προβλήματα της επικοινωνίας ούτε καν της συνεννόησης, γιατί αποτελούσαν έναν δεσμό. Δεν είχαν ανάγκη να πουν πολλά. Όλα αυτά ήταν δικό του θέμα.

Απλώς κάπου κάπου υπενθύμιζαν ότι πρέπει να τηρούνται οι παραδόσεις. Άρα δεν είχαν καμία προσωπική απαίτηση. Δεν είχαν ανάγκη να εκτεθούν με τα θέλω τους. Μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Αρκεί να ήταν ό,τι ήθελαν, αλλά χωρίς να το πουν. Τελειότητα.